Να πω ότι για τον εν λόγω κύριο ΔΕΝ έχω διαβάσει τίποτε μέχρι σήμερα. Οι μόνες πηγές της ανάρτησης είναι η έκδοση του Χρόνικου από τον Πολίτη της Κυριακής – 8/Νοεμβρίου/2009 τέυχος 089. Το συγκεκριμένο επιμελήθηκαν η κα Κάτια Σάββα (Δημοσιογράφος Ιστορικός) και Μαριλενα Σάββα (Φιλόλογος Ιστορικός).
Το ερώτημα που με αποσχολούσε διαβάζοντας το χρονικό, είναι προς τι η αναφορά σε τούντον άνθρωπο τζαι γιατί μας το παρουσιάζουν στο σχολείο λίον πολλά ως ήρωα. Διαβάζοντας δε την έκδοση του χρονικού, το μόνο που έχω να πω είναι ότι εσυγχίστηκα. Πιο πολλύν δε ενδιαφέρον μου εκίνησε ο τρόπος γραφής του χρονικού. Γιατί μου εξανάφερε πάλε στο νου το πως γράφεται η ιστορία και την άποψη την οποία επιμένω να υποστηρίζω ότι «αντικειμενική ιστορία» δεν υπάρχει – ή αν υπάρχει σίγουρα δεν μπορεί να την αποτυπώσει χέρι ιστορικού.
Διαβάζοντας το χρονικό ξανά τζαι ξανά μου φκάλει έναν απίστευτο μπουρδούκλωμα, αλλά ξαναφέρνει τα ερωτήματα του και προβληματισμούς που αφορούν στο :
πως διαβάζουμε τις πηγές, και πως από τις πηγές βγάζουμε συμπεράσματα.
Ότι η ιστορία δεν είναι τα γεγονότα, τζαι ότι ο τρόπος αφήγησης ή πιο απλά τα επίθετα που χρησιμοποιουν οι ιστορικοί δείχνουν και τις δικές τους συμπάθειες
Ότι οι έννοιες που χρησιμοποιούμεν πρέπει να έχουν νόημα .....
Ότι κατά που την ερώτηση εν τζαι η απάντηση.
Ότι όλη η ιστοριογραφία είναι στρατευμένη
κλπ
.........
Ξεκινώ από το τέλος. Στη προτελευταία σελίδα του χρονικού οι εκδότριες θέτουν το ερώτημα αν τελικά ο χατζηγεωργάκης ήταν αγαθοεργός ευεργέτης ή αδιστακτος τύραννος. Και ομολογούν ότι «είναι δύσκολο να μπορούμε με σιγουριά να εξάγουμε επιστημονικά συμπεράσματα»....αφού «οι εκτιμήσεις που αφορούν τη προσωπικότητα του είναι αντιφατικές» (σελ.21).
Η συγκεκριμένη τους παραδοχή έρχεται σε αντίθεση με όλό τους το άρθρο. Διαβάζοντας το, είναι ξεκάθαρο ότι οι εκδότριες έχουν πάρει σαφέστατη θέση !!! Την οποία έρχονται να αναιρέσουν στον επίλογο, για χάρη της «επιστημονικότητας».
Ταυτόχρονα μας λεν στο τέλος του Χρονικού: «Ο κορνέσιος υπήρξε γνήσιο παιδί της εποχής του. Μιας εποχής που χαρακτηρίζεται από καταπιεστική διοίκηση, φορολογική αλλά και κάθε είδους εκμετάλευση , βαθειά θρησκευτικότητα και ζήλο (δηλαδή ; !!!) δυσβάστακτη σκληρότητα, δωροδοκίες που έφθαναν ως την εξαγορά αξιοματούχων και ανθρώπων (με μου πεις, μα έφθαναν ως εκεί!), διαφθορά, κερδοσκοπία, δολοπλοκίες και διαρκείς κινδύνους, σε ένα αμφίροπο αγώνα του χρήματος με το θάνατο (έσσιει αγώνα με το θάνατο που εν «αμφίροπος» ; !!! ίντα εν το μόνο ματς που εν στανταρτ ασσος! )
Η πιο πάνω πρόταση είναι ένα κλασικό παράδειγμα γιατί πρέπει να σταματήσει αυτό που γίνεται σε κύπρο και ελλάδα οι φιλόλογοι να διδάσκουν ιστορία... πόσο μάλλον να την γράφουν!!
Στο θέμα μας.
Πρώτον (over and over again): Ερωτήματα επιστημονικής έρευνας που τίθενται με τη μορφή ή το Α ή το Β, είναι προβληματικά. Μεθοδολογικά είναι απαράδεκτα και η ιστορικός έπρεπε να το ξέρει. Όταν το ερώτημα τίθεται με τη μορφή διλήμματος ή το Α ή το Β, αυτόματα αποκλείει τη δυνατότητα να είναι το Α και το Β ταυτόχρονα (και ευεργέτης και τύρανος), ούτε το Α ούτε το Β (ούτε ευεργέτης ούτε τύρανος), όπως έχει αποκλείσει και τη πιθανότητα του Γ ή/και του Δ (να ήταν π.χ. όπως οι ίδιες λεν «παιδί της εποχής του») κλπ.
Πάμε να δούμε τώρα, πως οι δύο συγγραφείς του εν λόγω πονήματος ενώ ισχυρίζονται στο τέλος ότι δεν ξέρουν τελικά τι ήτο ο κορνέσιος, στην ουσία προσπαθούν να μας πείσουν ότι ήταν ευεργέτης. Δεν είναι δύσκολο. Απλά δίνουμε προσοχή στα επίθετα που επιλέγουν.
Στη σελίδα 9 μας λεν:
«Τη δύναμη και τα πλούτη που απέκτησε ο Δραδομάνος δεν τα χρησιμοποίησε μόνο για δικόν του όφελος. Χαρακτηριστικό της θρησκευτικής του πίστης είναι ο πάμπολες αγαθοεργίες και δωρεές προς την εκκλησία» και προχωρά λέγοντας μας πόσες εκκλησίες έκτησε.
Και συνεχίζει με την εξής παραδοξότητα:
«Οι αγαθοεργίες αυτές που δεν είναι μοναδικές, αποδεικνύουν τα φιλανθρωπά αισθήματα του ιδίου και της γυναίκας του όπως επίσης και τη βαθιά θρησκευτικότητα τους. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής που αφορούσε όχι μόνο την ανώτερη αλά και την κατώτερη τάξη ήταν η συσπείρωση γύρω από τους κόλπους της εκκλησίας. Όλες οι πηγές που διαθέτουμε μαρτυρούν ότι όλες οι κοινωνικές τάξεις της εποχής αφιέρωναν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους στην εκκλησία» (σελ10)
!!!!
Τρεις προτάσεις άλλες τόσες αντιφάσεις, και συμπεράσματα για την κοσμοαντίληψη των ιστορικών ερευντητριών:
Θεωρούν ότι το να κτίζεις εκκλησιές είναι αγαθοεργία και αποδυκνύουν «φιλανθρωπικά αισθήματα». (όντως έτσι είναι ;) το να τα εδίενε σε κανέα φτωχο παίζει καθόλου ;
Ότι η δωρεά προς την εκκλησσιά, αποδυκνύει «βαθιά θρησκευτικότητα» ενώ οι ίδιες παραδέχονται ότι όλες οι κοινωνικές τάξεις της εποχής έτσι εκάμναν. Ε τότε τι το σπουδαίο αποδεικνύουν οι «αγαθοεργίες» του χατζηγεωργάκη; απλά ότι ήταν πιο παραλλής;
Είναι βαθιά θρησκευτικότητα ενώ οι ίδίες παραδέχονται (σελ 21) ότι λόγω του αξιώματος του «έπρεπε να ισσοροπεί μεταξύ της τουρκικής διοίκησης και των εκκλησιατικών αρχών..»
Είναι βαθιά θρησκευτικότητα ενώ πριν (σελ 7) μας λεν ότι χατζηγεωργάκης είχε στενές σχέσεις με τον αρχιεπίσκοπο, η οποία ήταν αυτή «που τον οδήγησε μέχρι το αξιώμα του δραγουμάνου», καθώς επίσης ότι ο αρχιεπίσκοπος τον πάντρεψε με την ανηψιά του.
Μήπως, λέω μήπως, όλα τα πιο πάνω δεν είναι πιθανοί λόγοι που μπορούν να εξηγήσουν τις δωρεές ; Πως φτάνουμε αβιάστα στο συμπέρασμα ότι οι δωρεές αποδυκνύουν θρησκευτικότητα ;
Και επαναλαμβάνω ότι οι πιο πάνω πιθανές εξηγήσεις δεν τις βρήκα κάνοντας έρευνα ή ανατρέχοντας στις πηγές. Είναι στοιχεία που υπάρχουν στο ίδιο το αφιέρωμα! Το θέμα είναι πως χρησιμοποιείς αυτά που ξέρεις για να φτάσεις σε συμπεράσματα.
