Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Περί ανατροφής και english school


Τη δευτέρα τη νύχτα έβλεπα τη συζήτηση για την αγγλική σχολή από την εκπομπή της ειρήνης. Από τη μια ο τριμικλινιώτης, ο λουκαίδης (του ακελ) με τον πρόεδρο (ή ξέρω γω τι τίτλο είχε ο τύπος) του σχολείου, και από την άλλη η πρωτοβουλία των αποφοίτων και γονέων, και ο.... βαρνάβας (που με τη φόρα που επήρε τελευταίως σιγά μεν έλειπεν!).... ήταν και κος τσάκαλος, που έχει την ευθύνη την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση



Είπαν είπαν.... ούτε εγώ ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Μα την ιστοσελίδα; την απουσία του συνδέσμου γονέων; το ότι οι συγκεκριμένοι γονείς μιλούν για λάθος στη διαχείριση της μειοψηφίας ενώ και οι ίδιοι είναι μειοψηφία στο σύνδεσμο γονέων, και αντί να ακολουθήσουν τη νενομισμένη διαδικασία αποφασίσαν ως μειοψηφία να κάμουν λεβελλοιστοσελίδα; το γεγονός ότι υπάρχουν σύνδεσμοι αποφοίτων (υπάρχουν τζαι σε άλλες χώρες έτσι φρούτα;) που θέλουν να επιβάλουν τις απόψεις τους για ένα σχολείο που εφύαν ; τζαι αλήθεια, με ποιά ιδιότητα θέλουν να παρέμβουν; το ότι στέλνουν τα παιθκιά τους οι ελληναράες σε σχολείο που δεν διδάσκεται η ελληνική ιστορία αλλά τους επειράξε η απουσία συμβόλων ; ή κάτι αστείους διαπληκτισμούς του για το αν επήαν τζαι είπαν τα σε εφημερίδα - λες τζαι η ιστοσελίδα δεν είναι δημοσίευση!!! Μα τι να σχολιάσεις τζαι τι να αφήκεις ;



Τελικά αποφάσισα να επικεντρωθώ μόνο σε ένα:



Εκάμαν παράπονο λέει, ότι τους είπεν στη τάξη ένας καθηγητής ότι είναι φοίνικες (αντί έλληνες) και εξού και το σκούρο χρώμα..... και το εθεωρήσαν απαράδεχτο, τζαι εκάμαν καταγγελία τζαι σου πα- μου πες τζαι ιστορίες της πάνω τζυρκατζής.



Όσον αφορά το θέμα υπήρξαν δύο απαντήσεις.



Η μια από τον πρόεδρο του σχολείου ο οποίος είπεν ότι το θέμα είναι υπό διερεύνηση αφού ο καθηγητής αρνείται ότι το είπε. Άρα μέχρι να διερευνηθεί είναι λάθος να μιλούμε για το θέμα.



Η δεύτερη ήρθε από τον κο τσάκαλο, ο οποίος είπεν λίον πολλά, ότι αλίμονο αν κάθε φορά που πει κάτι ένας εκπαιδευτικός θα το δίνουμμεν ψιλό μαντήλι τζαι θα κάμνουμεν παναύρκα. Αν εν έτσι εν θα κάμνουμεν άλλη δουλειά. Θα γράφαμε βιβλίο με τις παπάρες των εκπαιδευτικών.



Εγώ βεβαίως δεν ξέρω αν το είπεν ή αν μεν το είπεν ο καθηγητής και βεβαίως ούτε με απασχολεί.



Αυτό που με σοκάρει είναι η ανατροφή που διούν μερικοί στα κοπελλούθκια τους! Έτσι αντί για σχολίου περί εκπαίδευσης, επροτίμησα ένα σχόλιο περί ανατροφής.



Τζαι εξηγούμαι:



Αν έρκετουν ο γιός ή η κόρη μου τζαι ελάλεν μου: παπάκηηηη, ο δάσκαλος είπεν μας ότι είμαστε φοίνικες – τζαι ας πούμε ότι εγώ διαφωνώ, τι θα έκαμνα ως πατέρας που θέλει να δόκει τη σωστή ανατροφή στο κοπελούιν του;


Θα εμπορούν να του/της πω:



γιέ μου/ κόρη μου,ο παπάκης επρονόησεν - η βιβλιοθήκη δόξα συ ο θεός, εν γεμάτη βιβλία, εγκυκλοπαίδειες, τζαι για την ιστορία της κύπρου τζαι για το έθνος που μας έθηξεν ο καθηγητής – κάτσε θκιέβαστα, τζαι έκφρασε τη διαφωνία σου.



Και αυτό με την ελπίδα, ότι θα κάτσει τον κώλο του/ της να θκιεβάσει τζαι να πάει να πει του δασκάλου π.χ. υπάρχει η άποψη ότι το έθνος βασίζεται σε υποκειμενικά κριτήρια, και που τη στιγμή που νιώθω έλλην, άρα είμαι και δεν έχει καμία σημασία εν έχουμε γονίδια που τους φοίνικες..... τζαι αν εν μάγκας ο καθηγητής, να απαντήσει: πολλά ενδιαφέρον η άποψη σου, αν θέλετε να βρεθούμεν το Σάββατο και να συζητήσουμε περι έθνους ότι θέλετε.



Εμπόρεν βεβαίως να κάμω τζαι το άλλο:



Να βάλω το κοπελλούιν μου να ρουφκιανέφκει το δάσκαλο, για να ρτει να το πει του παπάκη του, ο οποίος θα καρφώσει τον δάσκαλο στο διευθυντή του σχολείου, ή ακόμα καλύττερα να να το παίξω μοντέρνος, και να δείξω στο παιδί μου ότι η σύγχρονη ρουφιανιά μπορεί κάλλιστα να γίνει ιστοσελίδα, και πως ο καλύτερος τρόπος έκφρασης της διαφωνίας είναι η ανώνυμη λιβελογραφία. Μετά θα έφκενα τζαι στα κανάλια τζαι θα επούλουν πατριωτισμό.



