Αφορμή για τη παρούσα ανάρτηση στάθηκε το άρθρο του κου Κώστα Κωνσταντίνου στο πολίτη του Σαββάτου[1]. Το παίρνω αυτό σαν βάση γιατί γενικά θεωρώ τον αρθρογράφο σοβαρό, και γιατί παρουσιάζει μια διαφορετική άποψη για τη χαμας, από αυτή που παρουσιάζεται στα ελληνικά και κυπριακά ΜΜΕ αν και τη θεωρώ το ίδιο επιφανειακή
βεβαίως δεν θα ασχοληθώ με το δεύτερο μέρος του άρθρου (με τη ΕΟΚΑ Γου) αφού και ο ίδιος ο αρθρογράφος το θεωρεί τραβηγμένο, αφού γνωρίζω ότι η στήλη είναι σατιρική, αλλά και γιατί συμφωνώ με τον κο κωνσταντίνου ότι παραλληλισμοί είτε οι δικοί του είτε αυτοί που διάβασε, με το κυπριακό είναι εντελώς άσχετοι.
Το πρώτο μέρος του άρθρου ενώ παραδέχεται μεν ότι
«Είχαμε γράψει ακόμη πως σαφέστατα στο Ισραήλ είναι που θα πρέπει να αποδοθεί η ευθύνη ..... Η καταπίεση και η εξαθλίωση στην οποία υποχρέωσαν τους Παλαιστίνιους όλα αυτά τα χρόνια οι ισραηλινές Κυβερνήσεις, ειδικά στη Γάζα, αλλά και η κοροϊδία όσον αφορά τις προθέσεις του Ισραήλ για δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, έφεραν τα πράγματα εδώ που είναι σήμερα, αλλά.....»
(Αχ, αυτό το αλλά....)
Αλλά η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση. Και αφού είναι τρομοκρατική οργάνωση, άρα είναι φανατικοί και αφού είμαστε ενάντια στο φανατισμό εδώ, θα έπρεπε να είμαστε και ενάντια στο φανατισμό εκεί.
Σωστή η ροή των σκέψεων...... αλλά (να το πάλι το ‘αλλά’) ...... τελικά τι είναι αυτή η Χαμας;
Είναι αυτή η εικόνα της εξτρεμιστικής οργάνωσης που βρίσκουμε στα πλείστα ξένα ΜΜΕ αλλά και στο υπό συζήτηση άρθρο ;
Αν θέλει κανείς να στηρίξει αυτή την άποψη είναι αρκετά εύκολο.
Ρίχνουν κασάμ ;
Ναι
Άρα είναι τρομοκράτες
Σχεδιάζουν επιθέσεις αυτοκτονίας ;
Ναι
Άρα είναι τρομοκράτες
Μπορεί να βρει κανείς στη ρητορική της χαμας ή στα επίσημα έγγραφα της ακραίο ισλαμιστικό λόγο ;
Ναι
Άρα είναι φανταμενταλιστές/ισλαμιστές/τρομοκράτες.
Και άμα θέλετε να σας πω και ένα μυστικό πως να στηρίξετε αυτή τη θέση: γκουγκλιάρετε (ωραίο ρήμα) απλά τη φράση «the charter of hamas». Το αρχικό κείμενο βάση του οποίου ιδρύθηκε η χαμας το 1988[2] μεσούσης της πρώτης ιντιφάντας το οποίο, βρίθει ισλαμικού φανταμενταλισμού, κουβαλά μια απίστευτη απουσία της πολιτικής πραγματικότητας, έχει αποσπάσματα από το κοράνι, αναφέρεται ο αλλάχ αμέτρητες φορές, θέλει να αφανίσει το ισραήλ, να ιδρύσει ένα μεγάλο αραβικό κράτος, τα στερεότυπα καλός-κακός, αλήθεια-ψέμα δεν λείπουν, είναι εν ολίγοις ένα κείμενο μνημειώδους βλακείας και μαλακίας.