Πάμε τώρα στο άλλο όμορφο σημείο του Χρονικού που αφορά την άνοδο και πτώση του Χατζηγεωργάκη:
Όταν διορίστηκε δραγομάνος ο Χατζηγεωργάκης, μουσαχίλλης της κύπρου ήταν ο Χατζημπακής, του οποίου «ο πραγματικός εαυτός φανερώθηκε σύντομα» (σελ13):
«Άρχισε να ασχολείται με το εμπόριο γεωργικών προιόντων, τα οποία αγόραζε φτηνά και τα πουλούσε σε τιμές μαύρης αγοράς, επιδιώκωντας ταυτόχρονα και εξασφαλίζοντας τη μονοπωλιακή εκμετάλευση πολλών ειδών, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις. Αφού πλούτισε με τα μονοπώλια άρχισε να κτίσει «παλάτια με κκιοσκια», σύμφωνα με τον Αρχιμαντρίτη Κυπριανό, να αποκτά τσιφλίκια και απέραντα περιβόλια και να αγγαρεύει τους φτωχούς. Μέσα στο κλίμα αυτό της στιγνής εκμετάλευσης και καταπίεσης με αρχηγό το μονόφθαλμο τύραννο»... μπλα μπλα εμφανίζεται ο Χατζηγεωργάκης (σελ 13).
Παρένθεση: Οι πηγές που αναφέρονται αυτούσιες για τη διακυβέρνηση του Χατζμπακή είναι δύο: Η πρώτη όπως φαίνεται πιο πάνω είναι του Αρχιμαντρίτη Κυπριανού και αφορά τα «παλάτια με τα κιόσκια» (μόνο αυτό). Η δεύτερη έρχεται από το βιογράφο του Χατζηγεωργάκη (αυτός ο βιογράφος, έγραφε όσο ο χατζηγεωργάκης ήταν εν ζωή ; ) ο οποίος μας πληροφορεί μεταξύ άλλων ότι ο Χατζημπακκης «...κατήλθεν εις Κύπρον, ένθα εγένετο Ζαπτίτης Λάρνακος. Αλλ ένεκα της τυραννικού αυτού διοικήσεως εξεβλήθη της Αρχής» (σελ 12)
Οι αυτούσιες πηγές έρχονται από τον βιογράφο του χατζηγεωργάκη και από τον Κυπριανό (σημείωση : οι παπάδες συνέβαλαν στη πτώση του χατζημπακκη) !!!
Η επόμενη πηγή που αφορά τον χατζημπακή δεν αναφέρει από που ήρθε. Λέει όμως «Ο λαός στέναζε κάτω από το βάρος των φόρων και των αυθαίρετων χρηματικών αφαιμάξεων του Χατζημπακή. Ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος και οι άλλοι συνάδελφοι αρχιερείς έφυγαν κρυφά για τη Πόλη με σκοπό να παραπονεθούν και να καταγγείλουν τις βιαιοπραγίες τους» (σελ 14)
Με αυτά κι αυτά οι παπάες μαζί με τον Χατζηγεωργάκη κορνέσιο εκαρφώσαν τον Χατζημπακή στο Σουλτάνο όποίος «του αφαίρεσε πλούτο και εξουσία» (σελ14). Δεν είναι ενδιαφέρον ότι Παπάες και χατζηγεωργάκης εκαταφέραν να φέρουν το Σουλτάνο με το μέρος τους ενάντια σε ένα κυβερνήτη που δεν ήταν ούτε χριστιανός ούτε έλλην ; !!
Όχι για τις ερευνήτριες.
Πάμε τώρα μερικά χρόνια αργότερα στη πτώση του δικού μας. Του χατζηγεωργάκη ντε!
Η πτώση του Χατζηγεωργάκη ΔΕΝ προήλθε ούτε από τις βαρίες φορολογίες, ούτε από τη φτώχια του λαού.... όχι όχι όχι.... ούτε από την έλλειψη τροφίμων για την οποία δεν ευθύνεται ο ίδιος...Αυτά ήταν η αφορμή - πως μας εμαθέναν στο σχολείο : τούτα είναι τα αίτια και τούτα οι αφορμές ; έτσι. Μας εμάθαν ποτέ πως να ξεχωρίζουμε το πρώτο που το δεύτερο ; όχι. Τα πραγματικά αίτια θα μας τα πουν οι ερευνήτριες, που ξέρουν:
«από τη μια η μήνις των τούρκων κατά του Αρχιεπισκόπου και του διερμηνέως λόγω της υπεροχής τους που δεν ανέχονταν, ο φόβος των αγάδων που έβλεπαν με ανησυχία τη συνεχή ανύψωση των ραγιάδων στη θέση των ρυθμιστών της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου και των παραγκωνισμό των ιδίων ....και από την άλλη η έχθρα των ισχυρών τούρκων στο νησί» (σελ 15)
Από τη μια η έχθρα και από την άλλη η μήνις δηλαδή! (ταυτολογία μήπως ;)
Και συνεχίζει συμπερασματικά στην επόμενη σελίδα «οι τούρκοι έκαψαν το κονάκι του δραγομάνου γιατί φθονούσαν τους χριστιανούς, και αυτό εξ αιτίας της ευημερίας τους.... (πε μου τωρά ότι οι χριστιανοί ευημερούσαν επί τουρκοκρατίας)» αλλά και επειδή μερικοί ομογενείς «μιμούνταν και άρχισαν να ξεπερνούν το κατακτητή σε πολυτέλεια, επίδειξη, συγκέντρωση πλούτου, στην αμφίεση, στο τρόπο ζωής...» (σελ 16)
Φθόνος καλέ μου. Αζούλα. Πούζα!! Αυτά ήταν τα πραγματικά αίτια.
Τωρά η αφορμή ;
Η «σιτοδεία που έφερε έλλειψη τροφίμων, και προκάλεσε πείνα στον αγροτικό πληθυσμό έδωσε την αφορμή για να υποκινηθεί αντίδραση κατά του δραγομάνου (σελ 14)»
Το αίτιο είναι η μήνις και η αζούλα, ενώ η πείνα (ποιανών ; των τούρκων ; ) ήταν η αφορμή.
Και συνεχίζει για τους χριστιανούς «Το αποκορύφωμα της αυθάδειας ήταν η παράνομη αισχροκέρδια εις βάρος των φτωχών. Κάποιοι αγόραζαν φτηνό σιτάρι και το πουλούσαν σε διπλή τιμή, οι ίδιοι πλούτισαν ενώ ο κόσμος λιμοκτονούσε. Τα δύο άτομα που αναφέρονται ως εκμεταλευτές ήταν πρόσωπα στενά συνδεδεμένα με το Χατζηγεωργάκη.... Εύλογο ήταν να θεωρείται και ο Κορνέσιος ύποπτος για αισχροκέρδια» (σελ 16) .... όι καλέ!!! Μα γιατί το λέτε τούτο; Ο Κορνέσιος να αισχροκερδούσε ; !! Εν οι άλλοι , που ήταν δίπλα του. Σιγά μεν αισχροκερδούσε ο Κορνέσιος!!! Ντροπής πράματα, άνθρωπος ευεργέτης!! Ο Κορνέσιος πρέπει να ήταν σαν τον καραμανλή. Ούλλοι γυρόν του εκλέφκαν τζαι ο ίδιος δεν έφερε καμιά ευθύνη.
Εξ άλλου έχουμε πηγές που να μας βάλουν την υποψία ότι ο δραγουμένος μπορεί να έκλεφτεν ή να τυρανούσεν ο ίδιος (καλή ώρα όπως τον χατζημπακή); ΟΧΙ
Από τη σελ 15, επιστολή του γάλλου πρόξενου Regnault
«η νήσος κύπρος δίδει ετησίως εις την Πύλη 1500 πουγγιά, αφαιρουμένων όλων των εξόδων της διοικήσεως. Ο έλλην αρχιεπίσκοπος και οι 4 επισκόποι ευθύνονται δια το ποσό τούτο. Αυτοί οφείλουσι να εισπράττωσι, ζητούντες τα ορισμένα δια φιρμανιού δικαιώματα. Επειδή δεν δύνανται αυτοί οι ίδιοι να είναι εισπράτορες, διορίζουσιν επίτροπο, όστις είναι διερμηνευς του τόπου παρά τον κυβερνήτη, και ο οποίος τιτλοφορείται δραγομάνος του Σεραγιού. Ο τελευταίος δραγομάνος κατείχε τη θέση του επί 26 χρόνους. Εσχημάτισε γρήγορα μιαν καλήν περιουσία και κατόρθωσε να είναι ανεξάρτητος από τους επισκόπους. Επέτυχεν να λάβει από τον Σουλτάνο ένα Kat Cherif το οποίον τον ανεγνώριζε αυτόν ισόβιο δραγομάνο. Η εκτίμηση ήν έχαιρεν, και οι φίλοι του εν Κ/πόλει, συνέβαλλον να επιτυχγάνη εις όλας τας επιχειρήσεις. Αλλά μεθ’ έκαστην επιτυχία ήυξανε και τους φόρους. Οι κυβερνήτες και οι αγάδες δεν είχον παρά σκιώδη εξουσίαν. Μόνο ο δραγομάνος εξασκεί αυτή. Εάν κάποτε οι κυβερνήται εζήτουν να διευθήνωσιν, αντικαθιστά τούτους δυνάμει του χρήματος. Τοιάυτη ήτο η διοίκησης των της Κύπρου, ότε οι χωρικοί πολλών επαρχιών, επαναστατησάντες συγχρόνως και οπλισθέντες, εβάδισαν κατά της πρωτευούσης και κατασκήνωσαν προ των πυλών των τοι χών της Λευκωσίας...»
