''Κατά τη κρίση τους"

Κάπου μεταξύ του 1907 και 1912 η γιαγιά της γιαγιάς μου εχήρεψε. Ο άντρας της επέθανε τζαι άφηκεν την με 6 ορφανά που έπρεπεν να αναγιώσει. Οι δυσκολίες ήταν τέθκιες που αναγκάστηκεν να πιάσει δάνειο που τον άντρα της ξαφέρφης της – τον Παπάσκαρνο. Ο Παπάσκαρνος, εκτός του ότι ήταν παπάς, ήταν και κατά τα λεγόμενα του παππού - ένας από τους τρεις τοκιστές που εππατήσσαν τη Κάτω Ζώδια. Γραμματιζούμενος ο παπάς αγράμματη η γιαγιά, επήεν τζαι έκαμεν της γραμμάτιο (σήμερα θα το ελέαμεν συμβόλαιο): Πέντε λίρες δάνειο. Αντίγραφο του γραμμάτιου βεβαίως εκράταν μόνο ο παπάς. Επεράσαν ένα θκυο χρόνια τζαι η γιαγιά δεν εκατάφερε να πκιερώσει το γρέος της.

Το πρόβλημα όμως ήταν άλλο. Ο παπάς, δίπλα που το 5 έβαλεν ένα μηδενικόν, τζαι ισχυρίζετουν ότι του εγρόσταν 50 λίρες!!!

Επήρεν την δικαστήριο.

Αποικιοκρατικό.

Στου Μόρφου.

Έθελεν τα χωράφκια της. Έθελεν να φάει το μάλιν των ορφανών – που εφτάναν τζαι συγγενείς!!

Στο δικαστήριο τζίηνος εβάσταν το γραμμάτιο, η γιαγιά το δίκαιο της.

Τελικά είπε στον εγγλέζο δικαστή: βάρτον να ορκιστεί , τζι αν ορκιστεί ο παπάς ότι έκαμα 50 λίρες δάνειο, χαλάλιν του η περιουσία των ορφανών.

Λαλεί του ο δικαστής:

Ορκίστου παπά

Όχι ο παπάς (ήταν τζαι θεοφοβούμενος ο αθεόφοβος)

Ορκίστου παπά

Όχι

Εν αντρέπεσε τζαι θέλεις να φάεις της περιουσία των ορφανών ; φύε που δαμέ να με σε θωρώ.

Παρένθεση

(Οι τοκιστές τότε – αν θεωρήσουμε το παππού αξιόπιστη πηγή – εχρεώναν τόκο 12%. Εν τζαι χρειάζετουν παραπάνω που 2-3 χρόνια αστοσσιάν για να παττίσσεις τζαι να σου φαν τη περιουσία σου. Οι περιουσίες του κόσμου εγλυτώσαν αφενός μετά το 30 που αρκέψαν τζαι δημιουργούνταν τα συνεργατικά που εχρεώναν 8% τόκο , αλλά κυρίως μετά την επιβολή του χρεολυσίου που επέβαλεν ο άγγλος κυβερνήτης. Βάση τούτου δεν εδικαιούτουν ο τοκιστής να σου πάρει τη περιουσία σου, και η εξόφληση του χρέους εγίνετουν σε μια πιο μακροχρόνια περίοδο.)

Σήμερα ;

Σήμερα θα μου πεις, έχουμε νόμους, έχουμε κράτος, έχουμε ελευθερία αφού οι εγγλέζοι εφύαν, έχουμε δημοκρατία τάξη και ασφάλεια. Σήμερα υπογράφεις συμβόλαιο, συμβόλαιο το οποίον αφού επήες σχολείο μπορείς να θκιεβάσεις (τάχα μου), τζαι συν τις άλλοις αντίγραφο του οποίου σου διούν να το φέρεις στο σπίτι. Άρα η περίπτωση ο τοκιστής να σου κάμει τες 5 λίρες – 50, δεν υφίσταται. Αν διανοηθεί δε, να το πράξει, αυτό θα είναι παράνομο, και εσύ πλέον δεν θα χρειάζεται να προκαλέσεις την ηθική του στο δικαστήριο, αλλά θα πρέπει να παρουσιάσεις ως τεκμήριο απλά και μόνο το συμβόλαιο.

