Οι δείκτες της οικονομίας

Είπαμεν το 1000 φορές. Η οικονομία δεν είναι κάτι μονοδιάστατο. Άμαν τη θωρείς μόνο μέσα που συγκεκριμένους δείκτες μόνο σε συγκεκριμένα συμπεράσματα μπορείς να φτάσεις. Ούλλοι έχουν που λίον δίκαιο, και όπου έχουν δεν είναι κακό να τους το αναγνωρίζεις.

Οι καπιταλιστικοί δείκτες.Άμαν τελιώσεις που το πανεπιστήμιο, οικονομικά τότε μαθαίνεις τους…। Συνήθως μόνο τούτους. Ανάπτυξη, Φυσιολογική Ανεργία, Πλυθωρισμός, Χρέος, ισοζύγιο πληρωμών…. Τζαι βεβαίως, η μάνα όλων των δεικτών……Παραγωγικότητα.

Συνήθως δεν βουλιάζουν όλοι οι δείκτες ταυτόχρονα. Έτσι όλες οι κυβερνήσεις έχουν πάντα ένα νούμερο να πιππηλούν. Το ίδιο και η αντιπολίτευση. Συνήθως ανεργία και πλυθωρισμός κινούνται αντίστροφα έτσι που μπορεί να φωνάζει η αντιπολίτευση ότι ανέβηκε ο πλυθωρισμός και η κυβέρνηση να χουμίζεται ότι έπεσεν η ανεργία. Η αντιπολίτευση μπορεί να φωνάζει ότι η ανάπτυξη εν πιο χαμηλή που πέρσι η κυβέρνηση να λαλεί ότι εν πιο ψηλή που τον μέσο όρο των άλλων κρατών κλπ. Η κυβέρνηση παραθέτει τσιτάτα του οικονομιστ τζαι η αντιπολίτευση των «οίκων» - λες τζαι ενεν μέρη του ίδιου συστήματος. Εν ολίγοις τα νούμερα όπως θέλεις θκιεβάζεις τα. Εν τζαι λαλεί κανένας δείκτης πόσο καλά περνά ο κόσμος. Τζαι για να ρτει κυβέρνηση ή αντιπολίτευση τζαι να κάμει έστω τζαι μια νύξη κριτικής στους δείκτες, πρέπει ο δείκτης να μεν τη συμφέρει καθόλου.

Ας τους πιάμεν με τη σειρά:

Ανάπτυξη.
Οπωσδήποτε, το να αναπτύσεται μια οικονομία, εν γενικά «καλό»। Τι πα να πει ανάπτυξη ; ή μάλλον ανάποδα τι πα να πει χαμηλή ή ακόμα χειρότερα μηδενική ανάπτυξη .... ύφεση; Πα να πει ότι η οικονομία φέτος παράγει ακριβώς όσα επαρήξεν πέρσι. Αν πέρσι δηλαδή ήμαστουν καλά, τζαι φέτος καλά είμαστεν. Άμαν είμαστουν 10 πλάσματα μες την οικονομία τζαι επαράγαμεν 100 μασκαραλίκια, τζαι του χρόνου παράξουμεν 110 μασκαραλίκια, τούτο σημαίνει ότι κάποιοι που εμάς θα απολαμβάνουν 10 μασκαραλίκια παραπάνω. Εν τζαι λέει τζαι πολλά άλλα πράματα. Εξάλου εν τζαι χρειάζεται να θκιεβάσεις καμιά μαρξιστική ανάλυση για να δεις πόσα προβλήματα έχει τούτη η ερμηνία της ανάπτυξης. Στην γουικιπαιδεία να μπεις,τζαι να κοιτάξεις τον όρο GDP, φκάλει σου τα κατευθείαν. Αν τα 10 νέα μασκαραλακία πιάσει τη τζίηνος που έσιει είδη άλλα 90, την ανάπτυξη εν τζαι κόφτει την. Ούτε την κόφτει αν είναι βιώσιμο να παράγεις κάθε χρόνο 10 μασκαραλίκια παραπάνω που πριν. Τζίηνο που την κόφτει είναι να παράγεις παραπάνω που πέρσι. Είναι απαραίτητο. Ούτε την κόφτει τι ακριβώς εν τζίηνα τα 10 μασκαραλίκια παραπάνω.