Συμπέρασμα των ερευνητριών:
«Με την αναφορά του αυτή ο γάλλος πρόξενος φαίνεται να αντιπαθεί τον Κορνέσιο» σελ 15
!!!!!
Εσείς εθκιεβάσετε κάτι τέθκιον στο πιο πάνω απόσμασμα, όξα εν εγώ που εστραώθηκα ;
!!!
Και γιατί έτσι φαίνεται ; γιατί "του αποδίδουν ευθύνες για όλα τα κακά που έπληξαν το νησί το έτος 1804". Επίσης ισχυρίζονται ότι ο Κορνέσιος θεωρείτο ότι ασκούσε φιλορωσική πολιτική και γι αυτό οι γάλλοι επιθυμούσαν τη πτώση του.
Δεν λέω, μπράβο στις ερευνήτριες που βλέπουν κριτικά τις πηγές. Αυτό είναι στο κάτω κάτω το καθήκον του ιστορικού. Δεν βλέπουμε όμως να εκφράζουν την ίδια δυσπιστία στις πηγές του αρχιμαντρίτη κυπριανού και του βιογράφου του Κορνέσιου όταν αυτοί αναφέρονται στο τούρκο χατζημπακκή. Αυτές τις αποδέχονται αβιάστα.
Επίσης δεν κάμνουν το κόπο να μας αποδείξουν τη «φιλορωσική πολιτική του δραγομάνου» ενώ σε όλο το πόνημα φαίνεται να ακολουθεί μάλλον μια φιλοσουλτανική.
Σε καμία περίπτωση δε, δεν μας λεν αν τελικά ο γάλλος πρόξενος ψευδεται. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι τον αντιπαθούσε, αλλά μια ίσια απάντηση για το αν ο Χατζηγεωργάκη «μεθ’ έκαστην επιτυχία ήυξανε και τους φόρους» δεν μας δίνουν.
Αλλά για να έχουμε μιαν ολοκληρωμένη εικόνα της επιστημονικότητας του κειμένου ας πάμε να δούμε αυτήν την εξέγερση κατά του Χατζηγεωργάκη.
Οι εξεργερμένοι «χωρικοί» κατά τον γάλλο πρόξενο - «στασιαστές» για τις ερευνήτριες, οι οποίοι είχαν αρχηγό ένα «κάποιο Ισμαήλ αγα», ζήτησαν «να παρουσιαστούν στο λαό τα φιρμάνια βάσει των οποίων είχε επιβληθεί η νέα φορολογία» (σελ 16)
Εσείς που τούτο τι συμπεραίνετε ;
Πόσο μάλλον όταν διαβάσουμε τι μας λεν οι ΙΔΙΕΣ οι ερευνήτριες ότι η αντίδραση του δραγομάνου στο πιο πάνω αίτημα ήταν : «ανέφανεν πάνω που το κκιόσκιν» (κάποιο φετιχ πρέπει να παίζει με τούντο κκιοσκιν .... μπαίνει συνέχεια σε εισαγωγικά λες τζαι έχει σημασία) και τους έδιωξε. (σελ17)
Καλά ρε κοπέλες, εν σας βάλει καμιάν απορία τούτη η πράξη τους; Εν σιαιττανέφκεστε τίτποτε ; Θα ήταν παράλογο να ρωτήσουμε, εμείς που ούτε ιστορικοί είμαστε ούτε ερευνητές:
Γιατί δεν τους τα δειξεν τα ευλοημένα τα φιρμάνια ;
Γιατί είχαν έτσι απαίτησην οι «στασιαστές» ; άραγεσου ;
Εκαμαμεν καμιάν έρευνα να τσιακκάρουμεν τι ελάλεν το φιρμάνι και τι εχρεώνεν ο Χατζηγεωργάκης ;
Αυτά τα ερωτήματα δεν απασχολούν τις ερευνήτριες διότι το συμπέρασμα είναι γι αυτές οφθαλμοφανές.
Ας δούμε την εξήγηση των ιστορικών/ ερευνητριών/ φιλόλογων:
«Προφανώς οι εξεγερθέντες δεν είχαν πεισθεί ότι η αύξηση της φορολογίας είχε διαταχθεί από την υψηλή Πύλη (ε, όσπου θκιεβάζω το χρονικό, ούτε εγώ, σόρρυ α!) αλλά αποτελούσε αυθαίρετη ενέργια των τοπικών αξιωματούχων (σε ποιους αναφέρεσθε ; στους παπάες; Στο δραγομάνο, στους τοπικούς αγάδες ; ).... Συνεπώς η εξέγερση δεν στρεφόταν κατά της κεντρικής εξουσίας αλλά κατά της τοπικής εξουσίας» (σελ 16-17)
Τάχα ;
Επειδή δεν ήταν κατά της κεντρικής εξουσίας, τάχα τι ;
Δεν ήτο δηλαδή απελευθερωτικός αγών έλληνες vs βρωμόσσιυλλοι – άρα οι στασιαστές εξεγερθήκαν γιατι αζουλέφκαν του δραγομάνου ;
Η τοπική εξουσία αφού ήτο ελληνική άρα ήτο καλή ;
Τάχα, επειδή δεν εξεργηθήκαν ενάντια στο σουλτάνο, αλλά ενάντια στον «ευεργέτη» δείχνει ότι ο «ευεργέτης» δεν ήτο φορομπήχτης ;
Αποτέλεσμα; διαβάστε φιλόλογο ιστορικό: (η οποία δεν μπορεί να πει : λεηλατήθηκε το σπίτι του δραγομάνου και του σολωμού, αλλά θέλει να έχει λίγο σασπενς):
«Η οργή των στασιατών (wow!!!) στη Λευκωσία δεν περιορίστηκε (wow!!!) στη λεληλασία του αρχοντικού του δραγουμάνου. Λεηλατήθηκε επίσης (omg!!) και το σπίτι του γραμματικού του, Σολωμού, ενώ στόχο αποτέλεσε και οι αρχιεπισκοπή(wtf!)» (σελ 17)
Κοτζάμου οργή, «απεριόριστη», τζαι ούλλον ούλλον θκυό σπίθκια ελεηλατήσαν ;
Τζαι ποιός ήταν ο Σολωμός.... εγώ δεν ξέρω.... αλλά μας το λεν ΟΙ ΙΔΙΕΣ .... θυμηθείτε πιο πάνω:
«Κάποιοι αγόραζαν φτηνό σιτάρι και το πουλούσαν σε διπλή τιμή, οι ίδιοι πλούτισαν ενώ ο κόσμος λιμοκτονούσε. Τα δύο άτομα που αναφέρονται ως εκμεταλευτές ήταν πρόσωπα στενά συνδεδεμένα με το Χατζηγεωργάκη. Ο σολωμός ήταν ο γραμματέας του δραγομάνου... (σελ16)»
Άρα ο σολωμός ήταν ο ένας που τους θκυό που ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ ότι επλουτίζε ενώ ο κόσμος λιμοκτονούσε. Ε καλά να του κάμουν του γαουρόσπορου... σορρυ α! Τζαι ίντα οργή ήταν τούτη άμαν εν επήαν να κάψουν τζαι το σπίτι τζαι του δεύτερου; Ο κόσμος ελημοκτονούσε τζαι έκαμετε το θέμα τη λεηλασία του σπιθκιού του υπεύθυνου για την πείνα τους ;
Να μεν τα πολυλογούμεν, ο φιλόρωσος Χατζηγεωργάκης, για να σώσει το τομάρι του τι έκαμεν ; έδειξεν τους τα φιρμάνια της φορολογίας ; όοοοοχι. Επήεν στο σουλτάνο, «κατήγγειλε στην Υψηλή Πύλη τους στασιαστές και πέτυχε την έκδοση σουλτανικής διαταγής για αποστολή στρατευμάτων στο νησί προς επαναφορά της τάξης...(σελ18)» ε τζαι ο σουλτάνος, έπεψεν στρατό τζαι κατέστειλε το κίνημα. Εν ολίγοις: Ζήτω ο νόμος, η τάξις και η ασφάλεια.... της κεντρικής (οθωμανικής) εξουσίας!!!!
