Πλέον το λεν απροκάλυπτα: Φταιν οι χαμηλόμισθοι

Με δύο δημοσιεύματα ο Πολίτης, μας πληροφόρησε για το εξής παράδοξο ότι οι χαμηλόμισθοι είναι τελικά υψηλόμισθοι !!!
Το πρώτο στις 26/10/2012 με τίτλο "Υψηλόμισθοι οι "χαμηλόμισθοι"
Χάσμα απολαβών δημόσιου και ιδιωτικού, μετά την τρόικα
Ενώ, πολλοί μιλούν για την ανάγκη ανάπτυξης, ελάχιστοι αντιλαμβάνονται ότι το χάσμα απολαβών - παραγωγικότητας είναι η ρίζα της τρέχουσας οικονομικής κρίσης.
Το συγκεκριμένο, μάλιστα, έπαιξε και ως πρωτοσέλιδο.

Το δεύτερο, ήρθε στον κυριακάτικο Πολίτη στις 3/11/2012, με άρθρο του κύριου αρθρογράφου του οικονομικού τμήματος με τίτλο "Κυπριακός Στρουθοκαμηλισμός"

Η πηγή του άρθρου είναι το Κέντρο Οικονομικών Μελετών του Πανεπιστημίου Κύπρου (Τονίζεται μάλιστα στο άρθρο ότι τα γραφόμενα δεν το λέει μια εργοδοτική οργάνωση, αλλά ακαδημαϊκοί.... λες και έχει διαφορά). Έψαξα στην ιστοσελίδα, δεν βρήκα τον πίνακα που παρουσιάζεται στο άρθρο.. Βρήκα όμως μια παρόμοια έρευνα δημοσιευμένη το Δεκέμβρη του 2011.
Ιδού.http://www.ucy.ac.cy/data/ecorece/Kratik...nt_16-12-11.pdf
Η έρευνα λέει λίγο πολύ τα ίδια πράγματα.
Η κύρια διαφορά είναι χρονική . Η έρευνα του Πανεπιστημίου που βασίζεται στους μισθούς του 2009. Ενώ, το άρθρο του Πολίτη αφορά στους μισθούς μετά τα μέτρα του 2011, καθώς και προβλέψεις με βάση των προτάσεων της κυβέρνησης και τρόικας.

(Σημειώνοντας βεβαίως ότι η πρόταση της τρόικας συνιστά σωστότερη διόρθωση των μισθών. Προφανώς, κάπου υπάρχει μια ανανεωμένη έκδοση της πιο πάνω έρευνας - αν ξέρει κανένας που μπορούμε να την βρούμε.....)

Ας δούμε τί λέει η έρευνα του 2009 – έστω - σε σύγκριση με τα λίγα νούμερα που παρουσιάζονται στο άρθρο για σήμερα

Καταρχήν, χωρίζουν τους εργαζόμενους στις πιο κάτω ομάδες.
Διευθυντές/ ανώτεροι λειτουργοί, διδακτικό προσωπικό, άλλοι προσοντούχοι, τεχνικοί/βοηθοί, γραφείς/ταμίες, υπάλληλοι υπηρεσιών/πωλητές, ειδικευμένοι εργάτες και ανειδίκευτοι εργάτες.

Για τις πιο πάνω ομάδες, συγκρίνουν τις απολαβές και φτάνουν στο συμπέρασμα ότι οι χαμηλόμισθοί στο δημόσιο τομέα αμείβονται περισσότερο από τους χαμηλόμισθους στον ιδιωτικό , ενώ αντίθετα οι διευθυντάδες του δημοσίου αμείβονται χαμηλότερα.
Τα ίδια στοιχεία, σταθμίζονται (ένας θεός ξέρει πώς - παρόλο που επιβάλλεται), αναλόγως των προσόντων και έτσι εκεί που κατά μέσο όρο ο δημόσιος φέρεται να πληρώνεται 45% περισσότερα, μετά τη στάθμιση πληρώνεται 27% από τον ιδιωτικό υπάλληλο.

