Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Οι δείκτες της οικονομίας


Είπαμεν το 1000 φορές. Η οικονομία δεν είναι κάτι μονοδιάστατο. Άμαν τη θωρείς μόνο μέσα που συγκεκριμένους δείκτες μόνο σε συγκεκριμένα συμπεράσματα μπορείς να φτάσεις. Ούλλοι έχουν που λίον δίκαιο, και όπου έχουν δεν είναι κακό να τους το αναγνωρίζεις.

Οι καπιταλιστικοί δείκτες.Άμαν τελιώσεις που το πανεπιστήμιο, οικονομικά τότε μαθαίνεις τους… Συνήθως μόνο τούτους. Ανάπτυξη, Φυσιολογική Ανεργία, Πλυθωρισμός, Χρέος, ισοζύγιο πληρωμών…. Τζαι βεβαίως, η μάνα όλων των δεικτών……Παραγωγικότητα.

Συνήθως δεν βουλιάζουν όλοι οι δείκτες ταυτόχρονα. Έτσι όλες οι κυβερνήσεις έχουν πάντα ένα νούμερο να πιππηλούν. Το ίδιο και η αντιπολίτευση. Συνήθως ανεργία και πλυθωρισμός κινούνται αντίστροφα έτσι που μπορεί να φωνάζει η αντιπολίτευση ότι ανέβηκε ο πλυθωρισμός και η κυβέρνηση να χουμίζεται ότι έπεσεν η ανεργία. Η αντιπολίτευση μπορεί να φωνάζει ότι η ανάπτυξη εν πιο χαμηλή που πέρσι η κυβέρνηση να λαλεί ότι εν πιο ψηλή που τον μέσο όρο των άλλων κρατών κλπ. Η κυβέρνηση παραθέτει τσιτάτα του οικονομιστ τζαι η αντιπολίτευση των «οίκων» - λες τζαι ενεν μέρη του ίδιου συστήματος. Εν ολίγοις τα νούμερα όπως θέλεις θκιεβάζεις τα. Εν τζαι λαλεί κανένας δείκτης πόσο καλά περνά ο κόσμος. Τζαι για να ρτει κυβέρνηση ή αντιπολίτευση τζαι να κάμει έστω τζαι μια νύξη κριτικής στους δείκτες, πρέπει ο δείκτης να μεν τη συμφέρει καθόλου.
Ας τους πιάμεν με τη σειρά:

Ανάπτυξη.
Οπωσδήποτε, το να αναπτύσεται μια οικονομία, εν γενικά «καλό» Τι πα να πει ανάπτυξη ; ή μάλλον ανάποδα τι πα να πει χαμηλή ή ακόμα χειρότερα μηδενική ανάπτυξη .... ύφεση; Πα να πει ότι η οικονομία φέτος παράγει ακριβώς όσα επαρήξεν πέρσι. Αν πέρσι δηλαδή ήμαστουν καλά, τζαι φέτος καλά είμαστεν. Άμαν είμαστουν 10 πλάσματα μες την οικονομία τζαι επαράγαμεν 100 μασκαραλίκια, τζαι του χρόνου παράξουμεν 110 μασκαραλίκια, τούτο σημαίνει ότι κάποιοι που εμάς θα απολαμβάνουν 10 μασκαραλίκια παραπάνω. Εν τζαι λέει τζαι πολλά άλλα πράματα. Εξάλου εν τζαι χρειάζεται να θκιεβάσεις καμιά μαρξιστική ανάλυση για να δεις πόσα προβλήματα έχει τούτη η ερμηνία της ανάπτυξης. Στην γουικιπαιδεία να μπεις,τζαι να κοιτάξεις τον όρο GDP, φκάλει σου τα κατευθείαν. Αν τα 10 νέα μασκαραλακία πιάσει τη τζίηνος που έσιει είδη άλλα 90, την ανάπτυξη εν τζαι κόφτει την. Ούτε την κόφτει αν είναι βιώσιμο να παράγεις κάθε χρόνο 10 μασκαραλίκια παραπάνω που πριν. Τζίηνο που την κόφτει είναι να παράγεις παραπάνω που πέρσι. Είναι απαραίτητο. Ούτε την κόφτει τι ακριβώς εν τζίηνα τα 10 μασκαραλίκια παραπάνω.

