Το "καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς"
Ήταν ίσως το πρώτο πολιτικό βιβλίο που εθκιέβαζα στα 14-15....
Μαλακία θα μου πεις να ξεκινάς ανάποδα.
πρώτα τουλάχιστο να πιστέψεις στο όνειρο τζαι ύστερα να απογοητευτείς.....
Άμα ξεκινήσεις που τούτο - απογοητέφκεσαι πριν να ονειρευτείς.
Όμως συγκινείσαι που τους ανθρώπους που επιστέψαν στο όνειρο.
Τζαι σύμφωνα με το κλίμα του βιβλίου, κύρίως με τζίηνους που ήταν αρκετά τυχεροί να σκοτωθούν ενώ το όνειρο ήταν ακόμα ζωντανό..... Σε αντίθεση με τους άλλους που εζήσαν και είδαν το όνειρο να πεθαίνει (αν δεν εσυμβάλλαν τζαι οι ίδιοι στο θανατό του)
Είχα συγκλονιστεί τη πρώτη φορά.
Καταρχή πρώτη φορά αυτοβιογραφία.
Πρώτη φορά εθκιέβαζα κάποιο που έβριζε. Έτσι απλά όπως κάμνουμε τζαι στη καθημερινότητα.
Πρώτη φορά εθκιέβαζα ένα βιβλίο που δεν είσσιεν κανενός είδους δομής. ξεκινά που την μιαν ιστορία στη πορεία ανοίγει μιαν άλλη (χρονικά ή πρηγούμενη ή επόμενη). Την αρχική εμπόρεν να την ετέλιωνε εμπόρεν τζαι όχι.... Δεν είσσιε σημασία η δομή. Δεν έχρειάζετουν η αρχή η μέση τζαι το τέλος.....
Η περιγραφή των βασανιστηριών που εδεχτήκαν τούτοι οι άνθρωπο ήταν ανατριχιαστική.
Η περιγραφή ήταν πάντα ανθρώπινη - όχι "συστημική".
Η σχέση βασανιστή - κρατούμενου.
Των αριστερών με μια συντηρητική κοινωνία.
Η σχέση μεταξύ πολιτικών και ποινικών κρατουμένων.
Η σχέση μεταξύ πολιτικών κρατουμένων διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων (της αριστεράς).
Η σχέση με το κόμμα.
Η σχέση με την κοινωνία. Με τις γυναίκες. Με το σεξ.
Με τη μάνα.
Δεν είναι για γενικοποίηση.
Είναι ανθρώπινες (θα ήθελα να πιστέφκω πραγματικές) ιστορίες. Και πολλές φορές διαφορετικές (δεν ήταν ασ πούμε η σχέση βασανιστή - κρατούμενου η ίδια κάθε φορά... )
Κάθε φορά που το εθκιέβαζα ανάλογα σε τι φάση ήμουν έβρισκα άλλα πράματα.
Ακόμα τζαι για την αργκό τζαι το ρεμπέτικο.
Σε κάμνει να φοάσαι μερικές φορές ως προς το που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος.
Πόσο σαδιστές εμπορούσαν να ήταν τζίηνοι οι βασανιστές - ενώ ταυτόχρονα έξω που τη φυλακή να έχουν μια κανονική ζωή..... έντιμοι άνθρωποι - κυρ παντελήδες.
Τζαι που την άλλη ο φόβος.... Που το λέει ξεκάθαρα κάπου ο μίσσιος.... Αν εκερδίζαμε θα είμαστουν καλύτεροι ;
Που τότε εθκιέβασα ένα σωρό βιβλία... Ιστορικά, πολιτικά, ιδεολογικά.... Με δομή, με επιστημονικότητα..... Τωρά που το σκέφτουμαι ίσως κανένα να μεν με επηρέασε τόσο.... Αλλά σίγουρα κανένα δεν με άγγιξε τόσο....
Στο καλό χρόνη....
Εν τζαι επίστεφκες σε μιαν άλλη ζωή.
Τουλάχιστο τούτην έζησες την γεμάτη.... όσον λίοι....
Ήταν ίσως το πρώτο πολιτικό βιβλίο που εθκιέβαζα στα 14-15....
Μαλακία θα μου πεις να ξεκινάς ανάποδα.
πρώτα τουλάχιστο να πιστέψεις στο όνειρο τζαι ύστερα να απογοητευτείς.....
Άμα ξεκινήσεις που τούτο - απογοητέφκεσαι πριν να ονειρευτείς.
Όμως συγκινείσαι που τους ανθρώπους που επιστέψαν στο όνειρο.
Τζαι σύμφωνα με το κλίμα του βιβλίου, κύρίως με τζίηνους που ήταν αρκετά τυχεροί να σκοτωθούν ενώ το όνειρο ήταν ακόμα ζωντανό..... Σε αντίθεση με τους άλλους που εζήσαν και είδαν το όνειρο να πεθαίνει (αν δεν εσυμβάλλαν τζαι οι ίδιοι στο θανατό του)
Είχα συγκλονιστεί τη πρώτη φορά.
Καταρχή πρώτη φορά αυτοβιογραφία.
Πρώτη φορά εθκιέβαζα κάποιο που έβριζε. Έτσι απλά όπως κάμνουμε τζαι στη καθημερινότητα.
Πρώτη φορά εθκιέβαζα ένα βιβλίο που δεν είσσιεν κανενός είδους δομής. ξεκινά που την μιαν ιστορία στη πορεία ανοίγει μιαν άλλη (χρονικά ή πρηγούμενη ή επόμενη). Την αρχική εμπόρεν να την ετέλιωνε εμπόρεν τζαι όχι.... Δεν είσσιε σημασία η δομή. Δεν έχρειάζετουν η αρχή η μέση τζαι το τέλος.....
Η περιγραφή των βασανιστηριών που εδεχτήκαν τούτοι οι άνθρωπο ήταν ανατριχιαστική.
Η περιγραφή ήταν πάντα ανθρώπινη - όχι "συστημική".
Η σχέση βασανιστή - κρατούμενου.
Των αριστερών με μια συντηρητική κοινωνία.
Η σχέση μεταξύ πολιτικών και ποινικών κρατουμένων.
Η σχέση μεταξύ πολιτικών κρατουμένων διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων (της αριστεράς).
Η σχέση με το κόμμα.
Η σχέση με την κοινωνία. Με τις γυναίκες. Με το σεξ.
Με τη μάνα.
Δεν είναι για γενικοποίηση.
Είναι ανθρώπινες (θα ήθελα να πιστέφκω πραγματικές) ιστορίες. Και πολλές φορές διαφορετικές (δεν ήταν ασ πούμε η σχέση βασανιστή - κρατούμενου η ίδια κάθε φορά... )
Κάθε φορά που το εθκιέβαζα ανάλογα σε τι φάση ήμουν έβρισκα άλλα πράματα.
Ακόμα τζαι για την αργκό τζαι το ρεμπέτικο.
Σε κάμνει να φοάσαι μερικές φορές ως προς το που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος.
Πόσο σαδιστές εμπορούσαν να ήταν τζίηνοι οι βασανιστές - ενώ ταυτόχρονα έξω που τη φυλακή να έχουν μια κανονική ζωή..... έντιμοι άνθρωποι - κυρ παντελήδες.
Τζαι που την άλλη ο φόβος.... Που το λέει ξεκάθαρα κάπου ο μίσσιος.... Αν εκερδίζαμε θα είμαστουν καλύτεροι ;
Που τότε εθκιέβασα ένα σωρό βιβλία... Ιστορικά, πολιτικά, ιδεολογικά.... Με δομή, με επιστημονικότητα..... Τωρά που το σκέφτουμαι ίσως κανένα να μεν με επηρέασε τόσο.... Αλλά σίγουρα κανένα δεν με άγγιξε τόσο....
Στο καλό χρόνη....
Εν τζαι επίστεφκες σε μιαν άλλη ζωή.
Τουλάχιστο τούτην έζησες την γεμάτη.... όσον λίοι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου