Είναι ένα αγγούρι που κάθε αριστερός αργά ή γλίορα πρέπει να διαχειριστεί. Κυρίως μετά την αποτυχία του υπαρκτού - κάθε φορά την τρώεις την ερώτηση: Δηλαδή να πάμε πίσω στην Σοβιετική Ένωση ; Βλακώδης ερώτηση φυσικά - λες τζαι μόνο θκύο λύσεις υπάρχουν σε τούντη ζωή : ή καπιταλισμός ή ΕΣΣΔ !!!
Παραμένει όμως μια απάντηση που βρίσκεις ακόμα στην αριστερά. Επανάσταση, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Μετά όμως υπάρχει το βασικό ζήτημα. Ποιός θα παράγει, τι θα παράγεται, πως θα κατανείμεται - και πως θα παίρνονται αυτές οι αποφάσεις μένει ακόμα να απαντηθεί.
Υπάρχει βεβαίως η άποψη ότι με τη σημερινή τεχνολογία ο κεντρικός σχεδιασμός θα είχε περισσότερες πιθανότητες να πετύχει..... Δεν είμαι σίουρος αν έχω πιστεί...Εν τζαι εν λόγω έλλειψης τεχνολογίας που απέτειχε ο κεντρικός σχεδιασμός....
Αλλά πλην ΚΚΕ, δεν πολυπαίζει αυτή η άποψη....
Οπόταν σου μένει το αγγούρι ;
Τι προτείνεις ; Μάλιστα πριν τις εκλογές , όσο είχαμε το μνημόνιο του χριστόφια τα ίδια ακούαμε και από τους συντρόφους - καλά κάμνεις κριτική - εσύ δεν μας είπες τι προτείνεις ;
Εν τζαι εν πάντα εύκολη η απάντηση. Άσε που εν τζαι είμεθα όλοι τόσον έξυπνοι ώστε να έχουμε τζαι τες λύσεις έτοιμες....
Όποταν άμαν εμάς δεν μας κόφκει - το τοπικά ΜΜΕ, ακαδημαικοί και κόμματα δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη πρόταση πάμε πίσω στα βιβλία... Μπας τζαι έβρουμε κάτι.... Έτσι παραθέτω κάποιες πρώτες προτάσεις από ακαδημαικούς κυρίως που κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι κινούνται στις παρυφές της αριστεράς....
Να πούμε ότι μια βόλτα στα βιβλιοπωλεία υπάρχουν πλέον σειρά βιβλίων κριτικής στο υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα - είναι λες τζαι βιβλιογραφία και ΜΜΕ βρίσκονται σε διαφορετικούς γαλαξίες. Δεν έχουν όλα προτάσεις όμως.... Προφανώς προτάσεις υπάρχουν τζι άλλες.... Εδώ είναι απλά κάποιες που ήβρα ως τωρά..... Όποιος έσσιει να προτείνει κάτι - ας κοπιάσει.... Και το "εξ αριστερών" μπαίνει σε εισαγωγικά αφού ο καθένας κάτι άλλο αντιλαμβάνεται από την "αριστερά".
Να πω ότι όλα τα βιβλία ξεκινούν κάμνωτας κριτική στον καπιταλισμό - δεν θα επαναλάβουμε αυτά - το καμάμε εξάλου αρκετές φορές.... θα προσπαθείσουμε να επικεντρωθούμε στις λύσεις.
Ο πρώτος είναι ο (νομπελίστας ) Κρούκμαν - Τέλος στην Ύφεση τώρα.
Ο κρουκμαν θα ελέαμεν είναι ένας κλασσικός κευνσιανιστής. Λέει εν ολίγοις ότι είναι βλακώδεις κάτω υπό τέτοιες συνθήκες να περιμένεις την αγορά να επανεκινήσει από μόνη της. Ούτε έχει εμπιστοσύνη στα χρηματοοικονομικά εργαλεία - τα επιτόκια έσσιει χρόνια πλέον που είναι σχεδόν μηδενικά τζαι ανάπτυξη δεν φέρνουν.
Η λύση είναι να ξοδέψει χρήμα η κυβέρνηση - τζαι να τυπώσει χρήμα η κεντρική. Όχι μόνο ισχυρίζεται ότι είναι ο μόνος τρόπος να επανεκκινήσει η οικονομία αλλά επίσης ότι έτσι τζαιρούς , η προτεραιότητα ενός κράτους δεν πρέπει να είναι τα νούμερα των αγορών αλλά το κόστος της ανεργίας (που δεν είναι απλά οικονομικό)
Ο δεύτερος (νομπελίστας τζαι τούτος) είναι ο στιγκλιτζ - "Το τίμημα της ανισότητας".
Ο στίγκλιτζ να πούμε ότι ξεκινά με σειρά παραδειγμάτων που απαντούν στο χαζό επιχείρημα "η αγορά δουλέφκει καλά άμαν αφεθεί μόνη της... άμαν υπάρχει πρόβλημα είναι είτε επειδή το κράτος επροκάλεσε στρεβλώσεις είτε γιατί το κράτος δεν άσκησε τον εποπτικό του ρόλο επαρκώς". Είναι μια τεράστια παπαριά (άσχετο αν πολλές φορές υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των μισθωτών του δημοσίου) γιατί τζαι το κράτος δικό τους ένι. Όπως εξ άλλου είπε και ο πατέρας του καπιταλισμού - "το κράτος το ανακάλυψαν οι πλούσιοι για να προστατέφκουν την περιουσία τους που τους φτωχούς".
Η αποτυχία του κράτους να ασκήσει έλεγχο είναι γιατί τους πολιτικούς ελέγχουν τους οι εταιρείες. όποταν είναι προφανές γιατί δεν μπορεί να ασκηθεί "εποπτικός έλεγχος". Το πιο κλασικό παράδειγμα είναι ο Gramm–Leach–Bliley Act
Τέλος πάντων η σημαντική προσθήκη του στγκλιτζ είναι ότι διά πλέον και επίσημα πιο πολύ βάρος στην ανισότητα ως πρόβλημα. Πρόβλημα που δεν θα το λύσει απλά η αγορά ή η ανάπτυξη. Πλέον και οι κλασσικοί οικονομολόγοι (ακόμα και ο οικονομιστ !!) εφτάσαν να καταλαβαίνουν ότι η ανισότητα δεν είναι απλά άδικη (στα παπάρια βεβαίως των ακαδημαικών οικονομολόγων - εκάμαν τα οικονομικά τη μόνη κοινωνική επιστήμη που δεν την απασχολεί με το δίκαιο με το άδικο )- αλλά δεν συφέρει !!
Για να το πούμε λαικά -απευθυνόμενοι σε όσους εμάθαν τζαι μιλούν με όρους "εργατικού κόστους": (δείτε τες δηλώσεις συντεχνειών και ΚΕΒΕ στην πρόσφατη "επιτυχία" της συλλογικής σύμβασης των ξενοδοχουπαλλήλων)
Για να γοράζουμε τα μασκαραλίκκια σας (τζαι να πολλυνίσκουν τα κέρδη σας) πρέπει να μας πκειρώνετε. Εν τζαι να πετάσουμε το τζάμπο. Εν κοντά στο νου. Άμαν το κόσμο δεν τον πληρώνεται - οι τιμές σας δεν παίφτουν ενώ είδη πριν την κρίση οι τράπεζες σας τον εφεσώσαν με δάνεια - ποιόν καρτεράτε να ξοθκιάσει ;
Όποταν οι λύσεις του στιγκλιτζ δεν αφορούν μόνο την ανάπτυξη - αλλά και μέτρα που να αμβλύνουν την ανισότητα. Τα μέτρα εν πολλά (ανώτατος και κατώτατος μισθός, παραπάνω εποπτικός έλεγχος κλπ).
Το επόμενο είναι ένα μικρό βιβλιαράκι με τίτλο "το μανιφέστο των ανύσηχων οικονομολόγων" (παπαριά τίτλος αν με ρωτάτε... άκου "ανησυχοι" !).
Ενώ οι δύο πρώτοι επικεντρώνουνται κυρίως στην αμερική - το "μανιφέστο" αφορά κυρίως την Ευρώπη. Και επείδη εγράφτηκε κοντά στη πρώτη φάση της κρίσης οι παρισσότερες λύσεις που προτείνονται (22 στο σύνολο) αφορούν τον έλεγχο των τραπεζών, χωρισμό των παραδοσιακών εργασιών τους από τα κουμάρκα, σε ένα φορολογικό σύστημα περισσότερο αναδιανομητικό αλλά και ενιαίο ευρωπαικό, ανώτατοι κατώτατοι μισθοί κλπ
Όλοι οι πιο πάνω - δεν μιλούν βεβαίως για μια ολική ανατροπή του συστήματος - που σημαίνει ότι έχουν την εύχερια να προτείνουν και πιο χειροπιαστά "μέτρα" .
Πιο σημαντικό είναι το ότι διούν ακόμα πίστη στην αγορά ότι με σειρά περιορισμών μπορεί να προσφέρει κάτι πιο καλό. Κάτι σαν το καπιταλισμό πριν το νεοφιλελευθερισμό , πριν το 1980 , πριν τη θατσερ το ρήγκαν και τα σικαγο μπους και τα χρηματοοικονομικά κουμάρκα.... Τζαι έτσι κουβαλούν μια εν γένη αντίφαση. Ενώ αναγνωρίζουν ότι περιορισμοί υπήρχαν τζαι πριν - αλλά αφου το κεφάλαιο ελέγχει τζαι το κράτος έχουν πάντα τη δύναμη να τους ανατρέπουν - στις λύσεις τους επιμένουν ότι θα καταφέρουν να το περιορίσουν ούτως ώστε τελικά να προσφέρει στη κοινωνία.....
Έτσι ακόμα πιο ενδιαφέρον - (αλλά πιο αφηρημένη) είναι η επόμενη πρόταση που αλιεύσαμε.
Κάρλος Τάιμπο Η πρόταση της αποανάπτυξης.
Παρόλο που δεν προτείνει "μέτρα" η σημαντικότητα του έγγυται στο ότι αλλάσσει εντελώς τους στόχους. Φωνάζει "Εν λάθος η κατεύθυνση κοπέλια".
Λοιπόν η πρόταση βασίζεται στα εξής :
Δεν χρειαζόμαστε άλλη ανάπτυξη. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα της ανθρωπότητας. Που το είδετε γραμμένο ότι κάθε χρόνο πρέπει σώνει και καλά να παράγουμε παραπάνω που πέρσι τζαι να κάμνουμε παραπάνω κέρδη που πέρσι ;
Η ανθρωπότητα παράγει είδη αρκετά. Το πρόβλημα είναι ότι τα τρων λίοι.
Έχουμε εκατομύρια σπίτια απούλητα και εκατομμύρια άστεγους.
Παράγουμε αρκετή τροφή για να φάμε ούλλοι αλλά 1/6 περίπου του πλανήτη είναι υποσυτισμένο.
Έχουμε φάρμακα για να γιάνουμε τους αρρώστους αλλά η πρώτη μας έγνοια εν το κέρδος τζαι όχι η υγεία.
Έτσι τζι αλλιώς (προσθέτω εγώ) τζαι πριν την κρίση είχαμε χρόνια συνεχόμενης ανάπτυξης.
Που όχι μόνο δεν έλυσε τούτα τα προβλήματα αλλά έφερε τζαι τη σημερινή κρίση.
Άρα η τυφλή πίστη στην ανάπτυξη είναι λανθασμένη (κόντρα σε αυτά που πιστέφκουν οι πιο πάνω κευνσιανιστές).
Έχουμε αρκετά - χρειάζεται απλά να τα μοιράσουμε κάπως πιο ίσα
Μετά προσθέτει δύο σημεία από την οικολογία
Η καταστροφή του περιβάλλοντος - Εδώ βάζει πολλούς οικολόγους προ των ευθυνών τους τζαι προκαλεί πλέον τη συζήτηση ανάμεσα τους. Δεν υπάρχει λέει "πράσινη ανάπτυξη" , "βιώσιμη ανάπτυξη" , "αειφώρος ανάπτυξη".... Μπούρδες. Ανάπτυξη/ κατνάλωση και σεβασμός προς το περιβάλλον δεν παν μαζί. Είναι αλλυλοσυγκρουόμενες έννοιες. Και προσθέτει σειρά παραδειγμάτων "πράσινων" προοίόντων τα οποία στην ουσία έχουν προκαλέσει παραπάνω μόλυνση στο περιβάλλον παρότι "οικολογικά". Έφεραν όμως (πράσινο) κέρδος. Χαρακτηριστικά αναφέρω δύο.
Το πρώτον είναι τα βιοκάυσιμα που ενώ διούν στο τελικό καταναλωτή τη ψευδαίσθηση ότι χρησιμοποιεί πράσινη ενέργεια - η ενέργεια που τελικά σπαταλείτε για να παραχθούν , καθώς τζαι η καταστροφή που γίνεται στις χώρες που τα παράγουν είναι πολλαπλάσια αυτής που υποτίθεται γλυτώνεις.
Τεχνολογίες δε, που αυξάνουν τη "παραγωγικότητα" και μειώνουν τη μόλυνση δεν είναι απαραίτητα και συμφέρουσες προς το περιβάλλον. Το γεγονός ότι εκάμαμε αεροπλάνα (ή αυτοκίνητα) πιο ελαφριά που τρων πιο λία καύσιμα - εν τζαι βοήθησε το περιβάλλον. Απλά εμειώθηκε η τιμή του εισητηρίου σε τόσο βαθμό που ταξιδέφκουμε και (άρα) μολύνουμε πολλά παραπάνω από ότι πριν.
Οποταν μια είναι η λύση αν μας ενδιαφέρει το περιβάλλον και αυτή είναι η μείωση της κατανάλωσης.
Η πιθανότητα του να λείψει το πετρέλαιο.
Εδώ έχουμε μια πρόβλεψη μαλθουσιανού τύπου. Το πετρέλαιο θα λείψει - δεν θα έβρουμε εναλλακτική τζαι πρέπει να το τζιέφκουμε.
Εδώ θα επρόσθετα το δικό μου σχόλιο... Βεβαίως μπορεί σε είκοσι χρόνια η τεχνολογία να έβρει τη λύση και να απεξαρτητοποιηθούμε από το πετρέλαιο ή νέα κοιτάσματα (ο συγγραφέας δεν το πιστέφκει τούτο).... Και αυτή η πρόβλεψη να φκει εντελώς λάθος τζαι να τη θυμούμαστε στο μέλλον τζαι να γελούμε..... Αλλά που την άλλη.... Αν δεν έβρουμε εναλλακτική ;
Όποταν γιατί να μεν το τζιέφκουμε ώστι να βρεθεί η εναλλακτική ; Γιατί αν δεν βρεθεί - οδηγούμε αμέριμνοι τα κοπελλούθκια μας σε πολεμικές συρράξεις. Ασ την έβρουμε - τζαι ύστερα καταησσιέφκουμεν το απερισκεπτα....
Η λύση είναι ξανά - μείωση της κατανάλωσης. Όχι άλλη ανάπτυξη.
Τέλος επαναφέρει ένα ζήτημα το οποιό πλέον εμφανίζεται σε σειρά βιβλίων το θέμα του ελέυθερου χρόνου (είχαμε τζαι εδώ μιαν ανάρτηση πριν λίγους μήνες για το θέμα του ωραρίου).
Το βάζει σε ένα ευρύτερο πλαίσιο βεβαίως ξεκινώντας από την αμφισβήτηση του ΑΕΠ ως μέτρησης που προάγει την ευτυχία.
Ένας από τους βασικούς παράγοντες που πρέπει να συνυπολογίζεται στη πιότητα της ζωής των ανθρώπων είναι ο ελεύθερος χρόνος.
Να πούμε εδώ ότι ο κευνς, μεσούσης της κρίσης έγραψε ένα άρθρο για το πως εφαντάζετουν να είναι η ζωή των εγγονιών του. Πεπεισμένος ότι η ανθρωπότητα θα χρησιμοποιούσε την ανάπτυξη της τεχνολογίας για να καλυττερέφκει τη ζωή της και όχι για να παράγει άνεργους είχε προβλέψει ότι ως το 2030 δεν θα εχρειάζετουν να δουλέφκουμε παραπάνω από 15 ώρες την εφτομάδα. Τι άλλο θα εκάμναμε την τεχνολογική ανάπτυξη ; (Έλα ντε ; )
Η πρόταση λοιπόν είναι αυτονόητη. Μείωση των ωρών εργασίας. Για μια πιο καλή ζωή.
Πιο λίη κατανάλωση - πιο λίη εργασία - πιο λίη ανάπτυξη. Αποκέντρωση και παραγωγή σε τοπικό επίπεδο.
Αυτό συνηστά πρόοδο.
Ένα άλλο θετικό της πρότασης είναι ότι απαλάσσει τζαι την αριστερά που το "άγχος" να παράξει όσα ο καπιταλισμός.... Δεν μπορεί. Ο καπιταλισμός είναι πιο καινοτόμος τζαι πιο καταπιεστικός εξού και θα είναι πάντα πιο παραγωγικός..... Η αριστερά δεν χρειάζεται να είναι πιο παραγωγική - αλλά πιο ανθρώπινη... Επαναπροσδιορίζει ταυτόχρονα τζαι την έννοια της "προόδου" στην ουσία διαχωρίζοντας την που τη παραγωγή.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι βεβαίως το πως θα πείσεις το κόσμο.
Γιατί ο καπιταλισμός υπόσχεται "πράματα" ενώ τούτοι υπόσχουνται "πιο λια πράματα". Βεβαίως τούτα επιστέφκαν όλες οι θρησκείες και οι φιλοσοφικές σχολές στην ιστορία της ανθρωπότητας (πλην καπιταλισμού). Όλες επροτείναν μιαν κάποια μορφή εγγκράτειας άσχετο αν δεν ετηρήτουν τζαι ποττέ..... Εν δύσκολο να πείσσεις άμαν το ένα σύστημα προτείνει "πράματα" τζαι εσύ αφυρημένα προτείνεις "ευτυχία"
Βεβαίως ποιός ξέρει.... Όσον ο καπιταλισμός "παράγει" παραπάνω ανθρώπους "χωρίς πράματα" τόσοι παραπάνω μπορεί να πιστούν για την αξία των "λίων πραμάτων"
Βεβαίως καθώς προαναφέραμε δεν εχει σειρά μέτρων που προτείνει για να επιτευχθει (ούτε απαντά ξεκάθαρα στο ποιός, πως , τι θα παράγεται) - μένει κάπως απροσδιόριστο με κάτι του στυλ "θα αποφασίζεται τοπικά" ....
