Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Οι δείκτες ΙΙ: Πληθωρισμός και Χρέος

Σε συνέχεια του προηγούμενου

Πληθωρισμός

Είναι που τους πιο μεγάλους φόβους του συστήματος....(αλλά και του μισθού μας). Αν εν ψηλή η ανεργία δεν χολοσκούν τζαι πολλά, αλλά ο πληθωρισμός εν πάντα προτεραιότητα. Εκτός του ότι το χρήμα χάνει που την αξία του, ο πληθωρισμός αμφισβητά τη θεωρεία την ίδια. Γιατί άμαν τα δεις θεωρητικά, τζαι ο καπιταλισμός μια χαρά σύστημα ένι…. Άμαν δουλέφκει όπως πρέπει δεν υπάρχουν καν κέρδη !! και εγγυάται μείωση των τιμών. Αυτό είναι το θαύμα της ελεύθερης αγοράς. Μόνο που, παρόλο το θαύμα, δεν υπάρχει καπιταλιστική χώρα που να μην είχε ποτέ πληθωρισμό.  Βεβαίως συχνά η απάντηση εν έτοιμη: το πετρέλαιο, οι μισθοί τζαι οι φόροι. Ή το πιο γνωστό, ότι υπάρχουν στρεβλώσεις στην αγορά…. Μαλακίες.

Η μόνη αγορά στην οποία φαίνεται να δουλέφκει η θεωρεία είναι η αγορά ηλεκτρονικών ειδών. Είναι μια πραγματικότητα. Τον πρώτον υπολογιστή τον επιάμεν πριν 12 χρόνια 1000 λίρες, τζαι τωρά με 700 ευρώ πιάνεις λαπτοπ με πολλές παραπάνω δυνατότητες. Τούτα βεβαίως χωρίς να λαμβάνεις ένα σωρό άλλα πράματα υπόψιν (μισθοί των εργατών που τα παράγουν, διάρκεια ζωής των νέων ηλεκτρονικών συσκευών κλπ). Στα υπόλοιπα δεν δουλεφκει. Τζαι δεν είναι θέμα στρέβλωσης. Έχουμε δεκάδες εμπορικές τράπεζες και άλλα τόσα συνεργατικά και όμως όλοι αύξησαν τα περιθώρια κέρδους. Πόσες δηλαδή έπρεπε να ήταν για να  δουλέψει η αγορά τζαι να κερδίσει ο καταναλωτής ;


Πρέπει να είσαι σωστός καταναλωτής λαλούν σου! Μα πώς να είσαι ; Άμαν σε βάλουν να δουλέφκεις 8-1, 3-6, περιμένεις μετά με στην κίνηση να παεις στην υπεραγορά Α που έσσιει πιο φτηνό γάλα, τζαι να οδηγήσεις με στην κίνηση να πάεις στην Β για να πιάσεις το πιο φτηνό τυρί, τζαι να πάεις στη Γ για να πιάσεις το πιο φτηνό ψωμί. Άλλη ζωή δηλαδή εν πρέπει να έχουμε ; Λες τζαι τούτο οι υπεραγορές δεν το ξέρουν !

Εχτές επήα στο φούρνο. Εσχόλασα 6 τζαι εβιάζουμουν. Η κρέμα γάλακτος ήταν 1,95 και με χρέωσε 2,45. Όταν το ανάφερα η υπάλληλος τζιαμέ λαλεί μου…ε, έκαμεν λάθος τζίηνος που τα γάλατα. Εν το ξέρω ότι δικαιούμαι να κάμω πρόβλημα; Να της πω να φέρει τον διευθυντή, τζαι να μου δώκουν πίσω τα 50 λεπτά μου ; εν τω ξέρω ότι έτσι πρέπει να εν σωστός καταναλωτής ; Με εν 6 η ώρα τα γέριμα. Που να βρεις το κουράγιο να κάμεις θέμα μισήν ώρα για ένα δεκασέλινο ; Για να σαι σωστός καταναλωτής πρέπει να χεις χρόνο…. Ξέρεις πόσες δουλείες κατεβάζουν τα μούτρα τους οι μάστροι αν δεν μείνεις παραπάνω, αλλά άμαν τους πεις για υπερωρία κατεβάζουν τα μούτρα τους ;  


