Λύση ή Διαχείρηση ;

Το τελευταίο καιρό εξεκίνησε να με ενοχλεί η έννοια της "λύσης".

Όχι η λύση αυτή καθ αυτή, αλλά το εννοιολογική σημασία που τη περιβάλλει. Λύση πα να πει ότι ένα πρόβλημα τε λιώνει - λύνεται. Τζαι είναι άσκοπο να υποσχόμαστε στο λαό οριστική λύση ενός προβλήματος. Γιατί αύριο - σε περίπτωση "λύσης" με τη πρώτη κρίση/ διαφωνία ο λαός εύλογα θα απογοητευθεί αναρωτιώμενος: μα άλλα μας είχατε υποσχεθεί. Ταυτόχρονα, οι πολέμιοι όχι μόνο θα βρουν ευκαιρία να λεν περισπούδαστα: εμείς τα λέγαμε - αλλά χειρότερα, να βρουν ευκαιρία να δυναμιτήσουν το κλίμα.


Λοιπόν, να γίνει ξεκάθαρο, ότι δεν μιλούμε για "λύση" - αλλά για μετάβαση/ μετατροπή ενός προβλήματος, και πρακτικά για διαχείριση του.


Ο λόγος είναι απλός. Δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο παζάρι θεωρίες ή πρακτικές που να μπορούν να υποσχεθούν οριστική "λύση" ενός εθνοτικού προβλήματος.

Παλιότερα, μαρξιστικές και κοινωνιολογικές θεωρίες υπόσχονταν οριστική λύση τέτοιων διενέξεων Οι μεν πρώτες πιστεύοντας (αλλά ποτέ προωθώντας) ότι η ταξική ταυτότητα και αλληλεγγύη θα υπερέβαινε τη εθνική. Η δεύτερη αφού κατέληγε στο συμπέρασμα ότι τα έθνη δημιουργήθηκαν από το κρατικό μηχανισμό, τότε η ίδια σχέση αίτιου και αιτιατού μπορούσε να επαναληφθεί ανά πάσα στιγμή - μια νεα ταυτότητα μπορεί να δημιουργηθεί κάθε τριάντα χρόνια.... Δεν μπορεί.

Οριστική λύση εθνοτικών διενέξεων, θεωρητικά και πρακτικά προσφέρουν και οι διάφορες εθνικιστικές και φασίζουσες ιδεολογίες - εθνοκάθαρση/ γενοκτονία. Αυτές αποκλείονται τοσό ηθικά, ιδεολογικά αλλά και στη περίπτωση μας είναι και ανεφάρμοστες


Καλώς ή κακώς, (κακώς θα ισχυριστώ εγώ) αυτό που έχει να προσφέρει σήμερα τόσο η θεωρεία όσο και η πράξη δεν είναι μια οριστική λύση μιας εθνοτικής διένεξης αλλά μια διαχείριση αυτής.


Ούτε αυτά που υπάρχουν σήμερα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων , αλλά ούτε και οι ευρωπαικές λύσεις ή τα ενιαία κράτη μπορούν να εγγυηθούν ότι το μελλοντικό κράτος θα επιβιώσει χωρίς κρίσεις. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι το δικό του μοντέλο είναι αυτό που θα φέρει συγκριτικά περισσότερη σταθερότητα, αλλά το να θεωρείς ότι το όποιο μοντέλο ότι μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητα στο διηνεκές αν δεν είναι ουτοπία είναι το λιγότερο κοροιδία.


Η λύση, και αναφέρομαι σε αυτή που συζητείται τώρα στις συνομιλίες δεν πρόκειται να είναι χωρίς προβλήματα. Και δεν θα είναι σε καμία περίπτωση "λύση", αφού το πρόβλημα δεν αναμένεται να λυθεί οριστικά. Μιλούμε αφ ενός για μια μετάβαση ή μια μετάλλαξη, του προβλήματος από τη ντε φάκτο κατάσταση σε μια ΔΔΟ. Αφ ετέρου μιλούμε για μια διαχείριση και όχι για οριστική λύση της διένεξης. Μπορεί κάποια μέρη του κυπριακού να λυθούν οριστικά (περιουσιακό, εδαφικό, έποικοι, ασφάλεια) νοουμένου ότι οι σύντροφοι θα τα ξεκαθαρίσουν στο σχέδιο λύσης και δεν θα μείνουν μετέωρα. αλλά σε επίπεδο διοίκησης δεν αναμένεται οριστική λύση.


Ένα από τα πιο πετυχημένα μοντέλα διαχείρισης (που αναφέρεται συχνά και στη κύπρο) είναι το Βέλγιο. Δεν αναφέρω το Βέλγιο για να υποστηρίξω την εισαγωγή του βελγικού μοντέλου ως πρότυπου λύσης, για τον απλούστατο λόγο ότι μιλούμε για ανόμοιες καταστάσεις.

Το Βέλγιο είναι πρότυπο όσον αφορά το τρόπο που διαχειρίζονται τις διάφορες κρίσεις. Όπως η πρόσφατη κρίση που άφησε το Βέλγιο χωρίς ηγεσία για σχεδόν ένα ολόκληρο χρόνο. Τόση ήταν η χαρά ορισμένων όσον η πολιτική ελιτ του Βελγίου δεν μπορούσε να σχηματίσει η κυβέρνηση, που παρο ολίγον να χέσουν πάνω τους που τη χαρά τους, με επιχειρήματα του τύπου "τούτο είναι το πρότυπο που μας προτείνεται ; που κάμνουν ένα χρόνο να σχηματίσουν κυβέρνηση ; "


Λοιπόν ναι, τούτον είναι το πρότυπο.
Καλύτερο δεν υπάρχει.
Και είναι πρότυπο γιατί ΠΑΡΟΛΟ που οι διαφωνίες ήταν τόσο έντονες που δεν κατάφεραν να στήσουν κυβέρνηση για ένα ολόκληρο χρόνο:

1. Η γραφειοκρατία δεν κατέρρευσε αλλά συνέχισε να δουλεύει

2. Οι διαφωνούντες πολιτικοί, έκατσαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και δεν τα βρήκαν. Η επίλογη που είχαν μπροστά του ήταν μόνο ΜΙΑ. Να ξανακάτσουν την επόμενη μέρα και να το ξανασυζητήσουν Και αν δεν τα βρουν, ξανά το ίδιο μεθαύριο και αντιμεθαύριο. Δεν μπορούσε να λυθεί διαφορετικά - και το ξέραν

3. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι δεν μετάφεραν τη σύγκρουση στο λαό. Γνωρίζουν ότι τακτικές παραστρατιωτικών οργανώσεων, ομάδων κρούσης, εισαγωγή όπλων, δημιουργία κρίσης μέσα στο λαό, δημιουργία περιρρέσουσας, προσπάθεια αλίευσις ψήφων μετά από επεισόδια (όπως της ποδοσφαιρικής ηγεσίας) απλά ΔΕΝ είναι επιλογές

4. Παρόλο που δεν αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία των Βέλγων οι συντεχνίες έκαναν μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρόμενες για τις ψηλές τιμές και στέλνοντας ταυτόχρονα μήνυμα στη πολιτική ηγεσία: αφήστε τα μασκαραλλίκια έχουμε πιο σοβαρά προβλήματα

http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7146094.stm

έστι λύνονται οι διενέξεις.
έτσι ελπίζουμε ότι θα λύνουνται οι κρίσεις - που ΘΑ έχουμε.

Και με τούτο τρόπο οι Βέλγοι είναι σε θέση, να ξεπερνούν όχι μόνο διοικητικές κρίσεις, αλλά και πιο βαθιές κρίσεις που προκαλούνται από δημογραφικές και ταξικές μετατροπές μέσω συνταγματικών ρυθμίσεων. Τους παίρνει χρόνια αλλά το πετυχαίνουν


Εδώ θα ήθελα να αναφέρω, κάτι που λέxθηκε από τον ακαδημαϊκό κο Κωνσταντίνου πρόσφατα σε ένα συνέδριο. Εν ολίγοις υποστήριξε ότι πέρα από μια κουλτούρα συμφιλίωσης, θα πρέπει να ξεκινήσουμε να μιλούμε και για μια κουλτούρα ή μια ηθική διένεξης. Πρέπει να αναμένουμε κρίσεις, δυσκολίες στη σύσταση κυβερνήσεων, το σενάριο βέτο ο ένας βέτο ο άλλος δεν θα πρέπει να μας ξαφνιάσει. Ούτε θα πρέπει να θεωρηθεί το τέλος του κόσμου.

Αλλά το κυριώτερο: Η κρίση θα λυθεί μέσω διαλόγου. Η ηθική της διένεξης, δεν αποκλείει τις κρίσεις, αλλά αποκλείσει ορισμένους τρόπους διένεξης. Επιβάλλει το διάλογο ως το μόνο μέσω επίλυσης τέτοιων κρίσεων. Μας εκπαιδεύει με τέτοιο τρόπο ώστε να μη μας τρόμαζει η όποια διοικητική κρίση. Και κυρίως προσπαθεί να εμφυσήσει στους πολιτικούς που αύριο θα διαχειριστούν το μεταλλαγμένο κυπριακό ότι οι δικές τους διαφωνίες σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μετακυλλούνται στο λαό. Αν διαφωνήσει ο χριστόφιας με τον ταλάτ, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ο αντρίκος με το μεχμετ να έρτουν στα χέρια.
Συμπερασματικά: Η λύση δεν θα είναι χωρίς πρβλήματα. Ο κόσμος πρέπει να προετοιμαστεί και να το γνωρίζει και να μην τον τρομάζει η κρίση. Εν μεσ το πρόγραμμα. Το μόνο που πρέπει να μάθουμε είναι πως συμπεριφερόμαστε όταν αυτή η κρίση προκύψει.

Η επέμβαση και τα φακελώμματα του Νταουνερ (update)

Η ανάρτηση αναβαθμίζεται, από ένα άρθρο γραμμένο σαφώς πιο σοβαρά από το δικό μου, προσθέτοντας περισσότερες σκοπίες από αυτές που αρχικά είχε (νομικές, διεθνολογικές κ.α.)

Παρανομίες στην υπόθεση Ντάουνερ

του Κώστα Μ. Κωνσταντίνου*(FOTO)

Η καταγγελία και συνεχιζόμενη συζήτηση για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τις θέσεις των κομμάτων, εκκλησίας και αξιωματούχων από την ομάδα του Ειδικού Συμβούλου των Ηνωμένων Εθνών διεξάγεται με παραγνώριση βασικών αρχών του διεθνούς δικαίου. Δεν θα ασχοληθώ στο άρθρο αυτό με το περιεχόμενο των περιληπτικών εκθέσεων που έχουν δημοσιοποιηθεί, και που μπορεί να εμπεριέχουν ανακρίβειες ή υπεραπλουστεύσεις θέσεων και ιδεολογιών (και κατά συνέπεια κατανοητή η οποιαδήποτε κριτική επί του περιεχομένου αν πράγματι παραποιούν θέσεις ατόμων ή πολιτικών κομμάτων). Αλλά φαίνεται ότι υπάρχει κάποια παρεξήγηση επί της αρχής.
Οι διεθνείς συμβάσεις που έχουμε υπογράψει και επικυρώσει, όπως η Σύμβαση της Βιέννης για Διπλωματικές Σχέσεις (1961), δίνουν το δικαίωμα σε διπλωματικές αποστολές οποιασδήποτε χώρας να συλλέγουν πληροφορίες «με όλα τα νόμιμα μέσα» και να ετοιμάζουν εκθέσεις για το τι συμβαίνει και φυσικά και για τις θέσεις πολιτικών παραγόντων μιας χώρας σε θέματα που τους ενδιαφέρουν. Στην περίπτωση των ΗΕ, η Σύμβαση για τα Προνόμια και Ασυλίες των Ηνωμένων Εθνών (1946) ακολουθεί την αρχή της αμοιβαιότητας και δίδει παρόμοια δικαιώματα σε απεσταλμένους των ΗΕ για την «ανεξάρτητη εκτέλεση» των καθηκόντων τους.
ΕπΆουδενί λόγω δεν θεωρείται η συλλογή πληροφοριών, η καταγραφή θέσεων και η ανάλυση αυτών των θέσεων ως «ανάμειξη στα εσωτερικά» ενός κράτους. Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο ερμηνεύουν περιοριστικά και προβληματικά τους όρους εντολής του Ειδικού Συμβούλου των ΗΕ, δηλαδή ότι οι όροι εντολής δεν του παραχωρούν το δικαίωμα σύνταξης εσωτερικών ενημερωτικών εκθέσεων. Παρεμπιπτόντως, αυτό το δικαίωμα της εσωτερικής ενημέρωσης έχουν φυσικά και οι δικές μας διπλωματικές αποστολές και αν, για παράδειγμα, οι πρεσβείες μας δεν συλλέγουν και αναλύουν τέτοιες πληροφορίες για τις θέσεις πολιτικών παραγόντων σε σχέση με το Κυπριακό ή άλλα θέματα που μας ενδιαφέρουν, τότε δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Δεν διαφωνώ με τη θέση ότι ο Ειδικός Σύμβουλος των ΗΕ πρέπει να αντικατασταθεί αν από το ό,τι έχει διαρρεύσει κρίνει η κυβέρνηση ότι δεν είναι αντικειμενικός. Αλλά διαφωνώ κάθετα με τη θέση ότι η καταγραφή και αξιολόγηση των θέσεων πολιτικών παραγόντων που εμπλέκονται στο κυπριακό πρόβλημα είναι πέραν των όρων εντολής του και ότι εξαρχής τον καθιστούν αναξιόπιστο.
Οι καταγγέλλοντες την αρχή σύνταξης ενημερωτικών εκθέσεων καθορίζουν την πράξη από μόνη της ως την απαρχή κακόβουλης προσπάθειας επιβολής λύσης. Θα βρεθεί όμως «σωστή λύση» με την αναίρεση του δικαιώματος εσωτερικής ενημέρωσης του Ειδικού Συμβούλου για τις υπάρχουσες θέσεις και αντιθέσεις στην ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή κοινότητα; Γιατί δεν βλέπουμε την ενημέρωση ως μέσο αξιολόγησης του τι είναι πολιτικά εφικτό στην μια ή την άλλη πλευρά, ούτως ώστε να μπορεί ο Ειδικός Σύμβουλος ανεξάρτητα να κρίνει και «να βοηθήσει τις πλευρές στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων» όπως έχει εξουσιοδοτηθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας;
Το τι δεν έχουν δικαίωμα να πράξουν οι διπλωματικές αποστολές είναι να συλλέξουν πληροφορίες με μη νόμιμα μέσα, π.χ. με υποκλοπές, και αν κάτι τέτοιο έχει συμβεί στην περίπτωση της ομάδας των ΗΕ τότε πράγματι είναι υπόλογη και τίθεται θέμα αποπομπής του συγκεκριμένου διπλωμάτη ή και ολόκληρης της αποστολής. Μέχρι τώρα όμως δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο από τους καταγγέλλοντες. Όπως φαίνεται, οι περισσότερες, αν όχι όλες οι πληροφορίες και χαρακτηρισμοί που υπάρχουν στις διπλωματικές εκθέσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας έχουν παρθεί από τοπικές εφημερίδες και δελτία ειδήσεων.
Το τι είναι βέβαιο είναι ότι υποκλοπές έχουν γίνει στην αποστολή των ΗΕ από όπου οι πληροφορίες έχουν διαρρεύσει στα ΜΜΕ. Αν κάποια πλευρά έχει καθαρά νομικά ερείσματα με βάση το διεθνές δίκαιο τότε αυτή είναι η διπλωματική αποστολή των ΗΕ. Το θέμα δεν είναι απλώς υποκλοπή προσωπικής αλληλογραφίας αλλά παραβίαση διεθνούς συνθήκης. Τα αρχεία διαπιστευμένων διπλωματών δεν μπορούν να εξεταστούν ή να παραβιασθούν, ούτε με παράνομα αλλά ούτε με νόμιμα μέσα (π.χ. με δικαστικό ένταλμα), γιατί θεωρούνται εξαρχής απαραβίαστα (inviolable). Με άλλα λόγια, δεν έχει το δικαίωμα να τα εξετάσει η αστυνομία ούτε σε περίπτωση διερεύνησης εγκλήματος, εκτός και αν ο αρχηγός της αποστολής δώσει την συγκατάθεσή του.
Θα μπορούσαν δηλαδή τα ΗΕ να απαιτήσουν πλήρη διερεύνηση της υποκλοπής των ηλεκτρονικών τους αρχείων και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Ακόμη, επειδή έμμεσα ή άμεσα τίθεται από κόμματα της συγκυβέρνησης θέμα εφαρμογής και ερμηνείας της Σύμβασης για τα Προνόμια και Ασυλίες των Ηνωμένων Εθνών, θα μπορούσαν τα ΗΕ, αν ήθελαν, να κάνουν χρήση του 'Αρθρου 8 της εν λόγω Σύμβασης, δηλαδή να θέσουν το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, τη δικαιοδοσία του οποίου έχουμε ήδη αποδεχθεί με την εισδοχή μας στη Σύμβαση.
Αν αυτό γίνει, είτε η Κυπριακή Δημοκρατία θα βρεθεί ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου με ελλιπή νομικά επιχειρήματα είτε η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να διαχωρίσει τη θέση της από τα συγκυβερνώντα κόμματα και να επιβεβαιώσει τα δικαιώματα της αποστολής των ΗΕ στην Κύπρο.
Αυτό μπορεί να μην αρέσει, και πέραν του συγκεκριμένου ζητήματος υπάρχουν και καλοί λόγοι και βιβλιογραφία για την ανάγκη βελτιωτικών αλλαγών σε θέματα διπλωματικής ασυλίας. Αλλά το θέμα είναι ότι ο νόμος ως έχει δεν είναι με το μέρος όσων καταγγέλλουν την «παρανομία» της ομάδας των ΗΕ και ζητούν την αποπομπή της με μόνο γνώμονα τη σύνταξη εσωτερικών εκθέσεων για τις θέσεις πολιτικών παραγόντων. Αυτό το υποδεικνύω ?και θέλω να το ξεκαθαρίσω- όχι για να αναιρέσω το δικαίωμα δημοσιοποίησης πληροφοριών που έχουν ήδη διαρρεύσει ή και κριτικής για τις ενέργειες του Ειδικού Συμβούλου και της ομάδας του η οποία στο βαθμό που είναι σοβαρή και εμπεριστατωμένη είναι θεμιτή. Το κάνω για να υπογραμμίσω το παράδοξο ότι ενώ αιτούμαστε τη λύση του Κυπριακού στη βάση των κανόνων του διεθνούς δικαίου, κάποιοι ξεχνούν ή παραποιούν κανόνες και δεν αποδέχονται τα απλά συμβατικά δικαιώματα της διπλωματικής αποστολής των ΗΕ στην Κύπρο. Όσο και αν φωνάζουμε, όσο κι αν πολιτικολογούμε, δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε αυτά τα δικαιώματα από αυτήν ή την επόμενη διπλωματική αποστολή των ΗΕ, εκτός και εάν ως κράτος αποκηρύξουμε τις πιο πάνω διεθνείς συμβάσεις, ενέργεια η οποία στην πράξη σημαίνει αποχώρηση από τη διεθνή κοινότητα.

*Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας

Κωδικός άρθρου: 901863

ΠΟΛΙΤΗΣ - 11/10/2009, Σελίδα: 13

..............................

Τελικά εβάλαν σκοπό να μας γυρίσουν το νου μας ανάποδα.

Τι σκατά πα να πει «επέμβαση» ;

Δεν ξέρω τι κάμνει τζαι τι δεν κάμνει ο Ντάουνερ, αν εν καλός αν μεν ένι. Μπορεί να εν τζαι καρακιόζης.

Το σκηνικό των τελευταίων ημερών πάντως, μυρίζει αφόρητα φιάσκο και περιρρέουσα, δυστηχώς με τη συμβολή ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ και προεδρικού.

Τι έκαμεν ο νταουνερ;

Έγραψεν (ζίηνος ή η βοηθός του), ένα μειλ με τις ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ του για το πολιτικό σκηνικό στη χώρα που είναι απεσταλμένος. εκλέψαν του το, τζαι άμαν εθκιεβάσαν τι έγραφε, εβάλαν τες φουσταννέλες τζαι αρκέψαν.....

Δικά μου σχόλια για το νέο θέατρο του παραλόγου

1. Χαρά στο πράμα που έκαμεν !!!!

Τζαι οι δικές μας οι πρεσβείες στο εξωτερικό έτσι κάμνουν. Ούλλες οι πρεσβείες του κόσμου έτσι κάμνουν. Κάθουνται κάθε μέρα το πρωί, θκιεβάζουν τες εφημερίδες τζαι στέλλουν στο κέντρο επισκόπιση τύπου : η τάδε εφημερίδα έγραψεν έτσι για τη κύπρο ή τάδε έτσι για τη Τουρκία. Ενίοτε, οι πρεσβείες ετοιμάζουν και εκθέσεις προς το υπεξ, τζαι γράφουν τες ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ τους. Οι χριστιανοδημοκράτες εν εναντίων μιας ολοκληρωμένης ένταξης της τουρκίας, οι σοσιαλιστές εν υπερ, τζαι οι πράσινοι εν φιλότουρκοι.... Τούτον ΔΕΝ είναι παρέμβαση. Είναι εκτίμηση. Αν γράψει π.χ. η πρεσβεία μας στην αγγλία ότι οι συντηρητικοί είναι εναντίων μας πάνα πει ότι κάμνει παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας ; !!!

2. Κάτι που υπάρχει σε ΥΠΟΚΛΟΠΗ ηλεκτρονικού ταχυδρομίου συνιστά παρέμβαση ; !!!!

Αρκέψαν πιον τζαι χάνουν οι λέξεις το νόημα τους. Η ελληναράδες πρέπει να ξαναγνωρίσουν την ελληνική. Εν μαιλ που έγραψεν, τζαι εκλέψαν του το!

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΘΑ ΗΤΑΝ , εν έγραφεν στο τύπο: εσείς ο άλφα, ο βήτα, ο γάμα είσατεν απορριπτικοί τζαι φέρτε τα μίλια σας ιδαλλιώς εννά σας κάμω έτσι τζι άλλωσπως

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΗΤΑΝ για παράδειγμα, όταν επιάσαν οι αμερικάνοι τον χριστόφια τζαι είπαν του αν μεν πεις ναι, εννά πέσουν πάνω σου τούβλα να σε τσιλλίσουν. Τούτον εν παρέμβαση.

Το να υποκλέπτεις ένα μαιλ που ήταν να στείλεί (ή έστειλε) ο νταουνερ στα ηνωμένα έθνη ή στη κάφκα του, τζαι δημοσιεφκεις το, δεν συνιστά παρέμβαση. Μπορείς να πεις: διαφωνώ με τις απόψεις του, να πεις ότι επαραπληροφορήθηκε, ότι δεν μας εκατάλαβε, έστω – ότι δεν είναι αντικειμενικός (χα!!), αλλά το να το πεις παρέμβαση δεν μπορείς. Έκλεψες του τα λαομένα, εν τζαι έστειλε σου το!!

3. Εφαηθήκαν ότι υπερβαίνει τους όρους εντολής του.

Τζαι ποιός σας είπεν ρε, ότι τζίηνος που τον πκιερώνει δεν του είπεν : στείλμου τες εκτιμήσεις σου ; Εϊναι κάτι απόλυτο φυσιολογικό να κάμει ένας απεσταλμένος του γαμα γαμα του ΟΗΕ. Αφού εν τζίηνος που τον έπεψεν! Εν τζίηνος που εννα ενημερώσει τον ΓΓ!! Καλά, εν τζαι λαλώ εμείς θα εθέλαμεν να ενημερώνετουν που τα αντικειμενικά μας κανάλια τζαι τες αντικειμενικές μας εφημερίδες – αλλά χάτε, ο κόσμος έξω που τούντο χωρκό δουλέφκει νάκων άλλοσπως.

Θα του πει ο μουν, ρε ίντα που γίνεται τζικάτω ; τζαι θα του γράψει τζαι τούτος ένα γράμμα τζαι θα του πει: ο χριστόφκιας με τον ταλάτ συμφωνούν τζαμέ τζαι διαφωνούν ποτζίη. Όπως εκατάλαβα οι δυνάμεις της λύσης ποδά εν τούτες τζαι ποτζίοι εν τούτες.

4. Ακόμα τζαι αν αφήκουμεν το αν έπρεπεν ο νταουνερ να γράψει τζίηνα που έγραψεν , τζαι πιάμεν την ουσία, είχεν άδικο ;

γιατί έχει κανένα που εν ιξέρει ποιοι εν υπερ τζαι ποιοί εν εναντίων της λύσης ; Εν το ξέρουμεν ποια κόμματα τζαι ποιος προκαθήμενος της εκκλησιάς δεν θέλει λύση ;

Καρτερούμεν το νταουνερ να μας το πει ;

Θκυο πράματα μπορείς να του καταλογήσεις του αλεξάντρου.

Πρώτον: Ανακάλυψες τη τασσιηνόπιττα

Δεύτερον: Γιε μου, μεν είσαι φτανός! Πάεις στο ελληνοκυπριακό χίλτον τζαι γράφεις ε-μειλ ; Εν ιξέρεις ότι μπορούν να σου το κλέψουν ; βάρτο γιε μου με σε διπλωματικό φάκελο, με την εσωτερική αλληλογραφία του ΟΗΕ.

5. Δεν θέλουμε λύση τζαι πυροβολούμεν τον απεσταλμένο του ΟΗΕ.

Με εξαίρεση ίσως το πλάζα πριν 1000 χρόνια (ο οποιός έγραψεν μιαν έκθεση που μας εσύφερε..... έγραψεν τζαι άλλα, αλλά κάμνουμεν πως εν τα θωρούμεν) ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ ΕΝΑΣ απεσταλμένος του ΟΗΕ που να μεν τον ελειδωρήσαμεν τζαι να μεν του είπαμεν τζαι που τζαμέ που εμπήκε τζαι που τζαμέ που εφκήκε. Και το χειρότερο, τωρά συμμετεχουν (σε πιο ήπιους ρυθμούς) τζαι ο συναγερμός τζαι το ακελ.

Εν δυνατόν να μεν ήταν ένας αντικειμενικός ;

Εν δυνατόν να μεν έχει ΕΝΑΝ ΕΥΛΟΗΜΕΝΟ απεσταλμένο του ΟΗΕ, που να ξέρει τες αρχές και αξίες και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, όπως τα ξέρουμεν εμείς ; ΜΑ ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ;

Εγώ θα επρότεινα στο γαμα γαμα να πέψει απεσταλμένο κανένα δημοσιογράφο του αντενα ή του φιλελευθερου, που είναι τζαι αντικειμενικοί τζαι ξέρουν τι εννοούν τα ψηφίσματα τους, αφού τζίηνοι δεν ξορτώνουν να βρουν έναν! Μόνον έτσι αν θα βρεθεί κάποιος που να μας κάμνει

6. Μες σε τζίηνα τα έγραφα που υποκλέψαν μόνο τες εκ δυνάμεις που εν ενάντια στη λύση έγραφεν ο νταουνερ, όξα έγραφεν τζαι τες τουρκοκυπριακές, τζαι ‘εξιχάσαν’ (εν εσύφερε) να μας τες πουν ;

7. Αφού τα υπεκλέψετε που τα υπεκλέψετε, κάμνετε το κόπο να τα βάλετε κάπου αυτούσια ;

Ξέρετε, μετά τη περιρρέουσα Α, εν τζαι πολλοέχω εμπιστοσύνη στους δημοσιογράφους, ούτε στες μεταφράσεις τους, ούτε στη παρουσιάση με μορφή "τσιτάτου" εγγράφων.

βάλτε το κάπου ολόκληρο τζαι αν γίνεται αφήστε στην αγγλική.

Τουλάχιστο να ξέρουμε τι ακριβώς είπεν, γιατί εσάς τους δημοσιογράφους εμπιστοσύνη εν τζαι έχουμεν σας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ (για ακόμα μια φορά)

Πυροβολούν τη διαδικασία με όποιον τρόπο μπορούν, τζαι δυστηχώς ο πρόεδρος παίζει το παιχνίδι τους. Εν ιξέρω, νομίζει ότι εν καλύτερα να τους αππώνει / να τους περιπέζει λίον παίζοντας με τες εθνικιστικές τους φανφάρες ; Κουβαλά τη ψευδαίσθηση ότι στο τέλος εννά τον ακολουθήσουν ; Ωσπου δεν τους εναντιώνεται εννά τους αφήκει ξαπώλητους να δημιουργήσουν τόσον αρνητικό κλίμα που στο τέλος δεν θα μπορεί να το αντιστρέψει.

Απλά Ερωτήματα σε Βαρυσήμαντες Αποφάσεις

το πιο κάτω δημοσιευτηκε σήμερα, στο Πολίτη, στο ένθετο Περιπέτειες Ιδεών, σελ 3.

Του Μιχάλη Ερωτοκρίτου *

Η Παγκύπρια Οργάνωση Ελλήνων Δασκάλων (ΠΟΕΔ) αποφάσισε πως στο παρόν στάδιο δεν μπορούν να γίνονται επισκέψεις Τ/Κ εκπαιδευτικών και μαθητών στα σχολεία της. Αυτό συνεπάγεται ως συμπέρασμα από το διευκρινιστικό κείμενο που έδωσε στην Επίτροπο Διοικήσεως μετά από τις καταγγελίες του Δ/ρα Νίκου Τριμικλινιώτη, Επιστημονικού Διευθυντή του Παρατηρητηρίου για το Ρατσισμό και την Ξενοφοβία στην Κύπρο (RAXEN) και της κ. Κωνσταντίνας Ζάνου στην ΑΚΡ 24/2009 και ΑΚΡ 28/2009 (5 Ιουνίου 2009). Στο εν λόγω κείμενο, η ΠΟΕΔ, υποστηρίζει ότι ανησυχεί για το ενδεχόμενο διατάραξης της ομαλότητας στα σχολεία με τις επισκέψεις των ΤΚ λόγω της δυνητικής πρόκλησης των αισθημάτων, ευαισθησιών και προβληματισμών των δασκάλων ή των γονιών.

Η ΠΟΕΔ διαφώνησε λοιπόν όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο της με επισκέψεις Τ/Κ εκπαιδευτικών και μαθητών στα «σχολεία μας». Στα σχολεία ποιού; Της Κυπριακής Δημοκρατίας; Στα σχολεία των ελληνοκύπριων μαθητών; Στα σχολεία των παιδιών των μεταναστών; Στα σχολεία της Οργάνωσης;

Ε και καλά, τον Τουρκοκύπριο μαθητή που έχω στο σχολείο μου τι να τον κάνω; Να του πω να μην έρχεται και να τον στείλω στο σπίτι του, στην έποικο μαμά του; Να τον αφήσω στο σχολείο και να τον σκεπάσω με σεντόνι να μην φαίνεται; Ή να του ζητήσω να απολογηθεί μπροστά σε όλους για τα κακά που προκάλεσε η χώρα του στη χώρα της ΠΟΕΔ, για να συνεχίσει η Οργάνωση να τον δέχεται στο σχολείο της;

Αλήθεια η Οργάνωση δεν ξέρει ότι στα σχολεία της φοιτούν Τουρκοκύπριοι μαθητές; Δεν άκουσε ποτέ για τους Τουρκοκύπριους εκπαιδευτικούς που δουλεύουν σήμερα σε ελληνοκυπριακά σχολεία; Προκλήθηκαν στα εν λόγω σχολεία τα αισθήματα και οι ευαισθησίες των ε/κ γονιών και εκπαιδευτικών; Διαταράχθηκε η ομαλότητα από την παρουσία των τ/κ ή παιδιών τουρκικής καταγωγής και αν ναι, τότε γιατί η Οργάνωση δεν ζήτησε τη δημιουργία ξεχωριστού τουρκικού σχολείου; Και αφού δεν έγιναν όλα αυτά ή αν έγιναν και σταμάτησαν να γίνονται μήπως η Οργάνωση θεωρεί αναίσθητους και χωρίς «ευαισθησίες» (προφανώς «εθνικές ευαισθησίες») τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στα εν λόγω σχολεία και τους γονείς που συνεχίζουν να στέλνουν εκεί τα παιδιά τους;

Και αν αύριο περάσουν την γραμμή Αττίλα είκοσι τ/κ και έποικοι μαθητές με τον τ/κ δάσκαλο τους και χτυπήσουν την πόρτα του σχολείου μου τι να τους πω; Έξω από δω έχουμε ευαισθησίες; Και αν άλλος ένας μαθητής τουρκικής καταγωγής περάσει την γραμμή και ζητήσει να εγγραφεί στο σχολείου μου δικαιούμαι να αρνηθώ την εγγραφή του; Κι αν δεν δικαιούμαι θα με στηρίξει η Οργάνωση να πάρω μετάθεση αλλού γιατί είμαι ευαίσθητος και δεν μπορώ τον Τούρκο και ενδεχομένως να διαταράξω με τους υπόλοιπους «ευαίσθητους» την ομαλότητα του σχολείου;

Η Οργάνωση υποστηρίζει πως η πραγματοποίηση επισκέψεων «μπορεί να προκαλέσει ψυχολογικές και άλλες επιπτώσεις σε μαθητές και εκπαιδευτικούς». Και το ερώτημα είναι σαν ποιες; Γιατί δεν αναφέρει αναλυτικά η Οργάνωση τις «ψυχολογικές» επιπτώσεις και πώς θα προκληθούν; Θεραπεύονται; Προφανώς η ΠΟΕΔ θα πει ναι γιατί είναι μια «αισιόδοξη οργάνωση». Ποιας ειδικότητας ψυχολόγο να καλέσουμε για να μας βοηθήσεις στα ψυχολογικά μας; Ψυχαναλυτή ή κοινωνικό ψυχολόγο;

Ας πάρουμε το ακραίο ενδεχόμενο που ένας Τούρκος μαθητής κάθεται δίπλα από το εγγόνι ενός άγρια δολοφονημένου Ελληνοκύπριου στρατιώτη από τους Τούρκους εισβολείς. Δεν είναι ευθύνη του εκπαιδευτικού συστήματος να βοηθήσει τον Έλληνοκύπριο μαθητή να καταλάβει ότι για τον φόνο του παππού του δεν ευθύνεται το παιδί που έχει δίπλα του; Ή μήπως φταίει και δεν το ξέρω και είναι επειδή φταίει που προκαλεί με την φυσική του παρουσία τις ευαισθησίες της Οργάνωσης;

Και αντίστροφα. Δεν είναι ευθύνη του εκπαιδευτικού συστήματος να προσπαθήσει τουλάχιστο να πείσει τους Τουρκοκύπριους νέους ότι δεν ευθύνονται οι Ελληνοκύπριοι νέοι για τις δολοφονίες Τ/Κ την περίοδο πριν το 1974; Εκτός και αν η Οργάνωση πιστεύει ότι ευθύνονται και να υποθέτει ότι μπορεί να επαναληφθούν; Για αυτό άραγε μιλά διατάραξη της ομαλότητας στα σχολεία;

Καλά, τα εγγόνια των πραξικοπηματιών και τα εγγόνια των δολοφονημένων απ’ αυτούς γιατί κάθονται στο ίδιο θρανίο;

Μήπως η Οργάνωση και κυρίως αυτοί που την ελέγχουν προβάλλουν το δικό τους φόβο για την επανένωση της Κύπρου;

Η ειρωνεία είναι που δεν κατάλαβαν ότι και χωρίς τη λύση του κυπριακού πάλι με τους Τούρκους θα ζήσουμε.

Τι κρίμα που καλλιεργούν ρατσιστικές εθνικιστικές πεποιθήσεις στους μαθητές τους! Τι κρίμα που ταυτίζουν το άτομο με το έθνος! Τι κρίμα που αποδέχονται και αναπαράγουν την αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος να κατασκευάζει μαθητές που δεν μπορούν να ανεχτούν την φυσική παρουσία του “άλλου”, έστω και αν αυτός ο άλλος είναι παιδί! Τι κρίμα που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις ανησυχίες τους για διατάραξη της ομαλότητας. Τι κρίμα που δεν συμβάλουν στην εκ θεμελίων αναθεώρησή της εκπαίδευσής μας! Τι κρίμα!

*Εκπαδευτικός

Το σχέδιο Β σήμερα στα περίπτερα

Κυριακή σήμερα, ημέρα ανάγνωσης εφημερίδων.

Η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Κύπρου (επιτέλους, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί) δίνει δωρεάν ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλιαράκι:

Τάκης Γεωργίου: Σχέδιο Β' , Έδαφος αντί Κυριαρχίας.


Να μην τα πολυλογούμε, μετά από ένα ατελιώτο μπλα μπλα, που βρίθει εθνικισμού και αντιεπιστημονικότητας, πολλαπλές αρλούμπες, αυθαίρετα συμπεράσματα, εν ολίγοις ένα ρεσιτάλ μαλακίας, καταλήγει στην εξής πρόταση που συνοψίζεται στο εξής:

Αφού η ΔΔΟ είναι άδικη, επικίνδυνη, ρατσιστική μη-βιώσιμη, μη λειτουργική, αλλά κυρίως αφού "οι τούρζιοι εν τούρζιοι" (άρα κατά την εθνικιστική λογική και έχθροί ) και αφού οι άλλες προτάσεις είναι λίον πολλά ανέφικτες.....ίσως.... θα έπρεπε να σκεφτούμεν τη διχοτόμιση.

Να μας δώκουν γη, τζαι να τους αναγνωρίζουμε τζαι κανεί.

ή κατά το συγγραφέα:

"Συμπερασματικά, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι χίλιες φορές καλύτερα μια μικρή ελεύθερη πατρίδα, υπό τη μορφή ενός ανεξάρτητου Ελληνοκυπριακού κράτους, που θα είναι ολότελα δικό μας κι θα έχει καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης, παρά μια θνησιγενής, τάχα "επανενωμένη" Διζωνική Δικοινοτική Ομόσπονδη Κύπρος"

Σχόλια:

1. Μιλούμε για ένα σημείο καμπής στα χρονικά του μετά του 74 κυπριακού προβλήματος. Ενώ η άποψη αυτή υπάρχει και κυκλοφορεί μέσα στο κόσμο, δεν εκφράζεται δημόσια, ούτε που καμιά εφημερίδα, ούτε από κανένα κόμμα. Σήμερα πλέον εκφράζεται δημόσια, και δίδεται μάλιστα δωρεών από τη μεγαλύτερη (και πατριωτικότερη) εφημερίδα του τόπου.

(καμία νύξη βεβαίως ενάντια στο συγγραφεα, για υποχωρητικότητα, ξεπούλημα της κερύνιας, ενδοτικότητα, προδοσία, ξένα αργύρια, τουρκικές απόψεις να λέγονται στα ελληνικά κλπ.... αφού ο συγγραφέας καταφέρνει να μας πείσει ότι είναι αρκετά αντιτούρκος - άρα πατριώτης - και συν τις άλλοις, δίδεται από την εφημερίδα που έχει το χασαπ του πατριωτισμού.... δωρεάν!!)


2. Να είμαστεν ειλικρινής όμως, ότι ο συγγραφέας ένα - δύο δίκαια τα έχει.

Πρώτον ότι τούτη άποψη πρέπει να συζητηθεί δημόσια. Και μπράβο του που έχει τα κότσια να το κάμει ίδιος. Παρά να το λαλείς συγκαλυμμένα, καλύτερα στα ίσια.

Και συν τις άλλοις με τούτη τη στρατηγική θα πιάσεις πίσω τζαι ένα μέρος της γης πίσω.... ενώ με τα συνθήματα , και πατριωτικές κορώνες του μακροχρόνιου αγώνα , της ευρωπαικής λύσης, κλπ το πιο πιθανόν είναι ότι θα πιάμεν μαλλίν.


Δεύτερον. Η λύση των δύο κρατών (με γενναία ανταλλάγματα γης), σίγουρα θα είναι πιο βιώσιμη, σίγουρα θα είναι πιο λειτουργική, σίγουρα δεν θα περιλαμβάνει εποίκους, εγγυήσεις , τούρκους κλπ.

Χάνεις βεβαίως τη Τζερύνια αλλά χάτε....


Ακόμα τζαι ναινεκοι πλεόν εκφράζουν τούτην την άποψη, αλλά από εντελώς διαφορετική σκοπιά. Δεν ξεκινούν που την αντίληψη ότι η ΔΔΟ θα καταρεύσει επειδή οι άλλοι εν τούρτζιοι.

Θα καταρεύσει επειδή τζίνοι θα έχουν το ντεκτας, τον έρογλου, το στρατό, τη τουρκία, τη βολκαν το μπαιράκ, και ένα τυχοδιώκτη ταλάτ, και εμείς αντιστοίχως έχουμε δήκο εδεκ ευρωκό, οικολόγους, ποντίκια, φιλελευθερους ,σημερινές, μέγκα, αντένα, σίγμα, αρχιεπίσκοπο, το μισό συναγερμό, και ένα τυχοδιωκτκό κόμμα εργαζόμενου λαού..... ε, πως να λειτουργήσει ;

Βεβαίως πρέπει να πάρεις την απόφαση τζαι να το πεις δημόσια:

Ναι ρε κύριε: Προτιμώ να χάσω γη(ή να κερδίσω ανάλογα με την οπτική γωνία που το βλέπει ο καθένας τελικά....) , τζαι να έχω την ασφάλεια μου, τη λειτουργικότητα μου, τη σταθερότητα, την ειρήνη, δεν θα έχω τα κάθε εθνικιστάκια να προκαλούν προβοκάτσιες τζαι ιστορίες.

Διαφορετικοί λόγοι, ίδιο συμπέρασμα.


και το ερώτημα τελικά είναι

Why the hell not ?

Τελικά,

Γιατί όχι ;


.....

Εξηγείστε μας να δούμε, γιατί όχι σε τούντη λύση ; ..... ούλλοι πέτε μας να δούμε.... μηδενός εξαιρουμένου : πατριώτες, προδότες, ναινέκοι, οχιάδες, εθνικιστές, αριστεροί, επαναπροσεγγιστές, πουλημένοι, φασίστες, κουμούνια, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκρατες, εθνιοσοσιαλιστές, φιλελευθεροι , ομονιάτες αποεελίστες, σύτροφοι συναγωνιστές, αθκιασεροί μπλοκάδες..... τελικά

γιατί όχι ;

Ασφυκτικά χρονοδιαγράματα.

Τι σκατά είναι ένα χρονοδιάγραμμα ; Στο λεξικό λέει: πίνακας, στον οποίο καταγράφονται τα προγραμματίσμένα εκ των προτέρων χρονικά όρια για την πραγματοποίηση των επιμέρους φάσεων ενός έργου.

Αυτά στα λεξικά. Στη γλωσσολογία του Κυπριακού (κάποτε θα έπρεπε κάποιος να κάμει ένα λεξικό κυπριακού προβλήματος), ο όρος προκαλεί στους πλείστους αλλεργία.... Μακριά, φτου φτου φτου, Ιησούς χριστός νικά και όλα τα κάκα σκορπά. Εν ιξέρω, εν που θωρώ το κόσμο ανάποδα, αλλά σαν να μου τζαι.....

Είναι ένα κλασικό παράδειγμα πως ένα άσχετο θέμα, άμαν το πιππηλήσουν λίον οι πολιτικοί, βάλουν του τζαι κανένα τρομαχτικό επίθετο που ομπρός τύπου ‘‘ασφυκτικό’’ (μα σκέφτου ασφυκτικό, πα να πει κρατώ σε που το λαιμό τζαι μάχουμε να σε πνίξω!!!) , άμαν το ανακυκλώσουν τζαι κάμποσον τα ΜΜΕ, γίνεται μετά θέμα εθνικόν! Μόνο τζαι μόνο να εκφέρεις τη λέξη πα να πει υποχώρηση, πα να πει ότι κινδυνεύει το έθνος! Τζαι βεβαίως, η ανακάλυψη και η δαιμονοποίηση του όρου, ανοίκει στον αύμνειστο τζαι τη συναπρατζιά του.

Και αφού ο πρώην επέτυχε να το αναδείξει ως θέμα στο οποίο είναι απαράδεκτες οι πιέσεις, οι υποχωρήσεις, ή έστω η αναφορά του, αναπόφευκτα το συνεχίζει και ο νυν. Γιατί το να πάεις κόντρα σε εθνικούς μύθους, συνήθως το πληρώνεις σε ψήφους και.... δεν λέει.

Πότε εν που εξεκίνησε τούτη η ιστορία ;

Εξεκίνησε που τα τότε που κάποιος εσκέφτην, ότι καλά τα ψηφίσματα αλλά δεν φέρνουν τη Τουρκία στο τραπέζι. Ε αφού η Τουρκία θέλει να μπει στην Ευρώπη, τζαι μεις εννά προλάβουμε να μπούμεν πιο γλήορα που λόου τους, εννά μπορούμε να τους πούμε «ώπα κοπέλια που πάτε ; Αν θέλετε να μπείτε ελάτε κοντά να το λύσουμε».

Τούτη η ιστορία είχε δύο στάδια. Το πρώτο αφορούσε τη δική μας ένταξη, το δεύτερο την ένταξη της Τουρκίας. Το πρώτο στάδιο ήταν πιο απλό. Γιατί στο πρώτο η Τουρκία επροσπαθούσε να αποτρέψει εμάς που το να μπούμε. Κάτι που της ήταν δύσκολο, γιατί πρώτον εμείς είχαμε σύμμαχο το βέτο της ελλάδας, δεύτερο τους δείκτες τζαι τα κριτήρια πάντα επληρούσαμεν τα, τζαι τρίτο παρ όλη την ουρά του Ελσίνκι, ο ντεκτάς έστρωνεν μας το δρόμο της Ευρώπης με άσφαλτο.

Τούντη τη διαδικασία, επίσκασεν την τζαι ο ΟΗΕ τζαι εσκέφτην να την εκμεταλεφτεί. Λαλεί σου αφού η Τουρκία εν καϊλά, τωρά εν ευκαιρία, αν θέλει να μεν μπει η Κύπρος στην ΕΕ, εννα αναγκαστεί να κάμει κάποιες υποχωρήσεις. Εννά πιέσουμεν τζαι λίον τους άλλους που αν θέλουν να μπουν στην ΕΕ εννά πρέπει να κάμουν τζαι τούτοι καμιάν υποχώρηση, πέρκει ξεφορτωθούμε τούντο πελά.

Εξού τζαι τα σχέδια Ανναν επροτείνουνταν κάθε φορά που υπήρχε κομβικό σημείο στη διαδικασία ένταξης: Χάγη, Κοπεγχάγη. Τα οποία τελικά, απορίψε ο ντεκτας. Το άλλο κομβικό σημειό ήταν η ένταξη. Ε τζαμέ εγελάσαν του τάσσου, έστειλεν επιστολή, εξαναγελάσαν του στη Νέα Υόρκη, τζαι εβάλαν του .... ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ..... δηλαδή εμπήκε σε μια διαδικασία Λευκωσία (που ήταν όντως άνευ νοήματος) τζαι Μπουρκενστοκ, που επεριλάμβανε διαπραγματεύσεις και επιδιαιτησία (τωρά αν το τελικό αποτέλεσμα ήταν ετεροβαρές, τζαι ποιός ο λόγος που τζίηνο εκατάληξε έτσι εν άλλου παπά ευαγγέλιο). Το θέμα είναι ότι που τότε ο Τάσσος έστειλεν τη λέξη στο πυρ το εξώτερο.

Μετά την ένταξη μας τα πράματα αλλάσσουν. Γιατί τωρά εν εμείς που προσπαθούμε να κόψουμε τη Τουρκία. Τζαι η κατάσταση τωρά εν πιο σύνθετη. Γιατί τωρά υπάρχουν πολλές μεταβλητές, που ενεν στο σιέρι μας. Καταρχή δεν ξέρουμε αν η Τουρκία τελικά θα θέλει να μπει, αν τελικά μπορεί να μπει, αν η Ευρώπη θα θέλει τη τουρκία να μπει, πως θα είναι η ευρώπη που εννά ρτει τζίηνη η ώρα, αν η ΕΕ θέλει να τη βάλει, αν θα τη βάλει ποιο στάτους εννα της δώκει κλπ.

Πολλά πιο δύσκολο, γιατί για να δουλέψει, ούλλοι άλλοι πρέπει να θέλουν να τη βάλουν, η τουρκία να θέλει τζαι να μπορεί να μπει, τζαι να μείνουμεν εμείς με το βέτο μας προσμένοντας σε ανταλλάγματα.

Μια φορά είχαμε τούτην την ευκαιρία ως τωρά, αλλά παρόλες τες απειλές λιλλήκα και τάσσου (για να τες ανακυκλώνει ο φιλελευθερος τζαι να χαριεντίζεται), ανταλλάγματα δεν επιάμεν, αντίθετα μόνο υποσχέσεις που τη τουρκία. Η αλήθκεια είναι ότι μετά το όχι, δεν τους έπαιρνε του πατριώτες να πα να πουν τζαι ακόμα ένα όχι στην εναξιακή της τουρκίας.

Τωρά αλλάξαμεν πρόεδρο, εξεκίνησε ένας νέος γύρος συνομιλιών, τζαι ήβραμεν άλλον ορόσημο μπροστά μας που λέγεται δεκέμβρης..... τότε κατά που λαλούν θα κριθεί η τουρκία.....

Τζαι αρκέψαμεν τα ίδιαααα. Δεν δεχόμαστε χρονοδιαγράμματα. Δεν δεχόμαστε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα. Δεν δεχόμαστε τεχνιτά χρονοδιαγράμματα τζαι πάει το φκιολί.....

Φκαίνει ο χριστόφιας, ο εκπρόσωπος του, ο υπεξ, τέλος πάντων η νεα συναπαρτζιά, τζαι κάθε φορά πρέπει να το πουν!! Βρε γιε μου θέλεις να πεις κάτι για να σε δείξουν τα κανάλια ; Πε ξέρω γω: Θέλουμε μια λύση που θα εξασφαλίσει το καλώς νοούμενο συμφέρων των δύο κοινοτήτων.... ακόμα κάτι ; στη βάση της ΔΔΟ όπως αυτή καθορίζεται από τα ψηφίσματα του ΣΑ..... ακόμα κάτι ; και όπως καθορίστηκε στις συμφωνίες κορυφής και στη συμφωνία της 23 Μαίου..... ακόμα κάτι ; με μια κυριαρχία, μια ιθαγένια και μια διεθνή προσωπικότητα (ίνταλλώς τα εμάθαμεν α; ) ..... εν ανάγκη κάθε φορά να πιντώνεις τζαι στο τέλος το «χωρίς ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα ;»

Ως ένα σημείο καταλάβω μας....είμαστεν λίον μεσογειακός λαός, θέλουμε τη σιέστα μας, θέλουμεν να το παίρνουμε ριλαντί, να μεν μας πιέζουν, να καθούμστεν να τους εξηγούμε τι έγινε το 1571, τζαι τι το 60, τζαι τι προβλέπει η τάδε διάταξη του διεθνούς δικαίου, εφοίτσιασεν μας και ο πρώην, ε που να προσαρμοστούμεν σε χρονοδιάγραμμα ;

Που τούτην την έννοια όμως, εν τζαι υπήρχε ποττέ ούτε υπάρχει χρονοδιάγραμμα. Υπήρχαν παράθυρα ευκαιρίας τα οποία ανοίαν τζαι εκλείαν. Τα οποία είτε θα εκμεταλεφκούμασταν ή όχι. Καλή ώρα όπως τωρά. Εν τζαι χρησιμοποιά κανένας ξένος το χρόνο χρονοδιάγραμμα. Εν μόνοι μας που τον ανακαλύψαμε, που εκτίσαμεν γυρόν του ένα φόβο τζαι τον θκιαολοστέλλουμε. Αφού βλέπουμε τζαι που μόνοι μας ότι ούλλον τον υπόλοιπο τζαιρό η τουρκία εν τζαι έρκεται κοντά σοβαρά για να το λύσει. Μόνο αν έχει να χάσει έρκεται κοντά, τζαι εμείς αντί να το θωρούμεν ως ευκαιρία, μας προκαλεί φόβο.

Τζαι σε τούτη την ιστορία με τα χρονοδιαγράμματα ο χριστόφιας κάμνει κατά τη γνώμη μου δύο βασικά λάθη. Άτε να τον πιστώσω, ότι επικοινωνιακά, αφού το ανέδειξε ο πρώην ως θέμα μείζονος σημασίας εν μπορεί ο ίδιος να φκει τζαι να παραδεκτεί την ύπαρξη χρονοδιαγράμματος. Αλλά είναι δύο πράματα που με προβληματίζουν.

Το πρώτο: Φκαίνει ο Ταλατ τζαι μερικές φορές τζαι ο Αναστασιάδης τζαι ζητούν εντατικοποίηση της διαδικασίας. Καλά να δεκτώ ότι ο Ταλάτ βλέπει το προσωπικόν του συμφέρον. Θωρεί ότι αν μεν το λύσει ως τες επόμενες εκλογές, εννά χάσει τη καρέκλα. Για τον Αναστασιάδη στα @@ μας. Αφήνουν μεν τον σε διάφορους δημοσιαγρφίσκους, να του σύρουν μια εξυπνάδα του τύπου «βιάζεται να μας ξαναφέρει το αναν», τζαι εξοφλίσαμεν.

Το ερώτημαν είναι: Τι τον κολιεί ;

Ρε κουμπάρε, ενοχλήσε αντίς να βρέθεσαι μιαν κάθε θκύο εφτομάδες, μιαν φορά την έφτομάδα ; ή θκύο φορές την έφτομάδα ; ή κάθε μέρα ;

Στο κάτω κάτω η δουλειά σου ποιά εν πο ναι ;

Αφού εβάλαμεν σε τζιαμέ για τούντον σκοπόν – να το λύσεις το μαυρογέριμο.

Έσιεις καμιάν καλύτερη δουλειά να κάμεις ;

Μεν έσσιεις ένοια εν τζαι έχουμε ψευδαισθήσεις ότι εννα αλλάξει κάτι στην εσωτερική διακυβέρνηση. Πόσην ώρα να σου φάει το θκιαμίρασμα των ημικρατικών ; Ε, την υπόλοιπη αφιέρωστην τζι που πρέπει.

Πραγματικά αδυνατώ να αντιληφθώ τι στα ανάθεμαν τον ενοχλεί !!!

Εκαταντήσαμεν να βιάζουνται οι τούρτζιοι παραπάνω που λόου μας!!

Τζαι στο κάτω κάτω αφού εσύ ο ίδιος με δεκάδες δηλώσεις σου ισχυρίζεσαι ότι άλλο ταλάτ τζαι άλλον έρογλου, γιατί δεν δέχεσαι να βρέθεστε πιο συχνά, για να τον ευκολύνεις τζαι τζίηνο , να ευκοληνθείς τζαι συ ;

Το δεύτερον, τζαι το πιο σημαντικόν, είναι πως εκμεταλευκούμαστεν το ορόσημο του Δεκέβρη, τζαι την αξιολόγηση της Τουρκίας.

Όπως το βλέπω εγώ, αν η διαδικασία εν τελιωμένη π.χ. που τον Νιόβρη, τζαι δούμεν ότι στο πάρε δώσε, η Τουρτζίοι εν διούν, τότε κάμνουμεν το εξής απλόν: Διαμηνύουμεν προς του εταίρους μας, ότι αν η Τουρκία δεν κάμει υποχωρήσεις σε 2-3 βασικά πράματα που θέλουμεν, τότε λυπούμεθα αλλά δεν προχωρά. Π.χ. δεν γίνεται να έρκεται ο ταλατ τζαι να μεν δια τη μόρφου, τη στιγμή που με τη μόρφου οι εκ απορρίψαν το σχέδιο. Κάμετε ίντα που να κάμετε πιέστε τους, να δώκουν τζαι του μόρφου τζαι το καρπάσι, ιδαλλιώς..... Βετο. Ξακαθαρίζεις τη θέση σου, τζαι σύρνεις τη μαππα στη Τουρκία τζαι τους εταίρους.

Έτσι ή θα πιάσεις τζίηνα που θέλεις τζαι υπογράφεις πλέον μια συμφωνημένη λύση ή γίνεται παραδεκτό ότι η διαδικασία εκατέρευσε τζαι τραβάς τους ένα βέτο να στανιάρουν τζαι ότι ανάθεμα θέλει ας γινεί. Άσε που θα λυθεί τζαι το μυστήριο του ποίες τελικά είναι οι πραγματικές θέσεις της τουρκίας τζαι ποιές τίθενται για διαπραγματευτικούς σκοπούς.

Ενώ αν μεν εν λυμένο τα πράματα θα ένι πολλά πιο περίπλοκα. Καταρχή τζαμέ δεν θα παίζουν μόνο δύο σενάρια αλλά τρία. Βέτο, όχι βέτο, τζαι αναστολή. Η τουρκία θα μπορεί να δώκει ανταλάγματα, μπορεί να μεν δώκει, μπορεί αν μας πιέσουν εμάς αρκετά να δώκει μόνο υποσχέσεις.

Άσε που αν η διαδικασία παραμένει ανοικτή τζαι συ βάλεις βέτο, εν τζαι ξέρεις μετά τι ακριβώς εννά συμβεί. Μπορεί να βάλουν νου τζαι να ρτουν κοντά να το λύσουν. Μπορεί να πέσουν σε κανένα εθνικιστικό ντελίριο, ο στρατός με τους εθνικιστές εναντιών του ερτογάν, ή ακόμα τζαι ερτογάν ο ίδιος να σύρει το χορό, τζαι αντί να κάμουν υποχωρήσεις να το πάρουν τζαι τζίηνοι στο κόντρα. Να σου φέρουν τζι άλλο στρατό, τζι άλλους έποικους, να σε παρενοχλούν στα πετρέλαια..... ή ακόμα σε περίοδο οικονομικής κρίσης να κερτίσουν δυνάμεις που ενάντια στην ένταξη τζαι τότε ίντα χαπάρκα κουμπάρε ; Αλλά ζαι κόντρα να μεν το πάρουν, άμαν τους βάλεις βέτο μεσούσης της διαδικασίας, ύστερα που πόσον τζαιρό εννά ξανακριθεί η τουρκία ; στα θκύο χρόνια ; στα τρία; Στα τέσσερα ; Ε, ίντα να κάμει που τα τωρά υποχωρήσεις ;

Εν γι αυτό που συχνά στη πολιτική λεν τζαι ξαναλέν ότι η απείλη του βέτο μπορεί να αποδειχθεί πιο παραγωγική από τη χρήση του βέτο. Άμαν το βάλεις το μαυρογέριμο, μετά οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν φέφκουν που το σιέρι σου. Τζαι η κουβέντα είναι όσον γίνεται τες έχεις στο σιέρι σου.

Τζιαι εν γι αυτό που ακόμα μια φορά συμφωνώ με τον αναστασιάδη (εννα μας κάμει να γινούμεν δεξιοί στο τέλος τούτος ο άθρωπος!!!) .

Ο Δεκέβρης είναι για να τον αξιοποιήσουμεν όι για να τον φοούμαστεν.

Αλλά τζαι πιο σημαντικό

Το βετο εν τζιαμέ για να μας βοηθήσει να το λύσουμε, όχι για να μας δώκει τη πρόσκερη χαρά ότι ετιμωρήσαμε τη Τουρκία. Ούτε ο σκοπός είναι να μας αναγνωρίσει η Τουρκία, αλλά να κάμει τες υποχωρήσεις που πρέπει για να λυθεί.

Άφηκε που χωρίς να ολοκληρωθεί η διαδικασία, η Τουρκία εννά έχει τζαι άλλοθι τες δεκάδες δηλώσεις του ταλατ για εντατικοποίηση τζαι δεκάδες δικές μας που απορίπτουν τέθκιον αίτημα. Τζαι ίσως να πιο εύκολο να κλώσει με υποσχέσεις χωρίς να σου δώκει απτά αναταλλάγματα.