Αν αρωστήσουμε ούλλοι τζαι πάμε στο γιατρό τζαι ο γιατρός πλερωθεί, αυτό θα μετρηθεί ως ανάπτυξη έστω τζι αν είμαστεν μια κοινωνία αρρώστων. Το να κινούμαστε ούλλοι με το αυτοκίνητο μας τζαι καταλιούμεν ένα σωρό πεζίνα, αντί να πιάνουμε το …μετρό, είναι οπωσδήποτε υπερ της ανάπτυξης. Αν έχουμε μιαν εγκατάσταση τζαι διαλύσουμεν την (με πυρομαχικά ας πούμε), η διαδικασία να την ξανακτίσουμε θεωρείται ανάπτυξη. Αν πιάσεις ένα καταναλωτικό δάνειο 10,000 ευρώ τζαι πάεις στη γερμανία τζαι επενδύσεις τα σε κατανάλωση μπύρας, η τράπεζα με το 15% που θα σου μπήξει θα παρουσιάσει ανάπτυξη. Άσχετο αν εσύ χρωστάς. Άσχετο αν η οικονομία δεν επαρήξεν ούτε μιαν οδοντογλυφίδα σε τούτη τη διαδικασία.

(Φυσιολογική) Ανεργία.

Τούτον ένι που τα πιο μεγάλα κόλπα Καταρχή η θεωρία η ίδια ονομάζει μιαν ανεργία της τάξης του 2-4% ως «φυσιολογική». Εξαιρετικές οι λέξεις που επιλέγονται. Ενώ το να είσαι το ίδιο καλά με πέρσι θεωρείται αρνητικό, αν το 4% του κόσμου δεν έχει δουλειά, που ανάλογα με το μέγεθος της χώρας μπορεί να είναι τζαι μερικά εκατομμύρια άνθρωποι, τότε τούτο είναι «φυσιολογικό». Το να έχουν ούλλοι που μια δουλειά, τούτον ονομάζεται «υπερθερμαμένη οικονομία»…. Δηλαδή χα χα εννά καεί. Τζαι για να μεν καεί (πίτα της με το λάστιχο) πρέπει να επιστρέψει η ανεργία σε «φυσιολογικά επίπεδα». Ή άλλοσπως. Ο μάστρος, δεν μπορει να σε θκιώξει τζαι να γυρέψει άλλον πιο φτηνό, - γιατί ούλλοι έχουν δουλειά – τζαι ή που εννά σου δώκει αύξηση ή που εννά αναγκαστεί να πιάσει άλλο πιο ακριβό. Ε, τζαι σε τούτο το μοντέλο, «αύξηση» εκτός τζι αν ένι για τους CEOs, θεωρείται «μη- παραγωγική».

Που την άλλη, υπάρχει τζαι το κόλπο του πως τη μετράς Ούλλες οι κυβερνήσεις του κόσμου -με τη δική μας μη-εξαιρουμένη- , προσπαθούν να δείξουν τζίηνο το νούμερο χαμηλό. Έτσι τον νεοσυερχόμενο μπορεί να μεν τον βάλει, τες παραπάνω φορές αφερούνται οι άστεγοι, οι φυλακισμένοι, και κάποιες χώρες ανακαλύψαν το part-time για να μειώνουν τους δείκτες.

Αυτά για τους άνεργους….