Αντίστοιχα, ο οικονομικός συντάκτης του Πολίτη στο άρθρο του στις 29/10/2012 μας λέει κατά λέξη ότι "αν εφαρμοστούν τα μέτρα της τρόικας ως έχουν, από το 116% οι απολαβές των δημοσίων υπαλλήλων θα μειωθούν στο 105% των αντίστοιχων απολαβών στο ιδιωτικό τομέα"

Η έρευνα παρουσιάζει δύο - τρεις άλλες συγκρίσεις που δεν δημοσιεύονται στο άρθρο του Πολίτη.
Η άλλη σημαντική "στρέβλωση" είναι το γεγονός ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι λαμβάνουν αυτόματες προσαυξήσεις - που προκαλούν ηλικιακές στρεβλώσεις.

Έτσι (χοντρικά να το πούμε) ένας 60αρης στο δημόσιο παίρνει 71% πιο ψηλό μισθό από ένα 30άρη του δημοσίου, ενώ ο 60άρης στον ιδιωτικό τομέα παίρνει μόνο 40% πιο ψηλό μισθό με σχέση με τον αντίστοιχο 30άρη. Και αφού, το σωστό είναι ο ιδιωτικός τομέας - έχουμε στρέβλωση.

Η μόρφωση αποτελεί, επίσης, στρέβλωση, αφού το απολυτήριο λυκείου δίνει περισσότερα στο δημόσιο από ότι στον ιδιωτικό τομέα..... Σε σχέση με.... ;;;; (δεν έχω καταλάβει). Προσλαμβάνεται κανένας στο δημόσιο που δεν έχει ούτε απολυτήριο γυμνασίου ; !!

Η άλλη στρέβλωση είναι, βεβαίως, η ΑΤΑ, οι προσαυξήσεις και οι προαγωγές σε σχέση με την ηλικία.

Η έρευνα ολοκληρώνεται με το συμπέρασμα/ πρόβλεψη ότι τα δύο πακέτα μέτρων που είχαν αποφασιστεί (προ τρόικας) θα μείωναν τη διαφορά (παρόλο ότι οι πιο πάνω «στρεβλώσεις» θα διατηρούνταν).....

Η πρόταση της έρευνας είναι να δημιουργηθούν δείκτες παραγωγικότητας στο δημόσιο βάση, των οποίων θα καθορίζονται οι μισθοί. Εναλλακτικά αν μείνουν οι μισθοί, ως έχουν, όπου αλλάζουν με βάση το "κατά το δοκούν δίκαιο" (η φράση έρχεται κατ’ ευθείαν από τον ακαδημαϊκό) η δημόσια υπηρεσία θα συνεχίσει να είναι αναποτελεσματική.

Η πρόταση αυτή αν και αφηρημένη (έχουμε ξαναπεί τη δυσκολία της κατασκευής δεικτών παραγωγικότητας), ας πούμε ότι αντέχεται.....

Ο οικονομικός συντάκτης δε του Πολίτη, μέσω των αφαιρέσεών του, στην ουσία εισηγείται πιο παραγωγικά μέτρα. Οριζόντιες περικοπές, αντί κλιμακωτές, έτσι που οι χαμηλόμισθοί να εναρμονιστούν με τους παραγωγικούς (χαμηλούς) μισθούς του ιδιωτικού τομέα.
.......
Τι δε λέει η έρευνα.
Γιατί.....
Οι αριθμοί δεν λένε από μόνοι τους καμιάν αλήθεια.
Έχει σημασία πως τους διαβάζεις.
Έχει σημασία τι θέλεις να σου πουν....
........
Δεν ξέρω πιθανώς να υπάρχει κάπου ολόκληρη η έρευνα (και του 2009 και του 2012), αφού προφανώς αυτή που βρίσκεται στην ιστοσελίδα είναι περίληψη. Στη περίληψη παρουσιάζονται μόνο τα αποτελέσματα και όχι η μεθοδολογία.

Ας πούμε:

Υπάρχουν ένα σωρό δουλειές στο δημόσιο τομέα που για ευνόητους λόγους δεν υπάρχουν στον ιδιωτικό (αστυνομικοί, στρατιωτικοί, πυροσβέστες, διπλωμάτες κλπ) και αντιστρόφως (χρηματιστές, ασφαλιστές, μεσίτες, γκόλντεν μπόυς κλπ). Αυτοί, προφανώς, κάπου τσουβαλιάζονται ώστε να συγκριθούν. Ακόμα και η κατηγορία "πωλητές" - δεν ξέρω στο δημόσιο ποιός πουλά τί ;

Αλλά, ακόμα και αυτοί που είναι συγκρίσιμοι.... Στο διδακτικό προσωπικό για παράδειγμα, στη μέτρηση του μισθού του ιδιωτικού υπολογίζουν και όσους είναι υπάλληλοι σε ιδιωτικά φροντιστήρια (χωρίς 13ο, με ετήσια απόλυση τους μήνες του καλοκαιριού κλπ) ;

Αφήνουμε τη στατικότητα, αφού πολλοί στον ιδιωτικό τομέα πληρώνονται με τη μορφή "προμήθειας", κάτι που προφανώς αλλάζει σε περιόδους φούσκας και περιόδους κρίσης.