Αλλά είπαμεν - η σημαντική προσφορά είναι η αλλαγή των στόχων.... άμαν συμφωνήσεις στους στόχους τα μέτρα (ελπίζουμε ότι) θα βρεθούν.
Και εδώ κλείνουμε με τες προτάσεις - ως τες επόμενες....
Και τις αφήνουμε στην κρίση σας (εν καιρό κρίσης).....
και περιμένουμε τες δικές σας....
Υπάρχει βεβαίως η άποψη ότι με τη σημερινή τεχνολογία ο κεντρικός σχεδιασμός θα είχε περισσότερες πιθανότητες να πετύχει..... Δεν είμαι σίουρος αν έχω πιστεί...Εν τζαι εν λόγω έλλειψης τεχνολογίας που απέτειχε ο κεντρικός σχεδιασμός....
Αλλά πλην ΚΚΕ, δεν πολυπαίζει αυτή η άποψη....
Οπόταν σου μένει το αγγούρι ;
Τι προτείνεις ; Μάλιστα πριν τις εκλογές , όσο είχαμε το μνημόνιο του χριστόφια τα ίδια ακούαμε και από τους συντρόφους - καλά κάμνεις κριτική - εσύ δεν μας είπες τι προτείνεις ;
Εν τζαι εν πάντα εύκολη η απάντηση. Άσε που εν τζαι είμεθα όλοι τόσον έξυπνοι ώστε να έχουμε τζαι τες λύσεις έτοιμες....
Όποταν άμαν εμάς δεν μας κόφκει - το τοπικά ΜΜΕ, ακαδημαικοί και κόμματα δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη πρόταση πάμε πίσω στα βιβλία... Μπας τζαι έβρουμε κάτι.... Έτσι παραθέτω κάποιες πρώτες προτάσεις από ακαδημαικούς κυρίως που κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι κινούνται στις παρυφές της αριστεράς....
Να πούμε ότι μια βόλτα στα βιβλιοπωλεία υπάρχουν πλέον σειρά βιβλίων κριτικής στο υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα - είναι λες τζαι βιβλιογραφία και ΜΜΕ βρίσκονται σε διαφορετικούς γαλαξίες. Δεν έχουν όλα προτάσεις όμως.... Προφανώς προτάσεις υπάρχουν τζι άλλες.... Εδώ είναι απλά κάποιες που ήβρα ως τωρά..... Όποιος έσσιει να προτείνει κάτι - ας κοπιάσει.... Και το "εξ αριστερών" μπαίνει σε εισαγωγικά αφού ο καθένας κάτι άλλο αντιλαμβάνεται από την "αριστερά".
Να πω ότι όλα τα βιβλία ξεκινούν κάμνωτας κριτική στον καπιταλισμό - δεν θα επαναλάβουμε αυτά - το καμάμε εξάλου αρκετές φορές.... θα προσπαθείσουμε να επικεντρωθούμε στις λύσεις.
Ο πρώτος είναι ο (νομπελίστας ) Κρούκμαν - Τέλος στην Ύφεση τώρα.
Ο κρουκμαν θα ελέαμεν είναι ένας κλασσικός κευνσιανιστής. Λέει εν ολίγοις ότι είναι βλακώδεις κάτω υπό τέτοιες συνθήκες να περιμένεις την αγορά να επανεκινήσει από μόνη της. Ούτε έχει εμπιστοσύνη στα χρηματοοικονομικά εργαλεία - τα επιτόκια έσσιει χρόνια πλέον που είναι σχεδόν μηδενικά τζαι ανάπτυξη δεν φέρνουν.
Η λύση είναι να ξοδέψει χρήμα η κυβέρνηση - τζαι να τυπώσει χρήμα η κεντρική. Όχι μόνο ισχυρίζεται ότι είναι ο μόνος τρόπος να επανεκκινήσει η οικονομία αλλά επίσης ότι έτσι τζαιρούς , η προτεραιότητα ενός κράτους δεν πρέπει να είναι τα νούμερα των αγορών αλλά το κόστος της ανεργίας (που δεν είναι απλά οικονομικό)
Ο δεύτερος (νομπελίστας τζαι τούτος) είναι ο στιγκλιτζ - "Το τίμημα της ανισότητας".
Ο στίγκλιτζ να πούμε ότι ξεκινά με σειρά παραδειγμάτων που απαντούν στο χαζό επιχείρημα "η αγορά δουλέφκει καλά άμαν αφεθεί μόνη της... άμαν υπάρχει πρόβλημα είναι είτε επειδή το κράτος επροκάλεσε στρεβλώσεις είτε γιατί το κράτος δεν άσκησε τον εποπτικό του ρόλο επαρκώς". Είναι μια τεράστια παπαριά (άσχετο αν πολλές φορές υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των μισθωτών του δημοσίου) γιατί τζαι το κράτος δικό τους ένι. Όπως εξ άλλου είπε και ο πατέρας του καπιταλισμού - "το κράτος το ανακάλυψαν οι πλούσιοι για να προστατέφκουν την περιουσία τους που τους φτωχούς".
Η αποτυχία του κράτους να ασκήσει έλεγχο είναι γιατί τους πολιτικούς ελέγχουν τους οι εταιρείες. όποταν είναι προφανές γιατί δεν μπορεί να ασκηθεί "εποπτικός έλεγχος". Το πιο κλασικό παράδειγμα είναι ο Gramm–Leach–Bliley Act
Τέλος πάντων η σημαντική προσθήκη του στγκλιτζ είναι ότι διά πλέον και επίσημα πιο πολύ βάρος στην ανισότητα ως πρόβλημα. Πρόβλημα που δεν θα το λύσει απλά η αγορά ή η ανάπτυξη. Πλέον και οι κλασσικοί οικονομολόγοι (ακόμα και ο οικονομιστ !!) εφτάσαν να καταλαβαίνουν ότι η ανισότητα δεν είναι απλά άδικη (στα παπάρια βεβαίως των ακαδημαικών οικονομολόγων - εκάμαν τα οικονομικά τη μόνη κοινωνική επιστήμη που δεν την απασχολεί με το δίκαιο με το άδικο )- αλλά δεν συφέρει !!
Για να το πούμε λαικά -απευθυνόμενοι σε όσους εμάθαν τζαι μιλούν με όρους "εργατικού κόστους": (δείτε τες δηλώσεις συντεχνειών και ΚΕΒΕ στην πρόσφατη "επιτυχία" της συλλογικής σύμβασης των ξενοδοχουπαλλήλων)
Για να γοράζουμε τα μασκαραλίκκια σας (τζαι να πολλυνίσκουν τα κέρδη σας) πρέπει να μας πκειρώνετε. Εν τζαι να πετάσουμε το τζάμπο. Εν κοντά στο νου. Άμαν το κόσμο δεν τον πληρώνεται - οι τιμές σας δεν παίφτουν ενώ είδη πριν την κρίση οι τράπεζες σας τον εφεσώσαν με δάνεια - ποιόν καρτεράτε να ξοθκιάσει ;
Όποταν οι λύσεις του στιγκλιτζ δεν αφορούν μόνο την ανάπτυξη - αλλά και μέτρα που να αμβλύνουν την ανισότητα. Τα μέτρα εν πολλά (ανώτατος και κατώτατος μισθός, παραπάνω εποπτικός έλεγχος κλπ).
Το επόμενο είναι ένα μικρό βιβλιαράκι με τίτλο "το μανιφέστο των ανύσηχων οικονομολόγων" (παπαριά τίτλος αν με ρωτάτε... άκου "ανησυχοι" !).
Ενώ οι δύο πρώτοι επικεντρώνουνται κυρίως στην αμερική - το "μανιφέστο" αφορά κυρίως την Ευρώπη. Και επείδη εγράφτηκε κοντά στη πρώτη φάση της κρίσης οι παρισσότερες λύσεις που προτείνονται (22 στο σύνολο) αφορούν τον έλεγχο των τραπεζών, χωρισμό των παραδοσιακών εργασιών τους από τα κουμάρκα, σε ένα φορολογικό σύστημα περισσότερο αναδιανομητικό αλλά και ενιαίο ευρωπαικό, ανώτατοι κατώτατοι μισθοί κλπ
Όλοι οι πιο πάνω - δεν μιλούν βεβαίως για μια ολική ανατροπή του συστήματος - που σημαίνει ότι έχουν την εύχερια να προτείνουν και πιο χειροπιαστά "μέτρα" .
Πιο σημαντικό είναι το ότι διούν ακόμα πίστη στην αγορά ότι με σειρά περιορισμών μπορεί να προσφέρει κάτι πιο καλό. Κάτι σαν το καπιταλισμό πριν το νεοφιλελευθερισμό , πριν το 1980 , πριν τη θατσερ το ρήγκαν και τα σικαγο μπους και τα χρηματοοικονομικά κουμάρκα.... Τζαι έτσι κουβαλούν μια εν γένη αντίφαση. Ενώ αναγνωρίζουν ότι περιορισμοί υπήρχαν τζαι πριν - αλλά αφου το κεφάλαιο ελέγχει τζαι το κράτος έχουν πάντα τη δύναμη να τους ανατρέπουν - στις λύσεις τους επιμένουν ότι θα καταφέρουν να το περιορίσουν ούτως ώστε τελικά να προσφέρει στη κοινωνία.....
Έτσι ακόμα πιο ενδιαφέρον - (αλλά πιο αφηρημένη) είναι η επόμενη πρόταση που αλιεύσαμε.
Κάρλος Τάιμπο Η πρόταση της αποανάπτυξης.
Παρόλο που δεν προτείνει "μέτρα" η σημαντικότητα του έγγυται στο ότι αλλάσσει εντελώς τους στόχους. Φωνάζει "Εν λάθος η κατεύθυνση κοπέλια".
Λοιπόν η πρόταση βασίζεται στα εξής :
Δεν χρειαζόμαστε άλλη ανάπτυξη. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα της ανθρωπότητας. Που το είδετε γραμμένο ότι κάθε χρόνο πρέπει σώνει και καλά να παράγουμε παραπάνω που πέρσι τζαι να κάμνουμε παραπάνω κέρδη που πέρσι ;
Η ανθρωπότητα παράγει είδη αρκετά. Το πρόβλημα είναι ότι τα τρων λίοι.
Έχουμε εκατομύρια σπίτια απούλητα και εκατομμύρια άστεγους.
Παράγουμε αρκετή τροφή για να φάμε ούλλοι αλλά 1/6 περίπου του πλανήτη είναι υποσυτισμένο.
Έχουμε φάρμακα για να γιάνουμε τους αρρώστους αλλά η πρώτη μας έγνοια εν το κέρδος τζαι όχι η υγεία.
Έτσι τζι αλλιώς (προσθέτω εγώ) τζαι πριν την κρίση είχαμε χρόνια συνεχόμενης ανάπτυξης.
Που όχι μόνο δεν έλυσε τούτα τα προβλήματα αλλά έφερε τζαι τη σημερινή κρίση.
Άρα η τυφλή πίστη στην ανάπτυξη είναι λανθασμένη (κόντρα σε αυτά που πιστέφκουν οι πιο πάνω κευνσιανιστές).
Έχουμε αρκετά - χρειάζεται απλά να τα μοιράσουμε κάπως πιο ίσα
Μετά προσθέτει δύο σημεία από την οικολογία
Η καταστροφή του περιβάλλοντος - Εδώ βάζει πολλούς οικολόγους προ των ευθυνών τους τζαι προκαλεί πλέον τη συζήτηση ανάμεσα τους. Δεν υπάρχει λέει "πράσινη ανάπτυξη" , "βιώσιμη ανάπτυξη" , "αειφώρος ανάπτυξη".... Μπούρδες. Ανάπτυξη/ κατνάλωση και σεβασμός προς το περιβάλλον δεν παν μαζί. Είναι αλλυλοσυγκρουόμενες έννοιες. Και προσθέτει σειρά παραδειγμάτων "πράσινων" προοίόντων τα οποία στην ουσία έχουν προκαλέσει παραπάνω μόλυνση στο περιβάλλον παρότι "οικολογικά". Έφεραν όμως (πράσινο) κέρδος. Χαρακτηριστικά αναφέρω δύο.
Το πρώτον είναι τα βιοκάυσιμα που ενώ διούν στο τελικό καταναλωτή τη ψευδαίσθηση ότι χρησιμοποιεί πράσινη ενέργεια - η ενέργεια που τελικά σπαταλείτε για να παραχθούν , καθώς τζαι η καταστροφή που γίνεται στις χώρες που τα παράγουν είναι πολλαπλάσια αυτής που υποτίθεται γλυτώνεις.
Τεχνολογίες δε, που αυξάνουν τη "παραγωγικότητα" και μειώνουν τη μόλυνση δεν είναι απαραίτητα και συμφέρουσες προς το περιβάλλον. Το γεγονός ότι εκάμαμε αεροπλάνα (ή αυτοκίνητα) πιο ελαφριά που τρων πιο λία καύσιμα - εν τζαι βοήθησε το περιβάλλον. Απλά εμειώθηκε η τιμή του εισητηρίου σε τόσο βαθμό που ταξιδέφκουμε και (άρα) μολύνουμε πολλά παραπάνω από ότι πριν.
Οποταν μια είναι η λύση αν μας ενδιαφέρει το περιβάλλον και αυτή είναι η μείωση της κατανάλωσης.
Η πιθανότητα του να λείψει το πετρέλαιο.
Εδώ έχουμε μια πρόβλεψη μαλθουσιανού τύπου. Το πετρέλαιο θα λείψει - δεν θα έβρουμε εναλλακτική τζαι πρέπει να το τζιέφκουμε.
Εδώ θα επρόσθετα το δικό μου σχόλιο... Βεβαίως μπορεί σε είκοσι χρόνια η τεχνολογία να έβρει τη λύση και να απεξαρτητοποιηθούμε από το πετρέλαιο ή νέα κοιτάσματα (ο συγγραφέας δεν το πιστέφκει τούτο).... Και αυτή η πρόβλεψη να φκει εντελώς λάθος τζαι να τη θυμούμαστε στο μέλλον τζαι να γελούμε..... Αλλά που την άλλη.... Αν δεν έβρουμε εναλλακτική ;
Όποταν γιατί να μεν το τζιέφκουμε ώστι να βρεθεί η εναλλακτική ; Γιατί αν δεν βρεθεί - οδηγούμε αμέριμνοι τα κοπελλούθκια μας σε πολεμικές συρράξεις. Ασ την έβρουμε - τζαι ύστερα καταησσιέφκουμεν το απερισκεπτα....
Η λύση είναι ξανά - μείωση της κατανάλωσης. Όχι άλλη ανάπτυξη.
Τέλος επαναφέρει ένα ζήτημα το οποιό πλέον εμφανίζεται σε σειρά βιβλίων το θέμα του ελέυθερου χρόνου (είχαμε τζαι εδώ μιαν ανάρτηση πριν λίγους μήνες για το θέμα του ωραρίου).
Το βάζει σε ένα ευρύτερο πλαίσιο βεβαίως ξεκινώντας από την αμφισβήτηση του ΑΕΠ ως μέτρησης που προάγει την ευτυχία.
Ένας από τους βασικούς παράγοντες που πρέπει να συνυπολογίζεται στη πιότητα της ζωής των ανθρώπων είναι ο ελεύθερος χρόνος.
Να πούμε εδώ ότι ο κευνς, μεσούσης της κρίσης έγραψε ένα άρθρο για το πως εφαντάζετουν να είναι η ζωή των εγγονιών του. Πεπεισμένος ότι η ανθρωπότητα θα χρησιμοποιούσε την ανάπτυξη της τεχνολογίας για να καλυττερέφκει τη ζωή της και όχι για να παράγει άνεργους είχε προβλέψει ότι ως το 2030 δεν θα εχρειάζετουν να δουλέφκουμε παραπάνω από 15 ώρες την εφτομάδα. Τι άλλο θα εκάμναμε την τεχνολογική ανάπτυξη ; (Έλα ντε ; )
Η πρόταση λοιπόν είναι αυτονόητη. Μείωση των ωρών εργασίας. Για μια πιο καλή ζωή.
Πιο λίη κατανάλωση - πιο λίη εργασία - πιο λίη ανάπτυξη. Αποκέντρωση και παραγωγή σε τοπικό επίπεδο.
Αυτό συνηστά πρόοδο.
Ένα άλλο θετικό της πρότασης είναι ότι απαλάσσει τζαι την αριστερά που το "άγχος" να παράξει όσα ο καπιταλισμός.... Δεν μπορεί. Ο καπιταλισμός είναι πιο καινοτόμος τζαι πιο καταπιεστικός εξού και θα είναι πάντα πιο παραγωγικός..... Η αριστερά δεν χρειάζεται να είναι πιο παραγωγική - αλλά πιο ανθρώπινη... Επαναπροσδιορίζει ταυτόχρονα τζαι την έννοια της "προόδου" στην ουσία διαχωρίζοντας την που τη παραγωγή.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι βεβαίως το πως θα πείσεις το κόσμο.
Γιατί ο καπιταλισμός υπόσχεται "πράματα" ενώ τούτοι υπόσχουνται "πιο λια πράματα". Βεβαίως τούτα επιστέφκαν όλες οι θρησκείες και οι φιλοσοφικές σχολές στην ιστορία της ανθρωπότητας (πλην καπιταλισμού). Όλες επροτείναν μιαν κάποια μορφή εγγκράτειας άσχετο αν δεν ετηρήτουν τζαι ποττέ..... Εν δύσκολο να πείσσεις άμαν το ένα σύστημα προτείνει "πράματα" τζαι εσύ αφυρημένα προτείνεις "ευτυχία"
Βεβαίως ποιός ξέρει.... Όσον ο καπιταλισμός "παράγει" παραπάνω ανθρώπους "χωρίς πράματα" τόσοι παραπάνω μπορεί να πιστούν για την αξία των "λίων πραμάτων"
Βεβαίως καθώς προαναφέραμε δεν εχει σειρά μέτρων που προτείνει για να επιτευχθει (ούτε απαντά ξεκάθαρα στο ποιός, πως , τι θα παράγεται) - μένει κάπως απροσδιόριστο με κάτι του στυλ "θα αποφασίζεται τοπικά" ....
Αλλά είπαμεν - η σημαντική προσφορά είναι η αλλαγή των στόχων.... άμαν συμφωνήσεις στους στόχους τα μέτρα (ελπίζουμε ότι) θα βρεθούν.
Και εδώ κλείνουμε με τες προτάσεις - ως τες επόμενες....
Και τις αφήνουμε στην κρίση σας (εν καιρό κρίσης).....