Αν αρωστήσουμε ούλλοι τζαι πάμε στο γιατρό τζαι ο γιατρός πλερωθεί, αυτό θα μετρηθεί ως ανάπτυξη έστω τζι αν είμαστεν μια κοινωνία αρρώστων. Το να κινούμαστε ούλλοι με το αυτοκίνητο μας τζαι καταλιούμεν ένα σωρό πεζίνα, αντί να πιάνουμε το …μετρό, είναι οπωσδήποτε υπερ της ανάπτυξης. Αν έχουμε μιαν εγκατάσταση τζαι διαλύσουμεν την (με πυρομαχικά ας πούμε), η διαδικασία να την ξανακτίσουμε θεωρείται ανάπτυξη. Αν πιάσεις ένα καταναλωτικό δάνειο 10,000 ευρώ τζαι πάεις στη γερμανία τζαι επενδύσεις τα σε κατανάλωση μπύρας, η τράπεζα με το 15% που θα σου μπήξει θα παρουσιάσει ανάπτυξη. Άσχετο αν εσύ χρωστάς. Άσχετο αν η οικονομία δεν επαρήξεν ούτε μιαν οδοντογλυφίδα σε τούτη τη διαδικασία.

(Φυσιολογική) Ανεργία.
Τούτον ένι που τα πιο μεγάλα κόλπα। Καταρχή η θεωρία η ίδια ονομάζει μιαν ανεργία της τάξης του 2-4% ως «φυσιολογική». Εξαιρετικές οι λέξεις που επιλέγονται. Ενώ το να είσαι το ίδιο καλά με πέρσι θεωρείται αρνητικό, αν το 4% του κόσμου δεν έχει δουλειά, που ανάλογα με το μέγεθος της χώρας μπορεί να είναι τζαι μερικά εκατομμύρια άνθρωποι, τότε τούτο είναι «φυσιολογικό». Το να έχουν ούλλοι που μια δουλειά, τούτον ονομάζεται «υπερθερμαμένη οικονομία»…. Δηλαδή χα χα εννά καεί. Τζαι για να μεν καεί (πίτα της με το λάστιχο) πρέπει να επιστρέψει η ανεργία σε «φυσιολογικά επίπεδα». Ή άλλοσπως. Ο μάστρος, δεν μπορει να σε θκιώξει τζαι να γυρέψει άλλον πιο φτηνό, - γιατί ούλλοι έχουν δουλειά – τζαι ή που εννά σου δώκει αύξηση ή που εννά αναγκαστεί να πιάσει άλλο πιο ακριβό. Ε, τζαι σε τούτο το μοντέλο, «αύξηση» εκτός τζι αν ένι για τους CEOs, θεωρείται «μη- παραγωγική».

Που την άλλη, υπάρχει τζαι το κόλπο του πως τη μετράς। Ούλλες οι κυβερνήσεις του κόσμου -με τη δική μας μη-εξαιρουμένη- , προσπαθούν να δείξουν τζίηνο το νούμερο χαμηλό. Έτσι τον νεοσυερχόμενο μπορεί να μεν τον βάλει, τες παραπάνω φορές αφερούνται οι άστεγοι, οι φυλακισμένοι, και κάποιες χώρες ανακαλύψαν το part-time για να μειώνουν τους δείκτες.

Αυτά για τους άνεργους….