Θα μου πείτε τι άλλο χρειάζεσαι από το καταστατικό μιας οργάνωσης για να καταλάβεις τι καπνό φουμάρει ;
Σωστό.... αλλά.....
Αλλά το ερώτημα παραμένει: τι είναι η Χαμας ; και κυρίως ποια είναι η σημερινή Χαμας ;
Γιατί απλά η Χαμας του 2005 και εντεύθεν δεν είναι η ίδια με τη Χαμας του 1988[3]. Η Χαμας έχει περίπλοκες οργανωτικές δομές, οι δραστηριότητες είναι ποικιλόμορφες, και εν ολίγοις έχει εξελιχθεί σε μια τελείως πραγματιστική οργάνωση – σε αντίθεση με το πορτρέτο που μας πουλάνε των ισλαμιστών φανταμενταλιστών. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι κατέβηκε σε εκλογές (κάτι που απέρριπτε όλα τα προηγούμενα χρόνια), το ότι αποφάσισε να ανταγωνιστεί στο δημοκρατικό πολιτικό πλαίσιο αντί να συνεχίσει τον «εξωκοινοβουλευτικό αγώνα» δείχνει από μόνο του την εξέλιξη τη χαμας.
Η χαμας έχει καταφέρει να έχει μια πολύ πιο συλλογική οργανωτική δομή τέτοια που ποτέ δεν είχε ούτε θα μπορέσει να έχει η φαταχ. Σε αντίθεση με τη κατά πολύ δικτατορική φιγούρα του αραφατ – μια μορφή πατερούλη, η χαμάς έχει δομές πολύ πιο δημοκρατικές (όσο βεβαίως το επιτρέπουν οι συνθήκες μέσα στις οποίες υπάρχει). Αυτό βεβαίως οδηγεί αρκετές φορές σε αντιφατικά μηνύματα το οποία έρχονται από διάφορα μέλη και παρακλάδια της οργάνωσης.
Ενώ οι ιδρυτές της χαμας ήταν πράγματι όλοι παπάδες, οι σημερινοί ηγέτες της είναι οι πλείστοι κάτοχοι διδακτορικών, από δυτικά πανεπιστήμια και είναι καιρός ως «δυτικοί αναλυτές» να κάνουμε λίγο το κόπο να ξεχωρίζουμε τη ρητορική από τις πράξεις.
Το 90% των δραστηριοτήτων αλλά και του προ υπολογισμού της Χαμας πάει στο κοινωνικό κράτος (χωρίς καν την ύπαρξη κράτους). Έχει καταφέρει να οργανώσει ομάδες που προσφέρουν βοήθεια είτε σε μορφή τροφίμων, φαρμάκων, εκπαίδευσης, ορφανοτροφείων κλπ. Κάτι που βεβαίως δεν κατάφερε η τάχα μου αριστερή (αυτό για τους αριστερούς) και νόμιμη (για τους αμερικάνους, ΕΕ και τον κο κωνσταντίνου) ΠΛΟ/Φαταχ. Η «νόμιμη» και «αριστερή» Φαταχ, από το καιρό της ίδρυσης της παλαιστινιακής αρχής υπήρξε ότι πιο διεφθαρμένο υπήρχε μέσα στο παλαιστινιακό λαό. Εκατομμύρια φράγκα τα οποία ήρθαν κυρίως από την ΕΕ για τη στήριξη της παλαιστινιακής αρχής τα έπαιρνε ο αράφατ και τα τσιράκια του.
Και αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που χαμας κέρδισε τις εκλογές το 2005.
Βεβαίως και έχει δίκαιο κος κωνσταντίνου (όπως και αρκετά σημερινά άρθρα στον Π) όταν λέει: ότι είναι η βαρβαρότητα του ισραήλ που θρέφει τη χαμας. Σωστό αυτό μέχρι ενός σημείου. Αυτή η αντίληψη ότι ακρότητες από τους μεν, θρέφει τους ακραίους στους δε, δεν είναι αβάσιμη. Και ισχύει βεβαίως και το αντίθετο. Η ισραηλινή αριστερά έχει εξατμιστεί μετά την δυναμική παρουσία της χαμας[4].