Μετά που τούτη τη παραδοχή των ερευνητριών ψάχνω να έβρω στο κείμενο κάτι που να λέει: «συνεπώς ο χατζηγεωργάκης δεν στρεφόταν κατά της κεντρικής εξουσίας, αλλά κατά του εξεγερμένου πλήθους» τίποτε! Μούγγα! ....
Και όμως στο επίλογο κάτι βρίσκεις. Φτάνει να ψάξεις καλά και θα το βρεις
«Ποιά ήταν η σχέση του με την υψηλή πύλη ; το γεγονός τι βρισκόμαστε στα τέλη του 18ου αιώνα θα πρέπει να μας προβληματίσει. Άρχισαν οι οθωμανοί να διαβλέπουν τις κινήσεις των Ελλήνων και προσπαθούν να διαβρώσουν τις ενέργειες τους (ναι γιατί οι έλληνες το 1804 εδιαβλέπαν τες δικές τους); Γιατί ο Χατζηγεωργάκης καρατομήθηκε ; (χαλλόου; Θκιεβάστε λίην οθωμανική ιστορία. Ήταν σύνηθες οθωμανικό σπορ) Οι κατηγορία του («εναντίον του» μήπως ;) δεν ήταν τόσο σοβαρή (στο ΕΔΕΔ στο ΕΔΑΔ γλήορα). Ισχύει αυτό που ανάφερε η εγγονή του Κορνέσιου (αξιόπιστη πηγή καταλαβαίνετε) , ότι δηλαδή ο παππούς της σκόπευε να ανατρέψει το καθεστώς στο νησί ; (σελ22)
Πέτε μου ότι δεν εκάμαμεν κόμα άγαλμα για τον χατζηκορνέσιο να φκω στη βεράντα να αρκέψω να τσιριλλω!!!
Δεν θα συνεχίσω με αποσπάσματα για τη «συνομωσία» και «το τραγικό τέλος» του χατζηγεωργάκη γιατί είδη έγινε ατελιώτο σεντόνι.
Να δούμε ένα θκύο πράματα που αφορά τη μεθοδολογία, και την αντίληψη των φιλόλογων / ιστορικών:
Ποιο ήταν το υποκείμενο της εξέγερσης κατά του Κορνέσιου ; Η να το θέσουμε πιο γενικά, ποιές ταυτότητες θεωρούν σημαντικές ; πότε χρησιμοποιούν εθνικές ταυτότητες και πότε ταξικές ;
Στα πιο κάτω δώστε σημασία σε δύο πράματα:
1. ότι οι εχθροί του χατζηκορνέσιου έχουν εθνοτικά χαρακτηριστικά, ενώ του Χατζημπακη και του σολωμού ταξικά.
2 την απίστευτη σύγχιση των εννοιών που χρησιμοποιούν εντελώς απερίσκεπτα οι ερευνήτριες: δωστε σημασία στους όρους «κύπριος», «τουρκοκύπριος» («ελληνοκύπριος» δεν υπάρχει) «έλληνες», «χριστιανοί», «τούρκοι» και «οθωμανοί».
«Το κίνημα προήλθε από τους οθωμανούς κυρίως, στις δε τάξεις των στασιαστών προσχώρησαν πολλοί Τούρκοι (excuse me?!!!!! Μα οι τούρτζιοι ενεν οθωμανοί ; ), περιλαμβανομένων των περισσότερων ανδρών της στρατιωτικής φρουράς του νησίου (με εντραμπάρησκεν τζαι το στρατό τούτος ; και βεβαίως οι άντρες της φρούρας δεν ήτο οθωμανοί ; ) αλλά και Λινοβάμβακοι και λίγοι (ε, αλίμονο) Έλληνες.» (σελ 15)
Άρα το υποκείμενο της εξέγερσης ήταν εθνικές ομάδες.
Μας το λέει ξανά: «συμπερασματικά ... οι τούρκοι έκαψαν το κονάκι του δραγομάνου γιατί φθονούσαν τους χριστιανούς» (σελ16) ..... άσχετο: στο κάψιμο εσυμμετείχαν και οι «λίγοι έλληνες» ; Αν ναι, τζίηνοι γιατί εσυμμετείχαν ;
Μας το ξαναείπεν στη σελ 15, ότι η μήνις και η έχθρα των τούρκων ήταν οι πραγματικές αιτίες.
Ο γάλλος πρόξενος δε, αναφέρεται σε χωρικούς.... Γάλλος πρόξενος (άρα μάλλον αριστοκράτης) του 19ου αιώνα τζαι έβλεπεν τα πράματα πιο ταξικά από τους ιστορικούς του 2009!!!
Από την άλλη δε,
Ο κολλητός του Χατζηγεωργάκη ντε...ο σολωμοοος. Που του κάψαν το σπίτι....τζίηνο το παιδί..... που επειδή έκλεφκεν τζίηνος εφτέξαν τον καημένο το κερνέσιο.... «αισχροκερδούσεν εις βάρος των φτωχών» (σελ 16). (ε τους τζαι τους φτωχους που εμφανιστήκαν τζαι υπάρχουν). Οι φτωχοί τούτοι, ίντα ράτσα ήταν κοπέλες ; Φαντάζομαι όχι οι χριστιανοί, αφού αυτοί ευημερούσαν.
Αλλά οι φτωχοί υπάρχουν και αλλού:
Θυμάστε το «τουρκοκύπριο που τα Κλαύδια» (σελ 12) Χατζημπακή που στη σελ 13 «αγγάρευε τους φτωχούς» ; Ο οποίος όταν επιχείρησε να επιστρέψει στο νησί, μετά την καθαίρεση του « συνάντησε την αντίδραση όλου του κυπριακού λαού (η έννοια του κυπριακού λαού υπήρχε που το 1804 ; !) (σελ 14)» ‘Ασχετο - καμιά πηγή έχουμε επί τούτου ;
Ε για αυτόν το κύριο μπορώ να σας πω ότι «Οι συμπατριώτες του κύπριοι του έβαζαν κατάρες για τα δεινά της πατρίδας τους» (σελ 14)
Μα δε τες, δε τες, που βλέπουν το τουρκοκύπριο συμπατριώτη τους !!! Εύγε εύγε.
Καλά, τζίηνοι που εξεσηκωθήκαν ενάντια στο κορνέσιο δεν ήταν «συμπατριώτες του» ; Δεν ήταν «κυπριακός λαός» ;
Οι συμπατριώτες «κύπριοι» του «τουρκοκύπριου Χατζημπακή» εν οι ίδιοι «κύπριοι» που ο Μπακκής ανάγκασε να «προβούν σε εκλογές για να εκλέξουν νέους κληρικούς στις θέσεις αυτών που αφορίστηκαν» (σελ 14, τα εβλοημένα μεσ την ίδια σελίδα!!).... Μα εψηφίζαν όλοι οι «κύπριοι» (ή ο κυπριακός λαός) για «χριστιανούς κληρικούς» ; !!!.... και οι «τουρκοκύπριοι» ;
Οθωμανοί που δεν εν τούρτζιοί, οι συμπατριώτες του τουρκοκύπριου που εκλέγουν κληρικούς, οι έλληνες που κάφκουν το σπίτι του σολωμού γιατί φθονούν τους χριστιανούς.... ρε για να όνομα του Δια!!! Ποφασίστε!!!
Τελικά οι φτωχοί τι ράτσα ήταν ;
Τέλος να υπενθυμίσω ότι σίγουρα:
Το χατζημπακή εφάν τον ο αρχιεπίσκοπος, με τους αρχιερείς και τον χατζηγεωργάκη. Σε συνεργασία με το σουλτάνο. Δεν σημαίνει ότι ο χατζημπακκής ήταν κανένας «ευεργέτης» , αλλά παρόλο που ισχυρίζονται ότι ο χατζημπακκής συνάντησε την αντίδραση όλου του κυπριακού λαού, δεν καταγράφεται στο Χρονικό καμία εξέγερση.
Ο Κορνέσιος που την άλλη, σίγουρα εξεγερθήκαν ενατίων του πιο πολλοί, τζαι για να γλυτώσει που λόου τους εχρηάστηκε τη βοήθεια του σουλτάνου.
Μάχη εξουσίας ή λαική εξέγερση δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω.
