Καλωσόρισμα

Αυτή δεν έπρεπε να ήταν η αρχική εισαγωγή. (το βιβλίο έπεσε πάνω μου δύο μέρες πριν τη δημιουργία του μπλοκ):

Η διαπίστωση είναι καθολική και δεν επιδέχεται επιφυλάξεις. Οι άνθρωποι μιλούν (ή γράφουν) είτε επειδή έχουν κάτι να πουν είτε, συχνότερα, επειδή δεν έχουν να πουν απολύτως τίποτε. Στη δεύτερη περίπτωση, αυτό γίνεται για να εξ ορκιστεί η σιωπή, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά το προσωπείο του Θανάτου.

Αυτόθροος συνέπεια των ανωτέρων είναι ότι όλοι οι άνθρωποι -εν οις και ο γραφών- έχουν τη τάση να μιλούν συνεχώς και ανερυθριάστως για τα πάντα. Τάση που ενισχύεται από το μη αμφισβητούμενο γεγονός ότι η ομιλία ή η γραφή δεν προϋποθέτουν απολύτως τίποτα και ιδίως δεν προϋποθέτουν τη λεγόμενη «γνώση» του υπό συζήτηση θέματος. Αντιθέτως, μάλιστα, στην ομιλία και στη γραφή ισχύει χωρίς εξαιρέσεις, ο σιδηρούς νόμος της «μη νοηματικής αλληλουχίας»: όσο λιγότερο γνωρίζουμε για ένα θέμα τόσο εντονότερα μιλάμε γι αυτό.

Συμπέρασμα: Ο κόσμος είναι μια αδιάσπαστη συνέχεια λέξεων οι οποίες εκφέρονται όχι για να τον εννοηματώσουν, αλλά για να αποτρέψουν τη σιωπή. Υπό την έννοια αυτή, και εν όψη της βάσιμου υποψίας ότι πίσω από τη σιωπή κρύβεται ο θάνατος, θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι οι λέξεις (και κατά συνεκδοχήν η φλυαρία) υπάρχουν για να εξασφαλίζουν την αθανασία.

Ο ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ σελ.1-2

Αλλά αυτή:

Να μαι και μένα στο μπλοκοκοσμό!

Για να μαι ειλικρινής, πιο παλιά με χαλούσε ή μάλλον καλύτερα με φόβιζε η ιδέα. Για δύο λόγους.

Άμα είναι να συγκρουστείς με τον άλλο, άμα είναι να διαφωνήσεις να διαπλικτιστείς , να τον βρίσεις στο κάτω κάτω, θα έπρεπε τουλάχιστον να τον βλέπεις.

Σωστό!

Άλλα άντε να βρεις άνθρωπο να βρίσεις (μην νομίζεται ότι θέλω να βρίζω , ας το πούμε ευγενικά….. να διαλεκτιστείς) την ώρα που τον θέλεις. Αλλά και γενικά με τη σημερινή κατάσταση , θα σαι τυχερός να τον βρεις οποιαδήποτε ώρα.

Ε, σ αυτό βοηθά το κωλοιντερνετ.

Θα ναι τώρα τουλάχιστο 3 χρόνια από το ένα φόρουμ στο άλλο, και τελευταίως από το ένα μπλοκ στο άλλο (αν και όσο αφορά τη ποιότητα, τα μπλοκς είναι μακράν ανώτερα σε σχέση με τα φόρουμς). Ατελείωτες, ατέρμονες ηλίθιες επαναλαμβανόμενες συζητήσεις.... αλλά και κάποιες φορές όμορφες και ενδιαφέρουσες .

Ο δεύτερος λόγος πάει πέρα από την ανάγκη για διάλογο. Όπως και να το κάνεις, άλλο είναι να 'χεις δικό σου μπλοκ. Δεν είναι το ίδιο με το να μπαίνεις σε ένα φόρουμ να πετάς μια ατάκα.

Σαν να κουβαλά μια ευθύνη. Απαιτά μια συνέπεια.... και στο τέλος της ημέρας, εκτίθεσαι.

Μα ίντα κωλοφαούρα πρέπει να χεις για να μπεις σε έτσι διαδικασία ;

Μπας και το παίρνω πολύ στα σοβαρά ;

.....

Καλώς ορίσατε λοιπόν στο δυαδικτοτοπό μου.

Ελπίζω τώρα που ανταμώσαμε να τα λέμε συχνότερα.

Στέλιος

............

ΥΓ1. Παπαλάγκι – είναι ο λευκός άνθρωπος και ένα πανέμορφο βιβλίο που κάποια μέρα θα τα πούμε γι αυτό.

ΥΓ2. Το καλωσόρισμα γίνεται και στην αγγλική (μην περιμένετε και καμία ακριβή μετάφραση). Ο αρχικός στόχος είναι το κάθε θέμα να δίδεται και στις δύο γλώσσες. Δεν ξέρω πόσο καιρό (μπορεί να )θα συνεχίσει αυτό. Ίδωμεν...

ΥΓ.3 Οποιεσδήποτε επισημάνσεις που αφορούν στη χρηστικότητα του μπλοκ είναι καλοδεχούμενες.