Για τζίηνους που δουλέφκουν ;
Θυμούμαι πριν τη κρίση, που μας ελέαν τζαι στο πανεπιστημίο, να θκιεβάζουμεν τον οικονομιστ. Ο οικονομιστ λοιπόν ούλλην τη περίοδο 2003-2008, εβαλεν τα με την αγορά εργασίας στην γερμανία. Η γερμανία είχεν για χρόνια «δομική» ανεργία γιατί είχαν μιαν ανεργία της τάξης του 7-8 %.... ενώ οι εγγλέζοι που είχαν τη λύση, είχαν μιαν ανεργία του 4-5%. Και τούτο οφείλετο, στο ότι η «αγορά εργασίας» (άκου αγορά, λες τζαι εν για μπίλιες που μιλούν), στη γερμανία ήταν «too rigid». Και για να λυθεί το πρόβλημα, έπρεπε να απελευθερωθεί (ελευθερία ή θάνατος που λέμε). Θυμούμαι που είχαμεν τζιηκάτο ένα καθηγητή …αμερικάνο μάλιστα…. Που μας ελάλεν, «μεν ακούτε τούντες πελλάρες….τζαι 10% ανεργία να έχει η γερμανία, να θυμάστε πάντα ότι έχετε 90% των ανθρώπων με καλές δουλειές»…. Γιατί σε αντίθεση με τα νούμερα της ανεργίας που τα έβλεπες κάθε τρίμηνο, μια φορά το χρόνο, εφανίζετουν τζαι ένας δείκτης που ελάλεν ότι 25% των παιθκιών στην αγγλία ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Ε, καλά τούντα θκύο πως συμβιβάζουνται ; Γίνεται το 5% ανεργίας να έσσιεν το 25% των κοπελουθκιών ; όχι βέβαία. Δεν είναι μόνο θέμα πόσοι εν οι άνεργοι, εξίσου σημαντικό ένι αν τζίηνοι που εργάζουνται πκιερόνουνται ένα εξιοπρεπή μισθό. Τζαι τούτο δεν απασχολεί τους δείκτες.

(Παρένθεση: Η γερμανία αν τζαι είσσιεν ψηλότερη ανεργία πριν τη κρίση, στο συγκεκριμένο δείκτη επήεν τα αναλογίας καλά. Οι φιανανσιαλ ταιμς του πολίτη ελέαν εχτές ότι τούτον οφείλεται στο ότι οι εταιρείες εκρατήσαν τους υπαλλήλους αξιοποιώντας κάποια κυβερνητικά προγράμματα, αλλά δυστηχώς εξεκινήσαν τζαι τούτοι τες εξυπνάδες με την ευέλικτη εργασία. Οι άλλοι που τα εξεκινήσαν που πριν τούντα κόλπα τους είναι πιο δύσκολη η εκ νέου μαγειρική των δεικτών…. Βεβαίως να προσθέσω κάτι για τους γερμανούς που για την φινανσιαλ ταιμς δεν είναι σημαντικό. Τζαι έσσιει σχέση με τζίηνο που ελέαμεν πριν για την ανάπτυξη. Οι γερμανοί ακόμα έχουν εργοστάσια. Κάμνουν αυτοκίνητα, κάμνουν μηχανές. Ούλλοι οι άλλοι που είχαν ανάπτυξη τόσα χρόνια (ισπανοί, ιρλανδοί κλπ), εν τζαι παράγαν τίποτε. Ή εκτίζαν σπίθκια, ή επουλούσαν χαρτιά ο ένας του άλλου που με τη μεταπώληση επιάναν αξία. Άμαν τα χαρτιά καταλήξουν να έχουν αξία κωλόχαρτου, τζίηνος που έσσιει εργοαστάσια έσσιει παραπάνω πιθανότητες να επιβιώσει. Καλό είναι να το χουμε τζαι εμείς υπόψιν, γιατί ούτε εμείς παράγουμεν τίποτε παρόλα τα «γερά θεμέλια» που ισχυρίζεται η κυβέρνηση - τζαι δεν αμφισβητεί η αντιπολίτευση. Έτω έσσιει 30 χρόνια κινούμαστε που φούσκα σε φούσκα με διαλλείματα εκμετάλλευσης της συνοριακής μας κατάστασης. Τζαι μεις εν χαρτιά που πουλούμε – εν τζαι παράγουμε τίποτε)