Ας πούμε, όμως, ότι το τσουβάλιασμα έγινε με ένα τρόπο μεθοδολογικά σωστό.
Τα νούμερα έχουν σημασία και ως ποσοστά και ως απόλυτοι αριθμοί ανάλογα με το τί παρουσιάζεται.

Ας τα βάλουμε σε ένα πίνακα και να κάνουμε κάποιες συγκρίσεις. Ο πίνακας παρουσιάζει πόσο μεγαλύτερο ποσοστό πληρώνεται ο δημόσιος υπάλληλος, σε σχέση με τον υπάλληλο του ιδιωτικού τομέα.



Τί μπορούμε να δούμε από τα πιο πάνω; (θεωρώντας ότι τα νούμερα της έρευνας, από την ίδια πηγή με το άρθρο του Πολίτη – καθώς και τα νούμερα στο άρθρο είναι σωστά)

Καταρχήν, φαίνεται ότι από το 2009 μέχρι το 2012 οι δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ κατά μέσο όρο αμείβονταν 43% ψηλότερα σήμερα αμείβονται μόνο 16%, ψηλότερα, ενώ με τα μέτρα θα γίνει 5%.

Οπόταν, το μεγαλύτερο κομμάτι της στρέβλωσης έχει είδη διορθωθεί. (Αμ δε , δεν τους φτάνει για τον οικονομικό συντάκτη αυτό είναι απαράδεκτο, αφού λόγω μονιμότητας οι δημόσιοι υπάλληλοι έπρεπε να πληρώνονται λιγότερα από τους ιδιωτικούς).

Το πιο σημαντικό, βεβαίως, είναι ότι ενώ οι ανειδίκευτοι εργάτες του δημοσίου πληρώνονταν 45% περισσότερα από τους αντίστοιχους του ιδιωτικού τομέα το 2009 , σε μόλις τρία χρόνια πληρώνονται τα υπερδιπλάσια.

Που μπορεί να σημαίνει ότι:
Α) Οι μισθοί των χαμηλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων αυξήθηκαν δραματικά ή
Β) Έγινε πραγματικοί σφαγή στους μισθούς των χαμηλόμισθων στον ιδιωτικό τομέα.
Γ) και τα δύο μαζί

Εσείς πιο από τα πιο πάνω νομίζεται ότι έγινε ;
Η απάντηση υπάρχει εν μέρει στο άρθρο του Πολίτη, αφού φαίνεται ξεκάθαρα, ότι το 2011 τουλάχιστον οι μισθοί στο δημόσιο μειώθηκαν.... Οπόταν....
Το πρόβλημα, βεβαίως, βρίσκεται στη στατικότητα της αντίληψης τους (αφού κινούνται κλασικά με χρόνους χρηματιστηρίου και όχι χρόνο της πολιτικής οικονομίας) και στη πίστη τους, στην αποτελεσματικότητα της ελεύθερης αγοράς.

Αν, λέει, αποφασιστούν οι οριζόντιες περικοπές που εισηγείται η τρόικα, θα εξισωθούν οι μισθοί δημόσιου και ιδιωτικού.... Μα αφού μετά από κάθε περικοπή στο δημόσιο, ακολουθεί σφαγή στον ιδιωτικό τομέα. Που σημαίνει ότι αν μειωθούν ακόμα περισσότερο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, τότε το χάσμα θα εξακολουθήσει να υφίσταται.... οπότε, θα χρειαστούμε ξανά νέες περικοπές και τανάπαλιν.

Συγκρίνεται τα νούμερα του 2009 και του 2012 των «ακαδημαϊκών ερευνών» και η απάντηση είναι μπροστά σας.