Φταίει τους συνήθως η απουσία ελέγχου του κράτους, λες τζαι το κράτος δεν ελέγχεται που επιχειρηματικά συμφέροντα. Αν πραγματικά εθκιεβάζαν ανταμ σμιθ, θα εβλέπαν ότι εν τζαι ελάλεν απλώς ότι εν ενάντια στο κράτος. Το κράτος υπάρχει λέει, για να προστατέφκουν οι πλούσιοι την περιουσία τους που τους φτωχούς. Ποιος το λαλεί ; Ο άνταμ, όι ο μαρξ !!  Έρκεται τζαι αναγκάζει σε να βάλεις επιβλέπον μηχανικό άμαν εννα κτίσεις σπίτι – που ανάθεμα αν έρτει να επιβλέψει – πιάνει ένα καρατέλλο λίρες με μορφη «κομμισιον» τζαι διά σου ένα χρόνο εγγύηση…μετά τα πρώτα νερά δηλαδή. Δαμέ βραστήρα του νερού πιάνεις τζαι διά σου θκύο χρόνια εγγύηση τζαι το σπίτι που εννά ζήσεις μια ζωή διά σου μόνο ένα χρόνο. Οι κακοτεχνίες των σπιθκιών της τελευταίας δεκαετίας αμφισβητούν ότι ο ιδιωτικός τομέας εν πιο παραγωγικός.  Για τες ψηλές τιμές φταίει το πετρέλαιο, ο σίδερος τζαι το τσιμέντο, τζαι ξιχάνουν το κέρδος τζαι ούλλα τα μη-παραγωγικά κομισια της ελεύθερης αγοράς. Ο κόσμος που πουλά υδραυλικά, κεραμικά, φωτιστικά γυρέφκει τρόπους να μεν δηλώνει χρήμα γιατί διά τα σε αρχιτέκτονες με τη μορφή κομμισιον. Έτσι που η μείωση που θα εμπορούσε να εισπράξει ο καταναλωτής – τζίηνη δηλαδή που υπόσχεται η ελεύθερη αγορά – χάνεται με στα κομισια. Ούλλοι δουλέφκουν με κομισια – δικηγόροι, μεσίτες, αρχιτέκτονες, τράπεζες τζαι πάει λέγοντας. Τζαι τωρά που ο κόσμος πάει στη κίνα – αρκέψαν τα: ε μα εν κινέζικα…. Ε μα ρε φίλε αφού πιάνεις μου το κώλο ; 



Τους απασχολεί ο πλυθωρισμός, θέλουν χαμηλές τιμές….αλλά πριν λίγες εφτομάδες το οικονομικό ένθετο της καθημερινής είσσιεν έρευνα του συνδέσμου εκτιμητών με τίτλο : Απογοητευτικές οι τιμές στην αγορά ακινήτων. !!! Τζαι απογοητευτικές γιατί εππέσαν !! Τζαι σε εφημερίδα νεοφιλ.  «Ο Δείκτης Τιμών Ακινήτων του RICS (Royal Institution of Chartered Surveyors) Κύπρου, κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2010, έχει καταγράψει μια απογοητευτική συμπεριφορά στις τιμές ακινήτων στις μεγαλύτερες αστικές περιοχές, με τις τιμές των ακινήτων (πώληση / ενοίκιο) να εμφανίζουν πτώση.»



Κάμνουν σε τζαι αναρωθκιέσαι…. Τελικά γιατί θαυμάζουν το σύστημα ; Άμαν πέφτουν οι τιμές εν έπρεπε να σιερούμαστεν; Άμα δε πέσουν οι τιμές στα προιόντα του χρηματηστηρίου…. Μαύρο δάκρυ.


Τζαι ύστερα φταίει τους η ΑΤΑ. Μα ρε έξυπνοι, αν το σύστημα σας εδούλεφκεν όπως μας υπόσχεται δεν θα χρειάζετουν η ΑΤΑ (Βεβαίως ένα δίκαιο έχουν το ότι η ΑΤΑ όπως εν δομημένη εν τους υψηλόμισθους που οφελά, τζαι δεν ταμπού να ανοίξεις τη συζήτηση).