Στο θέμα μας…
Εν ολίγοις, στα υπόλοιπα νούμερα που εμάθαμεν να βλέπουμε καλό θα ήταν να
δημιουργηθεί και ένας δείκτης εργασίας, που θα περιλαμβάνει όχι τζίηνους που έχουν δουλειά, αλλά τζίηνους που η ανταμοιβή για την εργασία τους ,τους προσφέρει ένα αξιοπρεπή επίπεδο ζωής. Ένας που τους πιο σημαντικούς δείκτες που πρέπει να απασχολεί, αν όχι τους οίκους σίγουρα τους πολιτικούς.

Τζαι το πιο παράδοξο ; θα έπρεπε να απασχολεί και τους νεοφιλ. Για τον απλούστατο λόγο, που δεν τον χωρεί η παττίχα τους η όφκερη, ότι αν δεν τον πληρώνεις τον μαυρογέρημο τον εργάτη πως θα καταναλώσει τα μασκαραλίκια σου; Κάποτε, έκοφκεν το ο νους τους. Τζαι επιέσαν ώστε οι σκλάβοι να γίνουν μισθωτοί, για να μπορούν να γοράζουν τα μασκαραλίακια τους. Ο Γκαλτουνγκ έσσιει χρόνια που τους είπεν. Αν τζαι μπορεί κάποιος να διαφωνήσει μαζί του ως προς τις συνθήκες που οδηγήσαν στο κοινωνικό κράτος , ο γκάλτουγκ ισχυρίζεται ότι το κοινωνικό κράτος είναι ο τρόπος που ανακαλύψαν οι έχοντες ώστε να διούν ψίχουλα στους φτωχούς για να μεν εξεγείρονται. Είπεν τους το. Έκαμεν τους το κουτσιά καθαρισμένα. Αλλά εν λυσσιασμένοι. Όσα τζαι να τσαρουκιάσουν εν χορτανίσκουν. Κόψε τους μισθούς, κουτσούρεψε το κοινωνικό κράτος. Τζαι άμαν ξεκινήσουν οι εξεγέρσεις κατεβάζουν τα μούτρα τους. Έτσι ενι κοπέλια.. Με την ίδια κυνικότητα που απαντούν άμαν τους πεις για τους χαμηλούς μισθούς (έτσι εν οι κανόνες της αγοράς εργασίας) με την ίδια κινηκότητα απαντώ: Όπως υπάρχει ο νόμος της αγοράς, υπάρχει τζαι ο νόμος της κοινωνίας: Όποιος αδικείται – εκδικείται. Τζαι όσο δίκαιο τζαι να χουν οι νεοφιλ, ότι οι εξεγέρσεις κατά κανόνα καταστρέφουν τζαι δεν δημιουργούν κάτι καλύτερο, δεν παύουν οι εξεγερμένοι να αντλούν το δίκαιο που την εξαθλίωση τους. Τζαι ώσπου εν βιτρίνες που σπάζουν εν καλά. Να μεν αρκέψουν να παίρνουν κελάες. Τζαι μπορεί να μεν εν σωστό, μπορεί να μεν ενι παραγωγικό όμως είναι τζαι τούτο νόμος της κοινωνίας. Αν θέλεις λαμβάνεις τον υπόψιν. Αν δεν θέλεις….


Δεν την απασχολεί τη θεωρεία ο εργάτης. Δεν την απασχολεί πόσα πιάνει ή αν μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς. Δεν σε βλέπει σαν εργαζόμενο, αλλά σε βλέπει μόνο σαν καταναλωτή…. Τζαι δαμέ η θεωρεία έσσιει να σου υποσχεθεί πολλά…. Αλλά θα τους δούμε στην επόμενη ανάρτηση για τους άλλους δείκτες….. έχουμεν ακόμα, το χρέος, το έλλειμα, τη παραγώγικότητα…..