Άσε που προκύπτει ένα άλλο ερώτημα.
Αν οι μέσοι μισθοί δημόσιων και ιδιωτικών υπαλλήλων από το 2009 ως το 2012 συγκλίνουν, (από 43% περισσότερα στο 16%) ενώ για τους χαμηλόμισθους κινούνται στην αντίθετη πορεία (για το διδακτικό προσωπικό είναι λίγο πολύ σταθερά), τότε ξανά ένα από τα πιο κάτω μπορεί να συμβαίνει

Α) Οι μέσοι και υψηλόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι δέχτηκαν τρομερές μειώσεις στους μισθούς τους
Β) Οι μέσοι και υψηλόμισθοι ιδιωτικοί υπάλληλοι δέχτηκαν τρομερές αυξήσεις στους μισθούς τους.
Γ) και τα δύο μαζί

Δεν έχω την απάντηση την αφήνω στη κρίση σας .

Τα νούμερα, βεβαίως, έχουν σημασία και ως ποσοστά και ως απόλυτοι αριθμοί αναλόγως με το τί παρουσιάζεται
Γιατί κάπου θα θέλαμε να μας πουν πόσα πληρώνεται κατά μέσο όρος ο χαμηλόμισθός στον ιδιωτικό τομέα ;
Σε ευρώ να μας πουν, όχι σε ποσοστά.
Και μετά, βεβαίως, να μας πουν με τούτο το ποσό, αν οι ίδιοι μπορούν να ζήσουν....
Απόλυτους αριθμούς, επίσης, θα θέλαμε για το πόσοι ακριβώς είναι οι χαμηλόμισθοι και οι υψηλόμισθοι ; Έχει διαφορά.

Επίσης, το διάγραμμα 5 στη σελίδα 3 της έρευνας, δεν δείχνει μόνο ότι χαμηλόμισθοι του ιδιωτικού έχουν μεγαλύτερη απόσταση από το μέσο μισθό σε σχέση με αυτούς του ιδιωτικού (και το αντίθετο για τους ψηλόμισθους). Από το ίδιο ακριβώς διάγραμμα, (με τη δική τους μεθοδολογία και αριθμούς) φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο "χαμηλόμισθος" και "ψηλόμισθος" του δημοσίου τομέα είναι πιο κοντά στο μέσο μισθό.

Σε αντίθεση με τον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα (όπου τα κέρδη και την παραγωγικότητα τα παίρνουν αποκλειστικά τα χρυσά παιδιά) ο πίνακας δείχνει, επίσης, τη τεράστια ανισότητα που υπάρχει στον ιδιωτικό τομέα.

Δεν φαίνεται αυτό να είναι άξιο λόγου να αναφερθεί....

Και όλα αυτά, όταν ο ίδιος ο Economist σε πρόσφατη έκδοση λέει ξεκάθαρα πλέον ότι οι ανισότητες, δεν είναι απλώς κοινωνικά άδικες, αλλά πλέον στέκονται τροχοπέδη στην ανάπτυξη. Πλέον, δεν είναι απλώς θέμα "κατά το δοκούν δικαιοσύνης" - οι πιο έξυπνοι έχουν ξεκινήσει να καταλαβαίνουν ότι η ανισότητα "δεν συμφέρει".

Παρ’ όλα αυτά, η έρευνα του πανεπιστημίου, καθώς και ο αρθρογράφος του Πολίτη στηρίζουν την όλη ανάλυση τους πάνω σε μια υπόθεση, η οποία δεν είναι αποδειγμένη, ούτε καν με βάση τη θεωρία της ελεύθερης αγοράς.

Οι υποθέσεις βάση των οποίων παρουσιάζουν τα δεδομένα και προτείνουν λύσεις είναι η εξής δύο:

Στον Πολίτη:
«ελάχιστοι αντιλαμβάνονται ότι το χάσμα απολαβών – παραγωγικότητας είναι η ρίζα της τρέχουσας οικονομικής κρίσης»

Στην έρευνα:
"Ο μισθός στον ιδιωτικό τομέα τείνει να είναι ίσος με τη παραγωγικότητα του υπαλλήλου. Αν είναι πιο ψηλός, η επιχείρηση θα κλείσει. Αν είναι πιο χαμηλός η επιχείρηση θα προσλάβει περισσότερους υπαλλήλους μέχρι ο μισθός να είναι ίσος με τη παραγωγικότητα. Επομένως, οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα είναι σημείο αναφοράς για να εκτιμηθεί πόσο υπεραμοίβονται ή υποαμοίβονται οι δημόσιοι υπάλληλοι"