Σίγουρα όμως γνωρίζω ότι οι ιστορικοί του χρονικού δεν εκαταφέραν να ξεφύγουν που την αντίληψη που τους εμάθαν στο σχολείο. Ακόμα εν με την ιδέα ότι επειδή κάποιον τον εσκοτώσαν οι τούρτζιοι εν ήρωας. Αν εκαταπίεζε το κόσμο δεν έχει σημασία. Αν εφαγώθηκε σε μια μάχη εξουσίας, πάλε δεν έχει σημασία – εμείς θέλουμεν ήρωα.
Τζαι τούτες ούλλες οι απορείες προκύπτουν μόνο από τα όσα γράφουν οι ίδιες. Σκέφτου να ανοίαμεν τζαι κανένα βίβλίο δηλαδή!!!!
Άτε κανεί.
15 σχόλια:
Steliε,
Το εν λόγω τεύχος του “Χρονικού” το έχω κι εγώ αλλά ΔΕΝ μπήκα στον κόπο να το διαβάσω ... Υπέθεσα [λανθασμένα ως φαίνεται] ότι θα ήταν κάποιο αιρετικό κείμενο [απ’ αυτά που συνήθως γράφονται για το εν λόγω ένθετο τζιαι κάμνουν τα μαλλιά των παsh πατριωτών να σηκώνονται σαν σπόντες] αλλά φαίνεται έππεσα έξω ... [τζιαι εν τζιαι shειμώνας τζιαι εν ννα μας πιάσει η πούντα!] ... Από το δικό σου κείμενο διάβασα αποσπάσματα στα πεταχτά [θα το μελετήσω πιο ενδελεχώς κάποια άλλη στιγμή] αλλά πολύ δουλειά έκανες ... [Φαίνεται ότι οι ερευνήτριες εκάμαν καμιά μελετιούλλα, στα βιαστικά ή μπορεί και ση βάση της καθεστωτικής ιστορίας αναπαράγοντας τα στερεότυπα, για κανένα project που θα είχαν για τις σπουδές τους] ...
Πάντως ένα βιβλίο που αξίζει τον κόπο να του ρήξεις μια ματιά και να δεις τι γράφει για τον Δραγουμάνο τον Χατζιηγεωργακη είναι η “Κυπριακή Ιστορία” του Κώστα Γραικού [σελ. 209] ...
Τέλος θα συμφωνήσω μαζί σου ότι “… πρέπει να σταματήσει αυτό που γίνεται σε κύπρο και ελλάδα οι φιλόλογοι να διδάσκουν ιστορία... πόσο μάλλον να την γράφουν!!” Όμως ήταν κι αυτό μέρος του σχεδίου για εδραίωση [μέσω της φιλολογίας όταν μαθαίνεται η γλώσσα] της εθνικής ταυτότητας!
Anef_Oriwn
Σάββατο 21/11/2009 – 9:37 μ.μ.
Αγαπητέ Στέλιο.
Πραγματικά απόλαυσα την ανάρτηση σου.
Εύστοχες οι παρατηρήσεις και τα σχόλια σου που κανονικά θα πρέπει να βάλουν σε σκέψεις τον κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο ή ακόμα και εκείνους που έχουν ξεφύγει από τα πλαίσια της δημιουργίας μιας «εθνικής» ιστορίας.
Αυτού του είδους η ιστορία (που δεν είναι ιστορία αφού μπορεί να καταρριφθεί ακόμα και με την πιο απλή κριτική, καλή ώρα) που υποβάλλει ότι καθετί «δικό» μας είναι καλό, κάθε μη «δικό» μας είναι κακό.
Το σχετικό αφιέρωμα (Χρονικό του Πολίτη) το πήρα αλλά δεν βρήκα χρόνο να το διαβάσω και σε ευχαριστώ για την παρουσίαση του.
Η ανάλυση και η κριτική στην οποία υπόβαλες το κείμενο, δείχνει ακόμα μια φορά ότι στα σχολεία μας μάθαιναν και εξακολουθούν να μας μαθαίνουν αρλούμπες. Κατασκευασμένη ιστορία.
Θα διαφωνήσω μαζί σου στο ότι δεν υπάρχει αντικειμενική ιστορία. Ακριβώς αυτό που έκανες εσύ (λαμβάνοντας υπόψη διάφορα δεδομένα) αποδεικνύει ότι ναι μεν μπορείς να παρουσιάσεις διάφορα γεγονότα με τον τρόπο που θέλεις, όμως υπάρχει και ο τρόπος αποκατάστασης των διαστρεβλώσεων ή των κατευθυνόμενων συμπερασμάτων.
Τα γεγονότα είναι γεγονότα. Αυτά είναι ιστορία. Το ζητούμενο είναι ποια ερμηνεία τους δίνεται.
Όπως είπα δεν έχω διαβάσει το σχετικό τεύχος.
Γι αυτό θα ήθελα να προσθέσω ότι το εξεγερμένο πλήθος (εναντίον του Κορνέσιου) δεν λεηλάτησε μόνο το σπίτι του συγκεκριμένου και του Σολωμού.
Επιτέθηκαν και στην αρχιεπισκοπή και κακοποίησαν και τον γηραιό αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο.
Αλλά εδώ ξεπροβάλλει μια άλλη αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Ο Κυπριανός, ο επιλεγόμενος και εθνομάρτυρας.
Τους εισβολείς στην αρχιεπισκοπή αντιμετώπισε με επιτυχία ο τότε Οικονόμος Κυπριανός. Κατόρθωσε να συγκρατήσει το εξαγριωμένο πλήθος και να ανακόψει την ορμή του και, τελικά να κάμψει και να εξουδετερώσει τη μανία των στασιαστών.
Οι εξεγερθέντες αντιμετωπίστηκαν βίαια από τα στρατεύματα που στάλθηκαν από την Καραμανιά μετά από προτροπή του Κορνέσιου και συμπαράσταση του Κυπριανού.
Και αυτό δεν το ξέχασαν οι εξεγερμένοι.
Σύμφωνα με τον Κ. Γραικό και τον Α. Παυλίδη, τα έξοδα του στρατού καταστολής (2.000 τον αριθμό) τα ανέλαβε η αρχιεπισκοπή (1.500.000 γρόσια).
Και αυτή τη διαδικασία την χειρίστηκε ο Κυπριανός.
Τα έξοδα τα επωμίστηκε ο απλός κοσμάκης και δη οι χριστιανοί (αναφέρεται ο αριθμός 15.000) που αναγκαστικά έπρεπε να πληρώσουν έκτακτη φορολογία από 20 γρόσια και 30 παράδες, που απέφερε είσπραξη περίπου 300.000 γροσίων το χρόνο.
Σημείωσε και τούτο: Με την είσπραξη τέτοιου επί πλέον ποσού, τα χρέη της Αρχιεπισκοπής έπρεπε να είχαν εξοφληθεί σε 7 έως 8 χρόνια. Εν τούτοις, ούτε μέχρι το 1821, δηλαδή ύστερα από 16 χρόνια, δεν είχε υπάρξει εξόφληση, αλλά αντίθετα το χρέος παρέμενε πολύ μεγάλο ακόμη και μετά το 1835. Σύμφωνα με τον Άντρο Παυλίδη μαζεύτηκαν πολλά χρήματα αλλά τα χρέη δεν εξοφλήθηκαν, αντίθετα αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο, και είναι άγνωστο πώς χρησιμοποιήθηκαν, και πού, από τον Κυπριανό. Πιθανότατα, λέει, ένα μέρος των χρημάτων αυτών χρησιμοποιήθηκε υπέρ των πολιτικών φίλων του ιδίου του Κυπριανού, προς προώθηση των φιλοδοξιών του, που δυστυχώς εστρέφοντο κατά του υπεργήρου ήδη και ασθενούς σεβασμίου αρχιεπισκόπου Χρύσανθου. Μάλιστα εικάζεται ότι μεγάλα ποσά είχαν πληρωθεί στους Τούρκους, προκειμένου να εξαγορασθεί το διάταγμα εξορίας του αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου, ώστε ο θρόνος του να παραμείνει κενός για τον Κυπριανόν!
Αυτά ως συμπλήρωμα για το τι συνέβαινε εκείνες τις εποχές και το ρόλο που έπαιξαν διάφοροι που σήμερα τιμώνται ως ήρωες και μας τους παρουσιάζουν ως ινδάλματα και πρότυπα προς μίμηση…
Πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση σου, Στέλιο...Προφανώς υπάρχουν αρκετά κενά στην καταχώρηση και την ερμηνεία των γεγονότων στο βιβλίο. Αντικειμενική καταγραφή της Ιστορίας δεν ξέρω αν μπορεί να υπάρξει. Συχνά οι συγγραφείς ψάχνουν την επιβεβαίωση των πεποιθήσεων τους.