Και για του λόγου το αληθές μάζεψα τρία συμβόλαια: ένα δάνειο για αυτοκίνητο από το συνεργατικό ταμιευτήριο των δασκάλων (για τα συνεργατικά θα ξαναασχοληθούμε και στο μέλλον), και δύο στεγαστικά από την τράπεζα κύπρου και την άλφα.

Ας δούμε τι λαλούν σήμερα τα συμβόλαια.

Παίρνουμε ένα τυχαίο από τη τράπεζα της νήσου των αγίων:

Όροι και προϋποθέσεις

1.ΠΟΣΟ: 116,000 ευρω

2. Τόκος: Η διευκόλυνση (όπου διευκόλυνση στη γλώσσα των τραπεζών σημαίνει το δάνειο ενώ στη δική μας... τοκογλυφία ) θα χρεώνεται α) με σταθερό επιτόκιο 4,750 ετησίως το οποίο θα είναι σταθερό για περίοδο τριών χρόνων από την ημερομηνία εγγραφής της παρούσας συμφωνίας (είναι τούτο κομμάτι που ακούτε στις διαφημίσεις. Είναι η προσφορά. Πόσο μαλάκας θα είσαι αν χάσεις έτσι προσφορά!!! Πόσον μάλλον αν διαβάσεις και το β) μετά τη λήξη της πιο πάνω περιόδου με τόκο προς ποσοστό επιτοκίου 3 μηνών euribor πλέον 1,250% ετησίως. Ο τόκος θα κεφαλοποιείται κάθε έξι μήνες, την 30^ην Ιουνίου και 31 Δεκεμβρίου κάθε έτους

Αφήνουμε το σημείο 3 που ονομάζεται ''αποπληρωμή''.

Το 4 ονομάζεται ''εξασφαλίσεις' και είναι εκεί που λεει ότι βάζεις υποθήκη το διαμέρισμα που σε ''διευκολύνουν'' να αγοράσεις.... και τη ζωή σου επίσης.

Όχι δεν κάνω πλάκα, ούτε και το λεω μεταφορικά

Θα σας το πω τραπεζικά : (συμφωνείς σε) εκχώρηση δικαιωμάτων επί συμβ. ασφ. ζωής της ασφαλιστικής εταιρίας τάδε ιδιοκτησία της κας τάδε.

Εν ολίγοις αν κάνεις το λάθος και πεθάνεις, ή αν νομίζεις ότι με το να πεθάνεις κλέβεις τη τράπεζα - σε γέλασαν (χα!) - η τράπεζα δεν θα χάσει τα λεφτά της.

Το 5 ονομάζεται ''άλλες επιβαρύνσεις/ δικαιώματα/ έξοδα/ δαπάνες''. Αυτό καλύτερα να μη το διαβάσεις γιατί μπορεί να σου ρθει κόλπος. Έξοδα διευθέτησης 580 ευρώ - στο παράρτημα αυτό εξηγείται : ή €17 ή 0,50% (και εννοεί - αλλά δεν το λεει - 0,50% του ποσού του δανείου)..... και καταλαβαίνει κάποιος τις πιθανότητες μεταξύ των δύο ‘‘ή’’ πιο θα σε χρεώσουν....... έξοδα ετοιμασίας συμβολαίων 136 ευρώ , ποσό χαρτοσήμων 389 κλπ κλπ. Τέλος πάντων χέστο το 5.

Χες το και 6, 7, 8. Άσε και το 9 που σου λεει τι θα σου κάνει η τράπεζα αν δεν πληρώσεις στην ώρα σου, κάτι που ονομάζει ''τόκο υπερημερίας''. Χέσε και το 14 που λεει ότι στις περιπτώσεις προπληρωμής/προεξόφλησης το δάνειο θα χρεώνεται με διοικητικά έξοδα μπλα μπλα μπλα (π.χ. μέχρι 6 μήνες τόκους).

Αργείς να πληρώσεις;

Τόκο υπερημερίας

Πληρώνεις πιο νωρίς;

Διοικητικά έξοδα

Το πιο ενδιαφέρον όμως, και σε σχέση πάντα με την πιο πάνω ιστορία είναι το σημείο 10.

Απολαύστε το κατά λέξη

10. ''Η τράπεζα δικαιούται να μεταβάλει (είτε να αυξάνει είτε να μειώνει) κατά τη κρίση της και οποτεδήποτε, μέσα στα πλαίσια της Νομοθεσίας, των νομισματικών και πιστωτικών κανόνων που ισχύουν κάθε φορά, των συνθηκών της αγοράς και της αξίας του χρήματος, το Βασικό επιτόκιο, τις προσαυξήσεις, τον Τόκο Υπερημερίας, τις προμήθειες ή/και Τραπεζικά δικαιώματα (και/ή να επιβαρύνει το λογαριασμό με ποσοστά προμήθειας και /ή τραπεζικά (ledger) και/ή άλλα δικαιώματα κατά τη κρίση της αν η συμφωνία αυτή δεν προνοεί τέτοιες επιβαρύνσεις) και η αλλαγή και/ή επιβολή αυτή θα είναι δεσμευτική για το πελάτη, που θα λαμβάνει γνώση με ανακοίνωση στον ημερήσιο τύπο ή ειδοποίηση με τον προσφορότερο κατά τη κρίση της τράπεζας τρόπο και θα ισχύει από την ημερομηνία που θα καθορίζεται στην ανακοίνωση ή στην ειδοποίηση''.

Καταλάβατε ;

Μάλλον όχι

Αναπνοή και ξανά

10. Η τράπεζα δικαιούται να.... μεταβάλει (είτε να αυξάνει είτε να μειώνει –χα ...σόρρυ μου ξέφυγε) κατά τη κρίση της (εμ, ποιανού του κρίση θα ήταν; τη δική μας ; ) και οποτεδήποτε (και νυν και αει), μέσα στα πλαίσια της Νομοθεσίας (να τους χαιρόμαστε τους νομοθέτες μας), των νομισματικών και πιστωτικών κανόνων που ισχύουν κάθε φορά , των συνθηκών της αγοράς (πιο φλου αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει. Ή για να το πούμε πιο σωστά γράφτηκε με στόχο να είναι φλου. Δεν σου λεει π.χ. όταν οι συνθήκες της αγοράς είναι έτσι το επιτόκιο θα πάει πάνω, αν τελικά είναι αλλιώς θα πάει κάτω) και της αξίας του χρήματος, (και εδώ.... ξεκινάμε και μετράμε) το Βασικό επιτόκιο (ένα), τις προσαυξήσεις (δύο), τον Τόκο Υπερημερίας (και αυτόν), τις προμήθειες (επίσης) ή/και Τραπεζικά δικαιώματα ( ε, θα λοιπαν αυτά ;) (και/ή να επιβαρύνει το λογαριασμό με ποσοστά προμήθειας (έξι) και /ή τραπεζικά (ledger) (τι στο διάολο είναι τούτο ; τέλος πάντων κι αυτά ) και/ή άλλα δικαιώματα (σύνολο οκτώ) κατά τη κρίση της (εμμ ) αν η συμφωνία αυτή δεν προνοεί τέτοιες επιβαρύνσεις) και η αλλαγή και/ή (εδώ νομίζω άλλο ‘‘και η’’ ήθελαν να γράψουν αλλά με τόσα ‘‘και/ή’’ σε μια πρόταση παρασύρθηκαν ) επιβολή αυτή θα είναι δεσμευτική για το πελάτη (είχε κανείς αμφιβολία ;), που θα λαμβάνει γνώση με ανακοίνωση στον ημερήσιο τύπο (!!! και άμα δεν πάρεις εφημερίδα εκείνη τη μέρα ; ) ή ειδοποίηση με το προσφορότερο κατά τη κρίση της τράπεζας (άμα δεν σας έχει πιάσει κρίση μέχρι τώρα συνεχίστε) τρόπο και θα ισχύει από την ημερομηνία που θα καθορίζεται στην ανακοίνωση ή στην ειδοποίηση.

