Το ζήτημα του ωραρίου

Συνήθως όταν αγγίζουμε το θέμα εργασιακών σχέσεων διούμεν έμφαση στο μισθό.
Σημερα να αγγίξουμε ένα άλλο.
Αυτό του ωραρίου.

Στις συζητήσεις με φίλους το ζήτημα του ωραρίου (κυρίως των δημοσίων υπαλλήλων) στο πυρήνα του φαίρνει σε σύγκρουση το δικαιώμα του εργάτη σε μια αξιοπρεπή ζωή και το δικαιώμα του καταναλωτή για εξυπηρέτηση (στη προκειμένη περίπτωση όσο περισσότερες ώρες είναι ανοικτό ένα κατάστημα ή μια δημόσια ή ιδιωτική υπηρεσία τόσο περισσότερη επιλογή έχει ο καταναλωτής - άρα απολαμβάνει περισσότερη επιλογή και εξυπηρέτηση).


Δεν υπάρχει κανένας από εμάς που δεν κατέχει και τις δύο ιδιότητες. Οι περισσότεροι είμεθα εργαζόμενοι ενώ όλοι είμαστε καταναλωτές. Σε κανένα δεν αρέσκει να δουλέφκει ως αργά (όλοι λέμε - ωχ να εσχόλανα τζαι γω στες 2:30)..... εκτός που τους μαστόρους.....- αλλά σε όλους αρέσει να μπορούμε να εξυπηρετούμαστε ως αργά.

Όποταν τίνος το δικαίωμα υπερέχει ;

Προσωπικά έχοντας ζήσει το ωράριο 8-13:00 , 15:00-18:00 , όταν μετακινήθηκα σε ωράριο 830 - 1630 - ήταν λες τζαι  εχαρίσαν μου το κόσμο.
Μόνο με το να σχολάνω ενάμιση ώρα πιο νωρίς.
Μόνο με το να γλυτώνω το βασανιστήριο του διαλείματος. (τρώεις την ώρα σου στην κίνηση, ένα φαί με το βούρος, αν ξαπλώσεις με το βούρος.... τζαι δεν μπορείς να ολοκληρώσεις μιαν άλλη δουλειά που θα σου πέρνε παραπάνω που μισην ώρα.... εν ολίγοις, δεν είναι αξιοποιήσιμος χρόνος....)

8 ώρες ΄δουλέφκεις με το πρώτο - 8 τζαι με το δεύτερο.
Με τη διαφορά ότι με το πρώτο έφεφκες που σπίτι 730 , 745 (αναλογα με κινηση που βρίσκει ο καθένας) τζαι έμπαινες 18:15 -30..... Μπορεί να με δουλέφκεις του μάστρου σου παραπάνω που 8 ώρες (αν δε σου τρώει το διάλλειμα απλέρωτο....)- αλλά για σένα χάνουνται 11. (Τζαι δεν βλέπω κανένα πελάτη να μην εξυπηρετείται στην ώρα του...)

Πότε να θκιεβάσεις, να γυμναστείς, να κοινονικοποιηθείς, να κάμεις τις δουλειές του σπιθκιού, ένα χόμπυ - πόσο μάλλον για όσους έχουν κοππελούθκια που ξεκινούν τζαι τες κούρσες των φροντιστηρίων. Πως να πληροφορήθεις για να παίξεις τζαι συ το ρόλο σου σαν ζώο πολιτικό ; Ακόμα τζαι με όρους καπιταλισμού.... Πως θα γίνεις ένας "σωστός καταναλωτής" που θα κάμνει "έρευνα αγοράς" χωρίς τον απαραίτητο χρόνο ; ......

Τζαι να πεις ότι αυτό το ωράριο εγγυείται σε όσους το δουλέφκουν καλύτερο μισθό..... αμ δε....

Που φυσικά αν ούλλοι τούτοι των γραφείων σχολάνουν στες 6, τότε οι υπεραγορές για να μας εξυπηρετήσουν σχολάνουν στες 8.... Πόσες φορές είμαι τζιαμέ οκτώ παρά τέταρτο, τζαι βλέπεις το στες΄φάτσες των άνθρώπων στο ταμείο.... Άτε τέλιωνε.... Εν τζαι μπορείς να επιβάλεις στον άλλο να χαμογελά του πελάτη με το ζόρι.....
Τζαι σκέφτουμαι, τι ώρα θα πάει τούτη η γυναίκα σπίτι της ;
Πότε θα δει τον άντρα της , τα κοπελλούθκια της ;
Στα παπάρια μας - πάνω από όλα η εξυπηρέτησις του πελάτη...