Είναι, όντως, ο μισθός στον ιδιωτικό τομέα ίσος με τη παραγωγικότητα ;
Ένα σωρό έρευνες, τόσο στην Κύπρο, όσο και στο εξωτερικό, κυρίως μετά την επικράτηση του νεοφιλελεύθερου δόγματος έχουν αποδείξει ότι, ενώ η παραγωγικότητα αυξάνεται, οι πραγματικοί μισθοί, είτε έχουν μείνει, σταθεροί είτε (στις πλείστες περιπτώσεις) έχουν μειωθεί.
Οπόταν, η βασική υπόθεση που στηρίζεται σε ένα θεωρητικό κατασκεύασμα, δεν στηρίζεται από τα δεδομένα. Στηρίζεται στη θρησκευτική (σε βαθμό φονταμενταλισμού ενίοτε) πίστη, ότι επειδή είναι το αποτέλεσμα της αγοράς είναι αυτόματα το σωστό - και αν τα δεδομένα λεν άλλα, τότε ή μιλούμε για στρέβλωση ή για μια διαδικασία προς τη διόρθωση.... Την πιθανότητα να κάνουν λάθος την έχουν απολύσει εκ προοιμίου.

Αντί να ρωτήσουν πόσα παράγει; πόσα αμείβεται ; Αμείβεται σε σχέση με την παραγωγικότητα του ;

Αποφασίζουν να βάλουν το άλογο μπροστά από την άμαξα. Οπόταν λεν ; Πόσα πιάνει; Τόσα. ΑΡΑ τόση είναι η παραγωγικότητα του, ΑΦΟΥ η αγία ελεύθερη αγορά πάντα κάνει το σωστό.
Εμμ. Δε δουλεύει έτσι η επιστήμη.
Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε βασικούς κανόνες μεθοδολογίας.

Έλα στο παζάρι να δεις, αν οι εταιρείες δουλεύουν όπως πιο πάνω.

Γιατί δεν δοκιμάζει κάποιος αυτής της άποψης να πάει σήμερα στον εργοδότη του και να του πει : Κοίτα να δεις μάστρε, πέρσι έκαμα 1000, φέτος έκαμα 1500 κομμάτια (πέρσι δούλευα τόσες ώρες, φέτος δούλεψα περισσότερες κλπ), θέλω 50% αύξηση.
Πόσες πιθανότητες έχει να του πει:
Εντάξει γιε μου να σου δώσω ή
Φύε γιε μου και βρίσκω άλλο πιο φτηνόν που εσένα.

Τούτοι οι θεωρητικοί της ελεύθερης αγοράς, με κάνουν να αναρωτούμαι μερικές φορές αν έχουν επαφή με την πραγματικότητα.

Είναι τόσο βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση ότι, αφού έτσι είναι το αποτέλεσμα στον ιδιωτικό τομέα, αυτό είναι αυτόματα παραγωγικό. Ούτε πώς οι παραγωγικοί τραπεζίτες έχουν βουλιάξει, όχι μόνο τις επιχειρήσεις τους, αλλά κινδυνεύουν να βουλιάξουν και την οικονομία. Και άμα το πεις , ε τότε είναι έλλειψη εποπτικού πλαισίου τη στιγμή που οτιδήποτε έχει να κάνει με το κράτος τους προκαλεί αλλεργία.

Επίσης, η ίδια η θεωρία της ελεύθερης αγοράς αναφέρει πέρα από την παραγωγικότητα και άλλους παράγοντες που καθορίζουν το ύψος του μισθού. Με πιο σημαντικό, βεβαίως, τη ζήτηση και την προσφορά.

Απλώς παραδείγματα.
Σε περίοδο κρίσης, με την αγορά στο ναδίρ και την ανεργία να αυξάνεται, μειώνεται η ζήτηση για εργασία, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται η προσφορά (ελέω ανεργίας), με αποτέλεσμα τη μείωση των μισθών - το οποίο ουδεμία σχέση έχει με την υφιστάμενη παραγωγικότητα των εργαζομένων.