Αυτά τα μετριοπαθείς εξτρεμιστής σε τέτοιες χώρες δεν είναι πάντα σταθερά. Και η φαταχ τρομοκρατική ήταν... σήμερα είναι η νόμιμη. Και δεν θα έπρεπε να ξαφνιάζει κανένα αν το ισραήλ αποφάσιζε να συνομιλήσει με τη χαμας να βγει η φαταχ και να τους κατηγορεί ως μειοδότες. Και τα ίδια στους ισραηλινούς. Να θυμίσουμε ότι θα βρει κάποιος δεκάδες σελίδες στο διαδίκτυο οι οποίες αναφέρουν ότι στις αρχές «η μοσαντ ευνοούσε την ανάπτυξη της χαμας για να διασπάσει την ηγεμονία του απελευθερωτικού στρατού της Παλαιστίνης».
Αλλά.... δεν είναι μόνο αυτό.
Η χαμας κέρδισε τις εκλογές ΚΥΡΙΩΣ γιατί η φαταχ ήταν διεφθαρμένη και διερεμένη σε φατρίες. Το εκλογικό πρόγραμμα της χαμας του 2005 ΔΕΝ αναφερόταν καν στον αφανισμό του ισραήλ, από τις είκοσι σελίδες του δύο μόνο παράγραφοι αναφερόταν σε ισλαμιστικές παπαρολογίες, ενώ ο κύριος όγκος του αναφερόταν στα καθημερινά προβλήματα των παλαιστινίων. Το πρόγραμμα της χαμας ήταν κατά το 90% παρόμοιο με ένα πρόγραμμα δυτικού πολιτικού κόμματος. Και αν ασχολείται κάποιος έστω και λίγο με τα μουσουλμανικά κινήματα το ίδιο ισχύει και για το ΑΚΡ στη τουρκία αλλά και για τη μουσουλμανική αδελφότητα στην αίγυπτο. Στο πρόγραμμα τους αναφέρονται κυρίως στην οικονομία και ελάχιστα στο ισλαμ (οικονομία ρε γαμώ την αριστερή μου ανάλυση – οικονομία!!!)
(παρένθεση: στο google θα βρει κανείς δεκάδες ιστοσελίδες με το καταστατικό της χαμας. Σε ΚΑΝΕΝΑ δυτικό μέσο ενημέρωσης δεν υπάρχει μετάφραση του εκλογικού της προγράμματος....αλλά....μας βολεύει η παρουσίαση του εξτρεμιστή, έτσι δεν είναι;)
Έτσι κέρδισε η χαμας. Και είναι ακριβώς αυτή η μετατόπιση της προς το κέντρο σε καιρό «ειρήνης» που έπεισε και «κοσμικούς» παλαιστίνιους να τη ψηφίσουν. Δεν είναι η ίδια η υποστήριξη προς τη χαμας σήμερα καθώς πέφτουν οι ισραηλινές βόμβες, με την υποστήριξη που πήρε το 2005. Ενώ σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι η υποστήριξη θρέφεται από τις ισραηλινές βόμβες, τότε η υποστήριξη ήρθε και από «μετριοπαθείς» παλαιστίνιους γιατί απλούστατα είχαν αηδιάσει από τη διαφθορά της φαταχ.