4 σχόλια:

Disdaimona είπε...

πιστεφκεις πως το θέμα της κρίσης εν τζαι θέμα ερμηνείας της που τους νεοφιλ; ότι δηλαδή αν οι νεοφιλ εκαταβαίναν πως άμα κόφκουν τους μισθούς τζαι τα επιδόματα μειώνεται η καταναλωτική δύναμη του εργαζόμενου θα αποφεύγαμεν εν μέρη την κρίση;

ή μήπως εννεν τυχαίο που "δεν το καταλάβουν" επειδή το δόγμα τους πως η κατανάλωση είναι η "κότα με τα χρυσά αυγά" που μπορεί εσαεί να ανακυκλώνει το καπιταλιστικό σύστημα τζαι ούλλοι να εν ευχαριστημένοι λλίον ή πολλά, έππεσεν στο κενό; τζαι γι αυτό διαχωρίζουμεν τις απλές οικονομικές κρίσεις που τες συστημικές κρίσεις τζαι λέμε πως τούτη η κρίση εν συστημική κρίση τζαι δεν μπορεί να λυθεί ενδοσυστημικά;

stelios papalangi είπε...

κοίταξε να δεις. Μια μεγάλη κρίση είχε το σύστημα τζαι δεν εκατάφερε να φκει που μέσα τζαι οδηγήθηκε στο δεύτερο παγκόσμιο. Που τότε επέρασεν ένα σωρό μιτσιές που ποτζίη ποδά εκατάφερε τζαι εξεπέρναν τες. Συμφωνώ μαζί σου πως η κρίση είναι συστημική. Επίσης θεωρώ ότι αν υπήρχε μια έλλογη σχέση μεταξύ μισθού και κόστους ζωής, το σύστημα δεν θα είχα σοβαρά προβλήματα. Συμφωνώ επίσης ότι δεν είναι τυχαίο που "δεν καταλαβαίνουν".


Τωρά όσον αφορά τες προβλέψεις πάντα δυσκολέφκουμαι. Δεν μπορώ να ξέρω αν το σύστημα θα καταφέρει να τη λύσει. Σίουρα σούζεται. έχεις ένα σωρό κρίσεις και ανατροπές στον ισλαμικό χώρο, τόσο που φιλοαμερικανικά και αντιαμερικανικά καθεστώτα. Έχεις όμως και στο ισραήλ, και στην ισπανία και στην αγγλία. Η αγγλία κυρίως εν σημείο αναφοράς, γιατί δεν έχουν καν τέτοια παράδοση. Στέλουν τους μυνήματα αλλά δεν φαίνεται πως τα πιάνουν. Που την άλλη οι εξεγερμένοι προς το παρόν σπάζουν βιτρίνες. Δεν έχουν τζίνο που ελάλεν ο κάρολος "συνείδηση". Ούτε και προτεινόμενη λύση.


Τζαι έχεις και τους πολιτικούς σε ένα ενδιαφέρον δίλημμα. Που τη μια δέχουνται την πίεση των αγορών, τζαι που την άλλη τη πίέση του κόσμου. Τζαι οι θκυό μπορούν να τους ανατρέψουν.

Είδωμεν. Σίγουρα είναι ενδιαφέρον οι τζαιροί που ζούμε.

Disdaimona είπε...

ας πούμε πως έχουμε καταρχήν δύο δεδομένα:
1. πως δεν υπάρχει ασφαλής ιστορική πρόβλεψη. αυτό θα μας έπαιρνε σε ένα χυδαίο και ψευδή αλλά τζαι επικύνδινο ντετερμινισμό. (του στυλ, αστα πραματα, έτσι τζιαλλιώς ο καπιταλισμος κάποτε θα καταρρεύσει- τύπου ΚΚΕ)
2. πως υπάρχει λογική ή ας πούμε μια σταθερή νομοτέλεια μέσα στη τυχαιότητα των οικονομικών νόμων η οποία χρησιμεύει ως ερμηνευτικό εργαλείο. το γιατί π.χ η κρίση αυτή είναι συστημική, εν μας το είπαν οι οικοι αξιολόγησης ούτε οι νεοφιλ οικονομολόγοι, αλλά οι μαρξιστές οικονομολόγοι τους οποίους ούλλοι προ πενταετίας τζαι δεκαετίας επεριπέζαν. τωρά σφυρούν αδιάφορα...