Ο δραγουμάνος Χατζηγεωργάκης Κορνέσιος είναι μία μυστήρια φυσιογνωμία της κυπριακής ιστορίας. Είχα επίσης, ανέκαθεν την ίδια απορία, για το ποιος ακριβώς υπήρξε ο ρόλος του. Δεν έχω ασχοληθεί ακόμη με το θέμα.
Θα ήθελα να σημειώσω τα εξής:
1. Η σωστή ερμηνεία των γεγονότων δεν μπορεί να αγνοεί ούτε τις εθνικές, ούτε τις ταξικές ταυτότητες.
2. Για να υπάρχει μία στοιχειώδης αμεροληψία, προϋπόθεση δεν είναι η ιδιότητα του ερευνητή, αλλά το ήθος του και η μέθοδος που χρησιμοποιεί.
3. Αλήθειες υπάρχουν πολλές, η καταγραφή τους είναι χρέος κάθε ιστορικού. Κάθε βιβλίο ρίχνει λίγο φως σε μερικές πτυχές, για μία συνοπτική εικόνα απαιτείται εκτενέστερη μελέτη, αλλά και πάλι χωρίς την εγγύηση, ότι τα μεγάλα ερωτήματα δε θα παραμείνουν αναπάντητα....
κατ αρχή να απολογούμαι που η ανάρτηση οπτικά εν χάλια. επήρεν μου 3-4 μέρες να το γράψω τζαι όποτε μεταφέρω κάτι που τη γορντ, πάντα φκαίνει οπτικά δυσκολοθκιέβαστον.
@ ανευ
δηλαδή προτιμάς να θκιεβάζεις τα μη-αιρετικά που τα αιρετικά ;
:-)
στα σοβαρά.
Αν όντως είναι εργασία πανεπιστημίου, το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι: Μα καλά το μάθημα επεράσαν το ;
εχώ εκφράσει σε διάφορες βιλβιοπαρουσιάσεις την δυσπιστία μου στο να γράφεται η ιστορία από δημοσιογράφους / "ερευντητές" / πολιτικά "πρόσωπα" αφού δεν έχουν ασχοληθεί σοβαρά με τη μεθοδολογία και το τρόπο έρευνας.
Αλλά τούτες οι δύο τιτλοφορούνται "ιστορικοί" !!! και δυστηχώς ο τρόπος γραφής και εξαγωγής συμπερασμάτων είναι εντελώς αντιεπιστημονικός για να μην πω άθλιος.
άμαν οι σπουδασμένοι ιστορικοί γράφουν έτσι, τότε τι να περιμένεις που τους υπόλοιπους ;!!
στο θένα των φιλόλογων/ ιστορικων.
όντως είναι ακόμα ένα από τα θέματα που αφορούν ή τουλαχιστο έπρεπεν να αφορούσαν τη περίφημη μεταρύθμιση και κατ επέκταση τη μεταρύθμιση του μαθήματος της ιστορίας.
που τα πόθεν ως το πόθεν φιλόλογος/ ιστορικός ;
για το μάθημα της ιστορίας έπρεπεν να διδάσκουν ιστορικοί, οι οποίοι θα αφιέρωνουν παραπάνω ώρες στο πως γίνεται η έρευνα και ελπίζουμε να μπορούν ξεχωρίσουν τη λογοτεχνία, τη μυθοπλασία από την ιστοριογραφία. στο κάτω κάτω αν δεν έχουμεν αρκετούς ιστορικούς ας εργοδοτήσουν κοινωνιολόγους, ή δεν έχει πολιτικούς επιστήμονες ή στη χειρότερη οικονομολόγους. Πόθεν ως τα πόθεν φιλόλογους ;
Βεβαίως υπάρχουν χώρες όπου το μάθημα της ιστορίας διδάσκεται π.χ. με το μάθημα της γεωγραφίας. Προσπαθούν δηάδή να φέρουν μαζί το χώρο και το χρόνο με μια δόση ανθρωπογεωγραφίας στην ιστορία.
Εμάς και στην ελλάδα βάλουν τους φιλόλογους να διδάξουν ιστορία, τζαι νομίζουν ότι εν έκθεση για προεισαγωγικές που εννά γράψουν ή για καμιά κυβερνητική θέση.
άκου εποχή που χαρακτηρίζεται από ζήλο !!!!
αν είναι ποτέ δυνατόν!
@αγαπητόν μιχάλη :-)
ευχαριστούμεν ξανά για την επιπρόσθετη γνώση που επρόσφερες στην ανάρτηση.
όντως είναι ενδιαφέρον τα όσα αναφέρεις για τον βιο και πολιτεία του "ηρωωμάρτυρος" Κυπριανό.
βεβαίως προσωπικά ομολογώ την άγνοια μου για την εποχή.
και με τόσην άγνοια πάλε οι αντιφάσεις στο συγκεκριμένο πόνημα ήταν σοκαριστικές.
Όμολογώ π.χ. ότι δεν ξέρω αν ο κοερνέσιος ήταν βαθιά θρησκευόμενος. Στο κάτω κάτω μπορεί τζαι να ήταν. Αλλά τούτο δεν αποδυκνύεται από το κτίσιμο εκκλησιών! Η ιστορικός έπρεπεν να το ξερεν. Μπορεί να το αποδυκνύει κάτι άλλο, δεν ξέρω.
Η ενασχόληση (ή πόρωση) με τη μεθοδολογία αλλά και η τραγική εμπειρία της περιρρέουσας με έκαμεν να αμφισβητώ ότι θκιεβάζω. είναι σαν να θκιεβάζω κάτι τζαι προσπαθώ να βρω το λαθος.
ακόμα τζαι οι απλές προτάσεις του στυλ: "όπως φαίνεται πιο πάνω ο γάλλος αντιπαθούσε το κορνέσιο". ε, κάθουμε τζαι ξαναθκιεβάζω το τζαι σκέφτουμαι , μα όντως φαίνεται που τα πιο πάνω ;
στο κάτω κάτω μπορεί όντως να μην τον εχόνεφκεν, αλλά μια ιστορικός έπρεπεν να γνωρίζει ότι που το απόσπασμα που παρουσιάζει τούτο δεν είναι οφθαλομαφανές!
βεβαίως εν δεν έχεις τούτην την αρρώστια, το θκιαβάζεις χωρίς παύση τζαι σκέφτεσαι υποσυνείδητα... ε για να το λαλεί η ιστορικός πα να πει κάτι ξέρει.
ε, μα ξέρει ;
τη πρώτη φορά που εθκιέβασα το χρονικό είπα κάτι εν παει καλά.
τη δεύτερη σαν να τζαι κατι εν μου άρεσεν.
μπορεί τζαι να το θκίεβασα πάνω που 10 φορές ώστε οι αντιφάσεις να μου γίνουν ξεκάθαρες και δύο βδομάδες μέχρι να κάμω την ανάρτηση.
ε μα σε μια κοινωνία που ο χρόνος εν μετρημένος, ποιός εννά κάτσει να θκιεβάσει ένα ένθετο μιας εφημερίδας 3 τζαι 4 φορές; Ποιός έχει την ώρα να κάτσει να ασχοληθεί. το πιο πιθανόν να το πιστέψει τζαι να προχωρησει στο επόμενο άρθρο.
Συγκλονηστική η δύναμη της υπερπληροφορίας, ΄΄αμαν της δώκεις λίην σημασία!
@λεμέσια
στα πλείστα συμφωνώ. να προσθέσω όμως
"1. Η σωστή ερμηνεία των γεγονότων δεν μπορεί να αγνοεί ούτε τις εθνικές, ούτε τις ταξικές ταυτότητες. "
και άλλες θα πρόσθετα εγώ. Μπορεί π.χ. το φάγωμα του κυπριανού να μην ήταν ούτε ταξικό ούτε εθνικό. μπορεί να ήταν μια κόντρα εξουσίας.
μπορεί το υποκείμενο μιας εξέγερσης να έχει και ταξικά και εθνικά χαρακτηριστικά και έλλην και φτωχός και υποκεινημένος και και και.
ο κάθε ιστορικός κουβαλά μια συγκεκριμένη κοσμοαντίληψη για το τι είναι αυτό που κινεί την ιστορία.
ανάλογα θα βάλει και το βάρος της ανάλυσης του και της παρουσιάσης του κάπου. Μπορεί σωστά μπορεί λανθασμένα. Πόσο μάλλον για μιαν εποχή που δεν έχει τη δυνατότητα να κάμει συνεντευξεις δημοσκπήσεις κλπ, εναγκαστικά θα βασιστεί σε 5-6 πηγές (νοουμένου ότι οι πηγές δεν εν προβληματικές) και θα μας παρουσιάσει τη δική του ερμηνία.