Το χρέος και το έλλειμμα

 Κανονικά ένα νούσιμο κράτος δεν έπρεπε να έχει με χρέος με έλλειμμα. Αντίθετα θα έπρεπε να έχει τζαι κάτι στη πάντα μην τυχόν τζαι τύχει κάτι. Όμως τα σύγχρονα κράτη εχτιστήκαν με χρέη. Τα οποία επαναχρηματοδοτούν με χρέη, μετακυλίζοντας τα στους επόμενους με κερδισμένους πάντα τες τράπεζες. Τζαι αφού το χρέος φκαίνει ως ποσοστό του ΑΕΠ, τζαι κατά κανόνα υπάρχει τζαι  ανάπτυξη πάντα μπορείς να δανειστείς κατιτίς παραπάνω.

Ήρταν οι δείκτες του μάαστρικτ τζαι είπαν, για εμάς τους πουμέσα να το κουμαντάρουμε λίον. Τζαι εφτάσαν σε θκύο αυθαίρετα νούμερα. 60% το χρέος τζαι τζιαμέ κοντά στο 3 το έλλειμμα. Αυθαίρετα. Έτσι… γιατί όχι 70% με 4% ; εν τζαι υπάρχει κανένας συγκεκριμένο λόγος. Τζαι το τι συμβαίνει είναι ότι ούλλα τα κράτη εν τζιαμέ κοντά στο 60% τζαι αναγκάζουνται (πριν τη κρίση) να έχουν ισοσκελισμένους προυπολιγισμούς αλλά με 60% χρέος. Το ίδιο θα εμπορούσαν να εκάμναν τζαι χωρίς χρέος. Αλλά ένα χρέος καλό είναι να υπάρχει, έτσι που να μεν σταματήσει ποττέ να πληρώνεις τόκους.



Έτσι επί του συγκεκριμένου εν τσιόφτες που ελάλεν του τάσσου ο χριστόφιας – ότι κάμνει κομπόδεμα. Ο τάσσος που όντως ήταν νάκον πιο σφικτός (μέχρι τες εκλογές), γιατί ήθελε να μπει στο ευρώ, αλλά κυριώς γιατί ήταν κωλόφαρδος τζιαι εκυβέρνησε σε περίοδο φούσκας εμείωσε το έλλειμμα στο 40%. Δήλαδη πάλε εχρωστούσαμε!! Τζαι όμως ο σύντροφος το εθεώραν «κομπόδεμα». Ε ρε σύντροφε τζι αν έρτει αστοσσιά ; η ίδια η θεωρεία σου λαλεί σου ότι ο καπιταλισμός χαρακτηρίζεται που κρίσεις. Επήρεν την στο σιορλολοπ τζαι τωρά συζητούμε για τους δείκτες.



Η κουβέντα ένι να μεν έσσιεις χρέος. Τωρά όσον αφορά τους οίκους αξιολόγησης, όντως για όσα τους κατηγορούν έχουν δίκαιο. Ως πριν λία χρόνια ενεν εκάμναν έτσι για τα χρέη των κρατών. Ανακαλύψαν το φρούτο τούτο πρόσφατα.  Εμφανέστατα να αξιολογήσουν δεν μπορούν, τζαι είναι αδιανόητο πως αφού κοτζιαμου κρίση δεν την επροβλέψαν, τζαι αφού είναι εμφανέστατο ότι είναι διαπλεκόμενοι, είναι απορείας άξιο πως τους διούν το δικαίωμα να επηρεάζουν τα κράτη με τέθκιο τρόπο. Φαίνεται πάντως – ως ειθισται για γκολντεν μπους που χάνουν το μέτρο– ότι έχουν τόσο πολλά μεθύσει που την εξουσία, που εξεκινήσαν τζαι χτυπούν πλέον μεγάλα κράτη….

Αλλά δαμέ κρύφκεται ακόμα μια αντίφαση του συστήματος τους.

Όσον επαέναν καλά τα πράματα με τα κουμάρκα τζαι τες φούσκες δεν εθέλαν να πκιερώνουν φόρους. Άμαν τα εκάμαν πίλιες, εξιχάσαν τη θεωρεία που λαλεί «όχι στον κρατικό παρεμβατισμό», τζαι εβουρήσαν στο κράτος να τους σώσει. Να πκιερώνουν εν θέλουν – γιατί έτσι λαλεί η θεωρεία – άλλα άμαν ήβραν τα θκύο στενά, εθέλαν βοήθεια που το κράτος. Εν ολίγοις, τα δικά μας δικά μας, τζαι τα ξένα πάλε δικά μας. Το κράτος όχι μόνο τους έσωσε αλλά δεν επέβαλε κανένα όρο σώζοντας τους (τζαι η δική μας η κυβέρνηση με αριστερό πρόεδρο δεν αποτελεί εξαίρεση).