και περιμένουμε τες δικές σας....
19 σχόλια:
Steliε Papalangi,
Επέτρεψε μου μερικά πρώτα σχόλια, κι όχι επί της ουσίας:
1. Δεν «…τρώεις [μόνο] την ερώτηση: Δηλαδή να πάμε πίσω στην Σοβιετική Ένωση;», αλλά και άλλες του είδους «είδαμε τζιαι τους άλλους που εκάμαν σοσιαλισμό τι επετύχαν», ή «στον σοσιαλισμό ήταν καλλύττεροι;»… Όντως «βλακώδεις ερωτήσεις» κι αντιδιαλεκτικές που υποβάλλονται και που αριστερούς…
2. Γράφεις: «Τι προτείνεις ; […] Εν τζαι εν πάντα εύκολη η απάντηση. Άσε που εν τζαι είμεθα όλοι τόσον έξυπνοι ώστε να έχουμε τζαι τες λύσεις έτοιμες....» --- Η άρνηση, δηλ. η απόρριψη κάτι του συγκεκριμένου και του υπαρκτού [που υπάρχει είτε στη θεωρία είτε στην πράξη] βρίσκεται σε διαλεκτική σύνδεση ή σχέση ή αλληλεξάρτηση με την κατάφαση. Απορρίπτουμε κάτι [για να θυμηθούμε και την μαρξιστική «άρνηση της αρνήσεως»] όταν έχει προκύψει κάτι το νέο ή/και το διαφορετικό. Άρα δεν μπορεί να ισχύει το «Εν τζαι εν πάντα εύκολη η απάντηση», εκτός κι αν είμαστε το πνεύμα της αντιλογίας…
3. Επίσης λες: «Όποταν άμαν […] τα τοπικά ΜΜΕ, ακαδημαικοί και κόμματα δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη πρόταση πάμε πίσω στα βιβλία... Μπας τζαι έβρουμε κάτι.... […] Δεν έχουν όλα προτάσεις όμως.... Προφανώς προτάσεις υπάρχουν τζι άλλες.... […] Να πω ότι όλα τα βιβλία ξεκινούν κάμνωτας κριτική στον καπιταλισμό» --- Ακριβώς αυτό κάμνει τζιαι ο κορεάτης οικονοµολόγος Χα-Γιουν Τσανγκ, καθηγητής στο αγγλικό Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, στο βιβλίο του “23 πράγματα που δεν µας λένε για τον καπιταλισμό”, όμως στο τέλος λέει “Ζήτω ο Καπιταλισμός”… Το βιβλίο ήρθε στα χέρια μου πριν δύο περίπου μήνες ως ένθετο μιας ελληνικής εφημερίδας [των “Νέων” ή του “Βήματος” – δεν θυμάμαι ακριβώς]… Είναι αρκετά ενδιαφέρον καθώς επεξηγεί πως λειτουργεί ο καπιταλισμός σε ανεπτυγμένες αλλά και υποανάπτυκτες χώρες, αλλά ένας που κατέχει θκυο [όι παραπάνω] πράματα που μαρξισμό [όπως η Αφεντομουτσουνάρα μου] αμέσως το απορρίπτει, ή/και το βρίσκει αφελές. Αν βρω που το έβαλα [κάπου θα παράπεσε] σκέφτομαι να κάνω ένα αφιέρωμα καθώς έχω γράψει ήδη μερικά σχόλια για κάποια επιμέρους κεφάλαια…
Είμαι πολλά υπέρ της νοοτροπίας "μείωση αντί ανάπτυξη". Αρχίζοντας που τη μείωσην του πληθυσμού, με παράλληλην μείωσην του μέσο όρου ηλικίας. Όποιος εύρει μεθόδους προσέγγισης έτσι στόχων, ειδικά όταν το προσδόκιμον αυξάνεται θα πιάσει πολλά νόμπελ. Εθκιάβασα π.χ. σε έναν μυθιστόρημαν επιστημονικής φαντασίας για δυνατότητες διατήρησης της προσωπικότητας σε τεράστιες βάσεςι δεδομένων, οπότε οι αθρώποι επεθανίσκαν σχετικά νέοι (στα 50 τους) τζιαι εκάμναν τους νέους κλώνους όπου εκάμναν download την προσωπικότητα τους. Έτσι ήταν ουσιαστικά αθάνατοι, τζιαι η ανάγκη πολλαπλασιασμού/ διαιώνισης του είδους εμπήκεν αυτόματα υπο έλεγχον.
Το κέρδος ως κίνητρον εν μπορεί κανένας να πει ότι εν έφερεν "πρόοδον" εκτός που όσους φορούν ιδεολογικές παρωπίδες. Αλλά βάσει του "πολιτιστικού δαρβινισμού" (πιστεύκω ότι ο πολιτισμός ΔΕΝ είναι αποσπασμένος που τη φύση, άρα υπόκειται στους ίδιους "νόμους") τείνει να ξοφλήσει ως κινητήρια δύναμη. 'Εννεν πλέον η πιο "προσαρμόσιμη" επιλογή για μας ως είδος. Αποδεδειγμένα.
Μεν ξεχνούμεν ότι άλλον "εργασία" τζιαι άλλον "απασχόληση". Χωρίς να είμαι ειδικός, νομίζω ότι ο ϋπαρκτός" απέτυχεν διότι εθεώρησεν τους αθρώπους ως επί το πλείστον διαμορφούμενους που το περιβάλλον. Ενώ εν προφανές ότι κάθε άθρωπος κουβαλά τζιαι "γονιδιακό" φορτίον που παίζει σημαντικόν ρόλον στο τι ζητά που τη ζωήν του. Άλλον μεγάλο θέμαν, φιλοσοφικόν αλλά τζιαι εξόχως επιστημονικό, πως θα κάμεις τη μάζαν ευτυχισμένην όταν οι ανάγκες της εν τόσον απροσδιόριστες τζιαι μεταβαλλόμενες.
Γειααα....:)
Σημείο πρώτο:
Κανένας που τους οικονομολόγους που αναφέρεις δεν εν αριστερός. Εν απλά "φιλελευθερος".
Ας αρχίσουμεν που τουτον το βασικό διαχωρισμό λοιπόν.
Για να περάσεις την γραμμη του φιλελευθερου τζαι να παεις στην αριστερα, πρεπει να φυεις που το επιπεδο της ανάλυσης της κυκλοφορίας του κεφαλαιου/εμπορευματων τζαι να παεις στην παραγωγή τζαι στον τροπο παραγωγής...
ο λογος που θα παεις τζιαμε εν ορθολογιστικός...είσαι στο καπιταλιστικό συστημα τζαι αυτο που καθορίζει αυτο το σύστημα δεν ειναι ο τροπος κυκλοφορίας των εμπορευματων αλλά ο τρόπος παραγωγής τους που δημιουργεί τζαι την υπεραξία τζαι άρα την αναρχία της αγορας (προσφορας-ζητησης)...
ένα απλό εγχειρίδιο μαρξικής πολιτικής οικονομίας να θκιαβασεις ξέρεις να καμνεις τον διαχωρισμό.
τζαι οπωσδήποτε εν θα λαλείς πως αμα ελέγξω την κυκλοφορια των εμπορευματων θα ελέγξω τζαι την αδικία...τουτον εν καπως αφελες...βεβαια ξερω πως τουτη εν η παντιέρα της φιλελευθερης "αριστεράς" πιάσε που την ριζοσπαστικήν της οψη ως την δεξια σοσιαλδημοκρατια...
άτε έλεγξε την κυκλοφορία των εμπορευμάτων εφόσον δεν ελεγχεις την παραγωγή των μονοπωλίων αλλά προσπαθείς ματαίως να πιασεις κανένα ψίχουλο που τα κέρδη μέσω της φορολογίας...
με λλια λογια, ο φιλελευθερος πετά στα σύννεφα...το γιατί πετά στα σύννεφα εννε του παρόντος...
Σημείο δευτερο:
ο υπαρκτος δεν παρήγαγε πιο λίγα προϊόντα, όπως ψευδώς λεν οι φιλελευθεροι όπου γης ( φιλελευθεροι όλων των χωρών ενωθείτε που λέμεν)
επαρήγαγεν διαφορετικά προϊόντα...δηλαδη επαρήγαγεν τζαι προίόντα που δεν ανήκαν στην σφαιρα την ανταλλαγής ή που όπως λεν τζαι οι οικονομολόγοι, δεν είχαν μονο ανταλλακτική αξία.
Θα φέρω καποια απλά παραδείγματα τετοιων προιόντων που εν κλισέ, αλλα που εν σημαντικό να θυμούμαστεν παντα πως παλε πρόκειται για προιόντα, μόνο που εν κοινωνικά προιόντα.
Ειπα ξανα τουτον το παραδειγμα, το απλό....το να παρέχεις σε όλους τους πολίτες δωρεάν ανώτερη εκπαίδευση απαιτεί κόστος, πολλά μεγαλύτερο από το να τους παρέχεις για παράδειγμα ένα εξατάξιο σχολείο τζαι τζεινο μαζί με την παραεκπαίδευση.
Το να παρέχεις δωρεάν φυσικό αέριο/πετρέλαιο/ρεύμα/νερό....σκέφτου πόσο κοστίζει....εν προιόντα τουτα εννε κουφέττες...