Και όχι μόνο κέρδισε αλλά κατάφερε να διατηρήσει την υποστήριξη από το λαό σε καιρούς εξαιρετικά δύσκολους από όλες τις απόψεις . Εδώ το παραδέχονται και δεξαμενές σκέψης που παραδοσιακά είναι ενάντια στη χαμας
«By imposing sanctions and boycotting the government, the Quartet (
Όμως το σημαντικό για τους ευρωπαίους και τους αμερικάνους ήταν ότι οι παλαιστίνιοι σε μια διαδικασία την οποία οι ίδιοι παραδέχτηκαν ότι ήταν δημοκρατική, ψήφησαν τη χαμας. Δηλαδή με δυτικούς δημοκρατικούς όρους ψήφισαν..... λάθος. Γιατί δημοκρατία δεν είναι μόνο εκλογές. Δημοκρατία είναι να ψηφίσεις αυτόν που θέλουμε εμείς. Και για αυτό έπρεπε να πληρώσουν. Και έτσι οι πρώτοι σταμάτησαν να τους δίνουν φράγκα ενώ οι δέυτεροι ξεκίνησαν να χτίζουν τείχη και επιβάλλουν εμπάργκο. Η δικαιολογία βεβαίως εύκολη: η Χαμας δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα του ισραήλ να υπάρχει ως κράτος.
Και αυτό βεβαίως ήταν το πιο τραγικό λάθος που έκανε τόσο η δύση τόσο και το ισραήλ από όποια σκοπιά και αν το δεις:
- δεν γίνεται να λες δεν συνομιλώ με μια ομάδα η οποία όχι μόνο μπορεί να διαταράξει την όποια πιθανότητα ειρήνης, αλλά και που έχει τόσο μεγάλη υποστήριξη από το λαό. Καμία συμφωνία ειρήνης δεν έχει επιτευχθεί όταν οι «ακραίοι» δεν λαμβάνουν μέρος στις συνομιλίες. Καμία.
- αφού είμαστε τόσο σίγουροι ότι είναι τυχοδιώκτες, γιατί δεν τους αφήνουμε απλά να κυβερνήσουν, έχοντας εμπιστοσύνη στο λαό ότι θα το καταλάβει και θα τους διώξει όπως έκανε και με τη φαταχ
- αφού το παίζουμε απόγονοι του δυτικού/ ορθολογικού τρόπου σκέψης θα έπρεπε να αντιληφθούμε τα εξής απλά: πρώτον ακόμα κι αν το λέει, έχει πιθανότητες να το κάνει ; μπορεί η χαμάς να αφανίσει το ισραήλ ; δευτερον, όταν βλέπεις ότι κερδίζει τις εκλογές χωρίς καν να αναφαίρεται στο θέμα, γιατί έρχεσαι εσύ και το ανακινείς και το αναδυκνύεις ως μείζον θέμα; Τρίτον, όπως σωστά προέβλεψε και ο αρθρογράφος της λε μοντ είδη από το 2005, γιατί να αναγνωρίσει το ισραήλ ; τι τους δίνουμε ως αντάλαγμα ; όταν η όλη δομή της ορθολογικής ευρώπης (αλλά και της κυπριακής κοινωνίας) στηρίζεται στο παζαριλίκκι (η πιο σωστά στις «διαπραγματευσεις») εμείς τι δώσαμε ως αντάλλαγμα; Πάμε στη λε μοντ:
«The first answer, which is rarely discussed, is that Hamas is convinced that recognition would be a pointless concession.
It has not forgotten that for decades the international community pressured the Palestine Liberation Organisation (PLO) and Fatah, both secular bodies, to make the same concession: they were given nothing in return, neither a Palestinian state nor a capital in East Jerusalem. Worse,
Με μια καθαρά ορθολική ανάλυση, θα πρέπει να είναι μαλάκες να να κάνουν μια τέτοια υποχώρηση.
Αυτά για τα περί «σκοταδιστικής εξτρεμιστικής οργάνωσης»
Πάμε στα υπόλοιπα που αναφέρει ο κύριος κωνσταντίνου:
Λέει:
«η Χαμάς ξεκίνησε αυτήν την ιστορία - μη υπολογίζοντας πως το Ισραήλ θα "τραβούσε" τόσο τα πράγματα.»