Για τζίηνους που δουλέφκουν ;
Θυμούμαι πριν τη κρίση, που μας ελέαν τζαι στο πανεπιστημίο, να θκιεβάζουμεν τον οικονομιστ. Ο οικονομιστ λοιπόν ούλλην τη περίοδο 2003-2008, εβαλεν τα με την αγορά εργασίας στην γερμανία. Η γερμανία είχεν για χρόνια «δομική» ανεργία γιατί είχαν μιαν ανεργία της τάξης του 7-8 %.... ενώ οι εγγλέζοι που είχαν τη λύση, είχαν μιαν ανεργία του 4-5%. Και τούτο οφείλετο, στο ότι η «αγορά εργασίας» (άκου αγορά, λες τζαι εν για μπίλιες που μιλούν), στη γερμανία ήταν «too rigid». Και για να λυθεί το πρόβλημα, έπρεπε να απελευθερωθεί (ελευθερία ή θάνατος που λέμε). Θυμούμαι που είχαμεν τζιηκάτο ένα καθηγητή …αμερικάνο μάλιστα…. Που μας ελάλεν, «μεν ακούτε τούντες πελλάρες….τζαι 10% ανεργία να έχει η γερμανία, να θυμάστε πάντα ότι έχετε 90% των ανθρώπων με καλές δουλειές»…. Γιατί σε αντίθεση με τα νούμερα της ανεργίας που τα έβλεπες κάθε τρίμηνο, μια φορά το χρόνο, εφανίζετουν τζαι ένας δείκτης που ελάλεν ότι 25% των παιθκιών στην αγγλία ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Ε, καλά τούντα θκύο πως συμβιβάζουνται ; Γίνεται το 5% ανεργίας να έσσιεν το 25% των κοπελουθκιών ; όχι βέβαία. Δεν είναι μόνο θέμα πόσοι εν οι άνεργοι, εξίσου σημαντικό ένι αν τζίηνοι που εργάζουνται πκιερόνουνται ένα εξιοπρεπή μισθό. Τζαι τούτο δεν απασχολεί τους δείκτες.

(Παρένθεση: Η γερμανία αν τζαι είσσιεν ψηλότερη ανεργία πριν τη κρίση, στο συγκεκριμένο δείκτη επήεν τα αναλογίας καλά. Οι φιανανσιαλ ταιμς του πολίτη ελέαν εχτές ότι τούτον οφείλεται στο ότι οι εταιρείες εκρατήσαν τους υπαλλήλους αξιοποιώντας κάποια κυβερνητικά προγράμματα, αλλά δυστηχώς εξεκινήσαν τζαι τούτοι τες εξυπνάδες με την ευέλικτη εργασία. Οι άλλοι που τα εξεκινήσαν που πριν τούντα κόλπα τους είναι πιο δύσκολη η εκ νέου μαγειρική των δεικτών…. Βεβαίως να προσθέσω κάτι για τους γερμανούς που για την φινανσιαλ ταιμς δεν είναι σημαντικό. Τζαι έσσιει σχέση με τζίηνο που ελέαμεν πριν για την ανάπτυξη. Οι γερμανοί ακόμα έχουν εργοστάσια. Κάμνουν αυτοκίνητα, κάμνουν μηχανές. Ούλλοι οι άλλοι που είχαν ανάπτυξη τόσα χρόνια (ισπανοί, ιρλανδοί κλπ), εν τζαι παράγαν τίποτε. Ή εκτίζαν σπίθκια, ή επουλούσαν χαρτιά ο ένας του άλλου που με τη μεταπώληση επιάναν αξία. Άμαν τα χαρτιά καταλήξουν να έχουν αξία κωλόχαρτου, τζίηνος που έσσιει εργοαστάσια έσσιει παραπάνω πιθανότητες να επιβιώσει. Καλό είναι να το χουμε τζαι εμείς υπόψιν, γιατί ούτε εμείς παράγουμεν τίποτε παρόλα τα «γερά θεμέλια» που ισχυρίζεται η κυβέρνηση - τζαι δεν αμφισβητεί η αντιπολίτευση. Έτω έσσιει 30 χρόνια κινούμαστε που φούσκα σε φούσκα με διαλλείματα εκμετάλλευσης της συνοριακής μας κατάστασης. Τζαι μεις εν χαρτιά που πουλούμε – εν τζαι παράγουμε τίποτε)