Ε το κράτος, που όντως χαρακτηρίζεται που κακοδιαχείρηση, χωρίς φούσκα να του αποφέρει έσόδα, φόρους εν χρεώνει, συν τα χρέη των τραπεζών, ελείψαν του οι λίρες. Τζαι τωρά έρκουνται τούτοι οι κύριοι που τους εδάνησε χωρίς όρους, τζαι επιβάλουν τους δικούς τους όρους. Τζαι το μόνο που φταίει είανι το εξής ένα:  οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων !



Αν δε, προσθέσεις στην εξίσωση ότι το χρήμα που θα δανείσουν στα κράτη οι τράπεζες δεν το έχουν καν, αλλά το κράτος τους επιτρέπει να το δημιουργούν που το πούποτε, φτάνει σε τόσο ακραίο βαθμό η ανηθικότητα του πράματος που σε πιάνει ο θκιάλος.  (έχει ένα ωραίο ντοκιμαντέρ στο γιουτουμπ με τίτλο «το χρήμα ως χρέος» ….περιγράφει την χυδαία διαδικασία απλά)

Που την άλλη, για να μπορείς να μεν τους έσσιεις ανάγκη πρέπει να μπορείς να κουμαντάρεις το πουτζιήν…. Μπορούμε ; μάλλον όχι.

Ως την άλλη φορά να πούμε για το «κίνητρο» τζαι τη «παραγωγικότητα»… Οι πιο χυδαίοι ίσως που τους δείκτες.

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Οι δείκτες της οικονομίας


Είπαμεν το 1000 φορές. Η οικονομία δεν είναι κάτι μονοδιάστατο. Άμαν τη θωρείς μόνο μέσα που συγκεκριμένους δείκτες μόνο σε συγκεκριμένα συμπεράσματα μπορείς να φτάσεις. Ούλλοι έχουν που λίον δίκαιο, και όπου έχουν δεν είναι κακό να τους το αναγνωρίζεις.

Οι καπιταλιστικοί δείκτες.Άμαν τελιώσεις που το πανεπιστήμιο, οικονομικά τότε μαθαίνεις τους… Συνήθως μόνο τούτους. Ανάπτυξη, Φυσιολογική Ανεργία, Πλυθωρισμός, Χρέος, ισοζύγιο πληρωμών…. Τζαι βεβαίως, η μάνα όλων των δεικτών……Παραγωγικότητα.

Συνήθως δεν βουλιάζουν όλοι οι δείκτες ταυτόχρονα. Έτσι όλες οι κυβερνήσεις έχουν πάντα ένα νούμερο να πιππηλούν. Το ίδιο και η αντιπολίτευση. Συνήθως ανεργία και πλυθωρισμός κινούνται αντίστροφα έτσι που μπορεί να φωνάζει η αντιπολίτευση ότι ανέβηκε ο πλυθωρισμός και η κυβέρνηση να χουμίζεται ότι έπεσεν η ανεργία. Η αντιπολίτευση μπορεί να φωνάζει ότι η ανάπτυξη εν πιο χαμηλή που πέρσι η κυβέρνηση να λαλεί ότι εν πιο ψηλή που τον μέσο όρο των άλλων κρατών κλπ. Η κυβέρνηση παραθέτει τσιτάτα του οικονομιστ τζαι η αντιπολίτευση των «οίκων» - λες τζαι ενεν μέρη του ίδιου συστήματος. Εν ολίγοις τα νούμερα όπως θέλεις θκιεβάζεις τα. Εν τζαι λαλεί κανένας δείκτης πόσο καλά περνά ο κόσμος. Τζαι για να ρτει κυβέρνηση ή αντιπολίτευση τζαι να κάμει έστω τζαι μια νύξη κριτικής στους δείκτες, πρέπει ο δείκτης να μεν τη συμφέρει καθόλου.
Ας τους πιάμεν με τη σειρά:

Ανάπτυξη.
Οπωσδήποτε, το να αναπτύσεται μια οικονομία, εν γενικά «καλό» Τι πα να πει ανάπτυξη ; ή μάλλον ανάποδα τι πα να πει χαμηλή ή ακόμα χειρότερα μηδενική ανάπτυξη .... ύφεση; Πα να πει ότι η οικονομία φέτος παράγει ακριβώς όσα επαρήξεν πέρσι. Αν πέρσι δηλαδή ήμαστουν καλά, τζαι φέτος καλά είμαστεν. Άμαν είμαστουν 10 πλάσματα μες την οικονομία τζαι επαράγαμεν 100 μασκαραλίκια, τζαι του χρόνου παράξουμεν 110 μασκαραλίκια, τούτο σημαίνει ότι κάποιοι που εμάς θα απολαμβάνουν 10 μασκαραλίκια παραπάνω. Εν τζαι λέει τζαι πολλά άλλα πράματα. Εξάλου εν τζαι χρειάζεται να θκιεβάσεις καμιά μαρξιστική ανάλυση για να δεις πόσα προβλήματα έχει τούτη η ερμηνία της ανάπτυξης. Στην γουικιπαιδεία να μπεις,τζαι να κοιτάξεις τον όρο GDP, φκάλει σου τα κατευθείαν. Αν τα 10 νέα μασκαραλακία πιάσει τη τζίηνος που έσιει είδη άλλα 90, την ανάπτυξη εν τζαι κόφτει την. Ούτε την κόφτει αν είναι βιώσιμο να παράγεις κάθε χρόνο 10 μασκαραλίκια παραπάνω που πριν. Τζίηνο που την κόφτει είναι να παράγεις παραπάνω που πέρσι. Είναι απαραίτητο. Ούτε την κόφτει τι ακριβώς εν τζίηνα τα 10 μασκαραλίκια παραπάνω.

Αν αρωστήσουμε ούλλοι τζαι πάμε στο γιατρό τζαι ο γιατρός πλερωθεί, αυτό θα μετρηθεί ως ανάπτυξη έστω τζι αν είμαστεν μια κοινωνία αρρώστων. Το να κινούμαστε ούλλοι με το αυτοκίνητο μας τζαι καταλιούμεν ένα σωρό πεζίνα, αντί να πιάνουμε το …μετρό, είναι οπωσδήποτε υπερ της ανάπτυξης. Αν έχουμε μιαν εγκατάσταση τζαι διαλύσουμεν την (με πυρομαχικά ας πούμε), η διαδικασία να την ξανακτίσουμε θεωρείται ανάπτυξη. Αν πιάσεις ένα καταναλωτικό δάνειο 10,000 ευρώ τζαι πάεις στη γερμανία τζαι επενδύσεις τα σε κατανάλωση μπύρας, η τράπεζα με το 15% που θα σου μπήξει θα παρουσιάσει ανάπτυξη. Άσχετο αν εσύ χρωστάς. Άσχετο αν η οικονομία δεν επαρήξεν ούτε μιαν οδοντογλυφίδα σε τούτη τη διαδικασία.

(Φυσιολογική) Ανεργία.

Τούτον ένι που τα πιο μεγάλα κόλπα Καταρχή η θεωρία η ίδια ονομάζει μιαν ανεργία της τάξης του 2-4% ως «φυσιολογική». Εξαιρετικές οι λέξεις που επιλέγονται. Ενώ το να είσαι το ίδιο καλά με πέρσι θεωρείται αρνητικό, αν το 4% του κόσμου δεν έχει δουλειά, που ανάλογα με το μέγεθος της χώρας μπορεί να είναι τζαι μερικά εκατομμύρια άνθρωποι, τότε τούτο είναι «φυσιολογικό». Το να έχουν ούλλοι που μια δουλειά, τούτον ονομάζεται «υπερθερμαμένη οικονομία»…. Δηλαδή χα χα εννά καεί. Τζαι για να μεν καεί (πίτα της με το λάστιχο) πρέπει να επιστρέψει η ανεργία σε «φυσιολογικά επίπεδα». Ή άλλοσπως. Ο μάστρος, δεν μπορει να σε θκιώξει τζαι να γυρέψει άλλον πιο φτηνό, - γιατί ούλλοι έχουν δουλειά – τζαι ή που εννά σου δώκει αύξηση ή που εννά αναγκαστεί να πιάσει άλλο πιο ακριβό. Ε, τζαι σε τούτο το μοντέλο, «αύξηση» εκτός τζι αν ένι για τους CEOs, θεωρείται «μη- παραγωγική».