Άσε δε το άλλο.... Την υποχρέωση να είναι συνέχεια on call. Εξου και πλέον έχουμε διευρήνει και το λεξιλόγιο μας Τα holidays εγίναν worrydays.... ή το "για την καλύτερη εξυπηρέτηση σας δουλέφκουμεν τζαι κυριακές, τζαι καθαρά δευτέρα, τζαι το πάσκα" (εν ρίφκετε λιόν τες τιμές σας καλύττερα; ) .....

εν τζαι λέω υπάρχει κόσμος που του αρέσκει.....το νεοφιλελευθερο επιχείρημα που το άκουσα και από υπαλλήλους που δουλέφκουν 3-4 ώρες την ημέρα έξτρα (άγνωστο  αν τις πληρώνουνται).... ότι είναι θέμα επιλογής.... Κανένας δεν σε αναγκάζει να έβρεις μιαν δουλειά που να δουλέφκεις πολλές ώρες (Ναι καλά....). Αλλά εν μπορείς να με αναγκάσεις εμένα που θέλω να δουλέφκω πιο πολλές..... Fair enough... αφού θέλεις, εν έχω πρόβλημα.... φτάνει να μην θέλεις να  κόψεις του άλλου ένα αξιοπρεπές ωράριο γιατί εσύ (προσδοκάς ότι θα) αμοίβεσαι για τον έξτρα κόπο σου.....


Το άλλο επιχείρημα έχει ως εξής:
¨Ειμεθα μια εξωστρεφής οικονομία. Όποταν δεν μπορούμε να αγνοούμεν τον υπόλοιπο κόσμο απλά γιατί θα ήταν όντως πιο καλά να σχολάναμε πιο νωρίς. Αν δεν τους εξυπηρετήσουμεν όπως θέλουν θα φύουν....


Όσο δε για το ωράριο των δημοσίων υπαλλήλων, δε χρειάζεται επιχείρημα.
Φτάνει το μένος.
Πληρώνουνται παραπάνω που εμάς, έχουν τη μονιμότητα, δεν δουλέφκουν, σκολάνουν η ώρα 230..... Ότι τους κόψουν δια μας μιαν ικανοποίησιν.....

Αποφασίσαν σύρμα κουρτέλλα να τους βάλλουν ουλλους να δουλέφκουν ως τες 330 ή 430.... Χωρίς να τους απασχολήσει αν έχουν ούλλες οι υπηρεσίες "κοινό προς εξυπηρέτηση". (ή....Λες τζαι ο έφορος ή οι κοινωνικές ασφαλίσεις τωρά που θα δουλέφκουν ως τες 330 εννα απαντούν τα τηλέφωνα.....)
Ετσι τζι αλλιώς υπηρεσίες που έπρεπε να παρέχουν ουλλη μέρα εξυπηρέτηση την παρείχαν και από πριν...
Τζαι στα αρχικά του στάδια το μέτρο εν στο περίπου που εφαρμόζεται.... Άσε που δεν βλέπω να εξυπηρετεί και κανένα..... Το ένα απόγευμα την εβδομάδα μάλλον εξυπηρετούσε παραπάνω κόσμο....θα δούμε....

Τέλος πάντων δεν θέλω να μπω στη συζήτηση για την "καλύτερη εξυπηρέτηση" .....
Υπάρχουν σωρεία αντεεπιχειρημάτων - αλλά δεν είναι τζιαμέ το θέμα μας.


Το θέμα μας είναι πόσον αξιολογούμεν το δικαίωμα για λιόν χρόνο για τη πάρτη μας.... ή για την οικογένια ..... Εκτός τζι αν έσσιει ακόμα που πιστέφκουν ότι ξοφλούν με 15 λεπτά "ποιοτικού χρόνου" που θα αφιερώσουν στο κοπελούιν τους πριν να παει για ύπνο. Είναι μια μπούρδα ο ποιοτικός χρόνος....Μια δικαιολογία..... Ο οικογενιακός χρόνος είναι εκ φύσεως αργός.... δεν κινείται με τους όρους ή το χρόνο της αγοράς.... Πρέπει να τον σπαταλήσεις. τζαι για να τον σπαταλήσεις πρέπει πρώτα να τον έσσιεις.... (κλεμμένες ιδέες από το βιβλιό "η τυραννία της στιγμής")......


Στο κάτω κάτω..... ένα πράμα είναι σίουρο σε τούντη ζωή (σοβαρά μόνον ένα).....
ότι κάποτε θα πεθάνουμεν....
η ζωή είναι χρονικά περιορισμένη....
για κάποιους λία χρόνια παραπάνω για κάποιους λία πιο λία.....
δεν έσσιει σημασία.....
βεβαίως επείδη μια ζωή έσσιεις , δεν σημαίνει ότι πρέπει μια ζωή  να κουνοσσυλιάζεις (μιαν δουλειά που εννά την κάμεις - πρέπει να την κάμνεις καλά)..... Σϊγουρα κάτι πρέπει να προσφέρεις τζαι συ στην κοινωνία.
Ιδαλιώς πως θέλεις να έρτει μια στέγη πάνω που το κεφάλι σου, ένα πιάτο φαί στο τραπέζι, ο γιατρός να είναι τζιαμέ την ώρα που θα τον θέλεις.....αλλά και ανάμεσα στα ένα σωρό πράματα που θελεις,  να κάμεις πόσον χρόνο θα έπρεπε να αφιερώνεις εργαζόμενος ; .....

Το πρόβλημα είναι ότι, ένα πιάτο φαί τζαι μια στέγη, θα εμπορούσαν ούλλοι να έχουν (το υπάρχον συστημα λέει τζαι ο νομπελίστας στίγκλιτζ είναι μοναδικό επί τούτου - έχει δημιουργήσει εκατομύρια άστεγους τζαι έσσιει  εκατομύρια απουλήτα σπίτια!!!).... θα εμπορούσαμεν να είχαμεν άπλετο χρόνο..... στο κάτω κάτω όταν ο αριστοτέλης εφαντάστηκε τις μηχανές, το σκεπτικό ήταν να δωθεί χρόνος στον πολίτη να συμμετέχει στη δημοκρατική διαδικασία..... Αντίθετα εμείς είδαμεν τις μηχανές ως ανάπτυξη που δημιουργεί άνεργους..... Τζαι εδημιουργήσαμεν ένα σωρό δουλειές που δεν χρειάζουνται... Που δεν παράγουν τζαι τίποτε......  Εσκέφτηκες να δικαιούτουν ο κάθε άνθρωπος από ένα σπίτι ; .....Τι να τον κάμεις τον τραπεζίτη, τον μεσίτη, τον εκτιμητή, τον ασφαλιστή...... Εν τζαι υπήρχαν έτσι δουλειές πριν 50 χρόνια (καλά άτε - τοκογλύφοι υπήρχαν και μισούνταν από ενέκαθεν)...στην ουσία μόνο ο κτίστης  προσφέρει κάτι χρήσιμο σε τούντη διαδικασία.... Οι υπόλοιποι μάλλον παρασίτα είμεθα.... άσχετο αν τα εβαφτίσαμεν "υπηρεσίες".....Αντί για κάθε δουλειά που (λόγω τεχνολογικής εξέλιξης) κλείνει το κύκλο της να σιερούμαστε και να την αξιοποιούμεν σαν ανθρωπότητα για να κερδίσουμε παρισσότερο χρόνο - ανακαλύπτουμεν νέες δουλειές..... Τζαι όποιος έσσιει ένα ανθρώπινο ωράριο είναι προνομιούχος.... είναι καλοπερασάκιας.....


Τα λέει και ο νομπελίστας μπερναντ ρασσελ (έσσιει τη πλάκα του τελικά να σύρνεις το "νομπελίστας" τζαι να γυρέφκεις "κύρος"... έτσι απλά για να μεν νομίζουν μερικοί ότι εν μόνον ο πισσαρίδης) είδη από το 1932.

If the ordinary wage-earner worked four hours a day, there would be enough for everybody and no unemployment -- assuming a certain very moderate amount of sensible organization. This idea shocks the well-to-do, because they are convinced that the poor would not know how to use so much leisure.
The wise use of leisure, it must be conceded, is a product of civilization and education.
In a world where no one is compelled to work more than four hours a day, every person possessed of scientific curiosity will be able to indulge it, and every painter will be able to paint without starving, however excellent his pictures may be.
Above all, there will be happiness and joy of life, instead of frayed nerves, weariness, and dyspepsia.

Τα ίδια λέει Λαφάργκ να μεν ξαναγράφουμε τα ίδια.....


και ως απάντηση στο νεοφιλελευθερο επιχείρημα του φίλου πιο πάνω.... είναι επιλογή μου να δουλέφκω παραπάνω..... ξανά ο ράσσελ
It is true that my body demands periods of rest, which I have to fill in as best I may, but I am never so happy as when the morning comes and I can return to the toil from which my contentment springs.' I have never heard working men say this sort of thing. They consider work, as it should be considered, a necessary means to a livelihood, and it is from their leisure that they derive whatever happiness they may enjoy



Λογικό ον μίσσιμου..... Μα περιπέζετε μας ;.....


Για ένα απλό πράμα όπως το ωράριο εξεκίνησα να γράψω, τζαι εκαταλήξαμεν να συζητούμεν τη βάση του οικονομικού συστήματος.

Το θεμα έν απλό. Ακόμα τζι αν υπάρχει κόστος στην οικονομία (που το αμφισβητώ) από ένα ωράριο 730-230, τα μη οικονομικά ωφέλη είναι πιο σημαντικά για ολόκληρη τη κοινωνία..... έστω τζι αν σαν καταναλωτής δεν γινεί η δουλειά σου σήμερα αλλά αύριο.

Τζαι τον τζαιρό που εμπήκε το 8άωρο, αλλά τζαι πιο μετά όταν εμπήκαν νομοθεσίες που αφορούσαν το περιβάλλον , την ασφάλεια, κλπ προφανώς πάντα υπήρχε το επιχείρημα ότι οι νομοθεσίες θα επιρεάζαν την ανταγωνιστικότητα θα αυξάναν το κόστος..... Που πιθανόν να το αυξάναν....
Αλλά εν τζαι μόνο τούτα τα κριτήρια....
Μιαν ζωή την έσσιεις την εβλοημένη....
εν θέλεις να τη περάσεις πιο καλά ;
Σαν ανθρωπότητα;
Έτσι τσας.... λίον πιο καλά ;

Λογικό ον μίσσιμου.....

Να κλείσουμε (τιμής ένεκεν μετά από τέσσερα τόσα χρόνια) με ένα απόσπασμα από τον παπαλάγκι.... αφού μας εχάρίσεν (ελλείψη ιδίας έμπνευσης) και το όνομα μας.....


"Εγώ λέω ότι αυτό θα είναι ένα είδος αρρώστιας γιατί, όταν ο λευκός έχει διάθεσει να κάνει κάτι, όταν η καρδιά του λαχταράει, ας πούμε να βγει στον ήλιο ή να κάνει βόλτα με το κανό στο ποτάμι, ή να κάνει έρωτα με το κορίτσι τότε συνήθως καταστρέφει το κέφι του επιμένοντας να σκέφτεται: εμένα δε μου λαχε χρόνος για να είμαι χαρούμενος. Ο χρόνος υπάρχει, αυτός όμως δεν τον βλέπει, όσο καλή διάθεση κι αν έχει. Αναφέρει χιλιάδες πράγματα που του παίρνουν χρόνο, κάθεται γκρινιάζοντας παραπονούμενος πάνω σε μια δουλειά για την οποία δεν έχει όρεξη, η οποία δεν τον ευχαριστεί, την οποία κανένας δεν το αναγκάζει να κάνει εκτός από τον ίδιο του τον ευατό. Αν όμως ξαφνικά αντιληφθεί ότι έχει χρόνο, ότι κι όμως ο χρόνος υπάρχει, ή αν του δώσει κάποιος άλλο χρόνο - οι Παπαλάγκι δίνουν συχνά ο ένας στον άλλο χρόνο, τίποτα μάλιστα δεν εκτιμάται περισσότερο απ αυτή τη πράξη - τότε του λείπει η διάθεση ή είναι κουρασμένος απ τη δουλειά χωρίς κέφι....

......
Αλλά ο Παπαλάγκι ποτέ δεν μας έδωσε την αλήθεια και τη γνώση σχετικά με το γιατί θα πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο απ όσο απαιτεί από εμας ο θεός για να χορτάσουμε, για να έχουμε μια στέγη πάνω από το κεφάλι μας και για να χαρούμε τη γιορτή του χωριού μας. Λίγη ίσως να φαίνεται αυτή η δουλεία και η ζωή μας φτωχή σε επαγγέλματα. Αλλά ο σωστός άντρας και αδελφός των πολλών νησιών κάνει τη δουλειά του με χαρά, ποτε με αγωνία. Κι αυτό είναι που μας ξεχωρίζει από τον λευκό . Ο παπαλάγκι αναστενάζει όταν μιλά για τη δουλειά του, τον συνθλίβει το βάρος της' τραγουδώντας πηγαίνουν οι νέοι της Σαμόας στο χωράφι, τραγουδώντας πλένουν οι παρθένες τα πανιά στο ποτάμι.....

Λογικό ον μίσσιμου....
Πολιτισμένο...

...........................
Σκέψεις χρησιμοποιηθήκαν από τα βιβλία
ο Παπαλάγκι
Η τυρανία της στιγμής
Το δικαίωμα στη τεμπελιά (αν εθκιάλεεν ένα λιότερο προβοκατόρικο τίτλο ίσως να τον έπέρναν τζαι πιο σοβαρά.....) του Λαφάργκ
In Praise of Idleness  Bernand Russel