Στο θέμα μας…
Εν ολίγοις, στα υπόλοιπα νούμερα που εμάθαμεν να βλέπουμε καλό θα ήταν να
δημιουργηθεί και ένας δείκτης εργασίας, που θα περιλαμβάνει όχι τζίηνους που έχουν δουλειά, αλλά τζίηνους που η ανταμοιβή για την εργασία τους ,τους προσφέρει ένα αξιοπρεπή επίπεδο ζωής. Ένας που τους πιο σημαντικούς δείκτες που πρέπει να απασχολεί, αν όχι τους οίκους σίγουρα τους πολιτικούς.

Τζαι το πιο παράδοξο ; θα έπρεπε να απασχολεί και τους νεοφιλ. Για τον απλούστατο λόγο, που δεν τον χωρεί η παττίχα τους η όφκερη, ότι αν δεν τον πληρώνεις τον μαυρογέρημο τον εργάτη πως θα καταναλώσει τα μασκαραλίκια σου; Κάποτε, έκοφκεν το ο νους τους. Τζαι επιέσαν ώστε οι σκλάβοι να γίνουν μισθωτοί, για να μπορούν να γοράζουν τα μασκαραλίακια τους. Ο Γκαλτουνγκ έσσιει χρόνια που τους είπεν. Αν τζαι μπορεί κάποιος να διαφωνήσει μαζί του ως προς τις συνθήκες που οδηγήσαν στο κοινωνικό κράτος , ο γκάλτουγκ ισχυρίζεται ότι το κοινωνικό κράτος είναι ο τρόπος που ανακαλύψαν οι έχοντες ώστε να διούν ψίχουλα στους φτωχούς για να μεν εξεγείρονται. Είπεν τους το. Έκαμεν τους το κουτσιά καθαρισμένα. Αλλά εν λυσσιασμένοι. Όσα τζαι να τσαρουκιάσουν εν χορτανίσκουν. Κόψε τους μισθούς, κουτσούρεψε το κοινωνικό κράτος. Τζαι άμαν ξεκινήσουν οι εξεγέρσεις κατεβάζουν τα μούτρα τους. Έτσι ενι κοπέλια.. Με την ίδια κυνικότητα που απαντούν άμαν τους πεις για τους χαμηλούς μισθούς (έτσι εν οι κανόνες της αγοράς εργασίας) με την ίδια κινηκότητα απαντώ: Όπως υπάρχει ο νόμος της αγοράς, υπάρχει τζαι ο νόμος της κοινωνίας: Όποιος αδικείται – εκδικείται. Τζαι όσο δίκαιο τζαι να χουν οι νεοφιλ, ότι οι εξεγέρσεις κατά κανόνα καταστρέφουν τζαι δεν δημιουργούν κάτι καλύτερο, δεν παύουν οι εξεγερμένοι να αντλούν το δίκαιο που την εξαθλίωση τους. Τζαι ώσπου εν βιτρίνες που σπάζουν εν καλά. Να μεν αρκέψουν να παίρνουν κελάες. Τζαι μπορεί να μεν εν σωστό, μπορεί να μεν ενι παραγωγικό όμως είναι τζαι τούτο νόμος της κοινωνίας. Αν θέλεις λαμβάνεις τον υπόψιν. Αν δεν θέλεις….


Δεν την απασχολεί τη θεωρεία ο εργάτης. Δεν την απασχολεί πόσα πιάνει ή αν μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς. Δεν σε βλέπει σαν εργαζόμενο, αλλά σε βλέπει μόνο σαν καταναλωτή…. Τζαι δαμέ η θεωρεία έσσιει να σου υποσχεθεί πολλά…. Αλλά θα τους δούμε στην επόμενη ανάρτηση για τους άλλους δείκτες….. έχουμεν ακόμα, το χρέος, το έλλειμα, τη παραγώγικότητα…..