η απάντηση έρχεται κατευθείαν από τον κύριο Φολκ ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ για τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη ο οποίος λέει τρία πολύ απλά πράγματα και εμμέσως αμφισβητεί ότι η χαμάς ήταν αυτή που έσπασε την εκεχειρία:
- Οσο ήταν σε ισχύ η εκεχειρία, η ηγεσία της Χαμάς στη Γάζα προσφέρθηκε επανειλημμένα να επεκτείνει τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, προτείνοντας ακόμη και μια περίοδο δέκα ετών, και ζήτησε να γίνει δεκτή πολιτική λύση που θα βασιζόταν στην αποδοχή των συνόρων του Ισραήλ του 1967. Το Ισραήλ αγνόησε αυτές τις διπλωματικές πρωτοβουλίες και απέτυχε να εφαρμόσει από τη δική του πλευρά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, η οποία περιελάμβανε χαλάρωση του αποκλεισμού που επιτρέπει να μπαίνουν με το σταγονόμετρο στη Γάζα τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα.
- Η Χαμάς κατηγορείται για την κατάρρευση της εκεχειρίας εξαιτίας της υποτιθέμενης απροθυμίας της να ανανεωθεί αλλά και για τα κρούσματα επίθεσης με ρουκέτες, που φέρονται να αυξάνονται. Ομως η πραγματικότητα είναι πιο νεφελώδης. Δεν σημειώθηκε καμία σοβαρή εκτόξευση ρουκετών από τη Γάζα στη διάρκεια της κατάπαυσης του πυρός, μέχρι που το Ισραήλ εξαπέλυσε επίθεση εναντίον των κατά τους ισχυρισμούς του Παλαιστινίων μαχητών στη Γάζα, σκοτώνοντας δεκάδες άτομα. Επίσης, ήταν η Χαμάς που σε πληθώρα περιπτώσεων δημοσίως απηύθυνε έκκληση για επέκταση της εκεχειρίας, με τις εκκλήσεις αυτές να μη λαμβάνονται ποτέ σοβαρά υπόψη, πολύ περισσότερο να μη γίνεται καμία κίνηση σε αυτή την κατεύθυνση από την ισραηλινή γραφειοκρατία.
- Πέρα απ' αυτό, η απόδοση των ρουκετών στη Χαμάς δεν είναι επίσης απολύτως πειστική. Πολλές ανεξάρτητες οργανώσεις μαχητών δρουν στη Γάζα, και κάποιες, όπως η Ταξιαρχία των Μαρτύρων του αλ-Ακσά, είναι εναντίον της Χαμάς και μπορεί με τη ρίψη ρουκετών να επιχειρούν να προκαλέσουν ή να νομιμοποιήσουν ουσιαστικά αντίποινα από το Ισραήλ. Είναι έτσι κι αλλιώς επιβεβαιωμένο ότι όταν η μετριοπαθής Φατάχ είχε τον έλεγχο της κυβερνητικής δομής της Γάζας, δεν ήταν σε θέση να ελέγξει τις επιθέσεις ρουκετών παρά τις προσπάθειές της[7].
Και στο κάτω κάτω τι σημαίνει «ξεκινώ» ; ακόμα και αν αποσταλμένος του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ένας αρχιψέυτης - πότε είναι η αρχή ενός προβλήματος ; ας πούμε ότι πράγματι τα πιο πάνω δεν στέκουν και όντως η χαμας (και όχι το ισραήλ ή κάποια ομάδα εκτός ελέγχου της χαμας) ξεκίνησε να ρίχνει ρουκέτες. Η βία του 18μηνου αποκλεισμού και του εμπάργκο που πάει ; όταν ο ΟΗΕ μιλούσε για ανθρωπιστική κρίση πριν καν αρχίσουν η εχθροπραξίες αυτό δεν είναι βια ; αυτό δεν είναι παραβίαση της εκεχειρίας ;
Μετά λέει ο κος κωνσταντίνου:
Αυτό όμως, δεν σημαίνει πως θα πρέπει η Χαμάς και ο εξτρεμισμός της να εξισώνονται με τη νόμιμη ηγεσία των Παλαιστινίων, ούτε και πως θα πρέπει να επιτραπεί στη Χαμάς, στόχος της οποίας είναι η αποτροπή της επίτευξης μιας ειρηνευτικής συμφωνίας (!!!) στη Μέση Ανατολή (στο πλαίσιο της ουτοπίας της για καταστροφή του Ισραήλ - ένα δικαίωμα που ΔΕΝ έχει κανείς) να σαμποτάρει τις όποιες προσπάθειες για ειρήνη και να ρίχνει ρουκέτες όποτε της καπνίσει, περιφέροντας ύστερα τα νεκρά παιδάκια στα διεθνή τηλεοπτικά συνεργεία για να κερδίσει τις συμπάθειες της διεθνούς κοινής γνώμης, να ξεσηκώσει το Ισλάμ παγκοσμίως και να απεκδυθεί των δικών της ευθυνών.
Και συνεχίζει: Την ώρα, λοιπόν, που οι μετριοπαθείς Παλαιστίνιοι της Δυτικής Όχθης επιμένουν να συζητούν για την ειρήνη (!!!)
Για το πως καθορίζει το "νόμιμο" και το "παράνομο" δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Βεβαίως δεν ήταν "νόμιμη" η κατάληψη της γάζας. Και βεβαίως η χαμας μπήκε σε μια μάχη εξουσίας με τη φαταχ (ω γλυκειά εξουσία!!), αλλά το αποτέλεσμα των εκλογών παραμένει εκεί, όπως και η μη αποδοχή του κάτι που κάνει έυκολα περιπλέκει τις ορολογίες του «νόμιμου» και του «δημοκρατικού».
Το πιο αξιοσημείωτο είναι όμως ότι ο κύριος κωνσταντίνου βλέπει σαμποταζ από τη χαμας στις «όποιες προσπάθειες για ειρήνη» !!!! πότε έγιναν αυτές οι προσπάθειες και δεν τις πήρε κανείς χαπάρι ; πραγματικά είναι άξιο απορία πως η χαμας σαμποτάρει κάτι που δεν υπήρξε ποτέ. Κάτι που κι ίδιος παραδέχεται αφού αναγνωρίζει ότι το ισραήλ δεν αποδέχεται τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους!
Όσο για τους υπόλοιπους στόχους και σκοπούς της χαμας (άγνωστο πως έφτασε σε τέτοια συμπεράματα) θα πρότεινα στο κο κωνσταντίνου το παρακάτω: Chrystie Flournoy Swiney με τίτλο: Ideological & Behavioral Metamorphoses: A New Charter for a New Hamas[8].
Ίσως αντιληφθεί ότι η χαμας είναι πολύ πιο πραγματιστική και λιγότερο εξτρεμιστική από όσο νομίζει.
Και τώρα σοβαρά, η χαμας περίμενε να κερδίσει τη συμπάθεια της διεθνούς κοινής γνώμης ; Μα σοβαρομιλούμε ; πότε κατάφεραν να τη κερδίσουν; Και γω σου λέω άντε και την κέρδισαν - τι θα τους αποφέρει αυτό ; κοτζαμ συμπάθεια κέρδισε το αντιπολεμικό κίνημα κατά του πολέμου στο ιρακ, τι απόφερε ;
Και να ξεσηκώσει το ισλαμ παγκοσμίως ;
Γιατί πότε ξεσηκώθηκε το ισλάμ παγκοσμίως ; σαράντα χρόνια που υπάρχει το μεσανατολικό πότε ξεσηκώθηκε το ισλαμ παγκοσμίως ; μερικές χιλιάδες εξώ από τις πρεσβείες της αμερικής και κάψιμο δύο σημαιών τι καλό θα φέρει στη χαμας ; τι δηλαδή; περίμεναν συντονισμένη επίθεση από αίγυπτο, συρία, λίβανο και ιορδανία με τη στήριξη της σαουδικής αραβίας ; σοβαρά τώρα τους έχετε για τόσο ηλίθιους ; εδώ με τη φαταχ δεν μπορούν να τα βρουν και θα ενώσουν τον ισλαμικό κόσμο ; ένα σωρό κράτη που βλέπει το ένα το άλλο με ατελίωτη καχυποψία περίμενε η χαμας να τους ενώσει ; Μα έχουμε τρελαθεί τελίως; Πιστώστε τους τζαι τζίηνους τους αθρώπους με πέντε δράμια νου.