Που την άλλη, υπάρχει τζαι το κόλπο του πως τη μετράς Ούλλες οι κυβερνήσεις του κόσμου -με τη δική μας μη-εξαιρουμένη- , προσπαθούν να δείξουν τζίηνο το νούμερο χαμηλό. Έτσι τον νεοσυερχόμενο μπορεί να μεν τον βάλει, τες παραπάνω φορές αφερούνται οι άστεγοι, οι φυλακισμένοι, και κάποιες χώρες ανακαλύψαν το part-time για να μειώνουν τους δείκτες.

Αυτά για τους άνεργους….

Για τζίηνους που δουλέφκουν ;
Θυμούμαι πριν τη κρίση, που μας ελέαν τζαι στο πανεπιστημίο, να θκιεβάζουμεν τον οικονομιστ. Ο οικονομιστ λοιπόν ούλλην τη περίοδο 2003-2008, εβαλεν τα με την αγορά εργασίας στην γερμανία. Η γερμανία είχεν για χρόνια «δομική» ανεργία γιατί είχαν μιαν ανεργία της τάξης του 7-8 %.... ενώ οι εγγλέζοι που είχαν τη λύση, είχαν μιαν ανεργία του 4-5%. Και τούτο οφείλετο, στο ότι η «αγορά εργασίας» (άκου αγορά, λες τζαι εν για μπίλιες που μιλούν), στη γερμανία ήταν «too rigid». Και για να λυθεί το πρόβλημα, έπρεπε να απελευθερωθεί (ελευθερία ή θάνατος που λέμε). Θυμούμαι που είχαμεν τζιηκάτο ένα καθηγητή …αμερικάνο μάλιστα…. Που μας ελάλεν, «μεν ακούτε τούντες πελλάρες….τζαι 10% ανεργία να έχει η γερμανία, να θυμάστε πάντα ότι έχετε 90% των ανθρώπων με καλές δουλειές»…. Γιατί σε αντίθεση με τα νούμερα της ανεργίας που τα έβλεπες κάθε τρίμηνο, μια φορά το χρόνο, εφανίζετουν τζαι ένας δείκτης που ελάλεν ότι 25% των παιθκιών στην αγγλία ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Ε, καλά τούντα θκύο πως συμβιβάζουνται ; Γίνεται το 5% ανεργίας να έσσιεν το 25% των κοπελουθκιών ; όχι βέβαία. Δεν είναι μόνο θέμα πόσοι εν οι άνεργοι, εξίσου σημαντικό ένι αν τζίηνοι που εργάζουνται πκιερόνουνται ένα εξιοπρεπή μισθό. Τζαι τούτο δεν απασχολεί τους δείκτες.

(Παρένθεση: Η γερμανία αν τζαι είσσιεν ψηλότερη ανεργία πριν τη κρίση, στο συγκεκριμένο δείκτη επήεν τα αναλογίας καλά. Οι φιανανσιαλ ταιμς του πολίτη ελέαν εχτές ότι τούτον οφείλεται στο ότι οι εταιρείες εκρατήσαν τους υπαλλήλους αξιοποιώντας κάποια κυβερνητικά προγράμματα, αλλά δυστηχώς εξεκινήσαν τζαι τούτοι τες εξυπνάδες με την ευέλικτη εργασία. Οι άλλοι που τα εξεκινήσαν που πριν τούντα κόλπα τους είναι πιο δύσκολη η εκ νέου μαγειρική των δεικτών…. Βεβαίως να προσθέσω κάτι για τους γερμανούς που για την φινανσιαλ ταιμς δεν είναι σημαντικό. Τζαι έσσιει σχέση με τζίηνο που ελέαμεν πριν για την ανάπτυξη. Οι γερμανοί ακόμα έχουν εργοστάσια. Κάμνουν αυτοκίνητα, κάμνουν μηχανές. Ούλλοι οι άλλοι που είχαν ανάπτυξη τόσα χρόνια (ισπανοί, ιρλανδοί κλπ), εν τζαι παράγαν τίποτε. Ή εκτίζαν σπίθκια, ή επουλούσαν χαρτιά ο ένας του άλλου που με τη μεταπώληση επιάναν αξία. Άμαν τα χαρτιά καταλήξουν να έχουν αξία κωλόχαρτου, τζίηνος που έσσιει εργοαστάσια έσσιει παραπάνω πιθανότητες να επιβιώσει. Καλό είναι να το χουμε τζαι εμείς υπόψιν, γιατί ούτε εμείς παράγουμεν τίποτε παρόλα τα «γερά θεμέλια» που ισχυρίζεται η κυβέρνηση - τζαι δεν αμφισβητεί η αντιπολίτευση. Έτω έσσιει 30 χρόνια κινούμαστε που φούσκα σε φούσκα με διαλλείματα εκμετάλλευσης της συνοριακής μας κατάστασης. Τζαι μεις εν χαρτιά που πουλούμε – εν τζαι παράγουμε τίποτε)