αλλά τα μαύρα τζαι τα σκοτεινά, να έχεις μια συνοχή. Ακόμα τζαι να παίξεις λίον με τες πηγές για να παρουσιάσεις αυτό που κολλά στην αντίληψη σου, τουλάχιστο πρόσεχε οι πηγές να λαλούν τούτο που θέλεις να υποστηρίξεις!
άμαν χρησιμοποιείς όρους και έννοιες, τουλάχιστο προσπάθα να τους ορίσεις, να έχεις κατασταλάξει τι σημαίνει μια έννοια και κάθε φορά που τη χρησιμοποιείς να έχει το ίδιο νόημα
"3. Αλήθειες υπάρχουν πολλές, η καταγραφή τους είναι χρέος κάθε ιστορικού. Κάθε βιβλίο ρίχνει λίγο φως σε μερικές πτυχές, για μία συνοπτική εικόνα απαιτείται εκτενέστερη μελέτη, αλλά και πάλι χωρίς την εγγύηση, ότι τα μεγάλα ερωτήματα δε θα παραμείνουν αναπάντητα...."
συμφωνώ ότι αλήθεις μπορεί να υπάρχουν πολλές, αλλά πάντα πρέπει να προσέχουμεν να μην πέφτουμε στη παγίδα του σχετικισμού. Μπορεί όντως να φτάσουμε σε ένα σημείο που δύο αλήθειες να μπορούν να αποδειχθούν μέσα από τα γεγονότα. Αλλά δεν σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να κρατεί που μιαν αλήθεια τζαι να κυκλοφορεί. κάθε αλήθεια πρέπει να έχει μια βάση σοβαρότητας τζαι να μπορεί να αποδειχθεί μέσω μιας άλφα τεκμηρίωσης. Η αντίληψη ότι ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψη την άποψη του, η κάθε άποψη έχει το δίκιο της, άνευ του τεκμήριου της αποδείξεως ειναι εξίσου προβληματική και επικίνδυνη
Φύλαξα και εγώ το Χρονικό για μελλοντική ανάγνωση (λέμε τώρα!).
Μετά την εμπεριστατωμένη ανάλυση σου (η οποία είναι πολύ πιο χρήσιμη από μια ξερή ανάγνωση του ιδίου του Χρονικού), αλλά και την προβολή και της μεθόδου αλλά και της πληθώρας αντιφάσεων των ερευνητριών, θα το αξιοποιήσω ως πρσάναμμα την πρώτη φορά που θα ανάψω τζάκι!
Κρίμα...
Steliε,
Shερετούμεντε!
Τελικά απέκτησε ενδιαφέρον το θέμα [και η συζήτηση - αν και γίνεται μεταξύ ολίγων και “εκλεκτών”] …
Επέτρεψε μου όμως ακόμα μερικά [και πιο ουσιαστικά] σχόλια και παρατηρήσεις [καθώς έχω διαβάσει πλέον ολόκληρο το κείμενο σου κι έχει “ανάψει” και η συζήτηση], σε τηλεγραφικό όμως [αν τα καταφέρω] στυλ ... Πάντως μου έχει κάνει εντύπωση το μεράκι [ή μπορεί και η επιμονή] που έχεις δείξει στη μεθοδολογία που έχει χρησιμοποιηθεί για τη συγγραφή της μελέτης για τον Κορνέσιο [από τις δυο κοπελιες] όταν διαπίστωσες ότι “… κάτι εν παει καλά [...] τζαι [ότι] κατι εν σου άρεσεν σ’ αυτή την ιστορια ...”
1. Κατ’ αρχάς ΔΕΝ νομίζω ότι η ανάρτηση σου «οπτικά εν χάλια» [όπως λαλείς] ... Αντίθετα το γεγονός ότι χρησιμοποιείς μεγάλα γράμματα και ολίγο χρώμα [και δη το κόκκινο] και σε συνδυασμό ότι γράφεις με χιούμορ, έχω την άποψη ότι τούτο δεν κουράζει – παρ’ ότι το κείμενο σου είναι μακροσκελέστατο ... Κι εγώ από το Word μεταφέρω τα κείμενα που γράφω, αλλά αφιερώνω και λίγο χρόνο για να τα επεξεργαστώ και στον Blogger με τες γραμματοσειρές, τα χρώματα και το μέγεθος των γραμμάτων...
2. Φυσικά και προτιμώ τα αιρετικά [και εκτός πλαισίων] κείμενα! Και έτσι υπέθεσαν ότι θα ήταν και το πόνημα των δύο κοπελιών για τον Κορνέσιο Χατζιηγεωργάκη και επειδή διάβασα παρόμοια είπα να το αφήσω για μεταγενέστερο στάδιο ... Όμως [όπως είπα και στην πρώτη μου παρέμβαση] έπεσα έξω ... Ευτυχώς που το διάβασες εσύ και κατάθεσες εδώ και τες σκέψεις σου [για να δούμε και τι μας σερβίρουν οι φιλόλογοι ιστορικοί μας]!
3. Για το θέμα της διδασκαλίας του μαθήματος της ιστορίας από φιλόλογους [σε Ελλάδα και Κύπρο – δεν ξέρω αν γίνεται κι αλλού] και για το ερώτημα σου “που τα πόθεν ως το πόθεν φιλόλογος/ ιστορικός;”, να επαναλάβω περίπου αυτά που κατάθεσα και στην προηγούμενη παρέμβαση μου: Με την ανάληψη της διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας από τους φιλολόγους δόθηκε στο μάθημα αυτό ένας εθνικός προσανατολισμός και χρωματισμός ... Δηλ. παράλληλα με την εκμάθηση της γλώσσας γινόταν [και εξακολουθεί να γίνεται] και ένα είδος λογοτεχνικής και μυθοπλαστικής [και εθνικο-ιδεολογικοπολιτικής] παρουσίασης των ιστορικών γεγονότων κάτι που συντείνει [μέσω της παιδείας] στη διαμόρφωση/εδραίωση της εθνικής/ελληνικής ταυτότητας, που ήταν και το ζητούμενο ...
Πέραν τούτου όμως ας μην ξεχνάμε ότι στην κυπριακή [τουλάχιστον] παιδεία, κάποιοι εκπαιδευτικοί κλάδοι που ήταν πολυπληθείς και δυνατοί [όπως οι φιλόλογοι, οι μαθηματικοί και οι φυσικοί] έκοβαν και έραβαν τους κανονισμούς στα μέτρα τους ... Ας πούμεν οι φυσικοί μια εποχή εδιδάσκαν τζιαι Χημεία, οι Βιολόγοι διδάσκουν και Γεωγραφία, οι Φιλόλογοι διεκδικούν τη διδασκαλία και της Ψυχολογίας και της Κοινωνιολογίας, ενώ οι καθηγητές της Τέχνης εθέλαν να διδάσκουν και Τεχνικό Σχέδιο και ούτω καθεξής ...
[Ακολουθεί η συνέχεια ...]
4. Σίγουρα “… ο κάθε ιστορικός [κι όχι μόνο ο ιστορικός αλλά ο καθένας μας] κουβαλά μια συγκεκριμένη κοσμοαντίληψη για το τι είναι αυτό που κινεί την ιστορία ...”, αλλά όταν ψηλαφίσουμε [και αναλύσουμε] τα γεγονότα θα βρούμε πίσω ή στο βάθος αυτών κοινωνικοοικονομικά αίτια! Κι αυτή η αλήθεια λίγο πού ισχύει σχεδόν πάντα! Και μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια πρέπει να δούμε και τις τότε κοινές εξεγέρσεις Γριστιανών τζιαι Τούρκων [όπως εκείνη του Γκιαούρ Ιμάμη] ...
5. Θα υποστηρίξω την άποψη σου [που έμμεσα και δειλά υποβάλλεις] ότι “το φάγωμα του κυπριανού να μην ήταν ούτε ταξικό ούτε εθνικό. μπορεί να ήταν μια κόντρα εξουσίας”, μεταξύ της άρχουσας οθωμανικής κυρίαρχης τάξης και της ανερχόμενης χριστιανικής ανώτερης τάξης που σε μεγάλο βαθμό εκπροσωπούνταν από την ηγεσία της εκκλησίας αλλά τους χριστιανούς κοτζαμπάσηδες, προύχοντες και δραγουμάνους ... [Αναφορά έκανα και στην ανάρτηση μου 35/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/07/352009-9.html, όπου είχα συγκεκριμένα γράψει: “ Αν δούμε τα γεγονότα εκείνα [τις σφαγές τις 9ης Ιουλίου] ολίγο τι αιρετικά και μέσα από τη σύγχρονη πολιτική ορολογία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η τότε οθωμανική εξουσία προσπάθησε μ’ ένα προληπτικό κτύπημα να προλάβει ένα “πραξικόπημα” από τη στενά συνεργαζόμενη μαζί τους ελληνορθόδοξη κάστα (την άρχουσα τάξη των Ρωμιών – των Αρχιερέων, των κοτζαμπάσηδων και των προυχόντων). Ήταν με δύο λόγια ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών (από μέρους των Τούρκων που σίγουρα είχαν και το πάνω χέρι ως κατακτητές) στο επίπεδο των ανώτερων δωμάτων της εξουσίας”].
