Οι περί του κυπριακού χορού ιστορίες και κόντρες

μετά που μήνες απουσίας επιστρέφουμε σήμερα με κόντρες που δεν αφορούν με τον χριστόφκια με τον αναστασιάδη, με την οικονομία, με την ΑΟΖ με τα σκάνδαλα του ΣΑΠΑ, ούτε τα πικάντικα του πρωταθλήματος μας.....

Ενδιαφέρον κόντρες υπάρχουν , για όσους ασχολούνται και στο κυπριακό χορό.
Και πιο συγκεκριμένα στα ερωτήματα
τι είναι παραδοσιακός κυπριακός χορός ;
και κατα συνέπεια πως θα έπρεπε να παρουσιάζεται από τα χορευτικά συγκροτήματα.
ή για να μην πούμε το προβοκατόρικο.... αν θέλουμε να διασωθεί μήπως πρέπει να καταργήσουμε τα συγκροτήματα. ή τέλος πάντων μας ενδιαφέρει να διασωθεί ; κι αν ναι , πως ;




Σε αυτή τη κουβέντα υπάρχουν δύο κυρίως ομάδες.
Η μια αποτελείται που 4-5 ομίλους της Λεμεσού, με κανένα ίσως στη πάφο, ίσως κανένα θκύο στη λευκωσία, τζαι με τη επιρροή της Λεμεσού έχουν ξεκινήσει και κάποιοι στη λάρνακα και στα κοτσινοχώρκα.
Η άλλη ομάδα είναι ούλλοι οι άλλοι..... Ιδιωτικές σχολές, κέντρα νεότητας, λαικές οργανώσεις, εθνικόφρονα σωματία, φοιτιτικές οργανώσεις, εξόσον γνωρίζω και οι πλείστες (για να μεν πω όλες) τουρκοκυπριακές ομάδες χορού κλπ κλπ Πολλοί... πάρα πολλοί...Όντας παραπάνω, έχουν φυσιολογικά παραπάνω παρουσία σε φεστιβάλ, και στες τηλεοράσεις.

Οι πρώτοι λίον πολλά λεν τα εξής :
Από τις καταγραφές που έχουμε, ο κυπριακός παραδοσιακός χορός είσσιεν τα εξής κύρια χαρακτηριστικά (παρά τις επιμέρους τοπικές διαφορές που βρίσκεις).
ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ αντρικοί και γυναικίοι χοροί.
Οι οποίοι είτε χορεύονται από ζευγάρι αντικρυστά (4 αντρικοί και 4 γυναικείοι καρτζιλαμάες), είτε με μαντύλι (συρτός αντιρκός, συρτός γυναικείος) είτε εντελώς ατομικά (ζειμπέκικός, τατσιά δρεπανι κλπ) , ΠΑΝΤΑ έχουν το στοιχείο του ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΎ.
Που δείχνει να προσθέσω εδώ τη γαμόράτσα είμαστεν. Στα πλείστα νησία, οι άντρες χορεφκούν ζευγάρια με τες γυναίκες (υπάρχει ένα κάποιο στοίχειο του έρωτα τέλος πάντων) ενώ στην υπόλοιπη ελλάδα και βαλκάνια έχουν κυκλικούς χορούς (μια κάποια συλλογικότητα τέλος πάντων) σε αντίθεση με εμάς που ακόμα τζαι στους καρτιλαμάες οι χορευτές αυτοσχεδιάζοντας στην ουσία εκοντράρουνταν ως προς το ποιός εν ο καλύττερος.
Λαός με πρόβλημα.


Οι υπόλοιποι, συχνά δεν έχουν άποψη επί του θέματος, τζι αν έχουν δικαιολογούν/ επιχειρηματολογούν υπέρ της παρουσιάσης μικτών (αντρες και γυναίκες μαζί) χορών, των οποίων τα βήματα και οι φιγούρες έχουν τυποποιηθεί, κατασκευάζοντας έτσι μια χορογραφία στην οποία όλοι χορευτές/τριες χορέφκουν το ίδιο :

-  Αυτό είναι η φυσική εξέλιξη του χορού (και των πραγμάτων γενικότερα). Αλλιώς ο παραδοσιακός χορός γίνεται ένα μουσιακό είδος του οποίου η εξέλιξη σταματά στις καταγραφές ανθρώπων που 80 και πάνω.
Η απάντηση , όσον αφορά την "φυσιολογική εξέλιξη" έχει ως εξής :
Οι μικτοί χορογραφημένοι χοροί δεν ήταν προιόν "φυσιολογικής εξέλιξης" αλλά αποτέλεσμα της παρέμβασης των συγκροτημάτων στο χορό.
Φυσιολογική εξέλιξη μπορεί να θεωρηθεί αντίθετα η αποδοχή (όπως φαίνεται στις καταγραφές) στο κυπριακό γλέντι "ευρωπαικών χορών" όπως η πόλκα, το ταγκο κλπ, τα οποία αρχικά χορεύονταν από δύο γυναίκες (το αποδεχτήκαν δηλαδή με τους όρους της τότε κοινωνίας) , ενώ πολύ αργοτέρα έγινε αποδεκτό να χορευτούν από άντρα-γυναίκα (μόνο αν ήταν συγγενής ή ζευγάρι). Σε αντίθεση, ακόμα και στις σημερινές καταγραφές, όπου δοθεί η δυνατότητα για κυπριακό γλέντι, οι κύπριοι δεν χορεύουν ούτε μικτά ούτε χορογραφημένα.
Στο χόρο δηλαδή, για να πεις ότι αυτό είναι "φυσιολογική εξέλιξη"  αποτελεί προυπόθεση η αποδοχή του στο γλέντι.


Το θέμα με το να καταντήσει ο κυπριακός χορός ένα μουσειακό είδος, είναι ένα ζήτημα που έντονα απασχολεί την πρώτη ομάδα, χωρίς να έχουν καταφέρει να το λύσουν.
Τελικά ακολουθώντας την αυστηρότητα των ορισμών οι οποίοι οι ίδιοι εθέσαν, παραδέχονται ότι ούτε οι ίδιοι κάμνουν "παραδοσιακό χορό".  Έχουν πλήρη επίγνωση ότι οι ίδιοι δεν είναι παραδοσιακοί χορευτές. Κάμνουν μιαν αναπαράσταση, μιας συγκεκριμένης κοινωνίας σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο.... Τζαι προσπαθούν να τη κάμουν όσο πιο κοντά στες καταγραφές τζίηνης της περιόδου γίνεται.....

Μερίκοι από τους λόγους που η πρώτη ομάδα παρά το ότι προσπαθεί να είναι όσον γίνεται κοντά στες καταγραφές, παραδέχεται ότι δεν είναι παραδοσιακοί χορευτές :

1. ο παραδοσιακός χορευτής είναι αυτοδίδακτος. Εμάθενε χορό στις περιστάσεις που του εδίδουταν (κυρίως γάμοι τζαι παναύρκα).  Τα τελευταία 40-50 χρόνια δεν έχουμε παραδοσιακούς χορευτές αφού έχουν καταργηθεί οι χώροι του κυπριακού χορού..... Οι γάμοι από 5ήμεροι εγίναν μονήμεροι.... Το φκιολί τζαι το λαούτο, επαραμερίστηκε , αρχικά που τα μπουζούκια τζαι τα αρμόνια τζαι σήμερα που τους ντι-τζεης. Στα παναύρκα πλέον, ο χορός δεν είναι για το κόσμο, αλλά για να φκεί το συγκρότημα να κάμει παράσταση τζαι ο κόσμος να πισκαλά....  Σε αντίθεση με τις πλείστες περιοχές τις ελλάδας (εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων) που παρόλο που εδεκτήκαν τα μπουζούκια, ακόμα μέχρι σήμερα χορέφκουν τζαι τους τοπικούς τους χορούς,
Εμείς που το 60 τζαι μετά έχουμε στερήσει στους εαυτούς μας τη δυνατότητα να κάμουμε ο καθένας το τσιαλίμμιν μας.
Είναι συγκλονιστικό.
Αν δεν πάεις πλέον στο συγκρότημα δεν μπορεις να μάθεις κυπριακούς χορούς... Τζαι αφού πάεις, δεν είναι παραδοσιακός χορευτής.
Φοβερό :-)


2. Σήμερα τζίηνοι οι χοροί χορέφκουνται εκτός του πλαισίου που τους εδημιουργήσαν, που δεν ήταν άλλο από μια συντηρητική, αγροτική κοινωνία... Τζαι να μάθω το χορό του δρεπανιού, εγώ δεν εθέρισα ποττέ μου... Αλλά που την άλλη ποιά είναι η λύση ; Να το αντικαταστήσω με τον χορό του κινητού;  αφού εν τούτο που μου παραδόθηκε ; Είναι ένα πρόβλημα αφού εξ ορισμού η παράδοση είναι ακριβώς αυτό.... Του τι μας επαραδώσαν οι γονιοί μας.... Τζαι από το 60 τζαι μετά, αυτό που μας επαραδώσαν οι γονείς μας δεν προσομοιάζει καν, με τις συνθήκες του κυπριακού χορού

Τα ίδια τζαι σσιειρόττερα στις γυναίκες. Οι γυναικείοι χοροί της κύπρου, φκάλουν έντονα ένα χαρακτήρα υποταγής και συντήρησης. Και ενώ δεν έχουμε φτάσει στην ισότητα, μια κάποια χειραφέτηση υπήρξεν..... Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βάλεις σήμερα μιαν έφοιβη, που μπορεί να πιένει τζαι στη μάππα τζαι να φωνάζει "ρε διαιτητή, γαμώ τη μάνα σου" (το είδα με τα μάθκια μου!) , ή να φορεί το ξέκωλο τζαι να προκαλεί τον έφηβο (τζαι όπως συχνά παραπονιούνται οι ίδιες ότι "δεν υπάρχουν άντρες") , να την πείσεις να χωρέψει πρώτο γυναικείο τζαι να είναι χαμηλοβλεπούσα.
Πως ; Πως να την πείσεις να "υποταχτεί" ;
Για αυτό βρίσκεις πιο εύκολα αξιοπρεπείς άντρες χορευτές, ενώ γυναίκες γυρέφκεις τες με το σταγονόμετρο.
Εκτός πλαισιού εντελώς.
Πως να τον "διατηρήσεις/ ή να τον διασώσεις ;
Αξίζει κάτι τέτοιο να το διατηρήσεις ;


Το άλλο επιχείρημα της δεύτερης ομάδας εχει καθαρά μια πρακτικότητα.
Έχω μιαν ομάδα με 30 κοππελούθκια, που οι γονείς τους , τους εστειλάν να μάθουν χορό.
Στο τέλος του χρόνου θέλουν να δουν το αποτέλεσμα αυτού που επληρώσαν (Σύχγρονη χρησιμοθηρική αντίληψη των πραγμάτων - ότι κάμεις το μετράς με τη "παραγωγικότητα").
Εάν γίνει μια αναπαράσταση όσον πιο κοντά στις καταταγραφές γίνεται τότε :
ή θα πρέπει να φκάλεις 15 ζευγάρια χορευτών να κάμουν 15 φορές τους ίδιους χορους (όπως ήταν ο κυπριακός γάμος)
ή,
 αν θα τους παρουσιάσεις μια φορά, τότε το κάθε μωρό σε μια παράσταση των 45 λεπτών θα χορέψει που 2-3 λεπτά το πολύν....

Είναι ένα αγγούρι, που άνθρωποι που έχουν τη διδασκαλία σαν βιοπορισμό, δεν μπορούν να το αγνοήσουν γιατί ενδεχομένως να χάσουν πελάτες.
Δεν ξέρω γιατί μας κουράζει τόσον η επανάληψη τζαι θέλουμε να βλέπουμε συνέχεια κάτι νέο.
Στα θρακιώτικα γλέντια, τζίηνοι οι 5-6 χοροί που κάμνουν μπορεί να πιένουν 15-30 λεπτά ο κάθε ένας, τζαι δεν βαρκέται κανένας. Σε παραδοσιακό γλέντι στη κρήτη, οι άντρες εχορέφκαν ΜΟΝΟ συρτό για 5 ώρες συνεχόμενες, τζαι δεν επαραπονέθηκε κανένας.
Εμάς μας κουράζει....
Βεβαίως η διαφορά ίσως να έγκειται στο ότι, τα δύο δεν συγκρίνουνται
Το ένα εν παράσταση
Το άλλο εν γλέντι. Τρώείς, πίνεις, τραουδάς , χορέφκεις.... συμμετέχεις....Άμαν είσαι θεατής τα πράματα εν άλλωσπως.



Μέσα σε αυτή τη διαμάχη λοιπόν, ο Λαογραφικός Όμιλος Λεμεσού (για να εβλοήσουμεν τζαι τα γένια μας), σε μια προσπάθεια (μεταξύ άλλων) να αναδείξει το ζήτημα (τζαι ποιός ξέρει, ίσως στη προσπάθεια του να προσυλητίσει) , εδιοργάνωσε ένα συνέδριο για χοροδιδάσκαλους.
Ήρταν καθηγητές πανεπιστημίου που την ελλάδα, μουσικολογία, ενδυματολογία, χορος, όργανα, θεωρεία, μεθοδολογία της έρευνας κλπ κλπ.
Η παρακολούθηση εκτός των σεμιναρίων είχεν προαπετούμενο τη συμμετοχή σε 2 τουλάχιστον παραδοσιακά δρώμενα στην ελλάδα.
Και τέλος επιτόπια έρευνα στον κυπριακό παραδοσιακό χορό.
Έτσι επήεν ο καθένα στο χωρκόν (του) τζαι έκαμεν τη καταγραφή του.
Τα αποτελέσματα των ερευνών επαρουσιαστήκαν πριν λίες μέρες στη λεμεσό.
Με ελπίδα ότι οι έρευνες θα εκδοθούν καθώς και οι καταγραφές θα μπουν σε ένα αρχείο για να είναι προσβάσιμες από τους ερευνητές.

Τα αποτελέσματα βεβαίως, ήταν συντρηπτικά ως προς το πως εχορεφκετουν ο παραδοσιακός χορός.... Αυτοσχέδια, ξεχωριστά, κλπ

Επροκύψαν βεβαίως τζαι κάποια άλλα παρεμφερη αποτελέσματα.

Το πιο σημαντικό, αλλά τζαι συνάμα το πιο τραγικό είναι το ότι όπου τζι αν επήαν ήβραν κόσμο που χορέφκει, που θέλει να χορέψει τζαι δεν του δίδεται η ευκαιρία..... Καποιοι που τους ερευνητές, στη διαδικασία της έρευνας τους εστήσαν γλέντια.... ή επήραν στον καφενέ ή στην πλατεία του χωρκού φκιολί τζαι λαούτο, τζαι είπαν τους παίξεται..... Αποτέλεσμα ;
Ο κόσμος χορέφκει !!!
Τζαι θέλει να χορέψει !!!
Τζαι του την έχουμε στερήσει αυτή τη δυνατότητα.
τζιαμέ που είμασταν σίουροι ότι ο κυπριακός χορός (η πιο σωστά το κυπριακό γλέντι) εχάθηκε, φαίνεται ότι εν όπως τα μανιτάρκα (τα κότσιηνα). Στες κατάλληλες συνθήκες ούλλο τζαι κάπου ξιμουττά. Τζαι εν γλυτζή , μέλι....

Θυμούμαι στο δικό μας γάμο πριν 2.5 χρόνια, εξεκινήσαμεν με κυπριακούς χορούς.... Στους αντρικούς, εσυμετείχαν ελάχιστοι.... Όταν εξεκίνησεν να παίζει γυναικείους, εγέμωσεν η πίστα τζαι δεν εφκαίρωνεν!! Σχεδόν μισήν ώρα δεν εκαταβαίναν που τη πίστα, οι γιαγιάδες, οι αρφάες των γιαγιάδων, οι θκιάες !!! ήταν συγκλονιστικό.
Τζαι πάεις στον ένα γάμο μετά τον άλλο (φίλων και συγγενών δηλαδή) τζαι δεν τους βάλουν για ένα τέταρτο, ένα χορό να χορεψουν τζαι τουτοι οι γέριμοι. Να συμμετέχουν στη χαρά του εγγονιού τους, του αρφότεχνου τους που παντρέφκουν κλπ... Τους έχουμε στερήσει και τους έχουμε αποκοψει που τους γάμους, τζαι δεν έχουν ένα χώρο να εκφραστούν..
¨Ειμεθα οι εκγληματίες!
Εκτελεστές των κυπριακών χορών,


Η μια καταγραφή που έγινε στην ορεινή Λεμεσό, από τους 30 κατοίκους του χωρκού εσυμμετείχαν οι 25.... Τζαι δεν ήταν καν προγραμματισμενο να έρτουν ούλλοι.... Ο ένας με τον άλλο.
"Μα ακούσετε ; στον κάφενε, έσσιει φκιολιά τζαι λαούτα"
... υπήρξαν καταγραφές συγκηνητικές που γέροι αφήναν τα μπαστούνια για να δώκουν το γυρόν τους...


Το άλλο που επροέκυψεν είναι ότι, όσον πιο κοντά ήταν κάποιος στα αστικά κέντρα με συνέπεια τόσον πιο νωρίς να έρτει σε επαφή με συγκροτήματα, τόσον παραπάνω έχει επιρεαστεί από τον τρόπο παραουσιάσης των κυπριακών χορών από τα συγκροτήματα. Σε βαθμό που να θεωρεί ότι έτσι εχορέφκαν τζαι οι παππούδες του.

Το πιο κλασικό παράδειγμα, πέραν των μικτών και χορογραφημένων χορών, τα συγκροτήματα (μαζί με τη προβολή τους από το ΡΙΚ), εκαταφέραν να περάσουν για παραδείγμα στη συλλογική μνήμη ότι ο χορός της κούζας είναι παραδοσιακός χορός. Και για αυτό τον χορό ειδικά αξίζει να κάμουμε μια μικρή παρένθεση

Λοιπόν.... δεν είναι.
Είναι κατασκευή συγκεκριμένου χοροδιδάσκαλου ο οποίος μάλιστα εδιεδκίκησεν τη πατρότητα του χορού στα διακαστήρια το 1962. Τζαι παρόλον που έχασεν - είσσιεν δίκαιο.... Γιατί ως γνωστόν, ο παραδοσιακός χορός δεν είναι ιδιοκτησία κανενός....Ο παραδοσιακός χορός ανοίκει στο λαό - τες εξυπνάδες περί "δικαιωμάτων" πνευματικής ιδιοκτησίας αργότερα τες εσκεφτήκαμεν

Βεβαίως, δεν χρειάζεται να ξέρεις αυτήν την ιστορία για να το καταλάβεις ότι η κουζα δεν ήταν δυνατόν να εχορέφκετουν που τη γιαγιά σου.

Πρώτα από όλα, όπως είπαμεν αρσενιτζοί τζαι γαινέτζιες εχορέφκαν ξεχωριστά.
Δεύτερον, τα λόγια μαλλον είναι εισαγώμενα από τη ρόδο, αλλά η μουσική είναι σε ρυθμό κυπριακού ζειμπέκικου το οποίον χόρευαν μόνον άντρες.
Ο συγκεκριμένος χόρος όπως έχει κατασκευαστεί έχει έντονα θεατρικά στοιχεία. Για να τα παρουσιάσεις πρέπει να καμνεις πρόβες με τους υπόλοιπους.... Ποιος ήταν να αφήκει , τα περβόλια ή τα κτηνά για να κάμνει πρόβες "στείλε με μανα στο νερό;" Εννά περιπεζούμαστεν ;
Τέλος, παρόλο που οι πλείστοι θεωρούν ότι η κούζα είναι χορός της παράδοσης, δεν θα τον δεις ποττέ να παραγγέλεται σε ένα κυπριακό γλέντι για να χορευτεί. Ακόμα κι αν ζητηθεί, προυποθέτει ότι οι 2 (4 ή 10) που θα τον ζητήσουν να ανοίκουν στο ίδιο συγκρότημα. Αλλιώς δεν χορέφκεται.

Σε κανένα βεβαίως δεν απαγορεύται να του αρέσκει ο συγκεκριμένος χορός.
Περί ορέξεως άλλωστε.... κωλοκοτή.
Το σημαντικό είναι απλά να έχουμε μιαν αντίληψη του τη κάμνουμε τζαι πως το παρουσιάζουμεν.

Σε αντίθεση με τους μουσικούς, οι οποίοι όταν πιάνουν τζαι κάμνουν διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών, αλλάσουν ρυθμούς όργανα κλπ, έχουν μιαν επιγνώση του τι κάμνουν (ακριβώς αυτο....διασκευή!!) στον τομέα του χορού, αυτό δεν αντιληπτό...
Θέλεις να κάμεις τη κούζα ρε φίλε ; Κάμε την. Τζαι πε ότι είναι ένας χορός ωραίος, όμορφος, καλλιτεχνικός κλπ κλπ εμπνευσμένος που τη παράδοση.... Με τον λαλείς παραδοσιακό, γιατί φαίνεσαι γελοίος.... Το ίδιο ισχυεί και για όλους τους υπόλοιπους μικτούς χορογραφημένους χορούς.

Όπως γελοίοι είναι οι διάφοροι υπουργοί (δεξιοί, αριστεροί ζευρόδεξιοι όλοι εξίσου αθκιέβαστοι) στες χοροεσπερίδες/ κομματικά φεστιβάλ ή ποτούτους που κάμνουν καλλιτεχνικές εκπομπές στο ρικ και αλλού, που θωρούν μικτούς χορογραφημένους χορούς σαν τη κούζα τζαι ξεκινούν κορδώνοντας τες πομπώδεις ομιλίες του τύπου "Είμαι περήφανος όταν βλέπω τη νέα γενειά να μένει κοντά στη παράδοση, γιατί ως γνωστό λαοί που δεν ξέρουν την ιστορία τους δεν έχουν μέλλον κλπ κλπ"


Ως γεγόνος....
Εν για αυτό που δεν έχουμε μέλλον.





Τέλος σε μια παρουσιάση, εφάνηκεν η επιρροή των "ειδικών" σε αυτή τη παραμόρφωση των κυπριακών χωρών...... Καθώς επίσης και ότι μόνον όταν ήρταν κάποιοι άλλοι "ειδικοί" , εβρέθηκε το λάθος και το αναδείχτηκε... αν δεν είναι πλέον αργά....

Οι πρώτοι ειδικοί ήταν ο καλληνικός τζαι ο ασσιώτης.
Ο καλλήνικος ως γνωστόν εγύρισεν τη κύπρο που χωρκό σε χωρκό τζαι εκατέγραψεν τα κυπριακά τραούθκια. Σαν ψάλτης τζαι λόγιος που ήταν, άκουεν τα, τζαι τα εκατέγραφε στη βυζαντινή μουσική τζαι στο συχγρονο πεντάγραμμο (μια τυποποίηση δηλαδή - αλλά χάτε, στην απουσία μαγνητόφωνοου τι ήταν να κάμει ; ). Μιλούμε για μιαν απίστευτη δουλειά τζαι μεράκκι.
Βεβαίως, στο κλίμα της εποχής του, ο καλλήνικος δεν ήταν κάποιος "ανεξάρτητος ερευνητής". Το κίνητρο του, ήταν να αποδείξει μέσω της καταγραφής την ελληνικότητα του νησιού τζαι την επαφή του με τον δυτικό πολιτισμό - πράμα φυσιολογικό για την εποχή του. Έτσι που παραδέχεται ότι στην έρευνα του, ότι δεν ετέρκαζεν με το προαποφασισμένο αποτέλεσμα , το αφαίρεσε...... Με αποκορύφωμα τους αμανέδες, τους οποίους τους "εξέχασεν".....


Στο ίδιο μήκος κύματος ο ασσιώτης ο οποίος από νωρίς είχεν ασχοληθεί με το χορό. Το ενδιαφέρον με τον ασσιώτη βεβαίως είναι ότι ήταν αριστερός. Παρόλαυτα ο τρόπος σκέψης δεν διέφερε από τον καλληνικό. Τζαι τούτος, ότι του εφαίνετουν ανατολίτικό το αφαιρούσε από τη δική του διδασκαλία και το επαραδέχτηκεν και αυτός στα γραπτά του (Έτυχε σας να δείτε ΕΛΛΗΝΟκύπριο να χορέφκει αραπίε ; Γονατιστόν, με σσιέρκα στον ουρανό, να σούζει το στήθος ;.... νιρβάνα κανονική... Αυτά αφαιρεθήκαν)
Ο ασσιώτης βεβαίως έκαμεν τζαι κάτι άλλο.
Εκτός που το ότι αφαίραν..... θέμα επρόσθετεν.
Τζαι φαίνεται ότι ήταν ο πρώτος διδάξας του κυπριακού χορού σε χορογραφία.
Εντυπωσιασμένος από την "ομοιορφια" των ελληνικών χωρών (ή πιο σωστά των ελληνικών χορών που έτυχε να δει από οργανωμένα σύνολα), έκαμεν κάτι αντίστοιχο για τους κυπριακούς χόρους.
Που τζιαμέ τζαι τζει, έχοντας πρόσβαση στες λαικές οργανώσεις (ως ειδικός αφενός και ως αριστερός αφετέρου) εξεκίνησεν να παρουσιάζει χορογραφημένους , μικτούς κυπριακούς χορούς..... Έβαλεν τον σπόρο, τζαι από τες λαικές οργανώσεις, επήεν στες ιδιωτικές , στα σχολεία, στα εθνικόφρωνα σωματία κλπ Και τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε σήμερα

Τωρά γιατί κάποιος τη δεκαετία του 50, να θέλει να πάει σε συγκρότημα, για να κάμνει "χορούς", τη στιγμή που εμπόρεν να τους κάμνει στους γάμους ελευθέρα , δεν ερωτήθηκε (και άρα ούτε απαντήθηκε) στην έρευνα.
 Μετά στες συζητήσεις μεταξύ μας είχαμε βάλει κάτω κάποιες υποθέσεις εργασίας, αλλά καμία δεν μπορεί να αποδειχτεί μέχρι να γίνει έρευνα.


Ο λαός δε, εδέχτηκε φαίνεται αδιαμαρτύρητα ότι του εσερβιριστηκε.
Μάλιστα μάλλον του αρέσαν οι νεοτερισμοί, αν και στις σπάνιες περιπτώσεις που είσσιεν τη δθνατότητα να χορέψει ο ίδιος, εχόρεφκεν διαφορετικά που τα συγκροτήματα.
ήταν για το λαό όλα αποδεκτά.
Με τόσα προβλήματα σιγά μεν κάτσει ο λαός να ασχοληθεί αν τα συγκροτήματα χορέφκουν "σωστά" ή "λάθος" , "παραδοσιακά" ή "φολκλόρ"

Κριτική στους ειδικούς, έγινε τέλη της δεκαετίας του 70....
Σε μουσικό επίπεδο έχουμε τις καταγραφές του Λαοογραφικού Πελλοπονησιακού Ιδρύματος, και κριτική στη τρόπο παρουσιάσης των κυπριακών χωρών από τον αλέκο ιακωβίδη.
Στη συνείδηση του κόσμου όμως, άλλα είχαν περάσει.
Ο ιακωβίδης επιρεάσεν με τη σειρά του κάποιος ανθρώπους, σε κάποια συγκροτήματα, και επήρεν μας άλλα 30 χρόνια για να αποκρυσταλώσουμε .... τες διαφωνίες μας.

.............

Τέλος πάντων
ότι έγινε, έγινε.
Τζαι ο κόσμος έσσιει πολλά πιο σοβαρά προβλήματα να ασχοληθεί παρά με τεθκιου είδους διαφωνίες.
Μακάρι να μπορεί ο καθένας να χορέφκει τζαι να μερακλώνει με τον τρόπο του.
Όσον πιο άνενοιας είμαστεν, όταν χορέφκουμεν (να μεν χορέφκεις ούτε για διατηρήσεις κάτι, ούτε για να δείχτεις) τόσον το καλύττερο.
Τζαι τζίηνους τους ανθρώπους που θέλουν να κάμουν τον γυρόν τους τζαι δεν μπορούν, μακάρι να γίνετουν να τους παίρνει κάποιος κάθε τόσο ένα φκιολί τζαι ένα λαούτο....
Αν μπορεί τζαι έσσιει σημασία κάτι να διασωθεί, μόνον έτσι μπορεί να γίνει.
Εν γλέντια που πρέπει να στήνουμε....όχι συγκροτήματα

Ότι καλύτερο μπορεί να έβρει κάποιος στη τηλεοραση για το κυπριακό χορό - σήμερα.... έγινε βεβαίως που την ΕΡΤ τον περασμένο ιούνη. Όσον πιο κοντά σε ένα κυπριακό γλέντι μεσ τες σημερινές συνθήκες.

Τα αδιέξοδα σου όλα γλέντα

Τα πιο κάτω είναι λογικόν, ορθολογικόν, νούσιμον.

Ενώ όλοι παραδέχονται ότι μεγάλος μέρος του προβλήματος των ακινήτων (των μη εξυπηρετούμενων κλπ) δημιουργήθηκε από τη φούσκα (η οποία σε πείσμα της ελευθερης αγοράς και του ανταγωνσιμού όλο που κάπου μς προκύπτει).....
Κανένας δεν θέλει να σπάσει η φούσκα.....
Γιατί αν σπάσει....
 τότε θα πέσσουν οι τιμές και άρα οι έγγυησεις των δανείων, και έτσι τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών θα δεκτούν παραπάνω πίεση, ενώ αρκετοί από όσους χρωστούν θα έχουν κίνητρο να μεν πληρώσουν ένα δάνειο για ένα ακίνητο που πλέον δεν έχει την αξία του δανείου.


Και αφού  δεν πληρώνουν οι μεγαλοοφειλέτες (ή δεν μπορεί τράπεζα και πολιτεία να τους κάμει ζάφτι), και το πρόβλημα προκύπτει (τάχα) που τον προβληματικό υπάρχον νόμο περι εκποιήσεων , θα κάμουμε νόμο για εκποιήσεις για να εκποιηθούν τζαι τα σπίθκια των φτωχών.

Χωρίς τις εκποιήσεις θεωρούν ότι οι τράπεζες δεν θα πιάσουν πίσω τα ρυάλια τους.
Με μαζικές εκποιήσεις, θεωρούν ότι θα σπάσει η φούσκα με τα προβήματα που αναφέρουμε πιο πάνω.
τζαι μάχουνται να τετραγωνίσουν το κύκλο.


Ο χούριγκαν λαλεί ότι θέλει το νόμο αλλά έτσι τζι αλλιώς δεν θα προχωρήσει σε μαζικές εκποιήσεις αφού δεν τους συφέρει (για τους λόγους που αναφέραμεν πιο πάνω).... Ε, ίντα τον θέλετε τον νόμο ;

Έσσιει τζαι το χάζιν του, να βλέπεις που καιρού εις καιρόν, άρθρα με αγωνιώδεις τίτλους στες εφημερίδες κάθε φορά που οι τιμές των ακινήτων πέφτουν....
Εννοώντας ότι η "κατρακύλα" των τιμών δεν είναι καλή...
Τη στιγμή που το πιο βασικό πράμα που μας υπόσχεται το σύστημα είναι χαμηλές τιμές ;
Δεν είναι αυτό το μεγαλείο της ελευθερης αγοράς ;
Ο ανταγωνισμός οδηγεί σε πιο καλές τιμές (φούσκες) και πιο καλες υπηρεσίες (πέτε μας πόσοι εγοράσετε σπίθκια τούτη τη περιόδο χωρίς προβλήματα)
Και αν υπάρχει και καμία φουσκούδα δεν είναι τίποτε άλλο από μια μικρη στρεβλωσούδα, αφήστε την αγορά ελεύθερη και θα το διορθώσει.... Αλλά έλα που της αγοράς δεν της συφέρει  να ππέσουν κάτω...



Που την άλλη αν μείνουν ψηλές οι τιμές....
σε επίπεδα δηλαδή φούσκας (της φούσκας που επροκάλεσε τη κρίση)... άτε κάτιτις πιο κάτω ....
Πως θα ανακάμψει η αγορά ακινήτων ;
Αφού του δημοσίους υπαλλήλους με μίσος τους εκόψαν τους μισθούς
Ενώ στον ιδιωτικό τομέα με  χαρά τους κάμνουν τους μισθούς τους πιο "ανταγωνιστικούς"
Ενώ όλοι ζουν στην ανασφάλεια
Ποιος θα αγοράσει σπίτι ;
Αφού για αύξηση μισθών ούτε λόγος.... περιμένουν να τους σώσουν οι καταργιανοί τζαι οι κινέζοι...


Τα αδιέξοδα σου όλα γλέντα



Ο άλλοτε προστάτης των τραπαζών ν.αβέρωφ θα προτείνει λαλεί νομοσχέσιο για τες υπερχρεώσεις των τραπεζών..... Σε αυτό το μπογκ τα εγγράφαμεν πριν 6 χρόνια εδώ αλλά ουδείς βολευτής έπαιρνε χαπάρι.... τζαι είχαμεν μιαν πενταετία αριστεράς.....Τωρά φούλακη μου, τούτα εν μιλοσφοτζίσματα.... Άμαν μετά το πάρτυ ανακάλυψες τα "υπερπρόνομια" των τραπεζών, ενώ έσσιει μια πενταετία που μόνη εγνοια ήταν τα υπερπρονόμια των δημοσιών υπαλλήλων - τζίηνο που έπρεπε να κάμεις είναι να παραιτηθείς όι να κατεβάζεις νομοσχέδια.
Ενώ μερικές μέρες μετά θκιεβάζουμε ότι, οι μικροεπιχιερηματίες θα κινηθούν νομικά εναντίων των τραπεζών για τες υπερχρεώσεις, με σκοπό (μταξύ άλλων) νομικίστικα να καθυστερούν τες εκποιήσεις...
Λαλείτε να εν γι αυτό που εγνιάστηκε ο φούλης να καταθέσει νομοσχέδιο για τούτα



Τα αδιεξοδα σου όλα γλέντα

Σε αντίθεση με τη τροίκα εμείς τελικά προτιμούμε αποικιοκρατία....
Στράφη και αγών, και η ελευθερία και η δημοκρατία...


όλα τα πιο κάτω σε ένα ενδιαφέρον άρθρο εδώ


Επιλέξαμε πιο κάτω ένα κομμάτι, που αφορά στο τι έκαμνε όμως η αποκιακή κυβέρνηση.....
Που παρόμοια δεν τολμούν να κάμουν οι σημερινές εκλελεγμένες κυβερνήσεις μας....
προσέξτε ότι το λέει ξεκάθαρα... Είχε στόχο η διοικηση να χτυπήσει τους τοκογλύφους... Οι οποίοι φαίνεται ξεκάθαρα ότι ήταν τροχοπέδη για την οικονομία....
Τζαι εφέραμεν τη δημοκρατία, για να δικαιούται ο τραπεζίτης που εγώ δεν ψηφίζω να παίξει σε ότι (νομιμότατα) κουμάρκα θέλει, με δικό του ρίσκο μηδέν, αλλά εγγυημένες τες καταθέσεις που το κράτος (δηλαδή εμένα) ως 100,000ευρά.
Είναι γνωστό εξάλλου, ότι δημοκρατία και ελεύθερη αγορά παν χέρι χέρι...
Τζαι έτσι τζίηνος που εγγυάται (και τελικά πληρώνει) δεν μπορεί να ασκήσει κανένα έλεγχο, ούτε να εκλέξει τζίηνο που παίζει κουμάρκα πάνω στη ράσσιη των άλλων. Ο έλεγχος εξ άλλου δεν είναι τίποτε άλλο από κρατικος παρεμβατισμό που μόνο στρεβλώσεις μπορεί να δημιουργήσει/

Τέλος πάντων...Ενώ σήμερα εκποιούμεν, είναι ενδιαφέρον πως αντιμετώπιζαμεν παρόμοια προβλήματα πιο παλιά....  οι αποικιοκράτες !!!


"Ή παρέμβαση της αποικιοκρατικής Διοίκησης, μέσω της Γεωργικής Τράπε­ζας, στα τέλη της δεκαετίας του '40, είχε φτάσει σε διακηρυγμένη αποτυχία· όμως οι προθέσεις παρέμεναν και «ή μάχη κατά της φαγαίδνης της τοκογλυ­φίας» έμελλε να συνεχιστεί, με πιο βίαιο και αποφασιστικό τρόπο. Το 1940, θεσπίζεται ο «Νόμος περί ανακουφίσεως των γεωργών χρεωστών». 'Ορίζεται ένα συμβούλιο με έδρα την Λευκωσία, με σκοπό να εξετάσει τα χρέη πού οφείλονται σε «ιδιώτες», έπειτα από αιτήσεις των ενδιαφερομένων. Ή διαδικασία αυτή θα καταφέρει ένα σημαντικό χτύπημα στο τοκογλυφικό κεφάλαιο· τα χρέη ελαττώ­θηκαν, μέχρι το 1942, σε ποσοστό 33,2% κατά μέσο όρο, και με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής, αφού ο τόκος καθορίστηκε στο 5% και ή περίοδος άποπληρωμής στα 15 έτη.

Ή παρέμβαση, όμως της Διοίκησης παίρνει και άλλες μορφές. Αφού εκτι­μώνται τα αίτια της αποτυχίας της Γεωργικής Τράπεζας, στις αρχές του 1938, ιδρύεται ή Συνεργατική Κεντρική Τράπεζα. Ή νέα τράπεζα συνεχίζει την πολιτι­κή της χρησιμοποίησης των «συνεργατικών εταιρειών», πού φαίνεται ότι μπο­ρούν να πλησιάζουν και να φέρνουν προς το μέρος της τις λαϊκές τάξεις της υπαίθρου, αλλά πλαταίνοντας τη λειτουργία τους. οι συνεργατικές εταιρείες —γίνεται προσπάθεια— εκτός από πιστωτικές πράξεις να αναλάβουν και άλλες δραστηριότητες, εμπορικές, μίσθωσης, πώλησης και εκμετάλλευσης γαιών, κλπ. Στην Έκθεση του Εφόρου του Συνεργατισμού για το 1936, διαβάζουμε: «Εις πολλά χωρία είναι τώρα παραδεκτόν, ότι ή παρασκευή οίνων συνεταιρικώς είναι άμειπτική και ότι ο καλύτερος τρόπος απαλλαγής από την έκμετάλλευσιν του εγχωρίου παντοπώλου-τοκογλύφου είναι ή ίδρυσις συνεταιριστικού παντοπω­λείου, ότι ή αποταμίευσης είναι αξία ενθαρρύνσεως και ότι μία πιστωτική εται­ρεία ή ένα συνεργατικόν ταμιευτήριον εις ένα χωρίον αποτελεί ίδρυμα, το όποιον πρέπει να άπολαύη υποστηρίξεως με κάθε τρόπον».¹⁶

Κατ' αρχάς οι συνεργατικές εταιρείες παρέχουν πλέον, κατά κύριο λόγο βραχυπρόθεσμες πιστώσεις, και ο όγκος τους αυξάνει από 28 χιλ. λ. το 1935, Στις 136,2 χιλ. το 1943, ενώ οι μακροπρόθεσμες πιστώσεις πέφτουν την ίδια περίοδο, από 307 χιλ. λ. Στις 27,6 χιλ. λ. οι πιστωτικές συνεργατικές εταιρείες δανείζονται πλέον από τη Συνεργατική Τράπεζα με τόκο 6%, και οι πιστώσεις τους παρέχονται προς 7 και 8%, συνήθως. Επίσης, οι εταιρείες αρχίζουν να προσελκύουν καταθέσεις, κάτι πού δεν είχαν κατορθώσει την προηγούμενη περίοδο· το σύνολο των καταθέσεων από 22 χιλ. λ. το 1935, αυξάνεται Στις 372,4 χιλ. λ. το 1943, με ευεργετικές επιπτώσεις στο κυκλοφοριακό κεφάλαιο των πιστωτικών εταιρειών. Παράλληλα, αυξάνονται και τα αποθεματικά τους κεφάλαια, και ή αναλογία των αποθεματικών επί του ολικού κυκλοφοριακού κεφαλαίου αυξάνει από 5,8% (1934), σε 24,5%, το 1940. Έτσι λοιπόν, το σύνο­λο του κυκλοφοριακού κεφαλαίου των πιστωτικών εταιρειών παρουσιάζει συνε­χώς θετική εξέλιξη, και θα φτάσει Στις 489 χιλ. λ. το 1943, έναντι 394 χιλ. λ. το 1934.

Σημαντική προσπάθεια γίνεται, για να αναλάβουν οι συνεργατικές εταιρείες και άλλες, μη πιστωτικές δραστηριότητες. Έτσι, μέχρι το 1941 έχουν ιδρυθεί αρκετές, συνεργατικές εταιρείες, πού ασχολούνται με το εμπόριο, τις εξαγωγές κύρια αγροτικών προϊόντων, την εκμίσθωση και την αγορά γαιών, καθώς και βιομηχανικές δραστηριότητες κατεργασίας προϊόντων, με πιο σημαντικές τις οινοποιητικές. Ταυτόχρονα, ή Συνεργατική Τράπεζα, αναλαμβάνει τον κύριο όγκο των εισαγόμενων προϊόντων.

Το σύνολο των οικονομικών δραστηριοτήτων, πού περιγράφουμε, βρίσκεται υπό την προστασία και την «καθοδήγηση» της Συνεργατικής Κεντρικής Τράπε­ζας. Ό μεγαλύτερος αριθμός των συνεργατικών εταιρειών είναι μέλη της, τους παρέχονται πιστώσεις, εισαγόμενα προϊόντα σε κανονικές τιμές, βοηθούνται προστατευτικά στο εμπόριο των προϊόντων τους, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.

Έτσι λοιπόν, ή παρέμβαση της Διοίκησης, αυτή τη δεύτερη περίοδο πού εξετάζουμε φαίνεται να επιτυγχάνει στο στόχο της. Το κοινωνικό δίκτυο και οι σχέσεις πού είχε εγκαθιδρύσει ή «αγροτική αστική τάξη», δέχεται αλλεπάλληλα χτυπήματα, και σιγά-σιγά αρχίζει να αποδιαρθρώνεται. οι «έκτακτες» και τοκο­γλυφικές μορφές πίστωσης, αντικαθίστανται από σύγχρονες τραπεζιτικές μορ­φές, πού δουλεύουν και κερδίζουν από νόμιμα και σχετικά χαμηλά επιτόκια. Ό «μαγαζάτορας» του χωριού, απειλείται πλέον από τις συνεργατικές μονάδες πώ­λησης, τους νέους φορείς του εμπορικού κεφαλαίου. Ή ήττα της «αγροτικής αστικής τάξης» θα συνεχιστεί μέχρι τη δεκαετία του '60. Προχωράει ή «αποσύν­θεση», ή εμπορευματοποίηση και ο εκχρηματισμός της γεωργίας. Ό κυπριακός αστικός πληθυσμός από 16% του συνόλου, πού είναι το 1931, θα φτάσει το 37% του συνόλου στη δεκαετία του '60. Ό ενεργός οικονομικά πληθυσμός από 135 χιλ. το 1931, σχεδόν διπλασιάζεται φτάνοντας τις 265 χιλ. το 1956. Παράλληλα, αναπτύσσεται και το βιομηχανικό κεφάλαιο του νησιού· οι απασχολούμενοι στη βιομηχανία-μεταποίηση από 17.327 το 1931, ανέρχονται σε 36.200 το 1956. Αυξάνονται οι επενδύσεις στα ορυχεία-μεταλλεία του νησιού, όπου προσελκύε­ται κύρια το «ξένο» κεφάλαιο, διπλασιάζοντας την απασχόληση την περίοδο 1931-1956, πού τελικά φτάνει στις 6.300.^17"

Ξήγα από την αρχή

Σήμερα στου στροβωλιώτη, είχαμε μια συζήτηση για την αχαπαροσύνη του σύριζα αφενός,
και για την αδυναμία της ταξικής ανάλυσης αφετέρου.... κουβέντα η οποία συνεχίζεται.

και την ίδια ακριβώς μέρα έδωκα πάνω σε τούτο.....
τζαι δεν ήξερα που να το βάλω....
για να εξηγήσει ίνταλως στ ανάθεμα συμβαίνει τζαι ανεβαίνει ο σύριζα με τούτες τες "πελλάρες" που λαλεί,
ή για να δούμε τελικά αν ο κόσμος έχει μια ταξική διάσταση...

Πάντως ξηγημένα πράματα.
Το διαβασα αρχικά εδώ και πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ

Της Διαλεκτής Αγγελή

Οδηγίες προς ναυτιλλομένους απέστειλε η διοίκηση της εταιρείας «Πλαίσιο» στους υπεύθυνους καταστημάτων για τον χειρισμό των εργαζομένων 4ωρης απασχόλησης, οι οποίοι «πλέον θα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο ενδοεταιρικό ηλεκτρονικό μήνυμα που είδε, χθες, το φως της δημοσιότητας. Η εταιρεία κάνει λόγο για ανάγκη κάλυψης των ωρών αιχμής και αρνείται κατηγορηματικά ότι οι προσλήψεις ημιαπασχολούμενων γίνονται κατόπιν απολύσεων εργαζομένων πλήρους απασχόλησης.

H ώρα του peak

Στο εν λόγω ηλεκτρονικό μήνυμα τονίζονται τα «οφέλη» από την απασχόληση ημιαπασχολούμενων τους οποίους: «α. Τους χρησιμοποιούμε στην ώρα peak, οπότε έχουμε το μέγιστο προσωπικό την ώρα που το χρειαζόμαστε, β. Είναι πάντα φρέσκοι μιας και δουλεύουν μόλις 4 ώρες και είναι πάντα στην τσίτα και δεν ρουτινιάζουν με άλλα πράγματα σε non peak, γ. Οι 4ωροι σε ώρα peak φέρνουν πολύ μεγαλύτερο τζίρο από ό,τι δύο 8ωροι ανά πάσα στιγμή».

Λίγο πιο κάτω ξεδιπλώνεται ολόκληρη η εικόνα της πραγματικότητας που βιώνουν καθημερινά οι «4ωροι εργαζόμενοι» που απασχολούνται στην εταιρεία. «Τους γίνεται ξήγα από την αρχή πως α. Θα πάνε σε όποιο μαγαζί τους χρειαστούμε, β. Πως θα δουλεύουν τα ωράρια που τους χρειαζόμαστε εμείς και δεν θα φτιάχνουμε το πρόγραμμα σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες και γ. Πως δεν παίζουν φοιτητικές άδειες (αν χρειαστούν μία μέρα μόνο όταν δίνουν, ναι, αλλά δεν παίζει να πάρουν φοιτητική άδεια)».

«Είναι λεκτικά άστοχο» λέει στην «Εφ.Συν.» ο κ. Κώστας Γεράρδος, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας. «Το ύφος είναι απόλυτο σε μία προσπάθεια του συντάκτη του μηνύματος να πείσει τους διευθυντές των καταστημάτων να δεχθούν τους 4ωρους, καθώς αντιδρούν. Προτιμούν να δουλεύουν με επαγγελματίες που γνωρίζουν καλά τη δουλειά και όχι με νεαρούς που ανά πάσα στιγμή μπορούν να φύγουν και να πάνε στη Μύκονο να γίνουν μπάρμεν».

Την περασμένη Πέμπτη το Σωματείο Εργαζομένων στην εταιρεία «Πλαίσιο», σε σχετική ανακοίνωσή του, έκανε λόγο για «εργασιακό μεσαίωνα». «Η εταιρεία είναι (…) πρωτοστάτης στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Με ενοικιαζόμενους εργαζομένους. Εχοντας 4ωρους εργαζόμενους των οποίων τα βασικά δικαιώματα καταπατούνται με τον πιο βάναυσο τρόπο. Ατομικές συμβάσεις “υποχρεωτικών” 10ωρων που έχουν “κενά σημεία” στη θέση των ωρών παραπάνω δουλειάς. “Πρωταθλήματα” ανταγωνισμού μεταξύ των υπαλλήλων με έπαθλο τη μη απόλυσή τους, μηχανάκια χρονομέτρησης της παραγωγικότητας, που μετράνε ακόμα και την ώρα που θα πάνε στην τουαλέτα και ένα σωρό άλλες πρακτικές που καθιστούν τη ζωή των εργαζομένων της μαρτύριο».

Ζητούν διάλογο

«Εχουμε ζητήσει διάλογο με τη διοίκηση με συγκεκριμένη ατζέντα και περιμένουμε απάντηση μέσα στη βδομάδα» λέει στην «Εφ.Συν.» ο κ. Βασίλης Μπέκας, γενικός γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στην εταιρεία «Πλαίσιο». Ο κ. Γεράρδος μας πληροφόρησε ότι η εταιρεία έχει δεχτεί να συναντηθεί με το σωματείο των εργαζομένων, αλλά όχι με τους όρους που αυτό έχει θέσει, ενώ αρνείται κατηγορηματικά τον ισχυρισμό του σωματείου ότι η εταιρεία προφασίζεται αφορμές και απολύει «8ωρους» για να τους αντικαταστήσει με «4ωρους» εργαζόμενους.

................

Σχόλια ιστολογίου

Τι ήβραν άξιον σχολιασμού τούτοι οι δημοσιογράφοι απορώ.

Εϊναι εξάλου γνωστόν ότι το σύστημα δίνει επιλογές.

Επιλογή του εργοδότη να επιλέγει όποιον εργαζόμενο θέλει με ότι όρους θέλει και με ότι συμπεριφορά θέλει, αλλά και του εργαζομένου (ή 4ώρο ή 4ώρο ότι επιλέξεις).

Τζαι τζιαμέ που πάω να κατασταλάξω ότι βραχυπρόθεσμα ή και μεσοπρόθεσμα οι επαναστάσεις δεν εκάμαν τα πράματα καλύττερα, 

λαλείς αξίζει το κόπο.

Μόνο τζαι μόνο για κτηνά όπως τούτοι, αξίζει τον κόπο....

Πέθανε ο χασάνης

Μια συγκινιτική ιστορία και ένα εξίσου συγκινιτικό άρθρο.
Χωρίς άλλα σχόλια δικά μας



"Ο φίλος μου ο Χασάνης"

Ενα ιδιαίτερα συγκινητικό άρθρο έγραψε ο φίλος του SigmaLive, Πανίκος Χρυσάνθου, για το χαμό του φίλου του Χασάνη από την Αντρόλυκου. O κ. Χρυσάνθου μιλά για ένα άνθρωπο σοφό ο οποίος όταν το 1975 οι Τουρκοκύπριοι εγκατέλειψαν την Αντρολύκου ήταν ο μόνος που έμεινε. Ο Χασάνης έζησε με την Χαμπού σε ένα έρημο χωριό, που μετατράπηκε σε μια απέραντη μάντρα.

Σας το παρουσιάζουμε αυτούσιο:

"Πέθανε χτες ο φίλος μας ο Χασάνης από την Αντρολύκου. Τον θάβουμε στο χωριό του σήμερα το απόγευμα στις 4. Επειδή έχω την αίσθηση ότι μας έφυγε ακόμα ένας από τους τελευταίους του «κόσμου της Κύπρου», νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις, που έφερε μαζί του ο θάνατος.

Ήταν ένας σοφός άνθρωπος. Όταν μιλούσε, νόμιζες πως ακούεις τον Όμηρο. Ήταν μια σοφία που γεννούσε κάποτε ο τόπος μας. Την μπόλιαζαν οι μεγάλοι στους μικρούς και την επεξεργαζόταν η ζωή με τον μοναδικό τρόπο που τη βιώνει ο καθένας μέσα από τις προσωπικές του εμπειρίες. Κι η ζωή ήταν πολύ γενναιόδωρη σε εμπειρίες και μαθήματα για τον φτωχό βοσκό Χασάνη από την Αντρολύκου. Δέκα χρονών ο πατέρας του τον έδωσε μισταρκό σε Έλληνες φίλους του μέσα στον Ακάμα. Του είπε πως αυτοί θα είναι πια σαν τους γονιούς του. Και να μην ανησυχεί που βάζουν τον σταυρό τους και λένε « Χριστέ μου» και «Παναγία μου». «Ο Θεός είναι ένας, αυτοί τον λένε Χριστό, εμείς Αλλάχ».

Κι όμως, δέκα χρόνια μετά, αυτή η απλή ερμηνεία των πραμάτων της ζωής, που εξέφραζε τόσο παραστατικά ο αγράμματος πατέρας του Χαράνη, φάνταζε ολότελα ξένη στην νέα πραγματικότητα της Κύπρου. Ήμαστε στα μισά της δεκαετίας του 50 κι είχε ήδη φυσήξει άλλος αέρας. Εθνικοί στόχοι, φανατισμός, διακοινοτικές εντάσεις. Όταν ο Χασάνης και η Χαμπού αγαπήθηκαν, δυο χωριά βρέθηκαν στα πρόθυρα του πολέμου. Οι Δρουσιώτες κατέβηκαν με δικράνια, σιηπέττους και τσάππες στην Αντρολύκου να πάρουν πίσω τη γυναίκα «τους» από τον «Τούρκο». Κανένας δε διανοήθηκε να σεβαστεί την επιθυμία δυο ανθρώπων να ζήσουν μαζί.

Η αγάπη τους έγινε ένας αγώνας και μια περιπέτεια. Κι επειδή ήταν μεγάλη κατάφεραν να περάσουν από τη σκύλλα και τη χάρυβδη και να ζήσουν μαζί.

Όταν το 1975 οι Τουρκοκύπριοι της Αντρολύκου έφυγαν για το βορρά, ο Χασάνης ήταν ο μόνος που έμεινε. Για το χατίρι και την αγάπη της Χαμπούς, που δεν ήθελε να φύγει. Έζησαν μόνοι σε ένα έρημο χωριό, που μετατράπηκε σε μια απέραντη μάντρα. Ήταν ένα είδος εξορίας, επειδή αγάπησαν. Στον τοίχο του σπιτιού τους ήταν παντα πρεμασμένες εικόνες της Παναγίας. «Η γεναίκα μου εν Χριστιανή», ελάλεν ο μουσουλμάνος Χασάνης. «Ο άθρωπος ό,τι πιστεύκει πιστεύκει». Η ανοχή κι ο σεβασμός της διαφορετικότητας ήταν πράξη της ζωή του.

Το 2007 πέθανε η Χαμπού. Υπήρξα μάρτυρας μιας μικρής συγκλονιστικής ιστορίας γύρω από αυτό το θάνατο. Όταν η Χαμπού ήταν στο γενικό νοσοκομείο της Λευκωσίας με μετρημένες μέρες ζωής, έπαιρνα που και που τον Χασάνη να την επισκεφτεί. Άφηνε τα ζώα του μέσα στη μάντρα ή κανόνιζε κάποιος να τα φροντίζει. Έμενε όλη τη μέρα δίπλα της και το βράδυ επιστρέφαμε μαζί στην περιοχή της Πόλης. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια ο Χασάνης της μίλησε με πολλή διακριτικότητα για το θάνατο. Ήμουν μπροστά. Της είπε περίπου τα εξής: «Ρε γεναίκα, να σε ρωτήσω κάτι τζιαι μεν με παρεξηγήσεις. Εν τζιαι ξέρουμεν ποιος εννά πεθάνει πρώτος τζιαι ποιος δεύτερος. Μπορεί να πεθάνω εγιώ, μπορεί να πεθάνεις εσού. Ο γιος μας είπεν μου πως του είπες ότι αν πεθάνεις, θέλεις να θαφτείς εις το χωρκόν σου. Εν αλήθκεια, πε μου να ξέρω». Η Χαμπού είπε πως δεν είναι αλήθεια. «Τζιαμαί ποννά θαφτείς εσού θέλω να θαφτώ τζι εγιώ, είπε. Μαζίν τζιαι στην ζωήν τζιαι στον θάνατον». Μόνο μια χάρη ζήτησε. Να της κάμουν χριστιανική κηδεία. Ο Χασάνης της το υποσχέθηκε. Ήταν ευχαριστημένος από την απόφαση της γυναίκας του. Ένιωθε πως το χωριό της την απαρνήθηκε, όταν αποφάσισε να ζήσει μαζί του, κι έβρισκε δίκιο να τη θάψει στην Αντρολύκου. Όταν η Χαμπού πέθανε, οι παπάδες αρνήθηκαν να τη θάψουν χριστιανικά. «Δεν είναι χριστιανή, είπαν. Απόδειξη πως δε βάφτισε τα παιδιά της». Ο μουσουλμάνος Χασάνης έκαμε πόλεμο να τη θάψει χριστιανικά, όπως αυτή επιθυμούσε κι όπως της υποσχέθηκε. Σουρρεαλιστικά πράγματα στην σχιζοφρενική μας χώρα: Ένας μουσουλμάνος πολεμά να θάψει χριστιανικά τη χριστιανή γυναίκα του κι οι χριστιανοί αρνούνται. Ένας μουσουλμάνος γίνεται στην πράξη υπέρμαχος της αγάπης, κι αυτοί που εκπροσωπούν - υποτίθεται - τη θρησκεία της αγάπης αποδεικνύονται ζηλωτές του μίσους και της μισαλλοδοξίας. Ο Χασάνης έφτασε μέχρι τον αρχιεπίσκοπο με μια ταυτότητα της Χαμπούς στο χέρι, εκδομένη από το επίσημο κράτος, που έγραφε «Χαραλαμπία Μουσταφά». Ακόμα και το όνομα της αποδείκνυε ότι η Χαμπού ήταν χριστιανή. Ο αρχιεπίσκοπος συγκατένευσε. Η Χαμπού κηδεύτηκε στην εκκλησία του διπλανού χωριού και τάφηκε στην Αντρολύκου. Ο «αγράμματος» βοσκός, ο
Χασάνης, ο μορφωμένος πιο πολύ και από τους “μορφωμένους” βρήκε τη χρυσή τομή: Στο μουσουλμανικό νεκροταφείο του χωριού θα ήταν προσβολή να τη θάψει. Ανήκει στους μουσουλμάνους. Έφτιαξε ένα μικρό χώρο κολλητά πάνω στο νεκροταφείο, το έφραξε και την έθαψε εκεί. Της έφτιαξε τζιβούρι και σταυρό και πάει κάθε πρωί και την επισκέπτεται. Έδωσε εντολή, όταν έρθει κι η σειρά του – όπως τους Εγγλέζους θα πρόσθετα, που πιάννουν τον σιηπέττον τους ή το φαϊν τους – να τον θάψουν δίπλα στην Χαμπού και να βάλουν στον τάφο του τη μουσουλμανική πέτρα – ruhuna fatiha. Σε μένα ανέθεσε να βάλω στον τάφο και των δυο τους μια κυπριακή σημαία. Ερμηνεύω την επιθυμία του όχι σαν μια άρνηση της εθνικής ταυτότητας. Αλλά σαν μια άρνηση του εθνικισμού, που εκφράστηκε με την υπερβολή των σημαιών.

Αδέρφιν, αν δεν πεθάνω πριν από σένα, σου υπόσχομαι ότι θα υψώσω τη σημαία στον τάφο σου, όπως επιθυμείς. Και σκέφτουμαι, αν πιο πολλοί άνθρωποι σκεφτόντουσαν και ζούσαν όπως εσείς σκεφτόσαστε και ζήσατε, ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος"

Στην φωτογραφία ο Χασάνης στο βουνό πάνω από την Αντρολύκου 11.01.1997

πηγή

Σώτος Κτωρής "Τουρκοκύπριοι Από το Περιθώριο στο Συνεταιρισμό (1923-1960)

Είναι ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία στη υπάρχουσα βιβλιογραφία (παρόλη τη τσιμπημενη τιμή του).

Είναι τόσο συμπικνωνμένες οι πληροφορίες του βιβλίου , που αν επροσπαθούσα να το παρασουσιάσω ανα κεφάλαιο (όπως εκάμαμεν για άλλα βιβλία πιο παλιά) θα έφκαινε τετραπλοσέντονο. όποταν ότι τζαι γράψουμε δεν παύει να είναι παρά αποσματικό.

όπως λέει και ο τίτλος, δεν προσπαθεί να τα εξηγήσει όλα, αλλά παρουσιάζει την ιστορία των τκ που το 1923 (βασικά που το 1978) ως το 1960.

Φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει μελετήσει σειρά αρχείων, εκ και βρεττανικών. Όντας γνώστης της τουρκικής, εμπόρεν να παρακολουθήσει εκτεταμένα τον τκ και τουρκικό τύπο της εποχής.

Το βιβλίο έχει χαρακτήρα μάλλον "ιστορικού". Δεν χρησιμοποιά κανένα " αναλυτικό μοντέλο" για να εξηγήσει τα ευρήματα του, τα οποία κάποιες φορές βοηθούν , κάποιες άλλες όμως, όταν είσαι πεποισμένος ότι το μοντέλο σου εν σωστό, συνήθως οδηγήσε στο να προσαρμόζεις τα δεδομένα ώστε να χωρούν στο μοντέλο. Παρόλαυτα είναι προσεκτικός στες ορολογίες που χρησιμοποιά (είναι ξεκάρος ασ πούμε στο να διαχωρίζει εκ και τκς από τις ελίτ τους).

Το βιβλίο καταρίπτει σειρά μύθων που βρίσκουμε στην εκ βιβλιογραφία στην οποία η παρουσιάση του κυπριακού συνήθως ασχολείται με την αμερική τη βρεττανία, τη τουρκία, τη χούντα, την εκοα ββιυ, τον μακάριο και το γρίβα..... Οι τκ απουσιάζουν ως υποκείμενο, αλλά πιο σημαντικό απουσιάζουν ως υποκείμενο το οποίο εμπορούσε δραματικά να επιρεάσει τες εξελίσεις. Παρουσιάζονται απλά ως υποχείρια της βρεττανίας στο γνωστό "διαίρει και βασίλευε" και αργότερα της τουρκίας η οποία είχει ως μακροχρόνιο στόχο την διχοτόμιση.  Και αυτός ο μύθος καταρρίπτεται συντριπτικά.

Το συγκλονιστικό είναι ότι, αυτή η παράλειψη της εκ ελίτ, φαίνεται να ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που οδήγησεν στην αποτυχία στο να επιτευχθεί ο στόχος της ένωσης. Και όμως η εκ βιβλιογραφία εξακολουθούσε μέχρι σήμερα να αγνοεί τους τκς και τη δυνατότητα τους να επιρεάσουν τες εξελίξεις. Και όμως....

Η τύφλα μας δεν περιγράφεται...


Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον η πορεία των τκ στη συγκεκριμένη περιόδο. Πολλύ συμπυκνωμένα :
Από κυριάρχη ομάδα εβρεθήκαν σε λίες δεκαετίες να υποσκελίζουνται οικονομικά και θεσμικά που τους εκς. Σε ούλλη τη πορεία όμως, (ακόμα και πριν αναπτύξουν οι ίδιοι εθνική συνείδηση) ήταν ξεκάθαροι ότι δεν θα αποδέχουνταν την ένωση - ούτε και την αυτοδιάθεση.
Ο στόχος τούτος δεν άλλαξε ποτέ, παρόλο που η στρατηγική τους για να το πετύχουν άλλαξεν αμέτρητες φορές.
Ακολουθήσαν μιαν δική τους ιδεολογική πορεία , η οποία (όπως τζαι σε εμάς) εχαρακτηρίζετουν που διάφορα μπαιράκκια με διεφθαρμένη εξουσία, αλλά (σε αντίθεση με εμάς) δεν επιρεαστήκαν καθόλου που αριστερές ιδέες, και οι κόντρες τους ακολουθήσαν τη πορεία της τουρκίας μεταξύ κεμαλικών και οθωμανικών.
Παρόλο που υπήρχαν οικονομικές συναλλαγές με τους εκς, η ελίτ τους (και κατά συνέπεια οι μάζες) ποτέ δεν μας εμπιστεφτήκαν. Για λόγους οικονομικούς αλλά και ιστορικούς, αναπτύξαν τεράστιες φοβίες σε σχέση με εμάς (συνδρομό σεβρών, σύνδρομο κρήτης κλπ), άλλωτε βάσιμες, άλλωτε ανυποστατες και άλλωτε κατασκευασμένες που την ελιτ τους. Βεβαίως , οι δηλώσεις των δικών μας πολιτικών αλλά και η αθρογραφία των εκ εφημερίδων δεν έκαμνε βεβαίως τίποτε άλλο από το να επιβεβαιώνει τους φόβους τους.
Μέχρις ότου καταφέρουν να αλλάξουν τη πολιτική της τουρκίας στο κυπριακό (και ναι έτσι έγινε και όχι αντίστροφα),  για μεγάλο διάστημα, μη έχοντας άλλη επιλογή εγκωλπόνουνταν τους βρεττανούς (παρόλο που ήταν πεπεισμένοι ότι οι εγγλέζοι επαίρναν το μέρος μας). Η σχέση τους όμως δεν ήταν ποτέ αγαστή, αντίθετα την εχαρακτήριζε μια έντονη καχυποψία, ήταν ενίοτε συγκρουσιακή και σίγουρα συνεχώς μεταβαλλόμενη.
Ενώ είχαν ένα σταθερό στρατηγικό στόχο , αυτόν της αποτροπής της ένωσης, τους επήρεν δεκαετίες να καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα δικό τους στόχο - ο οποίος λόγω των συνθηκών εμταβαλλόταν επίσης ραγδαία (ένωση με την τουρκία, διχοτόμιση, δικοινοτισμός )
Σε αντίθεση με εμάς, με το σύνταγμα του 60 οι βασικοί τους στόχοι επιτευχθήκαν - αποτρέψαν την ένωση, και αποτρέψαν το ενδεχόμενο να είναι μειονότητα σε ένα ανεξάρτητο κράτος.


Όπως περιγράφεται πιο πάνω, η εξωτερική πολιτική της τουρκίας, σε σχέση με το κυπριακό, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί προσχεδιασμένη. Μέχρι το 50, δεν τους απασχολούσε ιδιαίτερα το κυπριακό. Η προτεραιότητα τους ήταν το ΝΑΤΟ. Αυτό που άλλαξε τη στάση τους ήταν
1. Οι τουρκοκύπριοι. Ακολουθώντας τες δικές μας τακτικές, εχρησιμοποιήσαν τις φοιτιτικές οργανώσεις και τον τύπο, επιρρεάζοντας σε τέτοιο βαθμό τη κοινή γνώμη που αναγκαστικά έγινε θέμα εξωτερικής πολιτικής. Όμως η τουρκία (όπως ακριβώς τζαι η ελλάδα) αφού έπρεπε να βάλει στη ζυγαριά πολλά παραπάνω θέματα από ότι η τκ ελιτ, ήταν συχνά πιο διαλλακτική  που τους τκς. Η κατάρευση π.χ. του συμφώνου της βαγδάτης έφερνε τη τουρκία σε τέτοιο βαθμό απομόνωσης που δεν εμπόρεν να επιμένει σε μαξιμαλιστικούς στόχους - έτσι που υπό τις συνθήκες η ζυρίχη μια χαρά την εβόλεψε
2. Η δική μας εμμονή με τη διεθνοποίηση που δεν άφηνε τζαι πολλά περιθώρεια στη τουρκία παρά να εμπλακεί
3. Από ένα σημείο και μετά τους επαρακινήσαν και οι εγγλέζοι να αναμειχθούν


Όσον αφορά δε τη βρετανία, το βιβλίο καταρίπτει σειρά μύθων στους οποίους πιστέφκουμε.
Σε μεγάλο βαθμό θα έλεγα, δεν καταρίπτει την λεγόμενη ιμπεριαλιστική ανάλυση , αλλά κυρίως τον τρόπο που την κάμνουμε. Και ο τρόπος που γίνεται στη εκ βιβλιογραφία έχει συνήθως τα εξής μεθοδολογικά προβλήματα
1. Αποκλείει παντελώς τη δυνατότητα των τοπικών υποκειμένων να εππιρεάσουν τες εξελίξεις (κάποιες φορές με τρόπο καθοριστικό), θεωρώντας ότι είτε δεν μπορούν, είτε είναι απλά υποχείρια των μεγάλων δυνάμεν
2. Κρίνει εκ του αποτελέσματος , θεωρώντας ότι αφού κάτι έγινε αναγκαστικά επροσχεδιάστηκε. Αποκλείει τη πιθανότητα, να μην υπάρχει μακροχρόνιος σχεδιασμός, να έχουν τη δυνατότητα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να επανακαθορίζουν τα συμφέροντα τους, ή/και να τα προσαρμόζουν ανάλογα με τες συνθήκες. Αποκλείει δε εντελώς τη πιθανότητα μια πολιτική που εσχεδιάστηκε που μιαν ιμπεριαλιστική δύναμη να απότυχε.

Η απόριψη των πιο πάνω,  δεν κάμνουν βεβαίως τη πολιτική των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ούτε "καλή", ούτε "ηθική" ούτε "πολιτική αρχών". Αλλά αν εμείς θέλουμε να αντισταθούμε, είναι σημαντικό να καταλάβουμε τι ακριβώς κάμνουν.

Η βρετανική πολιτική σε σχέση με το κυπριακό τη περιόδο που περιγράφεται είναι σε μεγάλο βαθμό αλλοπρόσαλη.
Κατά αρχή το περίφημό "διαίρει και βασίλευε". Οι εγγλέζοι δεν εχρειάζετουν να μας διαιρέσουν. Μια χαρά διαιρεμένοι είμαστουν. Ήβραν έτοιμες διαιρεμένες δομές που τους οθωμανούς τες οποίες εσυνεχίσαν.  Και όταν τελικά εχρησιμοποιήσαν τους τκς, υπήρχε μεταξύ τους εσωτερική διαφωνία, 'ασε που  το αποτέλεσμα αυτής της στρατιγικής απέτυχε παντελώς.

Όταν το δικό μας αίτημα για ένωση εγίνετουν πιο "διεκδικητικό" με τη διεθνοποίηση και τον ένοπλο αγώνα, ο άγγλος πρέσβης στην άγκυρα εθεωρούσεν ότι ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσουν  οι έλληνες να ζητούν ένωση, είναι να ανακατώσουν τους τκς και τη τουρκία και να μας απειλήσουν με τον κίνδυνο της διχοτόμισης. Οι αποικιακοί κυβερνήτες δε, εδιαφωνούσαν. Σε καμία περίπτωση δεν εθέλαν να έχουν να αντιμετωπίσουν 2 εθνικισμούς στη κύπρο, οι οποίοι θα εσυγκρούονταν και μεταξύ τους και με τους εγγλέζους (για να πειστεί ο χάρτιγκ έπρεπε πρώτα ο μακάριος να οδηγήσει τες συνομιλίες μαζί του σε κατάρευση). Μάλιστα, οι τοπικοί διοικητές κατα καιρούς εκφράσαν την άποψη (όπως αργότερα και ο αγγλικός τύπος αλλά και οι αμερικάνοι) ότι δεν έπρεπε να αππώνουν τους τούρκους γιατί στο τέλος της ημέρας ήταν ένα νησί με ελληνική πλειοψηφία!
Σε σχέση με τον αρχικό στόχο, η πολιτική αυτή απέτυχε. Γιατί, όντως οι εθνικισμοί στην κύπρο εγίναν ανεξελεγκτοι, ανακατώσαν σε τέτοιο βαθμό τη τουρκία (που της ήταν αδύνατο να υποχωρήσει στο θέμα της ένωσης) που το ζήτημα επροκαλούσε πλέον προβλήματα στη νοτιοαναλική πτέρυγα του ΝΑΤΟ (εξωργίζοντας για αυτό τους αμερικάνους).
βεβαίως τελικά οι εγγλέζοι δεν εχάσαν.
επανακαθορίσαν τα συμφέροντα τους (από το "κύπρος ως βάση" στο "βάσεις στη κύπρο") τζαι αφήκαν την ελλάδα με τη τουρκία να διαπραγματευτούν ένα δικοινοτικό κράτος.

Οπόταν πάλε κερτισμένοι εφκήκαν - απλά όχι με τον τρόπο που φανταζόμαστεν.


Επιγραμματίκα κάποιοι άλλοι μικροί μύθοι που καταρρίπτονται

Ο μύθος του "δημοψηφίσματος στο οποίο μάλιστα εψηφίσαν και τουρκοκύπριοι".
Αν αγαπάτε, ο κτωρής έκατσεν τζαι εθκιέβασεν ούλλα τα ονόματα που υπογράψαν, και ήβρεν μόνο 42 τκ ονόματα (τα οποία παραθέτει!)- τους οποίους κανένας δεν φένεται να ξέρει ποίοι είναι!
Το γεγονός ότι, ακόμα και πριν το δημοψήφισμα, οι τκ εκάμναν συχνές μαζικότατες διαδηλώσεις ενάντια στην ένωση (οι οποίες είναι κατεγραμένες και στον εκ τύπο), δεν ήταν φαίνεται σημαντικό για να αναφερτεί στην εκ βιβλιογραφία.... τζαι ζούσαμεν τόσα χρόνια με το παραμύθι....


Και κάποιοι εξ αριστερών μύθοι.
Είναι κάποια πράματα που βεβαίως απασχολούν μόνο τους αριστερούς γιατί έτσι τζι αλλιώς το ακελ δεν ήταν στο επίκεντρο των αποφάσεων τη συγκεκριμένη περίοδο και δεν μπορεί να του χρεωθεί η μεγάλη αποτυχία των τακτικών της εκ ελιτ.

Λοιπόν,
Το ακελ, δεν ασκούσε καμία επιρροή στους τκς... Καμία...
Οι τκ μέλη του ακελ, δεν ήταν παρά ελάχιστοι. Και οι δύο βασικοί λόγοι ήταν οι εξής
1. Οι τκ δεν επιρεαστήκαν καθόλου από τις αριστερές ιδέες της εποχής. Η ρητορική της ελίτ τους εκτός απο ανθελληνική και εθνικιστική ήταν βαθύτατα αντικουμμουνιστική. Έτσι που ένα που τα βασικά επιχειρήματα των τκ για να αποτρέψουν την ένωση ήταν το ότι,  οι μισοί εκ είναι κουμμουνιστές και με την αυτοδιάθεση  θα γίνει το νησί κουμμουνιστικό (κάτι που εξηγά εν μέρη και την εναρκτήρια δήλωση της εοκα για αποκλεισμό των κουμμουνιστών)
2. Το Ακελ και να ήθελε δεν μπορούσεν γιατί δεν ήταν διαθετιμένο να αποκυρήξει την ένωση - που ήταν ανάθεμα για τους τκς.

Δεν ήταν βεβαίως ίδια η θέση του ακελ με της δεξιάς. Όπως σωστά αναφέρει ο κτωρής η δεξιά χαρακτήριζε την παρουσία των τκ ως "ιστορική κακοτυχία" ενώ η αριστερά εδιακκύρητεν το σεβασμό στα δημοκρατικά δικαιώματα της μειονότητας..... Αλλά η ένωση, ένωση....έτσι που όπως αναφέρει ο κτωρής "Είναι άξιον απορίας πως η ανάλυση ενός κόμματος όπως το ακελ , που στήριζε την μαζικότητα του στη ρεαλιστική αποτιμηση της κυπριακής κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, αγνοούσε τόσο πεισματικά τις τκς πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες".
Αν οι τκ, δεν εκατανοούσαν το λόγο στήριξης της ένωσης τότε τζίηνοι εφταίαν.... ήταν αντιδραστικοί "αδιαπεδαγώγητοι" κλπ.
Δεν εκάνεν που "ιεραρχούσεν ως προτεραιτότητα τη μαζικοποίηση ανάμεσα στους εκ" , εφταίαν τους τκς γιατί δεν επίθουνταν!


Τα πράματα ήταν κάπως διαφορετικά στις συντεχνείες, όπου οι τκ είχαν μια πιο μαζική παρουσία στη ΠΕΟ.... αλλά πάλε.... η υπερβολή βλάφτει....

Οι τκ ήταν μέλη της ΠΕΟ γιατί οι συντεχνείας "εγγυόταν" καλύτερους όρους εργοδότησεις (που τζαιρός που οι συντεχνείες εκάμναν έτσι πράματα!) , αλλά και σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των τκ, γιατί η ΠΕΟ "εφάρμοζε πολιτική αποκλεισμού των τουρκικών συντεχνειών από πολλές επιχειρήσεις"

Όσο για τες μεγάλες κοινές απεργιακές κοιντοποιήσεις των μεταλλορύχων "κατέστησαν εφικτές μόνο μετά την υιοθέτηση μιας προσεκτικής ρητορικής στο ζήτημα της ένωσης" (σήμερα θα το ελέαμεν "επικοδομητική ασάφεια").

Όταν δε, οι τκ προχωρούν στη δημιουργία δικών τους συντεχνειών, λόγω της "άκαμπτης ενωτικής ρητορικής της ΠΕΟ" . ο μεγάλος ήρωας της αριστεράς Ντεβρις αλί Καβαζογλου στέλνει ανοικτή επιστολή στον συνδικαλιστή της ΠΕΟ Στέλιο ιακωβίδη  (της οποίας μεγάλο μέρος παρατίθεται και ξεκινά κάπως έτσι)
"Δεν μπορούσα να σταματήσω να γελώ όταν διάβασα το γεμάτο ηλιθιότητες άρθρο σας ....Σας απαντώ τους λόγους που πρέπει να χωρίσουμε από εσάς"... Και του τα χώνει... Γιορτάζετε μόνο τις δικές εθνικές επαιτίους.... στέλνεται αιτήματα για ένωση χωρίς να μας ρωτήσετε.... ενω ισχυρίζεστε ότι είμαστε όλοι αδέλφια δεν υπάρχει στην επαρχιακή επιτροπή ούτε ένας τούρκος κλπ κλπ....

Σκέφτου, να εθκιεβάζετουν καμιά φορά τούτη η επιστολή σε ένα που τα μνημόσυνα των μισιαούλη και καβάζογλου.... Θα εμαθέναμεν κάτι παραπάνω.... Γιατί αν δεν το μάθεις πως θα το διορθώσεις ;


Το βιβλίο λέει τζι αλλά.... Που δεν χωρούν σε τούντο σεντόνι
Αξίζει, πραγματικά αξίζει...
Συνίσταται ανεπιφύλακτα
Θκιεβάστε το

Ψήφος στο Δράσυ-Eylem

Έτο που ήρταν τζαι εκλογές που τα εν θα το σύρουμεν με άσπρο με μάυρο.
Αν τζαι στες προηγούμενες ευρωεκλογές, αν πιστέφκεται, (τζαι παρόλο τον αντιακελισμο που συχνά μας κατηγορούν ότι μας διακατάχει), εβάλαμεν την του κόμματος.
Που τζιαμέ τζαι τζει αλλα τζαι πιο πριν... όσπρο....

Τούτην την φορά έχουμε έστω μιαν επιλογή.

Προβληματική σε πολλά επίπεδα, αλλά εν τζαι ζητούσαμεν ποττέ τζαι το τέλιο.

Σε πρώτο στάδιο, φαίνεται να είναι 6 "προσωπικότητες" του χώρου της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, χωρίς να μιλούμε για κάτι πιο οργανωμένο. Κάτι που όπως τζαι να το κάμεις είναι προβληματικό.

Κάποιοι δε που τους υποψήφιους θα έχουν να αντιμετωπίσουν επιχειρήματα που ίδιοι εθέταν όταν εσυζητήτουν η πιθανότητα να κατεβεί υποψήφιος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στες τελευταίες προερδικές.
Επιχειρήματα του στυλ
- Δεν πρέπει να διασπάσουμε το κίνημα τωρά που δέχεται έτσι επίθεση (λες τζαι ευθύνεται η εξωκοινοβουλευτική αριστερά , χωρίς ποττέ να κατεβεί τζαι που αναλώνεται σε συζητήσεις μεταξύ τους, που έππεσεν το ακελ που το 33-34% στο 25-26% ..... τζαι το 33% ήταν με πολλά λιότερη αποχή)
- Δεν είμαστε έτοιμοι, δεν υπάρχουν οργανωτικές δομές
- Αν κατεβούμε τζαι πιάσουμε χαμηλά ποσοστά θα υπάρξει απογοήτευση κλπ κλπ

Σε σχέση με το οργανωτικό κομμάτι, η προσπάθεια τούτη θα μπορούσε να είσσιεν παραπάνω δυναμική.
Αν εξεκίναν πιο νωρίς, με κάποιο πρόγραμμα , αντί να περιμένει να ανακοινωθεί ένα μήνα πριν τες εκλογές.
Αν εκαλούσαν το κόσμο που ήθελε μια τέτοια κάθοδο που τα πέρσι. Αντί να ήταν 6 θα εμπορούσαν να ήταν 56, να βουρήσουν να δώκουν φυλλάδια, να κάμουν εκδηλώσεις, να γράψουν κείμενα κλπ
Και το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για τις 2 τκς.
Δεν καταβαίνουν ως μέλη κάποιας οργάνωσης.
Μάλιστα αν κατάλαβα καλά η μια εκ των δύο έχρειάστηκε να παραιτηθεί που το κόμμα στο οποίο άνοικεί, για να βάλει υποψηφιότητα.

Τέλος πάντων, μια σωστή κίνηση πρέπει να επιβραβεύεται όταν γίνεται



Όπως είπα τζαι αλλού, όταν υπήρχε μόνο η υποψηφιότητα λεβεντ, έσσιει σημασία η ψήφος σε τκ, έστω σε συμβολικό επίπεδο.
Ακόμα παραπάνω, όταν υπάρχει κοινό ψηφοδέλτιο.
Τζαι έσσιει σημασία, ότι το ετολμήσαν. Ασ το προσπαθήσει μια άλλη αριστερά,  απλά έτσι για να δούμε τι απήχηση θα έσσιει.
Τζαι ποδά τζαι ποτζίει.

Μόνο τζαι μόνο για τούτα τα θκύο εμείς θα τους στηρίξουμε.
Στην ουσία η στήριξη αφορά μόνον τούντους θκύο τους συμβολισμούς.

Έχουμε τις επιφυλάξεις μας ότι θα μπορούσε να καταστεί, πυροτέχνημα.
Θα δούμε βεβαίως και το "πρόγραμμα" , αν και από καιρό δεν πιστέφκουμε στα προγράμματα.
Αφενώς γιατί δεν μιλούμε για προεδρικές, όπου διεκδικείς εκτελεστική εξουσία - τζαι μπορείς δυνητικά να βάλεις κάτω πιο πρακτικές προτάσεις.
Τζαι αφ ετέρου, το πιο εύκολο πράμα είναι να κάταρτήσεις ένα πρόγραμμα ή ένα καταστατικό. Αριστεροί με χρόνια στο χώρο, μπορούν να το κάμουν σε θκυό ώρες.
Στο κάτω κάτω τι πα να πει "δημοκρατική παιδεία" ή "στήριξη στον αγώνα των εργαζομένων;"

Τέλος πάντων, σε πρώτο στάδιο  είμαστε μαζί τους.
Και θα κριθούν ανάλογα.

Καλήν αρχή και καλές επιτυχίες.

Ας αρκέψουμε που κάπου τζι ας μεν ιξέρουμε το τέλος

εξεκίνησα να το γράφω τούτο τον τζαιρό που η βουλή πρώτα εκαταψήφισε τζαι ύστερα εψηφίσε τα μνημονιακά ρυάλια τζαι υποχρεώσεις για το συνεργατισμό.... Τελικά έμεινε τζιαμέ... Τωρά με τη φόκους εξαναθημήθηκα το.... τζαι το επέκτεινα τόσο όσον να γίνει ένα σεντονί για την αριστερά ευρύτερα..

Εξεκίναν έτσι

Μέρες μετά το φιάσκο στη βουλή, να ασχοληθούμε τζαι εμείς με τα τεκτενόμενα του συνεργατισμού.

Είχα το γράψει ξανά.
Τζαι οι θκύο οι παππούδες εδουλέψαν εθελοντικά για να κτιστούν τα συνεργατικά των χωρκών τους.
Όπως εξιστορεί ο παππούς, ευτυχώς που εγίναν τα συνεργατικά τζαι εγλυτώσαν τα χωράφκια του κόσμου (8% αν θυμούμαι καλά εχρέωνε ο συνεργατισμός , οι τοκιστές 12%)....
Ο ένας παππούς που ένα σημείο τζαι μετά,  επαρέτησε τες συνεργατικές γεωργικές οργανώσεις. Άμαν ήταν να ρτουν τα λιπάσματα, οι σπόροι τα φάρμακα πρώτα εκανονίζαν τους δικούς τους. Άμαν ήταν να φκουν τα πρώιμα, πρώτα οι δικοί τους τζαι εμάς να αφήνουν πα στα δεντρά.
Ο δε άλλος.... Ακόμα μέχρι πρόσφατα που τον εχάσαμεν, εδιένεν τα φρούτα  της συνεργατικής....

Στη κύπρο , είχαμε τζαι το χαρακτηριστικό ότι συνεργατικά ήταν τζαι δεξιά τζαι αριστερά (παρόλο που μόνο το ακελ σε επίπεδο ρητορικής τα υπερασπίζεται). Άλλα είτε δεξιά είτε αριστερά, το ίδιο χαίριν είχαν.

Στη πορεία το τραπεζιτικό τους κομμάτι έγινε μια κανονική τράπεζα. Λόγω μεγέθους, δομής και συντηριτισμού ο συνεργατισμός δεν έπαιξεν στα κουμάρκα. Τζαι όμως εν 1.5 δις που κάτω !!!
Γιατί ;
Γιατί ως συνήθως , δώστου τούτου εν συγγενής, δώστου τζαι τούτου εν κουμπάρος, τελικά εκάμαν τα σιόνι. Γιατί έχασεν τον προσανατολισμό του. Ελειτούργαν κανονικά σαν τράπεζα. Καταναλωτικά δάνεια, ούλλες τες χρεώσεις των εμπορικών τραπεζών εβάλαν τες τζαι τούτοι, τζαι όπως έπαιρνε τα επιτόκια η αγορά "αναγκάζουνταν" να ακολουθήσουν.... Τζαι ως συνήθως γιατί εσάζαν τους δικούς τους.... Θυμούμαι σε ένα συνεργατικό που έκαμα αίτηση μια φορά για δουλειά - επιάσαν τηλέφωνο τον ξάδερφο του πατέρα μου, για να μάθουν για το ποιόν μας. Είμαστεν ασίλα αριστεροι ;

Υπό τούτες τες συνθήκες εν τζαι αξίζει να σωθεί.
Δεν έχει τίποτε συνεργατιστικό για να αξίζει τον κόπο.....


Βεβαίως η δικαιολογία είναι πάντα έτοιμη.
Σε συνθήκες καπιταλισμού τι έπρεπε να κάμει....

Σε ένα κείμενου του Στάθη, προειδοποιητικό για τον ΣΥΡΙΖΑ (για να μην γίνει πασοκ), έλεεν μεταξύ άλλων

"Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει ήδη αρκετή δύναμη απ’ τον λαό για να στήσειτηλεοπτικό κανάλι - λαϊκό, χαρούμενο και γενναίο, για να δημιουργήσει λαϊκή τράπεζα, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αρχίσει να κυβερνά πριν να κληθεί να κυβερνήσει και για να κληθεί να κυβερνήσει."

http://www.enikos.gr/stathis/146435,Oxi_peri_alla_yper_Aristeras.html

Αυτό Ακριβώς !

Εν τζαι έσσιει τόση σημασία,  ότι το πιο πάνω αναφέρεται στον σύριζα τζαι τες αμφιβολίες που έχουμε αν θα τα καταφέρει.
Είτε πιστέφκεις σε μιαν όλική ανάτροπή είτε σε μια μερική, που κάποθεν πρέπει να αρκέψεις.

πριν μια εφτομαδα στο μνημόσυνο του παππού σε γνωστό "κόκκινο" χωριό, οι αριστεροί χωριανοί εσυζητούσαν μεταξύ τους.... Τζαι άκουες που απλό κόσμο να λαλεί :
Να τον χαλάζουμε τον συνεργατισμό τζαι να τον ξανακάμουμε που την αρκή. Ενεν εμείς που τον εχτίσαμεν τζαι τότε ;
Δεν εσυμφωνούσαν βεβαίως οι κεφαλές του χωρίου, αλλά ακόμα ακούεις από το κόσμο όμορφα πράματα.

Οι θέσεις του ΑΚΕΛ για το συνέδριο ήταν ενδεικτικές. Αναφέρετουν συγκεκριμένα για το συνεργατισμό ότι έχασεν τον προσανατολισμό του, αλλά τζαι για τον κόσμο της αριστεράς που λιον επαρασύρθηκε, λίον δεν διαπαιδαγωγείται πλεόν... εγίνετουν εν ολίγοις πολλή κουβέντα για την "ηθική του κουμμουνιστή" .

Ίσως ναν που τζιαμέ που πρέπει να αρκέψει μια νέα προσπάθεια.
Αφού
 έτσι τζι αλλιώς, δεν ξέρουμε ακριβώς πως θα είναι το σύστημα μετά την ανατροπή. Ούτε ξέρουμε, ούτε συμφωνούμεν - δεν είναι τελως πάντων παρά μια θεωρητική άσκηση.
Αφού,
 όταν πιάσει την εξουσία η αριστερά , δεν μπορεί να αλλάξει πολλά πράματα γιατί η κεντρική εν ανεξάρτητη, η βουλή είναι κυβερνώσα, η ΕΕ τζαι ευρώ δεν αλλάσουν, όπως ούτε και το παγκόσμιο σύστημα.....
Λαμβάνοντας υπόψιν πλέον
ότι εκατάντησεν πλέον το ακελ να προσδοκεί στη καλύτερη σε ένα 25% τη στιγμή που συναγερμός προσδοκά 38%...

Ίσως να είναι τζαιρός να αρκέψουμε που κάπου.

Τουλάχιστον, ας πάμε πίσω στους παλίους τζαιρούς τζαι να ξεκινήσουμε που το απλά.
Ασ δείξουμε στο κόσμο μέσα που τη πράξη σε μικρο-επίπεδο ότι η αλλυλεγγύη εν καλύττερη που το κυνήγι του "ιδιωτικού συμφέροντός".

έτσι τζι αλλιώς η πιο όμορφη περιόδος των σοβιέτ, ή του κινήματος ευρύτερα ήταν πριν γίνει εξουσία.

Τζαι ξεκινάς που το απλό ερώτημα που ελάλεν τζαι τότε ο νιονιος, για να αποφασίσεις με ποιούς θα πας τζαι ποιούς θα αφήσεις.

Τζαι ξεκινάς που πάνω τζαι πάεις κάτω σε όλο το κίνημα

Αρά ο πρώην πρόεδρος, δεν δέχεται εισφορές που το σιακόλα για να κάμνει ταμεία αλλυλεγγύης (τζαι ταυτόχρονα να τον διευκολύνει στη λίμνη) χωρίς να τον ενδιαφέρει η κατάσταση των εργαζομένων του.
Το κόμμα δεν δέχεται εισφορές που τους επιχειρηματίες. Όπως λαλεί τζαι ο άνευ στα δικά του "όμως ΕΜΕΙΣ [ένα κόμμα που εκπροσωπεί τους εργαζομένους] τι σχέση μπορεί να έχουμε με επιχειρηματίες και δη της εμβέλειας και της ιστορίας του Ζολώτα;"
Τούτο σημαίνει, μειωμένα οικονομικά, άρα πιο περιορισμένες δυνατότητες... Αλλά εφτάσαμεν στο τζαιρό που πρέπει να ξέρει ο κόσμος με ποιους είσαι.
Η ΠΕΟ πρέπει να ξεκινήσει επιτέλους να γίνεται πιο μαχητική.
Τα αριστερά σωματία πρέπει να αποφασίσουν. Επιτυχίες με επιχειρηματίες και σωματία -εταιρείες ή σωματία του λαού έστω τζαι χωρίς πρωταθλήματα.
Ο συνεργατισμός ας γίνει αυτό που λαλεί το όνομα του.
Σημαίνει ότι ενεν η δουλειά του στες φούσκες να διά καταναλωτικά δάνεια τζι ας χάσει πελάτες.
Σημαίνει ότι τζαι δεν θα ανταγωνίζεται τους άλλους στα ψηλά καταθετικά (για να σκοτώνει ως συνέπεια τούτου τους δανειολήπτες). Τα ρυάλια στο συνεργατισμό δεν τα βάλεις για να ξεπουλιάζουν τζαι να γίνουνται παρπάνω ρυάλια. Βάλεις τα για να βοηθήσεις τζαι να βοηθηθείς... τζι ας χάσεις πελάτες.
Στην Ελλάδα εθκιέβαζα πριν λίον τζαιρό άνεργοι καθηγητές κάμνουν φροντηστήρια αλλυλεγύης στες γειτονιές τους. Οι μαθήτες πληρώνουν αν έχουν.... Στο κάτω κάτω οι καθηγητές είτε άνεργοι ενι, είτε δουλέφκουν με 700 ευρώ για 9 μήνες...
Ασ μεν φκει ο κομματικός μηχανισμός έξω στες εκλογές για να πείσει τους απογοητευμένους ψηφοφόρους. Ασ χρησιοποιηθεί για να κάμει δίκτυα αλληλεγγυής. Οικοδόμοι, καλουπσίες, αγρότες δάσκαλοι, γιατροί...... Ακόμα τζαι μεις των  γραφείων, κάτι εν να έβρουμε να προσφέρουμε.
Ας ξαναφκεί η αριστερά στες γειτονιές τζι ας αφήκει τα τηλεοπτικά πανελ....
Εκαταντήσαμεν η ακροδεξιά, η χαμάς και η μουσουλμανική αδελφότητα να το έχουν συλλάβει τούτο τζαι εμείς  τζιημούμαστεν.

Ούλλα τα πιο πάνω έχουν το κόστος τους.
Ούλλα.

Εν ιξέρω, ίσως να είναι τούτα όνειρα θερινής νυχτός.
Ίσως να μεν έχουν καμιά σημασία, αν δεν αλλάξει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.
Δεν ξέρω,
Μπορεί να αλλάξει ή μπορεί να μεν αλλάξει.
Σίουρον ένι πάντως πως μιαν ζωή έχουμε.
Κάτι πρέπει να κάμουμε
Που κάποθεν πρέπει να αρκέψουμε.
Πως αλλιώς θα πείσεις τον κόσμο ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός αν δεν ξεκινήσεις που τα μιτσιά ;
Ως τζι ο χριστός για να πείσει έκαμνε θαύματα, εν εμείνισκεν στην πάρλα.

Εν μαλακιές που λαλώ ;

Δεν μας παρετάτε με τα κοινά ανακοινωθέντα ; ή γιατί δεν πρόκειται τούντη φορά να μπω στες ίδιες συζητήσεις

εφκήκε τελικά ακόμα ένα κοινό ανακοινωθέν, τζαι ξανά το ίδιο φκιολί...

ο νικόλας να κάμνει κριτική, οι άλλοι να του απαντούν.
Υπάρχει μια έντιμη ναινεκική προσπάθεια εδώ

 Εγώ απλά δηλώνω ότι αν φτάσουμε τελικά σε νέο σχέδιο, ή ακόμα τζαι τωρά με το κοινό ανακοινωθέν - δεν θα ξαναμπώ σε αυτές τες συζητήσεις.
Θα εμπορούσα να μπω, αλλά αν μπεις στη διαδικασία να απαντάς νομικίστικα παίζεις στο γήπεδο τους τζαι εγώ θεωρώ ότι εν σε άλλο γήπεδο που έπρεπε να παίζεται τούτη η συζήτηση

Λοιπόν, πέρα που τη νομική υπάρχει η πολιτική, η ιστορία, η οικονομία τζαι η κοινωνία.

Κανένα που τα κράτη που εδιχοτομηθήκαν , εκαταλήξαν τζιαμέ γιατί ήταν παρθενογεννημένα. 

Κανένα που τα κράτη που εδιχοτομηθήκαν, δεν οδηγηθήκαν τζιαμέ γιατί το συντάγμα ελάλεν ότι η κυριαρχία προκύπτει που λαούς, που θκύο στειτς, θκύο πολιτείες κλπ

κανένα κράτος δεν εδιχοτημήθηκε γιατί δεν ήταν ξεκάθαρη η ιθαγένια, ή η διεθνής προσωπικότητα.

Τούτα πρέπει να είσαι ο ντεκτάς ή ο  τάσσος για να τα πιστέφκεις.

Κατά κανόνα τα κράτη που διχοτομούνται   εν άλλοι οι λόγοι που τα προκαλούν. Εν οι άνθρωποι που κάμνουν τα κράτη να καταρέουν τζαι όχι τα συντάγματα.

Εν τζαι να κάμουμε μιαν εξαντλιτική λίστα που να καλύφκει ούλλες τες περιπτώσεις , αλλά μερικά βασικά μοτίβα.

Πολλές φορές έσσιεις μια πλειοψηφία (της ο οποίας η ελίτ), σε ένα ενιαίο κράτος  καταπιέζει τη μειοψηφία,  στρατιωτικά, πολιτικά , οικονομικά, πολιτισμικά ή απλά τους έχει αποκλειστεί (λόγω μεγέθους) η κάθε πρόσβαση στην εξουσία.  Βεβαίως υπάρχει και η περίπτωση η μειοψηφία να είναι πλούσια, να μεν τρώει καταπίεση και η ελίτ της να θέλει ένα δικό της κράτος (για να ικανοποιήσει τους "εθνικούς της πόθους", για να εκμετελευτεί για τη πάρτη της κάποιο φυσικό πλούτο, γιατί απλά δεν θέλει να πλερώνει άλλους φόρους για τη τεμπέλική πλειοψηφία κλπ)

Σε τούτη τη διαδικασία (επείδη μιλούμε για τον 20ο/21ο αιώνα) σύνηθες συστατικό είναι το ότι οι ελίτ των δύο ομάδων έχουν αναπτύξει έναν έντονο εθνικισμό που διαπερνά ούλλη τη κοινωνία, φτωχούς πλούσιους, ΜΜΕ, παιδεία, κοινωνία...ούλλους

Η μειοψηφία ανάλογα με τη δύναμη που έχει (ή νομίζει ότι έχει) , τζαι ανάλογα με τη καταπίεση που (νομίζει ότι/ φοβάται ότι θα) υπόκειται, ανάλογα με το μέγεθος της τζαι αν γεωγραφικά είναι διασκορπισμένη ή όχι, ξεκινά τζαι ζητά :
γλωσσικά / πολιτισμικά δικαιώματα,
τοπική αυτονομία
διαμιρασμό εξουσίας / ομοσπονδιακές δομές
διχοτόμιση.

Αν αποφασίσει τελικά να πάρει τα όπλα, συνήθως η επιτυχής κατάληξη (για τους στόχους της μειοψηφίας) επαφιέται στη
στρατιωτική της δύναμη
οικονομική της δύναμη
αν είναι γεωγραφικά συνγκεντρωμένοι σε ένα χώρο
αν έχουν βοήθεια από κάποιο άλλο κράτος (καμιά μάμα πατρίδα, καμιάν αμερική καμιά ρωσσία)
αν έχουν καμιά πλούσια διασπορά κλπ
τζαι τούτα ούλλα σε σχέση πάντα με το τι δύναμη έχει η πλειοψηφία που στόχο έσσιει να κρατήσει το κράτος ακέραιο.


Βεβαίως, ακόμα τζαι να πετύχουν μια διχοτόμηση με τα όπλα, μετά έρκεται το θέμα της αναγνώρισης.
Γιατί, ακόμα τζαι να έσσιεις δύναμη να επιβάλεις με τα όπλα ένα διαχωρισμό, εν τζαι μπορείς να επιβάλεις σε ούλλα τα υπόλοιπα κράτη να σε αναγωρίσουν.
Πόσον μάλλον στα 5 μόνιμα μέλη του ΣΑ που είναι τα σημαντικά (αν θέλεις να γίνεις μέλος των ΗΕ), τζαι συνήθως έχουν διαφορετικά συμφέροντα.
Έτσι για να αναγνωριστεί ένα νέο κράτος συνήθως η πιο βασική προυπόθεση είναι να αποδεκτεί τη νέα κατάσταση το κράτος στο οποίο πρηγουμένος άνοικεν.
Ιδαλλιώς θα μείνει χωρίς αναγνώριση (όπως η τβδκ) ή με αναγνώριση από μερικά κράτη (όπως το κόσοβο).



Άρα με βάση τα πιο πάνω, πάμε πίσω στο "κοινό ανακοινωθέν".
Κανένα που τα θέματα (που ο έντονος εθνικιστικός νομικισμός που μας διέπει μας έκαμε να τα θεωρούμε "σοβαρά" ), δεν οδήγησε κανένα κράτος να δυαλίσει.
Ασ πιάμεν π.χ. την παπαρογένηση.
Τότε με το Αναν υπήρχαν όντως ένα θκύο σημεία που εδείχναν μάλλον ότι υπάρχει παρθενογένησση (η ενσωμάτωση ας πούμε όλων των συμφωνιών που υπόγραψεν η τβδκ με την τουρκία), τζαι υπήρχαν άλλα 4-5 που εδείχναν ότι είχαμε συνέχεια (η θέση της κύπρου στον ΟΗΕ, στην ΕΕ  εσυνέχιζεν χωρίς να ξαναχρειαστεί αίτηση κλπ ).
Τζαι να μπαίνεις σε τέθκειες συζήτησεις, ποιόν που τα θκύο εν πιο σημαντικό κλπ κλπ
Τωρά αυτή τη συζήτηση δεν θα τη κάμω.
Ξέρετε κανένα κράτος, που εκατάρευσεν γιατί ήταν παρθενογεννημένο ;
Μα είσαστε σοβαροί ρε ; (μόνο τα μελίσσια χάνουνται άμαν παρθενογενήσουν - τα κράτη πάλε όχι)

Θα μου πεις γιατί εμπιστέφκεσαι τους τκς (ή πιο σωστά την δική τους εθνικιστική ελίτ) ότι αύριο δεν θα χρησιμοποιήσουν αυτές τες διατάξεις, τζαι με την πρώτη εύκαιρια, να αποσχιστούν ;
Όχι, δεν τους εμπιστέφκουμαι.
Αλλά λέω το εξής.
Οι τκ, έχουν αποδείξει ότι έχουν τη δύναμη να επιτύχουν μια ντε φάκτο διχοτόμιση.
Διχότομιση μπορούν να πετύχουν, εν ενανγώριση που δυσκολέφκουνται.
Η αναγνώριση όμως δεν θα βασιστεί πάνω σε καμία διάταξη κανενός σχεδίου. Αν η χώρα, που θα αναγνωρίσει το νέο μόρφωμα, έχει συμφέροντα να το κάμει ΘΑ ΤΟ ΚΑΜΕΙ. Δεν θα κάτσει να θκιεβάσει το σύνταγμα μας, ούτε θα κρίθει το ζήτημα σε κανένα δικαστήριο.
Οι τκ, έσσιει 40 χρόνια που δοκιμάζουν να πιάσουν αναγνώριση τζαι δεν τα καταφέραν.
Τι τους εγγυάται ότι τούτην τη φορά θα την πετύχουν ;
Θα μπει σε μια διαδικασία που την "ασφάλεια" που του δια η τβδκ, να μπει σε μια ΔΔΟ με σκοπό μετά να ξαναανκυρήξει την τβδκ - ε τζαι μετά τι ;
Αν δεν το έσσιει σίουρο ότι θα τον αναγνωρίσουν για ποιο σκοπό να το κάμει ;

Τζαι το ίδιο ισχύει τζαι ανάποδα.
Αν εμείς με τους τκς  (ξανά)πιλλιάρουμεν τα, τζαι τα συμφέροντα σύσσωμης της διεθνής κοινότητας συκλίνουν ως προς την αναγνώριση δύο κρατών , νομίζεται σοβαρά ότι θα  αποτρέψει τηναναγνώριση ένα σχέδιο με τρία σινγκλς , χωρίς ούρες και με "συνέχεια" της ΚΔ ;
Σοβαρά , έτσι νομίζετε ;
Γιατί η αναγνώριση του κοσόβου ένεν "παράνομη" ;
Μια χαρά παράνομη ένι.
Αναγνωρίσαν τους ως τωρά ένα σωρό κράτη... Θωρείται να κόφτει κανένα ;



Δεν εν τα συντάγματα που κάμνουν τα κράτη τζαι καταρέουν , αλλά οι άνθρωποι.
Θα μου πεις δεν έσσιει σημασία το σύνταγμα ;
 - Έσσιει αλλά να θυμούμαστεν πάντα ότι το σύνταγμα δεν επροέκυψεν έτσι απλά που το πουθενά (κάτι σαν παρθενογέννηση) και προκαλεί συγκεκριμένα αποτελέσματα. Είναι συγκεκριμένα αποτελέσματα (σε τούντες περιπτώσεις η ιστορία, ο εθνικισμός η έελειψη εμπιστοσύνης αλλά κυρίως  ο συχετισμός δυνάμεων μεταξύ των δύο ομάδων) που εδημιουργήσαν το σύνταγμα. Το σύνταγμα δεν δημιουργεί "έχθρες" αλλά εν λόγω των εχθρών που καταλήγεις σε τέτοιο σύνταγμα

- Έσσιει, αλλά ποια πράματα του συντάγματος έχουν σημασία ; κυρίως ο εκλογικός νόμος και ο τρόπος λήψης αποφάσεων. Γιατί τούτα τα θκύο καθορίζουν την πρόσβαση της κάθε ελίτ στην εξουσία - και άρα το κατα πόσο θα έχουν συμφέρον από την ειρηνική συνείπαρξη ή τη σύγκρουση. Εξού τζαι για τη μόνη συνταγματική ρύθμιση που επαναλαμβάνω συστηματικά ότι είναι σημαντική είναι η διασταυρούμενη ψήφος , γιατί δημιουργεί συμφέροντα στην ελίτ των δύο κοινοτήτων για συνεργασία.

Ως τζιαμέ.
Την επιτυχία του όποιου σχεδίου που τζιαμέ τζαι τζει θα την καθορίσει , η πολιτική , η οικονομία, η κοινωνία, οι σχέσεις με την τουρκία, το διεθνές περιβάλλον  κλπ... ΟΧΙ το σχέδιο.

ο ιδιωτικός τομέας είναι πιο παραγωγικός .... Μα που ;

Ένα που τα δυνατά σημεία της ελεύθερης αγοράς είναι το "καλύτερο σέρβις".
Ο δημόσιος υπάλληλος δεν τον κόφτει να κάθεσαι μπροστά που το γραφείο του τζαι να μιλά στο τηλέφωνο για προσωπικές του δουλειές (προχτές μου έτυχε!!). Ο ιδιωτης δε, επείδη, είτε φοάται να μεν τον απολύσουν (αν εν υπάλληλος) είτε επείδη θέλει να ξανάρτεις θα σε εξυπηρετήσει πιο καλά.

Λεν το, ξαναλεν το, τζαι πάλε λαλούν το τζαι είμαι τζαι γω με την απορία. Μα που το θωρούν τούτο το πράμα ;

Εντάξει να μεν το παραχέσουμε.... Εν τζαι προσφέρει το δημόσιο καμιά σοβαρή εξυπηρέτηση. Οι εμπειρίες που έχω που τα νοσοκομεία, κτηματολόγια, πολεοδομίες, κοινωνικές ασφαλίσεις είναι ποιασ τον ένα τζαι φάκα τον πα στον άλλο.... (με εξαίρεση βεβαίως το γραφείο του πολίτη - που όποτε επήα εξυπηρετήσαν με)... Ως εδώ η "θεωρεία" έσσιει τα δίκια της... Δεν έχουν κίνητρο δεν δουλέφκουν.... Ενώ ο ιδιωτικός τομεύς !!! Υπάρχει κίνητρο, άρα οι υπάλλήλοι είναι πιο εργατικοί και το σερβις καλύττερο....

Εμάθαν μας το τζαι στο σχολείο τζαι στο πανεπιστήμιο, τζαι εφκήκαμεν έξω στη ζωή τζαι καρτερούμεν να δούμε τούτο το εβλοημένο το σέρβις τζαι δεν ξέρουμε που επήεν τζαι εχώστηκε. Σαν το αόρατο σσιέρι τζαι τούτο που δεν είναι παρά αόρατο.

Τωρά σοβαρά.... Εσάς ο ιδιωτικός τομέας εξυπηρετά σας ; ¨Οξα μόνο σε μένα τυχαίνουν ; Τζαι ούτε καν καταναλωτικό ον δεν είμαι!

Καλά, δεν θα αναφέρουμεν ότι 2 τράπεζες τζαι καμια 60 εταιρείες (οι "μη εξυπηρετόμενες") κοντέφκουν να παττίσουν την οικονομία (τζαι έσσιει ακόμα που πιστέφκουν ότι αν ιδιωτικοποιήσουν τη ΑΤΗΚ ή την ΑΗΚ θα γίνουν πιο παραγωγικές !!)

Εν στον μικρόκοσμο που ζιούμε που δεν θωρούμεν το εβλοημένο το σέρβις...
Γιατί η θεωρεία κάμνει μια πολλά απλή τράμπα.
Πυροβολεί σε συνέχεια με την παπαριά της παραγωγικότητας που ο τρόπος μέτρησης της είναι: Αν πιάνεις λία είσαι παραγωγικός, αν δε, πιάνεις πολλά δεν τα αξίζεις, είσαι κόστος.  (είναι τόσον αισχροί πρώτα από όλα στο λόγο τους.... Δεν μιλούν για μισθούς αλλά για εργατικό "κόστος")
Τζαι αφού εσυσχετήσαν τον χαμηλό μισθό με τη παραγωγικότητα , τούτο σημαίνει τζαι αναγκαστικά "σέρβις".
Μα πρώτα από όλα τούτο πάει κόντρα στην ίδια τους τη θεωρεία.
Αφού ούλλοι είμαστε εγωιστικά καθίκια, ίκανα μόνο για πράξεις συμφέροντος, πόθεν θα προκύψει το "καλό σέρβις" άμαν τον άλλο δεν τον πκιερώνεις ;


Κλασικό παράδειγμα.
Προφανώς ο ξένος που δουλέφκει 10-12 ώρες την ημέρα γκαρσόνι, χωρίς επιδόματα τζαι με 600 ευρά τον μήνα είναι πιο "παραγωγικός" που ένα οποιονδήποτε δημόσιο υπάλληλο που έσσιει ένα αξιοπρεπή μισθό τζαι ζωή.... Αλλά όσον παραγωγικός τζαι να ναι ο ξένος αφού ο κυπραίος θέλει να παραγγέλει στη γλώσσα του.... Ρατσισμός ; Κουσούρι ; Ο καταναλωτής έσσιει δίκαιο. Τζαι δεν τον εξυπηρετούν. Άρα η παραγωγικότητα δεν σημαίνει και σέρβις.... Μάλλον τον αντίθετο....

Στη πάλια τη δουλειά, έμπαινα συνέχεια στα σπίθκια του κόσμου. Χωρίς υπέρβολή , ένα 50-60% των σπιθκιών της δεκαετίας του 2000-10, έχουν προβλήματα υγρασίας.... Που εκάθετουν στον κόσμο ένα επιπλέον κόστος 5-40,000 ανάλογα με τη περίπτωση... Τζαινούρκα σπίθκια.... Ούτε οι κυβερνητικοί συνοικισμοί, που εγίναν ππάσα ππάσσα πριν 40 χρόνια δεν ήταν έτσι... Όμως ουλλοι επιμένουν ότι ο ιδιωτικός τομέας αν καλός ! Αφού υπάρχει ανταγωνισμός, εν καλή τζαι η δουλειά !!! Βεβαίως αν μεν σου παραδώσει καλή δουλειά τζαι υποχρεούσαι να ξοθκιάσεις τζι άλλα ρυάλια , τούτο σημαίνει "δουλειές" τζαι "ανάπτυξη" (όχι ασ πούμς χάσιμο χρόνου και υλικών).... Αλλά ξιχάνουν ότι τούτο είναι επίση και ϊδιωτικό χρέος" - βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας.
Άμαν τρέσσιει η ταράτσα πιάνεις τους γονιούς - παλιοί σε τούτα τα προβλήματα.
Έλα, θκυο χρονών διαμέρισμα τρέσσιει
Επκιερώσετε τον ;
Ναι.
Ε , !! (τζίηνο τον "Ε" που σημαίνει "άμαν τον επκιέρωσες τι κάρτερας που λόοου μου τωρά.... )


Οι αρχιτέκτονες δε ; Εθέλαν "κομμισσιον" πα στο κόστος του τελικού σπιθκιού ; Τζαι γιατί ρε παίχτη μου ; Πόσα μεροκάματα εννά βάλεις ; ..... Τζαι άμαν τον πκιερώσεις τζαι ύστερα πέτε μου πόσοι που τούτους ήρταν να επιβλέψουν τες μέρες που εχυναν τα κουγκριά... Τα εβλέπαμεν στους γνωστούς τζαι σκέφτεσαι.... μακρία που μένα τούττα.

Όσοι εμπλέξαν με τούντη βιομηχανία εγίνην το βλατζίην τους μαύρο. Αν πρέπει 2 μαστόροι να είναι παρόν την ίδια μέρα, κανένας δεν είναι διαθετιμένος να πιάσει τον άλλο κατευθεία τζαι να ξηγηθούν... Πιάστον ηλεκτρολόγο σου τζαι πε του τη πέμπτη.... Πιάνεις τον... Όχι πέμπτη δε μπορώ, πε του σάββατο.... Ξαναπιάστον άλλο, τζαι κίτα-κελι συνέχεια... Το σέρβις τρέσσιει που τα πατζάκια τους...

Οι δε πωλητές μασκαραλικκιών για τα σπίθκια.... Άλλες ιστορίες.... Θα εμπορούσα να δώκω εως τζαι 30% έκπτωση ελάλεν μου ένας γνωστός, αλλά αφού το 15% τρων το οι αρχιτέκτονες.... Τζαι πρέπει να χω τζαι στη πάντα μαύρα για να τους ταίζω.... Αλλά έτσι εν το παζάρι... Αν θέλεις....

Οι μισοί γοράζουν τα κινέζικα τζαι μάχουνται να σου τα πουλήσουν ευρωπαικά (έχουμεν γνωστούς εργάτες τζαι ξέρουμεν... κάποιοι φκάλουν τες ταπέλες που λαλούν made in china, τζαι βάλουν άλλες που πάνω)... Πριν λίον τζαιρό επήα σε ένα για να μου δώκει κάτι κομμάθκια παρκέ.... Επηρα του τον αιρθμό είπεν μου οκ φιλούιν μου έχω το.... Σε 2 εφτομάδες έχασεν το, εξαναπήα τζαι επήρα του τζαι το δείγμα. Τζαι ενώ επέμενε, αφήκα του το τζιαμέ για να ρτει να βάλει το ίδιο... Τζαι ήρτεν έβαλεν  άλλο !!! Τζαι επέμεν θέμας ότι είπα του εν εντάξει.
Ξαναπιάνεις τους γονιούς. Έτσι τζαι έτσι μου εκάμαν..
Επκιέρωσες τον ;
Ε, ναι...
Ε...


Όσον για τη βιομηχανία φτηνών επίπλων.... Επιάσαμε μια "ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ"..... Η οποία τελικά βιβλιοθήκη δεν ήταν αφού όταν εκ των υστέρων εθκιεβάσαμεν το προσπέκτους ελάλεν ότι 10 κιλά έσωνεν..... Αλλά εμείς, με την πίστη μας στο σύστημα, είπαμεν ότι η βιβλιοθήκη εν για ..... βιβλία (μαλακία σκέψη θα μου πεις).... Εφορτώσαμεν την ένα σωρό βιβλία, ώσπου μια μέρα εκατέρευσεν τζαι εδυάλισεν τζαι τη τηλεόραση.... Εφτέαμεν βεβαίως... Η βιβλιοθήκη εν τζαι για να βάλεις βιβλία....


Η τράπεζα δε... Στέλνει σου μια καλήν ημέρα μιαν επιστολή τζαι λαλεί σου ότι θα σε κλέψω τζαι πρέπει να πκιερώνεις παραπάνω ( Τα εγράφαμεν τζαι δαμέ πριν να τα πάθουμε). Πιάνεις τους τηλέφωνο, κοιταξε να δεις δεν μπορώ να πλερώνω παραπάνω, άιστην δόση τζιαμέ τζαι πόλλυνε τα χρόνια..... "Δεν γίνεται". Που.... ξέρεις ότι γίνεται γιατί, οι μισοί σου γνωστοί είναι στες τράπεζες - τζαι μάλιστα λαλούν σου το ότι τους εδιατάξαν να λαλούν "δεν γίνεται". Μόνο αν φωνάξεις, τζαι ζητήσεις τον διευθυντή "γίνεται".... Τζαι αφού μας είπαν "γίνεται" - εκάμαν τζαι 4 μήνες να το εφαρμώσουν.... Το άστρο της οικονομίας μας.... (τζαι τούτα μιλούμε 2 χρόνια πριν το κούρεμα - όχι τωρά)

Τζαι βεβαίως η νοοτροπία εν τζαι αλλάσσει ακόμα τζαι για την κορωνίδα της οικονομίας.... Προχτές είχα μια συζήτηση με ένα φίλο μου λογιστή. Καλά ρε, λαλώ του, εν εθεωρούσεται στον έλεγχο που εκάμνετε στις τράπεζες, ότι είχαν ένα σωρό προβλήματα να προειδοποιείσετε ; Καλά η κεντρική, εν δημόσιοι υπάλληλοι άρα δεν ξέρουν, δεν καταλάβουν δεν τους κόφτει δεν εμπορούσαν να ελέξουν.... Εσείς "δεν είσσιετε το κίνητρο να μεν παττίσει ο μεγαλύττερος σας πελάτης"..... Απάντηση: Εμείς είμαστε καλυμμένοι. Ακολουθούσαμεν τους κανόνες της κεντρικής - εν μπορεί να μας πει κανένας τίποτε..... Αν δεν εν τούτη δημοσιουπαλληλική νοοτροπία αναρωθκιούμαι τι είναι ; "Εγώ να μαι καλυμμένος τζι ας παττίσει"....

Πηένε να αλλάξεις όποια παπαριά ρούχο σου εφέραν (τζαι λαλώ στο έταιρον ίμισι τζαι δεν ακούει - να μεν παιρνουμε δώρα , γιατί δεν θέλω να μου φαίρνουν... Ατού... τωρά με το μωρό.... άσε). Ε, μα τζίηνο δεν γίνεται εν της προσφοράς - πρέπει να βρεις που τζίηνα που ήταν τις προσφοράς του τότε...βάουτσερ εν σου διω.... Μα ρε περιπέζετε με ; Εν επκιερωθήκετε ; Παρετώ τζαι φέφκω.... Κατά τά άλλα ...  τωρά που θα χουν τον κόσμο να δουλέφκει με ωράρια δουλίας , το "σέρβις" θα βελτιωθεί....
Με πάω - με πατώ.


Αυτοκίνητο μεταχειρισμένο....πριν 6 χρόνια.... Μετά που κανένα μήνα παίρνω χαπάρι ότι ο δείκτης των χιλιομέτρων δεν γύριζει... Πιάνεις τον τηλέφωνο... Πήενε τζιαμέ που εν ΧΧ να σου το σάσει... Πάω. έρκεται ένας ινδός, λαλεί μου πόσα χιλιομέτρα θέλεις να βάλω ;
Τι έννοεις λαλώ του ;
Ετώ, έχω τούντο μηχάνημα τζαι ότι θέλω γραφω πα στο δείκτη...
Αντίλαμβάνεστε βεβαίως, τι μας επουλήσαν, τζαι ενομίζαμεν ότι εγοράζαμεν...


Για να μην ξεκινήσουμεν με τη περίφημη βιομηχανία του γάμου.
Όποιος δεν την έζησε - δεν ξέρει τι όμορφα περνάς.
Ούλλοι εν καλλίτεχνες, χαικλασάτοι - τζαι άμαν εννα ρτει τζίηνη μέρα κάμνουν τα σσιόνι. Πόσα πράματα τους λαλείς (σαν πελάτης) κάμε τα έτσι τζαι κάμνουν τα άλλοσπως είναι απίστευτο.
- Γιε μου, τζίηνο σκατό εν σου πα (σαν πελάτης που πκειρώνω) κάμε το έτσι ;
- Ναι
- Ε, ίντα το κάμες άλλοσπως ;
- Εν πιο κλαςςς έτσι.
- Γιέ μου είπα σου εγώ θέλω κλας (Τωρά που το αθημούμε - εν το πιστέφκω ότι έκαμνα τέθκιες συζητήσεις)
Τζαι άμαν τα κάμουν μαντάρα, εν τους κανεί να πουν ένα συγνώμη να τελιώνουμεν -  εν τζαι κρύφουν....
- Ο κόσμος σου εν νηστικός (αν αγαπάτε έκοψεν μου έτσι κουβέντα... Εθυμηθήκα το τωρά τζαι ξενανευριάσα).
- Καλά ρε παίχτη μου, την ώρα που υπογράφαμεν γιατί εν μου είπες, ότι έσσιεις κρίτηρια στον κόσμο...

.... Ο κόσμος σου εν νηστικός.... Για όσους εκάμαν marketing αυτό λέγεται after sales service


 Θυμούμαι ένα παίχτη χαρακτηριστικά φωτογράφο: Με το που μπαίνουμε μέσα, γύρνει πίσω πα στη καρέκλα, βάλει τα θκυο του σσιέρκα πίσω που τη κελλέ του τζαι κοιτάζοντας ψηλά αναφωνεί " ούφ.... τζαι οι άλλοι νομίζουν ότι φκάλουν φωτογραφίες" Άκου εισαγωγή τον τύπο. Τζαι επέμενε ότι επειδή εν καλλιτέχνης δεν θα μας εδιένε τα "αρνητικά" των φωτογραφιών γιατί ήταν δική του πνευματική ιδιοκτησία !!! Μα ποιό ρε ; η φάτσα μου ;

Θυμούμαι μια γνωστή
Επήενε σε τούτες που τα φκιόρα τζαι έθελεν να δώκει μαξιμουμ 1500ευρα. Εδιέναν της προσφορά, άρκεφκεν το παζαρλίκκι.. Φκάλε το ένα , φκάλε το άλλο, πέρκει ποσώσει 1500.... Ωσπου τελικά εβρέθην ένας τζαι είπεν της : Κοπέλα μου εγώ κάθε σάββατο φκάλω μινιμουμ 2000 ευρά, αν μεν είσαι εσύ, ενναν κάποιος άλλος.... έτσι απλά....

Επιάτε ποττέ τη ΣΥΤΑ τηλέφωνο ; Που τον ένα στον άλλο κίτα-κελι, τζαι λοαρκασμό εν φκάλεις... Την τελευταία εφτομάδα με ιδιωτική εταιρεία έκαμα τρία δεκάλεπτα στην αναμονή ώσπου να βρεθεί ένα πλάσμα να μου πει - πάντα ένα κουμπί να γινεί η δουλειά σου.... Μισήν ώρα στα τηλέφωνα για να πατίσω ένα κουμπί τζαι τούτο λέγεται σέρβις ιδιωτικού τομέα !


Η έγνοια του ιδιώτη είναι να κάμει την αρπακτή τζαι να φύει, είτε να σε δήσει κάτω που ένα συμβόλαιο, ή να τα πιάσει προκαταβολικά τζαι μετά βούρα τον να απαντήσει τα τηλέφωναή να σε φέρει προ-τετελεσμένων . Ως τζαι ο κουρτινάς. Μιαν κουρτίνα ήταν να μπει η ανάφεντη... Ήταν τζαι καλό παιδάκι - εσυμπάθας τον.... Έρκεται βάλει το σίδερο πά στον τοίχο τζαι αφού το βιδώσει φωνάζει σου. Εν τζαι θέλεις την κουρτίνα μονοκομματην ένεν ; γιατί με τούτο το σύστημα μόνο δύο κομμάθκια μπαίνουν.... Κόφτει με ; Όχι. Αλλά  τα γαμημένα.... καλά ρε, γιατί εν μου το λαλείς ΠΡΙΝ να τα βιδώσεις.... Τωρά ίντα με ρωτάς ; Αν θέλεις αλλάσουμεν το. Ως γεγονός , η ελεύθερη αγορά προσφέρει σου επιλογές.
Βάρτο τζαι φύε ρε κουμπάρε, εβαρέθηκα να σας θωρώ....



Βεβαίως την απάντηση έχουν την έτοιμη.
Εγώ στραώνω τζαι πουλώ εσού άμπλεπε τζαι γόραζε....
Σωστός. Αλλά εν τζαι σέρβις τούτο.
Τούτον εν παραποθκιά.... Άλλον το ένα άλλον το άλλο....
Τουλάχιστον ας είμαστεν ειλικρινής....
Επείδη  δεν έχω (και δεν με βλέπω να αποκτώ) ούτε τη διάθεση ούτε την όρεξη, μιαν ζωή έννα μου γελάς.....
Μεν μου το βαφτίζεις όμως, "σέρβις" να χαρείς....

Θα έπρεπε , (αν μεν αδούλεφκα τα ωράρια που μου επιβάλεις, να είχα το χρόνο) για κάθε σκατό που εγόραζα να έκαμνα "έρευνα".... Τζαι να θκιάλεα το καλύττερο. Αλλά χρόνος δεν.... ασέ που ... των παραπάνω τη δουλειά θα τη δεις αφού συμφωνήσεις.
Όπως τζαι να σσιει, για μένα το σέρβις  δεν είναι "εγιώ να αμπλέπω".... Το αντίθετο, αφού εγιώ είμαι στραβός , εσύ να μεν μάσσιεσαι να μου γελάσεις....


Εν έχουμε με το παζαρλίκκιν στο γαίμα μας - εν μπορείς να τα βάλεις μαζί τους. Πρέπει να τους βουράς πουπίσω, χωρίς να ξέρεις τι μπορεί να πάει λάθος να πρέπει να το προβλέψεις, να τους παρακαλάς να απαντήσουν ένα τηλέφωνο τζαι πάλε να σε περιπείζουν. Έχουν το χρόνο τζαι τη διάθεση να σε περιπαίζουν ώστι να τσακρίσεις. Να τον πκιερώσεις να φέφκει - τζαι να φύει να μεν τον ξαναδείς.

Οι ιστορίες εν αμέτρητες, ξενοδοχεία, εστιατόρια, γιατροί, πωλητές ανταλακτικών.... ώσπου σκέφτουμαι εννα μεν τελιώσει ποττέ τούτη η ανάρτηση.....Τελικά, εννα επιβεβαιώσουμε τον μικελλίδη... Είμαστεν μια φάρα που απλά ο ένας μάσσιεται να γελάσει του άλλου....

Άκου σέρβις !!!