Και εν ολίγοις σημείο 11: Σε περίπτωση που μεταβληθεί το επιτόκιο, η τράπεζα θα μπορεί να αυξήσει το ή μειώσει ανάλογα το ποσό της δόσης, τον αριθμό των δόσεων και την ημερομηνία λήξης του δανείου (μαντέψτε τι ακολουθεί ......) κατά τη κρίση της

Εν ολίγοις

Βάζοντας την υπογραφή σου πάνω στο συμβόλαιο το μόνο σίγουρο είναι:

Το ποσό που θα σου δώσουν

Το ότι θα πληρώνεις

Το ότι αν δεν πληρώσεις θα σου πάρουν το σπίτι (ή το διαμέρισμα αναλόγως σε ποια γενιά ανήκεις)

Το ''πόσα'' θα πληρώσεις επαφίεται στο ''κατά τη κρίση της τράπεζας’' Νόμιμα και δημοκρατικά.

Αυτό δηλαδή που δεν επετρέπετο επί αποικιοκρατίας, ήρθε η δημοκρατία να το νομιμοποιήσει.

Σου αλλάζουν νόμιμα και δημοκρατικά το ποσό που έχεις συμφωνήσει να πληρώσεις για να ξοφλήσεις το χρέος σου!!!

Αυτό πα να πει ότι μιαν καλήν ημέραν μπορεί να λάβετε μιαν επιστολήν από την φέρει πειν γάμα μπανγκ, που να λεει για παράδειγμα (το παραθέτω αυτούσιο):

''Αγαπητέ κύριε/α

Οι μεταβολές στις συνθήκες της αγοράς και η παγκόσμια οικονομική κρίση που επηρέασε αρνητικά τη ρευστότητα του χρήματος διεθνώς είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση του πιστωτικού κινδύνου και του κόστους του χρήματος. Το πιο πάνω μας αναγκάζουν να αυξήσουμε τη προσαύξηση του λογαριασμού σας''.

Έβαλαν στον άνθρωπο γύρω στο 3,5% αύξηση , σύνολο 4,47% ..... πάνω από το euribor (δηλαδή 4,47 συν το euribor που είναι ο μέσος όρος που δανείζουν οι τράπεζας η μια την άλλη στην ευρωζώνη) , για στεγαστικό πρώτης κατοικίας!

Και δεν εξετάζουμε καν την ηθική πλευρά του θέματος, ότι δηλαδή οι τράπεζες προκάλεσαν τη κρίση και τώρα οι καημένες ''αναγκάζονται να αυξήσουν τη προσαύξηση’' Δεν εξετάζουμε καν τη κερδοφορία της συγκεκριμένης τράπεζας. Δεν εξετάζουμε καν το παράλογο, σε περίοδο ύφεσης να ανεβάζουν τα επιτόκια. Εξετάζουμε μόνο το τι υπογράφεις.

Και δεν σου ρχεται η απλοική ερώτηση:

Αυτό το γαμημένο το σημείο 2β γιατί το γράφει εντελώς στο συμβόλαιο;

Γιατί κάνει το κόπο να γράψει: 2β) μετά τη λήξη της πιο πάνω περιόδου με τόκο προς ποσοστό επιτοκίου 3 μηνών euribor πλέον 1,250% ετησίως.