(τζαι αν στείλουν αύριο τούτοι το κοπελούιν τους σε πανεπιστήμιο στο εξωτερικό τζαι πει τους ο καθηγητής κάτι που δεν τους αρέσει, τι θα κάμουν ; ιστοσελίδες ; !!!)



Ή ας πούμε, έρκετουν το παιδί μου τζαι ελάλεν μου: παπάκη ήρτεν ο κατσιαούνης τζαι είπεν μας ότι ο μακαριος εδημιουργησεν στρατό για να επιβάλει τα 13 σημεία.



Εδώ να πω ότι δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία αν αυτό που είπεν ο κατσιαούνης είναι ιστορικά ακριβές ή όχι. Αυτό που με απασχολεί είναι πως ο γονιός αντιμετωπίζει μια κατάσταση στην οποία το παιδίν του έρκεται σπίτι τζαι ακούει κάτι διαφορετικό από τζίηνο που του έμαθεν ο ίδιος στο σπίτι. Πως θα του μάθω να διαχειρίζεται μια τέτοια κατάσταση ακόμα τζαι αν ο καθηγητής του πει ξέρω γω: ο αρχηγός διγενής ήτο ήρωας!!




Αν ήμουν τάχα μου σοσιαλιστής (ονόματα δεν αναφέρουμεν), εμπορέν να φκω στα κανάλια τζαι να ωρύομαι. Μα ποιός εν τούτος ο κύριος ; επιτρέπεται να λαλεί έτσι ανακρίβειες στα κοπελλούθκια μας; Τζαι να ζητώ τζαι το λόγο που το σχολειό γιατί τον εκάλεσεν να μιλήσει για το κυπριακό.



Αν ήμουν δε αριστερός ή σοσιαλιστής (αντί τάχα μου) θα του ελάλουν: Παιδίν μου, εγώ είμαι αριστερός (εσύ μπορείς να είσαι ότι ανάθεμα θέλεις να είσαι), και πιστευκώ στη διαλεκτική μεθοδολογία. Θεώρω ότι μέσα που την αντίθεση έρκεται η σύνθεση , ότι μέσα από μια σύγκρουση πάντα φκαίνει κάτι καλό. Πόσον μάλλον μέσα από μια σύγκρουση ιδεών. Βεβαίως επιτρέπεται να καλούν το κατσιαούνη τζαι όποιον άλλον θέλουν. Τωρά εσύ, αν θέλεις κάτσε θκίεβασε για τα 13 σημεία, αν δεν σε καλύτπουν τα βιβλία να πα να γοράσουμεν όποιον βιβλίο θέλεις, τζαι την επόμενη φορά που θα ρτει ο κατσιαούνης να σηκώσεις το σσιέριν σου πάνω τζαι να του πεις: κύριε κατσιαούνη, εγώ εθκίεβασα το α, το β τζαι το γ, τζαι κατά τη γνώμη μου λαλείτε μαλακίες (αλίμονο στο διάλογο που που εγκλωβίζεται στο πολιτικώς ορθό και ξεχνά να είναι σοβαρός).




Εμπόρεν βεβαίως να ήμουν τζαι κλασικός κυπραίος τζαι να του ελάλουν: γιέ μου/ κόρη μου, άφηστον ίντα που λαλεί. Εννά τσακωνούμαστέν με τους καθηγητές τωρά; Εσένα ο νους να εν πα στα μαθήματα σου, να πιάσεις τα τζι –σι σου, να πάεις να σπουδάσεις, να βρεις μια δουλειάν καλή.... έτω κρύψε να περάσουμεν.




Τελικά ίσως το πρόβλημα των σχολείων δεν είναι η εκπαίδευση που προσφέρουν, αλλά το γεγονός ότι ο καθηγητής έρκεται αντιμέτωπος με τόσες διαφορετικές ανατατροφές τζαι άτε τωρά να τες συγκεράσει. Που το ρουφκιάνο, στον εθνικιστή, στο τάχαμου αριστερό, στο μετανάστη στον κρύψε-να- περάσουμε - πως να φκάλει λοαρκασμό;



Ε, ρε τι τραβούν τζαι τούτοι οι δασκάλοι δηλαδή....

2 σχόλια:

Aslan είπε...

Η τελευταια παραγραφος σου ειναι ολα τα λεφτα. Αλλα μηπως η κοινωνια μας δεν ειναι ολα αυτα μαζι απλα επιλεγει πιον της συμφερει καλυτερα τη δεδομενη στιγμη?

Ανώνυμος είπε...

Τι μου θυμίζει το κείμενο σου...
Αν κι οι γονείς μου χαίρονταν που από μικρή αναζητούσα πάντα τη δική μου αλήθεια, σε περίπτωση που έκανα το λάθος να εμπλακώ σε συζήτηση και να επιμείνω στην άποψη μου, ερχόταν η μόνιμη επωδός..." Δεν ήταν ανάγκη να τον στεναχωρέσεις τον άνθρωπο, κρίμα είναι..." Είναι σωστό να αυτολογοκρινόμαστε, απλά και μόνο για να μη δυσαρεστήσουμε τους άλλους και να μη διαταράξουμε τις ξεπερασμένες κοσμοθεωρίες τους; Είναι σα να υπογράφουμε συμβόλαιο εν λευκώ με τη ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ.