Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Η κρυμένη κυπριακότητα τζαι η ανακάλυψη της ελπίδας

Το περασμένο Σαββατοκυριακό εβολτάραμεν με τις κόρες  στη πόλη τζαι έτσι άξιππα  είδα τούτα τα παιθκιά να τραγουδούν ζωντανά



ήταν τζαι κάποιος άλλος δημιουργός το όνομα του οποίου δεν εκατάφερα να συγκρατήσω...
ήταν τζαι μια τσιατήστρια που επούλαν ένα βιβλίο με τσιατιστά (με πιο light θεματολογία)

Νομίζω εμεγάλωσα πολλά...δεν μπορώ να ακούω τούντη μουσική πολλή ώρα.
Αλλά, για πολλή ώρα δεν εμπορούσα να συγκρατήσω ένα χαμόγελο
Τζίηνο το χαμόγελο ελπίδας.

Ναι, αυτό επιτέλους είναι κυπριακό τραγούδι.
Αυτή είναι ίσως η κυπριακότητα....
60 χρόνια δημοκρατίας όπου αυτός ο τρόπος έκφρασης εχλευάζετουν και στη παιδεία και στα ΜΜΕ, δεν εκαταφέραν να εξαλείψουν μιαν ανάγκη να εκφραστείς με τες οικιές λέξεις τζαι φράσεις


Και με ταξικό υπόβαθρο!!! Το ροκ που ακούαμεν, πρέπει να έσσιει 30 χρόνια να γράψει κάτι με  τόσο ταξικό στοίχο.

Και όχι δεν ήμουν ποττέ ονειροπόλος,
Φυσικά και δεν θα λυθεί το κυπριακό επειδή θκύο δημιουργοί αποφασήσαν να κάμουν ένα κυπριακό ραπ τραγούδι
Ούτε θα  βελτιωθεί η θέση του εργάτη επειδή θκυό ραπερ τραγουδούν ξανά τη φτώσσια


ήταν όμως η χαρά ότι ίσως αυτή η γεννια να γίνει καλύττερη που τη δική μας, που το μόνο που την αποσχολεί εν το σαρβαιβορ τζαι τα δάνεια που δεν μπορεί να αποπληρώσει χωρίς να ρωτά το "γιατί;".

ήταν ένα χαμόγελο ότι κάπου υπάρχει ακόμα πηγαία δημιουργία
ότι κάπου κάποιος αντιδρά έστω με τούντο τρόπο
ότι ίσως υπάρχει ελπίδα

Άντε, και καλή τύχη μάγκες

Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

Η αριστερά και το κυπριακό

Που τη μια βλέπω τις αναρτήσεις του νέου τωρά που το ΚΚΕ άλλαξε ρότα...που την άλλη πριν λίγο καιρό κάποιοι εξ ελλάδος σύντροφοι  μου εκφράζαν το παράπονο ότι το ακελ δεν έχει δική του αριστερή θέση για το κυπριακό, και αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να είναι παρά το δεκανικί του Αναστασιάδη.

Και κείνο που επροσπάθησα να πω, αλλά κάπως δεν έβρισκα τις λέξεις είναι ότι δυστηχώς δεν φταίει το ΑΚΕΛ (που για πρώτη φορά στην ιστορία μάλιστα συμπεριφέρεται τόσο υπεύθυνα και μάλιστα ως αντιπολίτευση) , αλλά το γεγονός ότι η αριστερά στο σύνολο της δεν έχει θέση για τις εθνοτικές διενέξεις.

Και πως να έχει άλλωστε ;
Αφού από ανέκαθεν το πρόβλημα με το έθνος ήταν ότι μας έκλεφκεν το υποκείμενο (σε θεωρητικό επίπεδο) και τη συνείδηση (σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο)

Γιατί η δική μας θεώρηση του κόσμου χωρίζει το κόσμο σε φτωχούς και πλούσιους σε εργάτες και κεφάλαιο... ενώ τα έθνη κάμνουν τα πράματα πιο περίπλοκα.
Ενώ η συγκρούση μας με τον εθνικιστή της χώρας μας   είναι ξεκάθαρη και θεωρητικά και ιδεολογικά, το πρόβλημα με τις εθνοτικές διενέξεις είναι ότι πλέον έχεις άλλο υποκείμενο σε τρία διαφορετικά επίπεδα που ανάλογα με το ποιο θα επιλέξεις καταλήγεις και σε άλλες πολιτικές.

το ένα επίπεδο είναι να κάμεις την ανάλυση συμφερόντα εκ και τκ ελίτ , και συμφέροντα εκ και τκ εργαζομένων.

το άλλο είναι η ανάλυση να μπεις (αλλά λένιν) σε μια αντίληψη του "έθνους καταπιέστη" και του "καταπιεζόμενου έθνους".... οι πλούσιοι εκ και οι φτωχοί τκ.... οι καταπιεστές εβραίοι και οι καταπιεσμένοι παλαιστήνιοι.... οι καταπιεστές τούρκοι και οι καταπιεζομένοι κούρδοι κλπ κλπ


Το τρίτο (αφού συνήθως σε μια εθνοτική διένεξη θα εμπλακούν μητέρες πατρίδες, γείτονες χώρες, υπερδυνάμεις) είναι προφανώς η ιμπεριαλιστική ανάλυση.


Η κάθε ανάλυση αντιλαμβάνεται τις αιτίες που οδήγησαν σε μια εθνοτική σύγκρουση διαφορετικά, έτσι αναγκαστικά θέτει άλλες προτεραιότητες , έχει άλλους "εχθρούς", και κατά συνέπεια άλλες προτάσεις.  Με την πρώτη θα έπρεπε να είσαι και εναντίον του Μιλόσεβιτς και εναντίον του Ουτσεκα.  Με την δεύτερη παίρνεις το μέρος των κοσοβαρων ως η πιο φτωχή εθνοτική ομάδα στη Γιουγκοσλαβία.  Με την Τρίτη καρφωτό Μιλόσεβιτς αφού έτσι είσαι αντιιμπεριαλιστης.


Το πρόβλημα βεβαιώς με την πρώτη, είναι οτι οσοι το προσπάθησαν είναι συνήθως οι πρώτοι που χαρακτηρίζονται προδότες και πρώτοι που θα εκτελεστούν...και μάλιστα από τους δικούς τους.




η συνέπεια είναι η αριστερά να πέφτει σε αντιφάσεις από διένεξη σε διένεξη αφού κάθε φορά υποστηρίζει κάποιο άλλο... οι κούρδοι της τουρκίας εκαταπιέζονταν.... ενώ οι κούρδοι του Ιρακ τους εβάλαν πάνω οι αμερικάνοι για να δυαλίσουν το ιρακ.... εθνικιστές ήταν οι κροάτες και κοσοβάροι - όχι οι σέρβοι,


οι πιο "παραδοσιακοί" εκάμαν την "αυτόδιάθεση των λαών" ως το απόλυτο ευαγγέλιο της αριστεράς (το έγραψεν ο βλαδίμηρος άλλωστε) το οποίο όμως έχει την ευχέρεια (ως όλα τα ευαγγέλια) να είναι τόσο γενικόλογο  που ο καθένας το ξεχειλώνει όπως θέλει.... ενώ κανένας δεν θέλει να παραδεκτεί ότι έχει σοβαρές ελλείψεις και αδυναμίες για να γίνει οδηγός επιλύσεων εθνοτικών διενέξεων.
Έτσι κι αλλιώς αλλά προβλήματα προσπαθουσε να λύσει.


καταρχή δεν είναι και κείμενο που στέκεται από μόνο του.  Κουβαλά την αθεράπευτη αρρώστια των αριστερών που θέλουν να αποδείξουν ότι είναι πιο αριστεροί που τους άλλους αριστερούς.... έτσι που στο παραπάνω μέρος του κειμένου αντί να βρίσκεις θέσεις -  βρίσκεις λόγους γιατί οι άλλοι (που δεν έχεις ποτέ θκιεβάσει) είναι λάθος.




Η αυτοδιάθεση βεβαίως (αν επιτρέπεται να κάμουμε κριτική του βλαδήμιρου) έχει και τα εξής χαρακτηριστικά ή αδυναμίες

- καταρχή δεν είναι η έγνοια του να λύσει το εθνικό ζήτημα. Σε καμία περίπτωση. Η έγνοια του είναι πως θα οδηγηθούμε στην επανάσταση. Κι αν μας εξυπηρετούν τα εθνικά κράτη προς αυτό το σκοπό, τα στηρίζουμε...ιδαλλιώς όχι...  
1000 φορές κι αν το θκιεβάσεις δεν θα μπορέσεις να έβρεις ξεκάθαρη απάντηση
αν εμείς εδικαιούμαστουν αυτοδιάθεση  / ένωση ;
αν ταυτόχρονα εδικαιούνταν και οι τκ τη δική τους αυτοδιάθεση / διχοτόμιση. Και αν ναι σε πιο μέρος του νησιού; 
και βεβαίως δεν θα έβρεις τίποτε επί της ουσίας που να στηρίζει τα σημερινά μοντέλα που συζητούμεν.