Όπως τζαι να χει ο χειρισμοί που εννά χρειαστούν άμαν η διαδικασία εν ανοιχτή θα είναι πολλά πιο δύσκολοι, τζαι εν τζαι βλέπω μας να έχουμε ηγέτες που μπορούν να χειριστούν έτσι καταστάσεις.

Εν ίξερω, ίσως να έχει τους λόγους του ο χριστόφιας που εγώ δεν το βλέπω.

Αν κάποιος μπορεί να μου εξηγήσει γιατί αποφεύγουμεν την εντατικοποίηση της διαδικασίας ας μου τον πει.

Αν κάποιος βλέπει πλεονεκτήματα στο να ρτει ο δεκέβρης τζαι η διαδικασία των συνομιλιών να μεν έχει ολοκληρωθεί να μου τα παραθέσει.

Ποιός ξέρει, μπορεί τζαι να με πείσει.

Μπορεί να έχει πλεονεκτήματα που εγώ δεν τα βλέπω, τζαι να μου διασκεδάσει τες ανησυχίες μου.

Όπως τζαι να χει, ο δεκέβρης εν ευκαιρία, όχι «χρονοδιάγραμμα», τζαι καλόν είναι να ξεκινήσουμεν να τον βλέπουμεν ως τέθκιο.

Επιστροφή

Το μπλογκ εκαλόκατσε το τελευταίο δίμηνο. Η αλήθεια είναι ότι, λίγο διακοπές, λίον η δεύτερη δουλειά που αγκωνιστήκαμεν κατά το τελευταίο δίμηνο, δεν άφηνε τζαι πολλά περιθώρια για να κάτσω να γράψω. Όι πως δεν έχω διάφορα στο θέματα στο νου... αλλά χάτε, αφού οι αναρτήσεις καταλήγουν πάντα να ναι ατελίωτες, θέλω να χω το χρόνο μου για να προσθέσω μιαν νέα ανάρτηση. Για να συντομέφκουμεν, το μπλογκ επανέρχεται, και αν δεν προκύψει κάτι άλλο πιο συναρπαστικό, οι επόμενες αναρτήσεις θα ασχοληθούν με την έμμονη μας ίδεα, με την αρρώστια που κουβαλούμεν ούλλοι..... ξέρετε... το πιο βαρυλάτικο πρόβλημα των διεθνών σχέσεων;..... ε, τζίηνο :-)

Αρχικά ήταν να σταματήσω δαμέ, αλλά μια εμπειρία που έζησα πρόσφατα, αξίζει το κόπο να τη μοιραστώ.... αν τζαι ίσως να μεν έπρεπε. Πόσο μαλάκας πρέπει να σαι, να σου φκάλει ο άλλος στα σώψυχα του τζαι συ να τα γράφεις στο μλογκ ; ούτε δημοσιογράφος που γυρέφκει τηλεθέαση να ήμουν!

Που λαλείτε.... με σε τούντο δίμηνο απουσίας, έτυχε μια νύχτα να γνωρίσω ένα τύπο. Με το που τον θωρείς, φέρνει έναν άνθρωπον, λεβέντη. Τζαι στη πορεία εφκήκεν μας τζαι πολλά μερακλής. Θεικός συνδιασμός. Έπεζεν, ετραγούδαν..... τι άλλο να γυρέψεις σε ένα άνθρωπο; Προς στιγμή εφέφκαν του τζαι κάτι ψιλοαμανέδες... επαράσυρνεν μας.... ήταν όμορφη νύχτα.... δροσιούα (μες τούντες πυράες), αλκοόλ, καμιά τσιαρκά, ο ουρανός έναστρος τζαι τα φώτα της πόλης πολλά μάκρυα. Τζαι ακριβώς τζαμέ που είσαι έτοιμος να φκάλεις τη ψυσσίην σου τζαι να τη φείκεις πα στο τραπέζι, τι γυρίζει τζαι λαλεί μας ;

- έτσι μέρες έσφαξα τούρκους.

Ούτε καν προλαβαίνεις να σκεφτείς «μα τι λαλεί τούτος τωρά;», τζαι συνεχίζει....

- ούτε ξέρω πόσους. Στη δεύτερη εισβολή... είδα μια γεναίκα.... εκρατούσε στα σσιέρκα της ένα μωρό πεθαμένο, τζαι λαλεί μας... εσκοτώσαν τον άντρα μου τζαι τα θκύο παιθκιά μου. Επεριμέναμεν του πρόσφυγες να φύουν, τζαι επίαμε για εκκαθάριση, με τη διαταγή να αφήκουμεν ούτε κάττο να νιαουρίσει. Εμπήκαμε σε τρία χωρκά, τζαι εσφάξαμεν. Άντρες γεναίτζιες, κοπολούθκια.... αποχτηνωθήκαμε.....

Αν το εσταμάταν κάπου δαμέ, θα εφκένα σήμερα τζαι θα το ανάλυα, με κάτι κουβέντες του τύπου: ο πόλεμος αποχτηνώνει τους ανθρώπους. Θα έβαλα τζαι κανένα ρητορικό ερώτημα του τύπου: εγώ αν έβλεπα μια τέτοια σκηνή θα εσυμεριφέρουμουν διαφορετικά ; ....

Αλλά όχι, εσυνέχιζε.....

- Τζαι θέλω τζι άλλους. Διψώ.... Μισώ τούντη ράτσα.....

Ρε θκιάολε , εν εσταμάταν! Ούτε καν επρολάβεννες να σκεφτείς: μα τι κάμνω εγώ με τούτο φασίστα ; κανονικά πρέπει να σηκωστώ να φύω ή να στήσω καφκά τρικούβερτο. Αλλά ούτε επρολάβαμε. Ούτε καν μας επέρασεν που το νου. Τζίηνος εσυνέχιζε τη περιγραφή, στα ενδιάμεσα αμολούσε τις πεποιθήσεις του για τους τούρκους, εξήγαν μας τι εβίωσε για να φτάσει σε τούντο συμπέρασμα, κατά διαστήματα η περιγραφή εδιακόπτετουν που κανένα τραγούδι... εξεχνιούμαστουν.... τζαι εσυνέχιζε.... ούτε καν επρόλαβα να σιοκκαριστώ. Μόνο να ρωτώ, να ρωτώ, ήθελα να ακούσω τζι άλλα!!! Αρρώστια!! Δεν τα λαλεί σε διάφορους που έρκουνται τζι αρωτούν τον. Τι του ανάδωξεν τζαι άρκεψεν τζίην τη νύχτα, ένα θεός ξέρει.

Τελικά ποιός ξέρει; μπορεί ναν τζαι λαφαζάνης... μπορεί τζαι όι. Εκατάφερεν να μας γλυκάνει τη ψυσσιή μας τζαι να μας τη κάμει μάυρη, την ίδιαν ώρα.

Τζαι όσες φορές τζαι αν το εσκέφτηκα... όσες φορές τζι αν έκαμνα φανταστικούς διαλόγους, τι θα έλεα αν ετύγχαινε ποττέ να γνωρίσω κάποιον, της γενιάς του 60 του 70, κάποιον που τούτα τα εθνίκια.... δεν μου εφκήκε τίποτε.

- να ρτετε στο χωρκό να πιούμε καφέ τζαι να τραουδήσουμε.

Εννα μεν πάω ;

Ανακάτωσεν μας το νου μας, έκαμεν τον σαλάτα.

Να το μισήσεις, να τον λατρέψεις, να τον αποδεχτείς όπως ένι ; Τι σκατά να κάμεις ;

Τελικά αν υπάρχει ψυσσιή, με οι θρησκίες με οι φιλόσοφοί, με οι διάφορες κοινωνικές θεωρείες, με η βιολογία θα καταφέρει ποττέ να τη καταλάβει.

Ποττέ. Όσον τζαι να προσπαθούν.

........................

Τούτο το εθκιέβασα το 2005, τζαι μου έμεινε χαραγμένο που τότε στο νου:

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΚΑΚΟΥ.

"Εξακολουθώ να μην μπορώ να καταλάβω πώς ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο μπορεί να δημιουργήσει ένα έργο αγάπης. Μου έχει γίνει μια αρρωστημένη, έμμονη ιδέα. Ο αξιωματικός των SS που το πρωί βασάνιζε μέχρι θανάτου τους έγκλειστους του στρατοπέδου και το βράδυ άκουγε με τα παιδιά του lieder του Σούμπερτ, διαβάζοντάς τους ποιήματα του Ρίλκε και του Σίλερ. Δεν το καταλαβαίνω και κανείς δεν έχει μπορέσει να μου το εξηγήσει, ούτε οι λακανιστές ούτε οι αποδομιστές ούτε κανένας. Δεν πιστεύω στον διχασμό του εγκεφάλου, αυτά είναι βλακείες. Αν πραγματικά δίπλα στους θαλάμους αερίων έπαιζαν κομμάτια του Μπαχ, επιτρέψτε μου αυτή τη βλακώδη παρατήρηση: γιατί η μουσική δεν είπε 'όχι'; Αυτή η σκέψη με καταδιώκει. Είμαι 77 ετών και θα πεθάνω σύντομα χωρίς να το έχω καταλάβει. Η μουσική δεν είπε 'όχι' ούτε η ζωγραφική ούτε η ποίηση. Είναι το ερώτημα των ερωτημάτων".

Από τη συνέντευξη που έδωσε ο Τζωρτζ Στάινερ στον βιβλιοκριτικό της "Μοντ" Πιερ Ασουλίν, στο πλαίσιο της σειράς "Η προσωπική μου βιβλιοθήκη")».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/06/2005

Ο πολιτικός λόγος σαν διαφημιστική ατάκα

από την καθημερινή ,

αν και οι εκλογές έχουν παρέλθει, το φαίνομενο είναι διαχρονικό και δεν φαίνεται ότι κάτι θα αλλάξει στο μέλλον


Tου Παντελη Μπουκαλα

Και κουρασμένος να μην είσαι από τον ημερήσιο κάματο, σε εξουθενώνει ο «υψηλός πυρετός» που σου μεταδίδουν τα βραδινά δελτία ειδήσεων. Γλαρώνεις λοιπόν στον καναπέ, μισοκλείνεις τα μάτια κι έτσι δεν βλέπεις πότε πέφτει στη μικρή οθόνη το σήμα που προειδοποιεί (σχεδόν απειλητικά) ότι «ακολουθεί πολιτική διαφήμιση». Ετσι μάλιστα όπως οι διαφημίσεις καταναλωτικών προϊόντων είναι ενσωματωμένες στο κανονικό δελτίο ειδήσεων, σαν επίσημο τμήμα του, η μισοναρκωμένη συνείδησή σου δυσκολεύεται να βάλει σε τάξη τις λέξεις που φτάνουν εν συγχύσει στο αυτί σου, να ξεκαθαρίσει ποιες είναι οι ειδησεολογικές, ποιες των αγοραίων διαφημίσεων και ποιες των διαφημίσεων πολιτικού περιεχομένου. Ακούς λοιπόν τη χαρμόσυνη φράση «Πρώτα ο πολίτης», την μπερδεύεις υποσυνείδητα με μιαν άλλη επίσης τερπνή, «Πρώτα ο πελάτης», και αδυνατείς να καταλάβεις αν το μήνυμα που σε πολιορκεί προπαγανδίζει κόμμα, τράπεζα ή σούπερ μάρκετ. «Με σύμμαχο εσένα», ακούς, α, λες, με το ηθικό σου στα ύψη από τον τόσο σεβασμό με τον οποίο κάποιοι άγνωστοί σου δηλώνουν ότι σε αντιμετωπίζουν, αυτό το σλόγκαν πρέπει να ’ναι κάποιας ασφαλιστικής εταιρείας ή κάποιας επιχείρησης με κινητά, αυτές, κι ο κόσμος να χαλάσει, δεν θα πάψουν να διαφημίζονται. Πριν το δέσεις κόμπο όμως, ακούς το μήνυμα «Ο κόσμος μας, εσύ», αχά, συμπεραίνεις ενθουσιασμένος, ιδού και το πολιτικό προεκλογικό σύνθημα. Κι ευθύς αμέσως, συγκινημένος που πέτυχες να καθαρίσεις το στάρι από την ήρα, ανοίγεις τα μάτια σου κι αλλάζεις κανάλι. Και ξαναβλέπεις τις ίδιες διαφημίσεις. Και, σχεδόν με ντροπή, συνειδητοποιείς πως έχεις πέσει έξω: το «Με σύμμαχο εσένα» είναι σύνθημα κομματικό, ενώ το «Ο κόσμος μας, εσύ» είναι σλόγκαν... κοσμολογικό, της ΚΟΣΜΟΤΕ δηλαδή.


Το ότι οι πολιτικές και οι εμπορικές διαφημίσεις μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό (με τη μόνη διαφορά ότι το νερό των πολιτικών θολώνει όταν το περιεχόμενό τους είναι γκρίζο, «αρνητικό»), το ότι αποβλέπουν στην κολακεία και στον εντυπωσιασμό ούτε τυχαίο φαινόμενο είναι αλλά ούτε και σημερινό. Πάνε χρόνια τώρα που τα κομματικά επιτελεία παρά να στύβουν το κεφάλι τους για να πετύχουν τις εύηχες λέξεις, που θα λειτουργήσουν σαν δέλεαρ ή σαν σαγήνη, σαν δίχτυ παγιδευτικό, αναθέτουν αυτή τη βαριά υπηρεσία σε διαφημιστές, σε σεναριογράφους και σκηνοθέτες που αναλαμβάνουν να ετοιμάσουν ένα ελκυστικό φιλμάκι. Αυτοί, είτε «ιδέες» και «οράματα» καλούνται να προωθήσουν στην αγορά είτε αυτοκίνητα ή γαλακτοκομικά προϊόντα, με την ίδια λογική θα κινηθούν και την ίδια γλυκερή αισθητική θα υπηρετήσουν.

Ο πόθος για το σλόγκαν, η βουλιμία για την ατάκα, αυτός είναι ο νόμος που διέπει τον διαφημιστικό λόγο, αν βέβαια είναι νοητό να του αποδοθεί ο βαρύς για τις πλάτες του χαρακτηρισμός του «λόγου». Οι λέξεις δεν επιλέγονται με βάση τη νοηματική τους ισχύ και καθαρότητα, αλλά με κριτήριο τη γυαλάδα τους, τον ηχητικό τους όγκο. Ομολογουμένως, η δουλειά πρέπει να είναι αρκετά δύσκολη, δεδομένου ότι στα μεταπολιτευτικά χρόνια οι λέξεις - σύμβολα έχουν χρησιμοποιηθεί και ξαναχρησιμοποιηθεί κατά κόρον (η «αλλαγή», λ. χ., η «νέα εποχή» κ. ο. κ.), με αποτέλεσμα να ξεθυμάνουν. Το ίδιο ακριβώς έχουν υποστεί τα συνθήματα - κλειδιά (το «φτάνει πια», επί παραδείγματι), τα οποία κάποτε κάτι σήμαιναν, αλλά από την πολλή χρήση έχασαν την οξύτητά τους και απόμειναν σκέτα κελύφη. Επιβαρυντικά, ως προς την απαξίωση λέξεων, εννοιών και συνθημάτων, λειτούργησε το γεγονός ότι (σχεδόν) όλοι δανείζονται από (σχεδόν) όλους, όλοι αντιγράφουν όλους, ίσως επειδή απευθύνονται στα ίδια πάνω - κάτω διαφημιστικά γραφεία. Τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, εναλλάσσονται και στη χρήση των ίδιων συνθημάτων, ενώ το λαϊκιστικότατο ΛΑΟΣ αγρεύει συνθήματα από όλο το πολιτικό φάσμα, για να θολώσει ακόμα περισσότερο τα νερά του. Το «φτάνει πια», για να επανέλθω στο συγκεκριμένο σύνθημα, το χρησιμοποίησε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στις εκλογές του 2004 η Νέα Δημοκρατία, ενώ τώρα ακούγεται ηχηρό από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Στο μεσοδιάστημα ωστόσο το έχουν προβάλει με τα πανό τους ή το έχουν φωνάξει στους δρόμους άλλης πολιτικής κατεύθυνσης πολίτες, ούτε Νεοδημοκράτες ούτε Πασοκτζήδες. Και αν οι επόμενες εθνικές εκλογές αναδείξουν κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι της Ν. Δ. θα σπεύσουν να βροντοφωνάξουν «φτάνει πια» μέσα στο πρώτο τρίμηνο. Και τότε το ΠΑΣΟΚ θα ανταπαντά καταγγέλλοντάς τους ό, τι ακούει τώρα το ίδιο, πως δηλαδή «πάσχουν από βουλιμία για την εξουσία». Κύκλος ή βρόχος, αποφασίζει ο καθείς κατά την πεποίθησή του.

Δεν φτώχυνε βέβαια το λεξιλόγιο της ελληνικής. Οι ιδέες όσων διαχειρίζονται τη μοίρα μας φτώχυναν, συρρικνώθηκαν, έχασαν τους χυμούς τους, ευτελίστηκαν, γι’ αυτό και ο δημόσιος λόγος τους εμφανίζεται όλο και συχνότερα σαν μια συρραφή από ατάκες, σαν μια ασύντακτη παράθεση ευφυολογημάτων (με πλέον ασυγκράτητο στο άθλημα αυτό τον κ. Καρατζαφέρη, διαφημιστικής άλλωστε καταγωγής). Πόσες φορές ακόμα μπορούν οι εταίροι του δικομματισμού να εξαγγείλουν «διαφάνεια σε όλα και για όλους», να υποσχεθούν «κάθαρση», να δεσμευτούν, και δη κάθετα, πως θα προασπίσουν την αξιοκρατία και θα πατάξουν τον κομματισμό (κατακαημένο ΑΣΕΠ...), να εμφανιστούν με ύφος αρειμάνιο κρατώντας το γνωστό «μαχαίρι που θα φτάσει ώς το κόκαλο», όταν οχυρώνονται πίσω από τον ουσιαστικά ανήθικο «νόμο περί ευθύνης υπουργών», σφραγίζουν άρον άρον τη Βουλή με στόχο την παραγραφή και δηλώνουν απλώς ότι «αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη», βέβαιοι όντες ότι η δήλωση ανάληψης ισούται με την πράξη της ανάληψης, και επίσης βέβαιοι ότι οι οπαδοί τους θα τους πιστέψουν, οπότε ποιος ο λόγος να ενδιαφερθούν για τους υπόλοιπους;

Οι διαφημίσεις των διαφόρων προϊόντων ποντάρουν στην κουρασμένη μνήμη του καταναλωτή. Οι κατασκευαστές τους δηλαδή ελπίζουν πως, όταν πλασάρουν στην αγορά τη δεύτερη ή την τρίτη γενιά του ίδιου «αγαθού», οι πιθανοί αγοραστές θα έχουν ήδη λησμονήσει τον μελίρρυτο λόγο με τον οποίο είχαν εισαγάγει το «αγαθό» αυτό την πρώτη του φορά. Για να γίνει πιστευτό, λ. χ., ότι τα ξυραφάκια με τις τρεις ή τέσσερις ελπίδες είναι αποτελεσματικότατα, σχεδόν στα όρια του θαύματος, θα πρέπει αυτός που είχε πειστεί να αγοράσει το ξυραφάκι με τις δύο λεπίδες να έχει ήδη ξεχάσει ότι και εκείνο, το... διλέπιδο, σαν θαύμα τού το είχαν παρουσιάσει. Ετσι και με τους κομματικούς μηχανισμούς. Ποντάρουν στην κόπωση της μνήμης των πολιτών, ελπίζουν δηλαδή πως όταν εκτοξεύουν τις νέες ή νεοφανείς ατάκες τους δίκην πολιτικού λόγου, θα έχουμε ήδη ξεχάσει τις παλαιότερές τους. Αλλά πόσες φορές μπορεί να ανεχθεί τον ίδιο εμπαιγμό ένας πολίτης που αρνείται να τον αντιμετωπίζουν σαν πελάτη, και μάλιστα αυτοκαταστροφικώς επιλήσμονα;