Και κάτι ακόμα που αφορά τη «παγκοσμιοποίηση του ισλάμ». Η μετεξέλιξη της χαμας στην οποία αναφέρθηκα και στην οποία κανείς δεν δίνει σημασία
«In contrast to the geographically expansive image of Hamas presented in its founding Charter, the Hamas of today is an exclusively Palestinian movement, with exclusively Palestinian concerns, driven by exclusively Palestinian-centric goals. Gone are the dreams of reestablishing the Islamic umma, a single, unified Islamic state spanning the Muslim world, and enthroning a single Islamic khalif, or ruler. According to Hamas leader Musa Abu Marzuq “[a]lleviating the debilitative conditions of occupation, and not an Islamic state, is at the heart of our mandate (with reform and change as its lifeblood).”77 Today, Hamas’s goals have not only significantly narrowed, but are increasingly realistic, concrete and mundane[9]»
Λέει όμως ο κύριος κωνσταντίνου:
Και όλα αυτά πού; Στη Γάζα. Από την οποία οι Ισραηλινοί αποχώρησαν (ως όφειλαν - δεν έκαναν χάρη σε κανέναν, έτσι;) προ πολλού. Αποσύροντας και τον τελευταίο έποικο.
Σωστά τα λέει. Αλλά.... τα άλλα για τη γάζα που πήγαν ; να μας το πει ο απεσταλμένος του ΟΗΕ:
«Το Ισραήλ απέτυχε να εφαρμόσει από τη δική του πλευρά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, η οποία περιελάμβανε χαλάρωση του αποκλεισμού που επιτρέπει να μπαίνουν με το σταγονόμετρο στη Γάζα τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα.
Το Ισραήλ αρνείτο επίσης τις άδειες εξόδου σε φοιτητές με υποτροφίες από το εξωτερικό και σε δημοσιογράφους της Γάζας, όπως και σε εκπροσώπους αναγνωρισμένων ΜΚΟ»[10]
Αυτό το λέτε εσείς αποχώρηση ;
Τα πάντα δηλαδή μετριούνται με στρατιωτικούς όρους ; τα ισραηλινά στρατεύματα αποχωρησαν από τη γάζα + οι χαμας ρίνει ρουκέττες (μείον οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του ισραήλ που αφαιρούμε) = καλά να τους κάμουν;
Και η βία του αποκλεισμού την οποία (όπως λέτε και σεις) δεν έπρεπε να πράξουν «ως όφειλαν - δεν έκαναν χάρη σε κανέναν, έτσι;» που πάει ;
Δεν είναι θέμα αν είναι φιλοισραηλινο το κείμενο. Τέτοια κολλήματα δεν έχω. Ούτε συμωνώ με τους αριστερόστροφους, οι οποίοι πιστεύω ότι είναι καιρός να αποκαθηλώσουν τον αράφατ και την PLO. Απλά είναι εξαιρετικά επιφανιακό τόσον όσον αφορά τη χαμας αλλά και το ισραήλ.
Γιατί και το ισραήλ έχει και αυτό τους δικούς τους εξτρεμιστές, οι οποίοι υπήρξαν ουκ ολίγες φορές μέλος της ισραηλινής κυβέρνησης ως κόμμα(τα) και κανείς δεν διαμαρτηρήθηκε (να σας θυμίσω με αντιλήψεις του τύπου: οι νίκες του 67 και του 73 ήταν θέλημα θεού και γι αυτό δεν πρέπει να τα δώσουμε πίσω....)