6. @ Strovoliotis,
Κάθε μελέτη έχει την άξία της, έστω κι αρνητική ... Γι’ αυτό κι ΕΓΩ τίποτα ΔΕΝ πετάω ή ΔΕΝ καίω! [Πως αλλιώς θα ‘κανε και την ανάλυση του ο Stelios;]
Anef_Oriwn
Κυριακή 22/11/2009 – 10:01 μ.μ.
Χρόνια Πολλά, Στέλιο...
Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την ανάρτηση και τα σχόλια.Προφανώς δούλεψες πολύ για αυτήν την ανάρτηση,συγχαρητήρια.
Πρέπει να σου πώ ότι μου φαίνεται αστείο που επιλέγεις τους κοινωνιολόγους και τους πολιτικούς επιστήμονες -αντί τους φιλόλογους- ώς αντικαταστάτες των ιστορικών(σε περίπτωση ανάγκης πάντα).
Παρεπιπτόντως , οι γνώσεις σου προέρχονται απο δική σου έρευνα(αν ναι μπράβο!) ή είσαι ιστορικός;;
Προφανώς, σε μια εποχή διαμόρφωσης των εθνικών συνειδήσεων η Ιστορία είχε να διαδραματίσει σοβαρό ρόλο. Γι'αυτό και γράφτηκε στοχοθητημένα προς εξυπηρέτηση του στόχου αυτού. Όμως, η επανεξέτασή της δεν πρέπει να γίνεται με παρόμοιο πρίσμα. Δηλαδή να μην επανεγραφεί για να εξυπηρετήσει έναν παρόμοιο στόχο όπως π.χ. τη δημιουργία μιας επίπλαστης εθνικής συνείδησης που απλώς θα εξυπηρετεί εθνικές, πολιτικές ή άλλες ανάγκες της εποχής. Και το σημαντικότερο να μην επανεγραφεί υπό το πρίσμα της οποιαδήποτε ιδεολογικής τοποθέτησης. Σαφώς και πρέπει να απομυθοποιήσουμε πολλά πρόσωπα και πράγματα, αλλά η βιασύνη του Στέλιου να βάλει σε εισαγωγικά το επίθετο ηρωωμάρτυρας για τον Κυπριανό, ενώ ταυτόχρονα δηλώνει άγνοια για την εποχή, επιβεβαιώνει αυτό που είπε ο ίδιος: Η αντικειμενική καταγραφή της Ιστορίας είναι ουτοπία, αφού πάντα θα προσκρούει στην ιδεολογική μας τοποθέτηση. Η βεβαιότητα του Μιχάλη για το αντίθετο, μου δείχνει ότι ο Μιχάλης, ως δημοσιογράφος και ιστορικός ερευνητής που φιλοδοξεί να προσφέρει, θεωρεί ότι κατέχει την αντικειμενική αλήθεια. Επιτρέψτε μου να πω ότι πρόκειται για τη δική του αλήθεια ή καλύτερα τη δική του ερμηνεία που μπορεί να γίνεται με βάση ιστορικές πηγές αλλά θα γίνεται πάντα υπό το αναπόφευκτο υποκειμενικό φιλτράρισμα. Αυτό συμβαίνει φυσικά με όλους τους ιστορικούς επιστήμονες, ερευνητές ή απλούς ιστοριοδίφες.
Παρόλα αυτά, είναι όντως πολύ ενδιαφέροντα τα όσα αναφέρονται στην ανάρτηση του Στέλιου.
να απολογηθώ στους νέους σχολιαστές. Μετά από τόσες βδομάδες από την ανάρτηση δεν περίμενα κάποιο να κάμει σχόλιο και η αλήθεια δεν κοιταξα αν υπήρχαν νέα σχόλια.
@λεμέσια
ευχαριστώ, για τις ευχές. καλή χρονιά και σε σένα
@ μαριάννα
θα ξεκινήσω από το ερώτημα σου και έτσι θα απαντήσω και στο σχόλιο σου.
ρωτάς:
"Παρεπιπτόντως , οι γνώσεις σου προέρχονται απο δική σου έρευνα(αν ναι μπράβο!) ή είσαι ιστορικός;;"
όχι δεν είμαι ιστορικός.
έχω ασχοληθεί αμέτρητες ώρες όμως με την μεθοδολογία των κοινωνικών επιστημών και από ενδαφέρον έχω διαβάσει και κάποια βιβλία για την ιστορία της ιστοριογραφίας, την σχολική ιστορία κλπ
αλλά ιστορικός δεν είμαι σίγουρα.
έτσι όσον αφορά τις γνώσεις... αν και εισπράτω κομπλιμέντο (θανκς) θα διωφωνήσω αφού εδώ δεν πρόσθεσα δικές μου γνώσεις (μόνο ο μιχάλης το έπραξε). Το παραδέχομαι άλλωστε στην ανάρτηση μου. Το κείμενο το είδα εντελώς μεθοδολογικά. δεν αντικρούω τις ιστορικούς με δικές μου πηγές - γνωρίζοντας όμως μεθοδολογία μου είναι εύκολο να εντοπίσω τις αντιφάσεις, τις προκαταλήψεις, τον τρόπο σκέψης.
και έτσι απαντώ και στο ερώτημα σου. Ναι είναι πρωτιμότερο κοινωνιολόγοι ή πολιτικοί επιστήμονες να διδάσκουν ιστορία γιατί εκεί υπάρχει ελπίδα ότι έχουν ασχοληθεί έστω και στο ελάχιστο με τη μεθοδολογία.
ο φιλόλογος εν κάτι άλλο. δεν είναι υποδιέστερο. είναι ένα άλλο μάθημα. δεν κάμνει όμως να διδάσκει ιστορία.
@γιώργος
Ο κυπριανός μπαίνει σε εισαγωγικά άσχετα από τη γνώση μου για την εποχή. Και ο λόγος είναι απλός. Δεν αφορά τη γνώση για την εποχή αλλά το τρόπο γραφής της ιστοριογραφίας. ( έχω ασχοληθεί ξανά με το θέμα σε παλιά μου ανάρτηση για τη σχολική ιστορία).
Η αντικειμενική ιστορία έχει "ήρωες" ; ήρωες ποιανού ; Η αντικειμενική ιστορία έχει έθνος ;
Δεν είναι θέμα γνώσης, είναι θέμα μεθόδου συγγραφής της ιστορίας.
Αλλά αν θεωρήσουμε ότι όντως έχει η ιστορία ήρωες το ερώτημα είναι τι είναι ήρωας ;
Είναι ήρωας κάποιος μόνο και μόνο επειδή τον σκότωσαν οι τούρκοι;
Αν αυτή είναι ο ορισμός του ήρωα τότε ναι τα εισαγωγικά ήταν λάθος. Αν όμως ο κυπριανός φαγώθηκε για άλλους λόγους αυτό δεν το κάνει ήρωα.... και αφού μίλησες για γνώσεις.... υπάρχει σχετική ανάρτηση του μιχάλη στο δικό του μπλοκ, (ο οποιός έχει γνώση της εποχής) και εξηγεί ξεκάθαρα γιατί ο κυπριανός δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ήρωας. Δεν βρέθηκε κάποιος μέχρι σήμερα να του απαντήσει. Αν εσύ γνωρίζεις καλό θα ήταν να μας ενημερώσεις.
Η αναφορά μου στον Κυπριανό ήταν παραδειγματική. Δεν είχε σκοπό να θίξω τις γνώσεις κανενός. Δεν ήταν η ουσία της παρέμβασής μου.
Απλώς επεσήμανα τον κίνδυνο να μην φτάσουμε σε μια άλλη στοχοθετημένη ιστορία στην προσπάθειά μας να επαναγράψουμε την υπάρχουσα στοχοθετημένη ιστορία.
Για τα υπόλοιπα που αναφέρεις για την αντικειμενική ιστορία συμφωνώ. Είναι άδικο όμως στην έστω υποκειμενική ιστορία να μηδενίζουμε την προσφορά κάποιων ανθρώπων (δεν αναφέρομαι στον Κορνέσιο ή τον Κυπριανό αλλά π.χ. στους αγωνιστές κατά της αποικιοκρατίας).
Στην ερώτηση τι είναι ήρωας θα απαντήσω με την απάντηση του Μανώλη Γλέζου, όταν κάποιος δημοσιογράφος τον αποκάλεσε ήρωα.
"Δεν είμαι ήρωας, απλώς έτρεχα πιο γρήγορα από τους Γερμανούς"
Δημοσίευση σχολίου