άσε που αν δεις κάτι τέτοιο πως θα δικαιολογήσεις την ΔΔΟ βάση του Λενιν;


the example of the Balkans and that of Asia prove that Kautsky’s proposition is absolutely correct: the national state is the rule and the “norm” of capitalism; the multi-national state represents backwardness, or is an exception

Τα άλλα δύο βασικά προβλήματα του ευαγγελίου είναι καθαρά πρακτικής φύσεως (κάτι που ο λένιν ειρωνεύεται δεόντως)
Καλά άτε στηρίζεις τα έθνη να κάμουν κράτη , σύνορα πως θα τραβήσεις (χωρίς πόλεμο και αίμα) ; είναι συγκλονηστικό ποσό αποφέυγει να πάρει θέση σε αυτό το καίριο ζήτημα

το άλλο βεβαίως είναι ότι, είναι εύκολο να λέεις ότι η εργατική τάξη στηρίζει την αυτοδιάθεση όχι όμως για τους ίδους λόγους που το κάμνει η ελίτ αλλά στηρίζοντας τα δικά της ταξικά συμφέροντα... αλλά...
όπως αποδείχτηκε
άμαν αφήσεις την εργατική τάξη έρμαιο της προπαγάνδας της εθνικιστικής ελιτ, μετά δεν μαζεφκεται.  Ο Λένιν μπορεί να ήταν αρκετά έξυπνος ώστε να μπορεί να κάμνει το διαχωρισμό ,  αλλά η εμπειρία μάλλόν μας έχει αποδείξει ότι όποτε η αριστερά επροσπάθαν να το παίξει "εθνική" δύναμη , η  εργατική τάξη έχει είδη αποκτήσει εθνική συνείδηση και έχει χάσει την ταξική της.

Αλλά τουλάχιστον, ο λένιν και η ρόζα είχαν μια κάποια πρόταση... Μετά...



Μετά τις θηρειωδίες του Ναζισμού οι αριστεροί κοινωνιολόγοι της ευρώπης  αφιερώσαν μεγάλο μέρος της έρευνας τους στο να αποδομήσουν τη κατασκευή του έθνους (ως προιόν της εκπαίδευσης , του κράτους, της τυπογραφίας κλπ) ...  Και το έκαναν αρκετά καλά αλλά πλέον μόνο ανέλυαν τι έβπεπαν γύρω τους, χωρίς να προτείνουν και τι πρέπει να κάμουμε αφού κατασκευαστεί το έθνος και μετά.... ή αν μπορείς με τα ίδια εργαλεία να το καταστρέψεις. Ή έστω ποια είναι η  θέση της Αριστεράς σε ότι αφορά τις εθνοτικές διενέξεις 

Στον υπόλοιπο κόσμο, η περίοδος της απο-αποικιοποίησης, οδήγησε σε σειρά κινημάτων που εκάμναν αγώνα με το σύνθημα της αυτοδιάθεσης (μέχρι και οι δικοί μας ακροδεξιοί) από τους οποίους όμως οι 9 στους 10
- όταν επιάσαν εξουσία εγίναν οι ίδιοι ή οι επίγονοι τους δικτάτορες
- η αριστεροσύνη τους αναλώνετουν μόνο στον αντι-ιμπεριαλισμό, χωρίς να προσφέρουν και τίποτε ιδιαίτερο στους εργάτες
- και σε πολλές περιπτώσεις καταπίεσαν άλλες εθνοτικές ομάδες εντός των νέο-δημιουργηθέντων κρατών.


Ούτε στον υπαρκτό είχαμε υπόδειγμα πως λύνουμε εθνοτικά ζητήματα
το ΚΚ πολωνίας με την πρώτη ευκαίρια εκδιώξε όλους τους εβραίους για καθαρά λόγους εξουσίας εντός του κόμματος
οι βούλγαροι, βουλγαροποιούσαν τα ονόματα των μειωνοτήτων
οι τσεχοσλοβάκοι με την πρώτοι ευκαιρία εδυαλήσαν
οι ρώσοι είχαν προφανώς περισσότερα προνόμια από όλες τις υπόλοιπες εθνοτικές ομάδες (που σε καμιά ο λενιν δεν έδωσε δικαιώμα αυτοδιάθεσης) αν δεν ήταν και καταπιεστές των υπολοίπων... ο σημερινός εθνικισμός τους δεν προέκυψε από το πουθενά
ο μόνος που φαίνεται ότι αντιλήφθηκε ότι είχε εθνοτικά ζητήματα  ήταν ο Τιτο. Ο οποίος όμως έκτισε ένα κατασκεύασμα που 1) εστηρίζετουν πολύ στη προσωπικότητα του ίδιου του Τιτο να το κρατά ενωμένο και 2) Αντιμετώπιζε ζητήμάτα που στην βάση τους ταξικά με συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που τελικά απλά επιδείνωναν το πρόβλημα.


Μέσα σε όλα αυτά , πως περιμένουμε το ΑΚΕΛ να έχει μιαν "αριστερή" πρόταση ;
Και τι είναι τελικά μια αριστερή πρόταση ; 
Η ίδια η αποδοχή του δικοινοτισμού δεν περιέχει τη μεγαλύτερη αντίφαση για την αριστερά ; 

γιατί αποδεχόμενος το δικοινοτισμό στην ουσία αποδέχεσαι ότι τα έθνη στη κύπρο είναι εδώ για να μείνουν και δεν θα κάμω καν προσπάθεια να τα αλλάξω...


Φυσικά το να θεωρείς ότι το ενιαίο κράτος είναι "αριστερή" πρόταση είναι εξισου γελοίο......αρνείσαι το κινδυνο που κουβαλά η παράδοση της εξουσίας στον εθνικισμό της δυνατότερης και πλουσιότερης ελιτ και αφαιράς  στο πιο αδύνατο από τα δύο έθνη το δικαίωμα του να συν-αποφασίζει...

Άσε που αν φτάσουν ποττέ σε σχέδιο, οι αμερικάνοι σίγουρα θα το στηρίξουν... και τι πιο σημαντικό επιχείρημα να το απορρίψεις από τον αντι-ιμπεριαλισμό

πείτε μου τωρά εσείς ποια είναι η αντι-εθνικιστική πολιτική ; 

ότι κάμεις εν λάθος σας λέω - μας εκλέψαν το υποκείμενο. Μας εκλέψαν τη συνείδηση του υποκειμένου. Ότι και να υποστηρίξεις , κάποιον θα ευνοήσεις και θα κατηγορηθείς...

όπως τότε.... γιατί η ρόζα είσσιεν δίκαιο όταν έλεγε ότι το να στηρίζει την αυτοδιάθεση της πολωνίας συστρατεύεσι με την πολονική εθνικιστική ελιτ
όπως είχε και ο λένιν δίκαιο ότι να αρνείσαι την αυτοδιάθεση της πολωνίας, συστρατεύεσαι με των ρώσικό εθνικισμό.

Ότι κάμεις εν λάθος. Πάντα κάποιος αριστερός θα σε κατηγορήσει ότι συμπορεύεσαι με τους εθνικιστές ή τους ιμπεριαλιστές.




δεν έχεις καν τη δικαιολογία του βλαδίμηρου... κάμνω κάποιες παραχωρήσεις τωρά γιατί προσβλέπω σε κάτι μεγαλύττερο στο μέλλον. τωρά που επανάσταση έχει ξεχαστεί, με ποιά δικαιολογία θα στηρίξεις τις όποιες σου υποχωρήσεις ;

Που την άλλη, τι ;
Δεν μπορείς να κατηγοράς το ακελ για την ευρύτερη αδυναμία της αριστερής διανόησης να πάρει θέση πάνω στα ζητήματα εθνοτικών διενέξεων...

Και δεν μπορείς να αγνοείς τη συνεισφορά του ακελ στη συνείδηση του κόσμου του

Γιατί , η μεγαλύτερη συνεισφορά του ΑΚΕΛ σε αυτόν το τόπο (που νομίζω ούτε το ίδιο δεν το καταλαβαίνει) είναι η διαπαιδαγώγηση που έδινε στο κόσμο του (όσον ακόμα είχε νεολαίες, συνεργατισμούς και καφενεία) ενάντια στην εθνικιστική κρατική μας παιδεία.

Ο κόσμος του ακελ είναι η βάση της λύσης (ούτε η 8η ιουλίου , ούτε οι συμφωνίες χριστόφια ταλάτ ή μακαρίου ντεκτας)

Φυσικά ενώ η παιδεία του ακελ σωστά εμάθενε στο κόσμο του να μη μισά τους τκς, έπεφτε στην αντίφαση να να αγιοιποιεί το Μακάριο, κάτι που το έκαμνε αδύνατο μέχρι και σήμερα να έβρουν κοινή πρόταση με την τκ αριστερά... Και μέχρι σήμερα χωρίς να κάμουν ποττέ το κόπο να ρωτήσουν ένα τκ αριστερό γιατί τους προκαλεί φόβο ο μακάριος - συνεχίζουν να τον εργαλειοποιούν αδυνατώντας να δουν πόση ζημιά κάμνει η ιδεολογία του μακάριου στις όποιες πιθανότητες λύσεις


Που τζιαμέ τζαι τζει δεν υπάρχει κάτι "αριστερό" στις θέσεις του ακέλ ή
 κάποια σημαντική διαφορά  της αριστεράς σε σχέση με τις θέσεις της φιλελευθερης δεξιάς για το κυπριακό πλην του ζητήματος των ΝΑΤΟικών εγγυήσεων όπου η διαφωνία ήταν ξεκάθαρη.

Το μόνο επιπλέον στίγμα, ήταν η διασταυρούμενη και σταθμισμένη ψήφος - το οποίο πολλές φορές ετόνισα ότι ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα της διακυβέρνησης χριστόφια και μακάρι να μεν το τινάξει ο αναστασιάδης. 
Που βεβαίως στη βιβλιογραφία η έννοια της διασταυρούμενης ψήφου δεν στηρίζεται από ακαδημαικούς με αριστερό υπόβαθρο - ούτε στηρίζεται σε ρομαντικά επιχειρήματα που εκφράζει το ακελ. Αντίθετα είναι μια πρόταση που λαμβάνει υπόψιν τον τυχοδιωκτισμό των ελιτ, και τους ανταμοίβει με αξουσία εφόσον συνεργάζονται.


Που τζιαμέ τζαι τζει τίποτε... Το ΚΕΒΕ και το τκ εμπορικό επιμελητήριο, εμπλουτίζουν τη λύση με τες δικές τους θέσεις και οι συντεχνείες κάθονται απραγείς και βλέπουν τους άλλους να κάμνουν παιχνίδι.

Ούτε καν η ελπίδα ότι αν λύσουμε το κυπριακό τότε θα λυθούν τα χέρια της αριστεράς από το "εθνικό" ζήτημα και θα μπορέσει (επιτέλους) να δει γυρόν της τον εργασιακό μεσαίωνα - εμένα με έχει πείσει. Μπα... οι μαστόροι μια χαρά θα παιρνούν πάνω στη ράσσιη μας είτε με διχοτόμιση είτε με ΔΔΟ.

Εξου και ποττέ τόσα χρόνια δεν εκατάφεραν η εκ και η τκ αριστερά από κοινού να παρουσιάσουν ένα κοινό όραμα και σχέδιο. ή κάτι έστω και στο ελάχιστο διαφορετικό που τζίηνα που θα έβρεις στη φιλελευθερη δεξιά... ο ταλάτ και ο χριστόφιας είχαν εντελώς τες ίδιες διαφωνίες που έχει σήμερα ο αναστασιάδης και ακκιντζί.

Η τκ αριστερά ακολουθώντας το εθνικό της αφήγημα θέλει τούρκικες εγγυήσεις για να νιώσει ασφαλής
Η εκ αριστερά ακολουθώντας το εθνικό της αφήγημα θεωρεί το κάθε φτωχό μετανάστη (που μεγάλο μέρος τους είναι κούρδοι), έγκλημα πολεμου που πρέπει να φύγει και όταν της εκάμναν κριτική για τους έποικους που αποδέκτηκε , η απάντηση ήταν "μα αποδεχτήκαν τους οι άλλοι πριν που μένα".

Δεν επροσπαθήσαν ποττέ να βάλλουν στις συνταγμάτικές πρόνοιες του σχεδίου ότιδήποτε που θα μειώνει τες ανισότητες ως κύριο παράγοντα σταθερότητας σε ένα δικοινοτικό κράτος.

Δεν επιχειρηματολογεί με κάποιο θετικό τρόπο υπερ της ΔΔΟ, αλλά την αποδέχεται ως τη μόνη εφικτή λύση... ως τη μόνη λύση μεταξύ δύο εθνικισμών.... ίσως και να υποστήριζε και κάποιο άλλο μοντέλο αν οι εθνικιστές δεν επροκαλούσαν την εισβολή...


Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ιδέα πως θα εμπορούσαμεν να λύσουμεν μιαν εθνοτική διένεξη... Δεν υπάρχει τίποτε που μπορεί να μας εγγυηθεί ότι η ΔΔΟ θα δουλέψει.... Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να μας πείθει ότι μετά τη ΔΔΟ οι ενδιάμεσοι δεν θα έχουν ρόλο ....


Δεν έχει ίδεα η αριστερά τι πρέπει να κάμει - και παρόλα τα πιο πάνω που της εκαταλογίσαμε - δεν παύει να είναι η μόνη μας ελπίδα.... Γιατί όπου αφήκαν τέτοια ζητήματα στη δεξιά τα πράματα ήταν πολύ.... μα πολύ χειρότερα