Μπορεί να μεν σου επαρείχεν 150 είδη σκόνες πλυσιματος...επαρηχεν σου 10...αλλα οπωσδηποτε εν υπηρχεν ανθρωπος που να γορασει πλυντήριο "με 12 ατοκες δοσεις" ουτε που εκαμνεν απεργία πεινας για να εσιει ρευμα να πλυνίσκεται....:)
Το παραδειγμα της ΕΣΣΔ εννε η ιδανική κοινωνια που θα ηθελαμεν σημερα, συμφωνω, αλλα σε συγκριση με τον εαυτο της και μόνο...δηλαδη πως θα επρεπε μεσα σε 150 χρονια να ξεπερασει ουλλα τα κακα τζαι να γινει καλυτερο συστημα...εν επρολαβασιν, τί να γίνει;;;
ατε να μεν φλυαρώ....να καταληξω...εν μπορεις να εσιεις δικαιη κοινωνια χωρίς κοινωνικοποιήσεις τζαι αρα χωρίς να καταργήσεις τα μονοπωλια!!!
αυτο σημαίνει πως πρεπει να έβρεις ένα τροπο ωστε να συνδιασεις τον λεγομενο κεντρικο σχεδιασμο της οικονομίας με ένα μη γραφειοκρατικό σύστημα μεταβατικής διαχειρισης, ωσπου να εσιεις τες δομες που θα σου επιτρεπουν τζαι την διαλυση του ιδιου του κρατους...
η εσσδ αξιζει να συζητηθει για να εντοπίσουμεν τζεινο το σημειο όπου μπορει να εγινε το μοιραίο λαθος....διοτι η πτωση ήταν τζαι ενδογενής εν ήταν μονο ζήτημα πολιτικής αντεπαναστασης οπως λεσιν συνηθως τα κομμουνια.
μέχρι τότε το σύστημα δεν προκειται να αλλαξει προς το καλυτερο, όσες φιλελευθερες πάτσιες τζαι να του φάλουμεν για να γίνει πιο ανεκτο...
νομίζω πως το παραμύθι έχει ιστορικα τελειωσει.
Ακόμα ένα σχόλιο, επειδή τυχγάνει να διαφωνώ με την ανάλυση που έκαμεν ο Ανευ για τον διαλεκτικό νόμο της Αρνησης της Άρνησης, οπου όπως μας λέει "αρνείσαι το προηγούμενο όταν εμφανιστεί το καινουριο" κ.λ.π και άρα μονο αν εισαι πνευμα της αντιλογίας εν βρίσκεις ετοιμες απαντησεις...
Όσοι εχουν ετοιμες απαντησεις, νομίζω εγώ, εν τζείνοι που τες βρίσκουν στο υπαρχον, στη σημερινή καταφαση, στο σημερινό συστημα, τζαι εν τζεινοι που εν θελουν να αλλαξουν τουντο συστημα ή που θελουν ένα παρόμοιο του...
Ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να εμφανιστεί ως αποκάλυψη μιας καινουριας καταφασης που θα αρνηθει το παλιό ( τον καπιταλισμό )
Η εμφάνιση του σοσιαλισμού θα γίνει με την μορφή ενος σχοινοβάτη που ακροβατεί πάνω σε ένα λεπτο σχοινί, και πολεμά ακόμα το παλιό για να φέρει το νέο...Ο Λενιν θεωρείται ο μεγαλύτερος ηγέτης του προλεταριάτου, γι αυτο το λόγο...επειδή ήρθε σε σύγκρουση με άλλα επαναστατικά ρευματα και έκαμεν νικηφόρα την επανασταση που ακροβατουσεν πάνω σε ενα τεντωμενο σχοινί...
Κανένας, ουτε ο Μαρξ δεν εσιει ετοιμη συνταγή για τον σοσιαλισμό. Ο Μαρξισμός εσιει μονο μια βασική αρχή: Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ. Μόνο ο ταξικός πόλεμος και η ταξική πάλη θα αναδείξει το πλαίσιο του "καινούριου" εν θα το αναδείξει καμια θεωρία ουτε καμια αποκάλυψη το καινουριο. Το καινουριο μπορει να μεν εμφανιστει τζαι ποττε...
Δεν υπαρχει ιστορική επαναληψη,εν θα υπάρξει καμια νεα ΕΣΣΔ ουτε καμια νεα Κουβα.... υπαρχουν μονο νομοτέλειες του καπιταλιστικού συστηματος, τιποτε άλλο...ο νόμος της ταξικής πάλης, εν το κεντρικό σημείο της μαρξικής άρνησης της άρνησης κατ εμένα...
άτε επολλολόησα...:)
Woofis,
“Προκαλεί” το σχόλιο ΣΟΥ, γι’ αυτό θα υποκύψω στον πειρασμό και θα πω 2-3 λόγια…
Το εκπληκτικά αντιφατικό μαζί μ’ ΕΣΑΣ τους φιλελευθέρους είναι ενώ από τη μια παρουσιάζεστε ως υπέρμαχοι της ατομικής/προσωπικής ελευθερίας στο τέλος έρχεστε και βάζετε όρια και περιορισμούς ακόμα και στη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, όπως ας πούμεν «οι αθρώποι [να] επεθανίσκαν σχετικά νέοι (στα 50 τους)»… Πάντως ΔΕΝ πρωτοτυπείς! Πρώτος μίλησε για «μείωσην του πληθυσμού» ο διαβόητος Μάλθους και εξήρε γι’ αυτό τον σκοπό και η χρησιμότητα των πολέμων…
Και μια κουβέντα μου [αν και επιβάλλεται ολόκληρη διατριβή] για την τοποθέτηση σου «ότι ο ϋπαρκτός" απέτυχεν διότι εθεώρησεν τους αθρώπους ως επί το πλείστον διαμορφούμενους που το περιβάλλον. Ενώ εν προφανές ότι κάθε άθρωπος κουβαλά τζιαι "γονιδιακό" φορτίον που παίζει σημαντικόν ρόλον στο τι ζητά που τη ζωήν του»…
- Κατ’ αρχάς πώς τεκμηριώνεις αυτά που λες, ή μήπως εν αξιώματα;
- Δεύτερον, οι άνθρωποι σον “υπαρκτο”, μήπως δεν ήταν «διαμορφούμενοι [θετικά και αρνητικά] που το περιβάλλον»; Η περιρρέουσα αντικομμουνιστική, αντισοσιαλιστική αντισοβιετική προπαγάνδα δεν έπαιζε τον ρόλο της στη διαμόρφωση αυτών των ανθρώπων;
- Πού και πώς «το "γονιδιακό" φορτίον […] παίζει σημαντικόν ρόλον»; Γεννιούνται άνθρωποι κλέφτες, ψεύτες, παραπόττες, φονιάδες, πόρνες, ναρκομανείς, άπληστοι, κερδοσκόποι, εθνικιστές, κομμουνιστές, ρατσιστές, φανατικοί ή [πιο] μετριοπαθείς;
Κι ένα σχόλιο [από ΜΕΝΑ] για τον σχολιασμό κάποιων τοποθετήσεων μου από την Disdaimona…
Δεν έχω πει «αρνείσαι το προηγούμενο όταν εμφανιστεί το καινουριο κ.λ.π και άρα μονο αν εισαι πνευμα της αντιλογίας εν βρίσκεις ετοιμες απαντησεις...», αλλά «απορρίπτουμε κάτι [για να θυμηθούμε και την μαρξιστική “άρνηση της αρνήσεως”] όταν έχει προκύψει κάτι το νέο ή/και το διαφορετικό»…
Σκόπιμα χρησιμοποίησα τη λέξη «προκύψει», για να τονίσω ότι κάτι μπορεί να υπάρχει ήδη ή και να εμφανιστεί «είτε στη θεωρία είτε στην πράξη», μέσα από το υφιστάμενο/το υπαρκτό και τις αντιφάσεις του. Είναι εδώ που θα βρεις τις απαντήσεις [διαφορετικές σε κάθε περίπτωση] που θα σου φέρουν καταφάσεις που θα αρνούνται τις υφιστάμενες αρνήσεις [του καπιταλισμού]…
Τα υπόλοιπα περί «σχοινοβατών» και «λεπτων» ή «τεντωμενων σχοινιών» δεν τα κατάλαβα! Έμαθα να χρησιμοποιώ πιο απλοϊκή γλώσσα και συνήθως δεν μπορώ να συγχρονιστώ με [ΤΙΣ] υψηλές συχνότητες!
Θα συμφωνήσω όμως ότι «Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ», [σίγουρα και ΔΕΝ ισχύει το ευαγγελικό «εν αρχήν ην ο λόγος» - δεν είπα κάτι τέτοιο!], όμως δεν θα επεκτείνω περαιτέρω τη συζήτηση γιατί θα πάει μακριά η βαλίτσα [και δη αν καταπιαστούμε και με την κυπριακή πραγματικότητα] και δεν έχω τη [οικονομική] δυνατότητα να πάω να τη φέρω τη βαλίτσα]…
[Κι ο μαρξισμός προέκυψε από την «ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ» στον καπιταλισμό]
Η αλήθκεια Άνευ είναι ότι πολλά που τα θέματα που έθιξα σίγουρα ακόμα ψάχνω τα τζιαι αναδιαμορφώνω την άποψη μου αλλά στο καθαρά ιδεολογικόν πεδίον (με περιορισμένην μόνον εφαρμογήν στην καθημερινότητα μου) έχω προ πολλού κινηθεί "αριστερόττερα" των "φιλελευθέρων".