η εμπειρία του ΄29 μας λέει, πως η έξοδος του συστήματος από την κρίση ήταν α) η νεκρανάσταση του συστήματος μέσω της δημιουργίας καινούριων αγορών εξαιτίας του πολέμου και β) η εκκαθάριση "άχρηστων" εργασιακά πληθυσμών.
ταυτόχρονα ξέρουμε πως οι πολιτικές συγκυρίες ήταν διαφορετικές από το σήμερα καθότι γ) το παιχνίδι της κρίσης του ΄29 καθόρισε τους μελλοντικούς παγκόσμιους οικονομικούς ηγεμόνες.

σήμερα, έχουμε το αντίθετο σκηνικό. έχουμε πτώση οικονομικών αυτοκρατοριών (ΗΠΑ τζαι Ε.Ε) τζαι αδιέξοδο της οικονομίας να νεκραναστήσει τον εαυτό της στη βάση του καταναλωτισμού ως οικονομικής ανακύκλωσης του συστήματος.
παππαλλα! κανένας εν θα γοράζει τα μασκαραλλίκια πκιον τζαι η αγορά δεν μπορεί να παράξει νέες ανάγκες.

ποιές νέες ανάγκες; εφτάσαμεν ως το θριντι έσσω μας, πόσον; έσιει τζαι η τεχνολογία, τζαι η πληροφόρηση - που εν το παγκόσμιο προϊόν - έναν όριο...

έχουμε δλδ ένα συνδιασμό οικονομικών τζαι κοινωνικο/πολιτικών δεδομένων που μας λεν πως τούτη η κρίση έσιει άλλα χαρακτηριστικά που το 30.

ο ερνεστ μαντελ, που γραφει για τα Μακρά κύμματα της καπιταλιστικής εξέλιξης, στο ομότιτλο βιβλίο του,τζαι αλλοι μαρξιστές θεωρητικοί όπως ο Βάλλερσταιν, λεν πως στες οικονομικές κρίσεις υπάρχουν θκυο ειδών κύκλοι.

ο ένας εν όπως του ΄29 που νεκρανασταίνει το οικονομικό σύστημα τζαι καθορίζει τον παγκόσμιο ηγεμόνα.

ο άλλος συμβαίνει κατά τις πτώσεις των αυτοκρατοριών τζαι φέρνει μαζί του πολιτικές τζαι κοινωνικές ριξεις αναπόφευκτα επαναστατικές τόσο στο οικονομικό όσο τζαι στο κοινωνικό επίπεδο τζαι περνούμεν σε νέο κοινωνικό σύστημα.

ο Βάλλερσταιν τζαι κάποιοι άλλοι το ετοποθετήσαν τζαι ένα περίπου χρονικά τούτο...μέσα στα επόμενα 20-30 χρόνια.

εν να δούμεν...

stelios papalangi είπε...

οκ. συμφωνούμεν ότι εν δύσκολη η πρόβλεψη. έτσι δεν μπορώ να συμφωνήσω ότι μετά το θριντι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να παράξει νέες ανάγκες. Άσχετο αν ο μισός πλανήτης δεν έσσιει νερό τζαι φαί, δεν νομίζω να τον εμποδίζει από το να παράξει κάτι νέο. επίσης διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για του κύκλους.

Στο βασικό όμως συμφωνούμε. Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να κάμουμε ασφαλή πρόβλεψη δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τζίηνο που λέεις : μια λογική νομοτέλεια μέσα στη τυχαιότητα των οικονομικών νόμων.