Για να το διαβάζεις μετά που θα σου αυξήσουν τη προσαύξηση και να γίνονται τα νεύρα σου τέντα ;

Τουλάχιστο ας το γράφαν σταράτα: 2β) μετά τη λήξη της πιο πάνω περιόδου η τράπεζα θα σας χρεώνει κατά τη κρίση της όσα θέλει... και θα περνούμε να σας γαμούμε και δύο φορές τη βδομάδα....έτσι, κατά τη κρίση μας και σύμφωνα με συνθήκες τις αγοράς.

Και δεν θα χρειαζόταν μετά να γράψει εκείνο το κατεβατό σημείο 10, όπως και το 11, ούτε και την επιστολή της αύξησης της προσαύξησης. Με δυο προτάσεις θα ξηγιόμασταν. Ας το εισηγηθεί κάποιος στους σοφούς νομοθέτες μας.

Βεβαίως θα μου πεις ρε φίλε η τράπεζα και η ελεύθερη αγορά σου δίνουν ''επιλογή'': σταθερό (όπου σου παίρνει τα σώβρακα) ή κυμαινόμενο επιτόκιο. Αφού διάλεξες κυμαινόμενο τι περίμενες ; να μην κυμαίνεται ;

Να κυμαίνεται δεν λεω. Παίρνεις το ρίσκο και ''επιλέγεις'' το κυμαινόμενο με την ελπίδα ότι το euribor θα είναι χαμηλό. Ότι αυτό που θα κυμαίνεται είναι το euribor. Και αυτοί θα είναι έτσι κι αλλιώς κερδισμένοι, αφού σε χρεώνουν πάνω από το euribor.

Αμ δε. Δε τους φτάνει. Θέλουν να κυμαίνονται όλα κατά τη κρίση τους.

Ο άνθρωπος αυτός αποτάθηκε κατά τη κρίση του, στον σύνδεσμο καταναλωτών, στην επίτροπο διοικήσεως, στην τράπεζα την ίδια, αλλά μέχρι τώρα τζίφος.

Τι να πω στον άνθρωπό αυτό ;

Άμαν του πω πάρε μια μολότοφ θα μου πεις μα αυτό είναι παράνομο.

Σωστό.

Και νόμιμο είναι η αύξηση του επιτοκίου αφού εσύ το υπέγραψες

Άμαν του πω βάλε φωτιά και κάψτην θα μου πεις μα είναι αντιδημοκρατικό. Γιατί σε δημοκρατία ζούμε, και δημοκρατία σημαίνει εκλογές, και εσύ ψήφισες ,( αν δεν ψήφισες καλά να πάθεις, εμείς πάντως κάλπες στήσαμε), και ψήφισες τους νομοθέτες που έφτιαξαν τους νόμους (το ''βάση της νομοθεσίας'' που λεει και το συμβόλαιο σου από κει ήρθε) και τώρα δεν έχεις δικαίωμα να παραπονιέσαι, πόσο μάλλον να...... ονειρεύεσαι φωτιές.

Σωστό..... δε λεω. Το να τη κάψει είναι και παράνομο και αντιδημοκρατικό. Και όμως άμα την κάψει δεν θα χει δίκαιο ;

Σσσττττ. Νομοταγής πολίτης και να ακούγεσαι σα κουκουλοφόρος!

Ντροπή!

''Για αυτό πολύ ευλογα η τοκογλυφία είναι μισητή, επειδή το κέρδος προέρχεται από το ίδιο το νόμισμα και όχι από τη χρήση για την οποία προορίστηκε''. (Αριστοτέλης, Πολικών Α΄ )

Βρε μπας κι αυτός ο αριστοτέλης θέλει κάτι να μας πει ;