Στο θέμα μας…
Εν ολίγοις, στα υπόλοιπα νούμερα που εμάθαμεν να βλέπουμε καλό θα ήταν να
δημιουργηθεί και ένας δείκτης εργασίας, που θα περιλαμβάνει όχι τζίηνους που έχουν δουλειά, αλλά τζίηνους που η ανταμοιβή για την εργασία τους ,τους προσφέρει ένα αξιοπρεπή επίπεδο ζωής. Ένας που τους πιο σημαντικούς δείκτες που πρέπει να απασχολεί, αν όχι τους οίκους σίγουρα τους πολιτικούς.

Τζαι το πιο παράδοξο ; θα έπρεπε να απασχολεί και τους νεοφιλ. Για τον απλούστατο λόγο, που δεν τον χωρεί η παττίχα τους η όφκερη, ότι αν δεν τον πληρώνεις τον μαυρογέρημο τον εργάτη πως θα καταναλώσει τα μασκαραλίκια σου; Κάποτε, έκοφκεν το ο νους τους. Τζαι επιέσαν ώστε οι σκλάβοι να γίνουν μισθωτοί, για να μπορούν να γοράζουν τα μασκαραλίακια τους. Ο Γκαλτουνγκ έσσιει χρόνια που τους είπεν. Αν τζαι μπορεί κάποιος να διαφωνήσει μαζί του ως προς τις συνθήκες που οδηγήσαν στο κοινωνικό κράτος , ο γκάλτουγκ ισχυρίζεται ότι το κοινωνικό κράτος είναι ο τρόπος που ανακαλύψαν οι έχοντες ώστε να διούν ψίχουλα στους φτωχούς για να μεν εξεγείρονται. Είπεν τους το. Έκαμεν τους το κουτσιά καθαρισμένα. Αλλά εν λυσσιασμένοι. Όσα τζαι να τσαρουκιάσουν εν χορτανίσκουν. Κόψε τους μισθούς, κουτσούρεψε το κοινωνικό κράτος. Τζαι άμαν ξεκινήσουν οι εξεγέρσεις κατεβάζουν τα μούτρα τους. Έτσι ενι κοπέλια.. Με την ίδια κυνικότητα που απαντούν άμαν τους πεις για τους χαμηλούς μισθούς (έτσι εν οι κανόνες της αγοράς εργασίας) με την ίδια κινηκότητα απαντώ: Όπως υπάρχει ο νόμος της αγοράς, υπάρχει τζαι ο νόμος της κοινωνίας: Όποιος αδικείται – εκδικείται. Τζαι όσο δίκαιο τζαι να χουν οι νεοφιλ, ότι οι εξεγέρσεις κατά κανόνα καταστρέφουν τζαι δεν δημιουργούν κάτι καλύτερο, δεν παύουν οι εξεγερμένοι να αντλούν το δίκαιο που την εξαθλίωση τους. Τζαι ώσπου εν βιτρίνες που σπάζουν εν καλά. Να μεν αρκέψουν να παίρνουν κελάες. Τζαι μπορεί να μεν εν σωστό, μπορεί να μεν ενι παραγωγικό όμως είναι τζαι τούτο νόμος της κοινωνίας. Αν θέλεις λαμβάνεις τον υπόψιν. Αν δεν θέλεις….


Δεν την απασχολεί τη θεωρεία ο εργάτης. Δεν την απασχολεί πόσα πιάνει ή αν μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς. Δεν σε βλέπει σαν εργαζόμενο, αλλά σε βλέπει μόνο σαν καταναλωτή…. Τζαι δαμέ η θεωρεία έσσιει να σου υποσχεθεί πολλά…. Αλλά θα τους δούμε στην επόμενη ανάρτηση για τους άλλους δείκτες….. έχουμεν ακόμα, το χρέος, το έλλειμα, τη παραγώγικότητα…..