Όσον αφορά, κυρίως, στους χαμηλόμισθους εργάτες μέρος της απάντηση δόθηκε από το δικηγόρο των τραπεζών και πρόεδρο της επιτροπής οικονομικών, όταν επιχειρηματολογούσε κατά του κατώτατου μισθού. Οι ξένοι εργάτες είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν με πιο χαμηλούς μισθούς, αφού στη χώρα τους το κόστος ζωής είναι κατά πολύ χαμηλότερο. Με αποτέλεσμα να συμπιέζονται ακόμα περισσότερο οι μισθοί στις θέσεις για ανειδίκευτους εργάτες. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί, λόγω της φτώχειας τους, δέχονται χαμηλότερους μισθούς είναι προφανές ότι ουδεμία σχέση έχει με την παραγωγικότητα τους.

(Και για αυτό ο συντάκτης παραπονιέται στο άρθρο της 3/11. «Ήδη η κυβέρνηση δεν δίνει με ευκολία άδειες εργασίες. Βγάζει τη πίστη όλων όσους θέλουν να εργοδοτήσουν ξένους. Ήδη, κάνει περισσότερους ελέγχους»..... Όπα! Κινδυνεύουμε να ξεφύγουμε και από τα όρια της νομιμότητας. Μας ενοχλεί πλέον και ο έλεγχος)

Με το ίδιο σκεπτικό εξηγείται και η διαφορά μισθών μεταξύ του διδακτικού προσωπικού στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Είναι γνωστό ότι στην κυπριακή κοινωνία έχουμε περισσότερους δασκάλους/καθηγητές από όσους μπορεί να απορροφήσει το δημόσιο. Η αυξημένη προσφορά είναι εμφανής ότι δίνει το δικαίωμα στους εργοδότες ιδιωτικού τομέα να κατακρημνίσουν τους μισθούς του διδακτικού προσωπικού.

Να μην αναφέρουμε, βεβαίως, ότι στην έρευνα του Economist, υπάρχει η παραδοχή ότι η αυξημένη ανισότητα είναι μεταξύ άλλων αποτέλεσμα της μείωσης της δύναμης των συντεχνιών.

Καθώς, αναφέραμε και πρόσφατα με βάση ακόμα τις δικές τους έρευνες (global competitiveness index), οι κύπριοι διευθυντάδες του ιδιωτικού τομέα είναι οι ίδιοι μια από τις σοβαρότερες αιτίες της χαμηλής ανταγωνιστικότητας. Παρόλ’ αυτά, οι συντάκτες της έρευνας και του άρθρου, επιμένουν - ΑΦΟΥ τα παίρνουν, ΑΡΑ τα δικαιούνται.

Τέλος, ένα σχόλιο για το τρόπο που βγάζουν συμπεράσματα. Στο άρθρο της 3/11, έχει λέει πρόβλημα για ένα συνέδριο που διοργανώθηκε και αφορά στην ανισότητα μισθού ανδρών και γυναικών. Και λέει γιατί να κάνουμε συνέδρια για μια διαφορά 15-25%, «ενώ για ένα χάσμα 100-120% σιωπούμε».

Το 100-120%, βεβαίως, αφορά χαμηλόμισθους και διδακτικό προσωπικό, όχι το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων.... λεπτομέρειες...
Στο δικό του άρθρο, μόλις της προηγούμενη βδομάδα (όπως είπαμε πιο πάνω) ο μέσος μισθός είναι μόνο 16% ψηλότερος.
Αλλά το πιο σημαντικό:
Συνέδριο για την ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών γίνεται με σκοπό να αυξηθεί ο μισθός των γυναικών και όχι να πέσει ο μισθός των ανδρών.... Σε αντίθεση με τις δικές του απόψεις....

Μετά από τη πιο πάνω έρευνα και εισηγήσεις αναρωτιέμαι τί (μπορούμε) να περιμένουμε.
Θα σταματήσουν, άραγε, να δημοσιεύουν μισθούς υψηλόμισθων (χαμηλόμισθων) δημοσίων υπαλλήλων, αφού τελικά έχει αποδειχθεί ότι έπρεπε να πληρώνονται περισσότερα;

Και θα ξεκινήσουν να δημοσιεύουν τους μισθούς των χαμηλόμισθων υψηλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων ;

ΣΚΑΝΔΑΛΟ: ΕΝΩ Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΛΠΑΖΕΙ ΟΙ ΧΑΜΗΛΟΜΙΣΘΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΤΥ ΜΕ 1200 ΕΥΡΩ ΜΗΝΙΑΙΩΣ.

Από Δέφτερη Ανάγνωση 2012-11-21 05:10:18

http://www.defterianaynosi.com/article.php?id=419