Το παράδειγμαν που έβαλα με τον "περιορισμόν" του προσδόκιμου ήταν για να δείξω ότι πολλά πράματα που σήμερα θεωρούμεν δεδομένα πιθανόν να μην είναι πολλά σύντομα. Δες μόνον τες φοβερές αλλαγές στη ζωή του αθρώπου σε μιαν γενιάν, τι έζησαν οι παππούδες μας στην τεχνολογίαν (ηλεκτρισμός, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, ιατρική κλπ.).
Ο "έλεγχος πληθυσμού" (τζιαι οϊ απαραίτητα η μείωση), αν θεωρήσουμεν ότι το σύμπαν (άρα τζιαι η ζωή στη γη) ακολουθεί τη λογική του Δαρβίνου, επέρχεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπον ούτως ή άλλως. Για παράδειγμαν η αντισύλληψη τζιαι οι εκτρώσεις εν ένας τρόπος/ μέθοδος σαφώς υπό την επιλογήν τζιαι έλεγχον μας. Οι πόλεμοι, οι επιδημίες, η πείνα (ως απότοκα του υπερπληθυσμού) προφανώς δεν είναι. Τι προτιμούμεν τελικά;
Όσον για τον ρόλον που παίζουν τα γονίδια που κουβαλούμεν μέσα μας στο πως συμπεριφερόμαστεν τζιαι αλληλεπιδρούμεν με το περιβάλλον μας, θεωρώ το σχόλιον σου εκτός του πνεύματος του δικού μου. Για να μπεις στο πνεύμα μου θα χρειαστεί να θκιαβάσεις (αν δεν το έσιεις κάμει ήδη) τα εξής εξόχως διαφωτιστικά τζιαι ευχάριστα:
The Naked Ape, Desmond Morris
The selfish gene, Richard Dawkins
Civilization and Its Discontents, Sigmund Freud
Guns, germs and steel, Jared Diamond
Woofis,
Είναι «οι πόλεμοι, οι επιδημίες, η πείνα [...] απότοκα του υπερπληθυσμού», ή έστω μόνο τού υπερπληθυσμού; Για δες πώς τυγχάνει εκμετάλλευσης ή αξιοποίησης και πώς κατανέμεται ο παγκόσμιος φυσικός και παραγόμενος πλούτος;
Προσωπικά προτιμώ να διαβάζω βιβλία στα ελληνικά καθώς σε άλλη γλώσσα με κουράζει πλέον! Απ’ τους συγγραφείς που αναφέρεις έχω διαβάσει μόνο 1-2 βιβλία του Richard Dawkins για την αθεΐα!
@ανευ
ναι τον εθκιέβασα τζαι τον κορεάτη.
όντως λέει κάποια ενδιαφέροντα πράματα.
@γουφις και ανευ
το θέμα του υπερπλυθησμού εν δύσκολο. Αφενώς δεν είναι "ακόμα" πρόβλημα αφού καθώς προείπαμεν ως της ώρας , παράγουμε αρκετά αλλά τρων τα λίοι.
θα είναι όμως τρομακτικό αν ποτέ προκύψει ως πρόβλημα. Γιατί άλλο να λέεις "καταναλώνω πιο λία" , τζαι άλλο να λέεις πρέπει να λιάνουν οι άνθρωποι....
τζαι γενιέσσαι τζαι γίνεσαι - αλλά σαφέστατα παραπάνω επιρροή έσσιει το γίνεσαι. (έσσιει ένα εθνικόφρων σωματίο δαμέ στη λεμεσό που έσσιει ολόκληρο πανώ "ηγέτης γενιέσαι δεν γίνεσαι"). Προφανώς στο ίδιο περιβάλλον μπρούν να φκουν διαφορετικοί χαρακτήρες - αλλά πάλε εν το περιβάλλον μας που μας διαμορφώνει - νομίζω.... Πάντως δεν με έχουν πείσει οι γενετιστές ακόμα για τα αποτελέσματα τους.
θα επιστρέψω με απάντηση στη δις που είναι παραπάνω επί της ουσίας...
Νοικοκυρές σε απόγνωση...
Η Σούζαν, η Μπρι, η Γκάμπυ και η άλλη, καταστρώνουν σχέδιο για να εξοντώσουν τον δολοφόνο με το πριόνι που διαταράσσει την ησυχία στα αμερικανικά προάστεια....:)
http://cyprusnews.eu/newsbeast-oikonomia/1276278
@dis
κοίταξε να δεις. Εν πολλά δύσκολο (νομιζω) να πείσεις τον άλλο να επαναστατήσει χωρις να έσσιεις μιαν ιδέα τι θα κάμεις μετά.... Έστω γενική....
Ακόμα τζαι ο λενιν κάτι "έταξεν".
Εξού τζαι είναι πιο απλό για τους πιο πάνω αριστερούς φιλελευθερους να προσπαθήσουν να προτείνουν λύσεις εντός του συστήματος....Εν πιο εύκολο να σάσεις κάτι παρά να το φτιάξεις που την αρκή....
Κάποια που τούτα δεν τα θεωρώ λίγα για να είμαι ειλικρινής. Δεν θεωρώ λίγα τζίηνα που έκαμεν ο τσαβες για παράδειγμα (με όλα τα κακά του)- παρόλο που δεν άλαγε τον "τρόπο παραγωγής και την δημιουργία υπεραξίας"....
Βεβαίως μπορεί να γίνει τζαι το ανάποδο - όπως προτείνεις... Αντί να ξεκινά η συζήτηση προσπαθώντας να "φτιάξουμε" τον καπιταλισμό , μπορούμε να δούμε πως θα εμπορούσαμεν να φτιάξουμεν την ΕΣΣΔ - παρόλο που συμφωνούμεν ότι η ιστορία δεν θα επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο....
Θα ήταν ενδιαφέρον αν υπήρχεν καμιά τέτοια προσέγγιση - μακρυά που μιαν ανάλυση του τύπου φταίει ο ιμπεριαλισμός και οι αντεπαναστάτες.
Και συμφωνούμεν (νομίζω) ότι απλά να χαρακτηρίζεις κάποιους "αντεπαναστάτες" δεν σε οδηγεί σε κανένα συμπέρασμα - γιατί ως μαρξιστής πρέπει να δώκεις σε τούντους ανθρώπους μιαν εξήγηση (ταξική/ υλιστική) πόθεν επροήλθαν (όχι απλά βαφτίζεις τους τζαι εξόφλισες). Γιατί άτε το 1918 οι αντεπαναστάτες ήταν αστοί (που πάλε πίνει νερό)- το 1980 οι αστοί που εβρεθήκαν ; Αν οι συγκρούσεις εν ταξικές με υλικό υπόβαθρό - τότε κάποιο ταξικό πρόβλημα είσσιες τζαι στον υπαρκτό.
Εξού τζαι επαναλαμβάνω πολλές φορές το ο υπαρκτός είναι προτιστα οικονομικά που απέτυχεν. Αν επιτυγχαινε οικονομικά - δεν θα υπήρχε λόγος για την καταπίεση που στη πορεία εδημιουργησε το σύστημα.
Οπόταν ναι - αν έβρουμε το "μοιραίο λάθος" - θα μπορείς τουλάχιστον να ελπίζεις ότι την επόμενη φορά θα τα γίνουν τα πράματα πιο καλα...
Τωρά όσον αφορά το τι επαρείχε τζαι τι όχι....
Δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση επρόσφερεν και η ευρώπη πλην αγγλοσαξωνων...
και δεν είχαν όλοι "πλυντήριο". Όσον επερνούσαν τα χρόνια για να έρτει το γυρίν σου να πιάσεις σπίτι (πριν πιασουν πρώτα οι πουμέσα) - εμπόρεν να μινίσκεις ως τα 45 με τους γονιούς σου...
Όμως εν αλήθκεια ότι επροσφέρουνταν πολλά πράματα... Που πολλές φορές παραγνωρίζουνται..
Αλλά εν ενδιαφέρον το ότι αναφέρεις ότι τζίηνα που επροσφέραν "είχαν κόστος"... προφανώς.... Αλλά έβαλες με σε σκέψεις τωρά... Ίντα έννοια έσσιει το "κόστος" σε μια μη-καπιταλιστική οργάνωση....
Steliε Papalangi,
Μπορείς να ΜΑΣ πεις μερικά από «όλα [εκείνα] τα κακά του τσαβες»;
Επίσης για διάφορες παλινδρομήσεις και παλινορθώσεις εν «φταίει ο ιμπεριαλισμός και οι αντεπαναστάτες», οξά νομίζεις ότι δεν υπήρχε αντικομουνιστική, αντισοσιαλιστική αντισοβιετική προπαγάνδα από έξω; «Αν [διερωτάσαι;] οι συγκρούσεις εν ταξικές με υλικό υπόβαθρό» [δέχεσαι ότι είναι ή όχι;], το «ταξικό πρόβλημα» εξέλειπε σε διεθνές επίπεδο; Ίσως να έχεις δίκιο ότι «ο υπαρκτός είναι προτιστα οικονομικά που απέτυχεν», αλλά γιατί δεν το αναλύεις; Τι ήταν εκείνο που οδήγησε σε οικονομική αποτυχία τον «υπαρκτό», ενώ στατιστικώς είχαν θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης; Μήπως δεν αντέξαν και την κούρσα των εξοπλισμών;
Πέραν τούτων μέσα από τοποθετήσεις του τύπου «Δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση επρόσφερεν και η ευρώπη» διακρίνω στα γραπτά σου και μια σαφή υποβάθμιση του ιμπεριαλιστικού [ΝΑΙ(!) έτσι τον ονομάζω εγώ] ρόλου της [Δυτικής] Ευρώπης. Σε ποιων το αίμα και τον πλούτο [που μέχρι σήμερα καταληστεύεται] στηρίχτηκε η ευημερία της Ευρώπης; Γιατί υπάρχει τόση φτώχεια τον υπόλοιπο κόσμος [και δη στην Αφρική] παρά τον τεράστιο φυσικό πλούτο που διαθέτουν; Θωρείς ότι είναι τόσο απλό για τους ανθρώπους [της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής], ν’ αλλάξουν πορεία; ΕΣΥ ο ίδιος λες πως «εν πολλά δύσκολο [...] να πείσεις τον άλλο να επαναστατήσει χωρις να έσσιεις μιαν ιδέα τι θα κάμεις μετά»…
@άνευ
σύστημα που έσσιεις να θωρείς το αρνητικό.... Λέμε ότι ο τσιάβες δεν εν λία που έκαμεν τζαι εσύ κολάς στα "κακά" του :-)
έγραψα πριν λιο τζαιρο για τον τσάβες εδώ - να μεν τα ξαναλέμε
http://spapalagi.blogspot.com/2013/01/blog-post.html
Δεν έχω μελετήσει τόσο την ιστορία της ΕΣΣΔ για να κάμω τον ειδήμονα.
έζησα όμως μια τριετία στη περιοχή που κάποτε ήταν η Ανατολική γερμανία.... η παραπάνω αντίληψη που έχω για τον υπαρκτό, έρκεται μάλλον που προσωπικές ιστορίες παρά που μελέτη...
Όμως είναι γνωστό ότι όσον αφορά το πόσον επιδρά το τοπικό και πόσο το διεθνές έχουμε μακρά διαφωνία. Να μεν την ξανανοίξουμεν - τζαι να μεν το κάμουμε τωρά θέμα περί σοβιετικής ένωσης (αν τζαι επαρασυρθηκα τζαι εγώ).
Ασ μείνουμε στο τι έχει η αριστερά να προτείνει...
Steliε Papalangi,
Πρώτα τα γράφεις τ’ «αρνητικά» και μετά διαμαρτύρεσαι γιατί τα «θωρώ». Μα αφού τα γράφεις!
Τζιαι το άλλο που είπες εν ακόμα πιο “ωραίο”: Γνώρισες τον “υπαρκτό” «ζώντας [...] μια τριετία στη περιοχή που κάποτε ήταν η Ανατολική γερμανία....», δηλ. μετά που κατάρρευσε ο σοσιαλισμός!!! Εγώ γιατί να μην θεωρήσω ως πιο έγκυρη την πολιτική και ταξικά προσανατολισμένη άποψη κάποιου που έζησε εκεί όταν ο “υπαρκτός” ήταν εν ζωή;
Για το τί προτείνει η Αριστερά, θα προσπαθήσω να επανέλθω, αλλά αυτά που βάζεις εν τζι’ εν αριστερές προτάσεις... Δεν μπορεί στις αναλύσεις και τοποθετήσεις μας να μην λαμβάνουμε υπ’ όψη «σε ποιων το αίμα και τον πλούτο [που μέχρι σήμερα καταληστεύεται] στηρίχτηκε η ευημερία της Ευρώπης» ή «γιατί υπάρχει τόση φτώχεια τον υπόλοιπο κόσμος [και δη στην Αφρική] παρά τον τεράστιο φυσικό πλούτο που διαθέτουν»… Είναι σαν να κλεινόμαστε στον μικρόκοσμο μας και προσπαθούμε να σώσουμε τον δικό μας τον “εθνικό” μας καπιταλισμό... Σώζεται όμως; Κι αν σώζεται, με τι κόστος; Κατάλαβες ότι προσπαθούν να περάσουν στον κόσμο την άποψη ότι είναι καλύτερα οι νέοι να ικανοποιηθούν μ’ ένα μισθό [αν μπορούμε να τον πούμεν έτσι] των 500 ευρω maximum, παρά τίποτε; Μετατρέπουν τους νέους σε σύγχρονους δούλους! Πιο πάνω ο Woofis είπε κάτι για το προσδόκιμο όριο ζωής! Μήπως πετσοκόβουν και τις συντάξεις για να μειωθεί;
...Πάντως από επίσημα στατιστικά μετά την εφαρμογή των προγραμμάτων του ΔΝΤ στην Ουγγαρία, όντως μειώθηκε το προσδόκιμο, και μάλιστα σημαντικά. Από κάποια κείμενα του Χατζηστεφάνου, φαίνεται να ισχύει το ίδιο και στην ελλάδα των μνημονίων.
Θα μπορούσε να υιοθετηθεί από όλο το φάσμα της Αριστεράς μια τσαβική μεταβατική προσέγγιση διακυβερνητικά. Έχουν γίνει άλματα στην Βενεζουέλα που εχουν παράλληλα στηρίξει και την Κούβα όπως και όλο το κίνημα στη Λατινική. Νομίζω είναι κάτι παραπάνω από "αριστερή αππωμάρα" να θεωρούμε ότι μπορούμε στην περιοχή μας ειδικά, να επιδιώξουμε κάτι περισσότερο προς το παρόν.
Έτσι κι αλλιώς ο νέος σοσιαλισμός θα είναι πειραματικός, όπως πάντα, τζιαι συνέχεια.
Σίγουρα ο απώτερος στόχος είναι η εξάληψη των ιδιωτικών μονοπωλίων, αλλά ταυτόχρονα τζιαι η εξάληψη του αυταρχισμού, όποθθεν τζιαι αν προέρχεται.
Ούτε στην Σ.Ε. ελειτουργήσαν τα σοβιέτ. Τζιαι ναι, είχε φτιαχτεί μια αστική κάστα. Εν τούτη που τα εττούμπαρεν ούλλα τζιαι εκαρπώθηκε τον δημόσιο πλούτο.
Ο τσαβισμός μπορεί να αποτελέσει κοινή συνισταμένη, ένα μεταβατικό στάδιο στο οποίο η δημοκρατία προσπαθεί να σταθεί στα πόθκια της, να πείσει, να κατοχυρώσει.
Δεν μπορεί αν επιβληθεί τίποτε σε κοινωνίες που συνεχίζουν να γέρνουν σε σημαντικό βαθμό στην κατεύθυνση της αντίδρασης. Στην καλύτερη περίπτωση, οι ίδιοι τούτοι οι αντιδραστικοί θα συνεχίσουν με νέο καπέλλο την ίδια δουλειά, στο νέο καθεστώς. Η δημοκρατία τζιαι ο διεθνισμός, τα σοσιαλιστικά οράματα, ο πολιτισμός, το κίνημα της ειρήνης, πρέπει πρώτα να νικήσουν στο κοινωνικό επίπεδο για να επιβληθούν.
Να κάμουμε δικτατορία, κανένα πρόβλημα, να επιβληθούμε με τη βία, για πόσο όμως, με ποιο τίμημα; Πάνω σε ποιους;
Δεν είναι μόνο οι φιλελεύθεροι που ζουν στα σύννεφα.
@άνευ
θα περιμένουμε τες προτάσεις. Πάντα ευπρόσδεκτες...
τζαι θα τες συγκρίνουμε βεβαίως με τις προτάσεις τις κυπριακής αριστεράς. Γιατί το μόνο κόμμα που χρησιμοποιεί το στιγκλιτζ ξέρεις ποιον ένι ;-)
@νέος
τσαβισμός. έίναι μια κάποια πρόταση που μπορείς να τη φανταστείς. Παρά κάτι γενικόλογο σίγουρα το προτιμώ....
έσσιει αρκετά θετικά στοιχεία (τζαι τα άλλα σάζουνται)...
χωρίς πετρελαίο - θα είναι πιο δύσκολο αλλού. Αλλά τουλάχιστο εν μια πρόταση
Steliε Papalangi,
Τες δικές ΣΟΥ τες προτάσεις ΔΕΝ είδα όμως!
καθώς φαίνεται νομίζω- ψαχνώμαστεν.
Επείδη καθώς επροανάφερα
1. κανένας δεν έσσιει σοβαρά υπόψιν του τι θα γίνει μετά την επανασταση
2. ή ακριβώς τι επίεν λάθος τζιαμέ που εγιναν δεν ξέρουμεν-
τζαι με βάση του τι πρακτικά έσσιει υπάρξει τζαι του τι (έτυχε να) εθκιαβασα ως τωρά - νομίζω ότι θα συμφωνήσω με τον νέο...
Παρόλο που δεν ανάτρεψεν τους τρόπους παραγωγής - αυτή τη στιγμή μόνο ο τσάβες "έκαμεν κάτι". Που είναι σαφέστατα καλύτερο από το να μην κάμνεις τίποτε περιμένοντας την παγκόσμια επανάσταση.
Ταυτόχρονα μπορούν να ενσωματωθούν τζαι οι πιο πάνω στόχοι της αποανάπτυξης (πιο λίη κατανάλωση, πιο λίη ανάπτυξη - πιο λίη εργασία) - χωρίς να προκαλούνται οποιεσδήποτε αντιφάσεις (νομίζω τουλάχιστον) .... ως τζιαμέ είμαι ως τωρά....
Δημοσίευση σχολίου