Πέραν τούτου έχουμε και μια τάση να βλέπουμε το ισραήλ ως «κράτος» ανώ από κει τη φατρία «χαμας». Που αν κάνουμε το κόπο να δούμε τις φατρίες του ισραήλ (πολιτικα κομμάτα,στρατός, ευρωπαίοι εβραίοι, ρώσσοεβραίοι, εβραίοι από τη ΜΑ, συντεχνίες, θρησκευτικοί φανταμενταλιστές, κοσμικοί κλπ) θα φτάσουμε και από κει στα ίδια συμεράσματα.
Γιατί όταν τους βλέπεις σαν "ισραήλ", τότε έυκολα συμπεραίνουμε ότι αφού τους βομβαρδίζουν και κινδυνέυει η ασφάλεια τους, τότε δικαιολογούνται να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.
Αλλά....αν τους δούμε όμως και αυτούς ως φατρίες θα δούμε ότι οι στόχοι τους δεν είναι η ασφάλεια, δεν είναι καν .... εθνικιστικοί – αλλά ξεκάθαρα τυχοδιωκτικοί. Τα μεν κόμματα σε μια κούρσα λαικισμού υποστηρίζουν όλοι την εισβολή - αφού οι εκλογές είναι σε ένα μήνα, ενώ ο στρατός προσπαθεί να ξεπλύνει την αποτυχία του πολέμου στο λίβανο. Που αν κάποιος μπορούσε να δικαιολογήσει τις ομώτητες του 67-73, αφού θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος το ισραήλ ότι ήταν πραγματικά σε κίνδυνο, τώρα ο πόλεμος διεξάγετει καθαρά όχι από το ισραήλ αλλά από τυχοδιωκτικές ισραηλινές φατρίες. Και το χειρότερο το ξέρουν:
Ο πόλεμος στη Γάζα παράγει το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που προσδοκούμε», λέει ο Ουόλτζερ. Παραδέχεται μάλιστα ότι: «δεν καταλαβαίνω τη στρατηγική του Ισραήλ» και «δεν θα την καταλάβω ούτε εάν εισβάλει στη Γάζα. Τι θα γινόταν αν σκοτώνονταν χίλιοι Παλαιστίνιοι και η Χαμάς συνέχιζε να εκτοξεύει ρουκέτες;».[11]
Ο στόχος δεν είναι καν η χαμας. Δεν πιστευω καν στην «εξυπνάδα των σιωνίστων οι οποίοι πάντα δουλέυουν με πρόγραμμα για να επιβληθούν στο κόσμο» και λοιπές αντισιωνιστικές παπαριές. Είναι σκέτος τυχοδιωκτισμός ένας χυδαίος τυχοδιωκτισμός πολιτικών ομάδων, τον οποίο βλέπουμε να επαναλαμβάνεται σε όλο το κόσμο.
14 σχόλια:
Απλα συγχαρητηρια.
Εστειλα και εγω e-mail στον Πολιτη για το συγκεκριμενο θεμα ρωτωντας τους αν οι δημοσιευσεις αυτες ειναι απλα παραλειψεις (πραγμα αδικαιολογητο για οποια εφημεριδα θελει να ειναι σοβαρη) ή ηθελημενη παραπληροφορηση (αδικαιολογητο επισης εως εγκληματικο). Ακομα περιμενω απαντηση.:)
Ξανα συγχαρητηρια για την αναρτηση
Χρηστος Ασλανιδης
συγχαρητήρια για την ανάρτηση. ψύχραιμη, σοβαρή τζιαι επί της ουσίας
@ χρήστος ασλανίδης
η αλήθεια το σκέφτηκα και γω να στείλω, αλλά η έκταση που πήρε η απάντηση ξέφευγε εντελώς από τα επιτρεπόμενα σε μια εφημερίδα.
όπως και να χει δεν νομίζω ότι υπήρχε στόχος παραπληροφόρησης.
σε χώρες σαν τη δική μας, που κουβαλούν (άγνωστο γιατί) χρόνιο αντισημιτισμό, είναι καλό να ακούγεται η αντίθετη άποψη.
και η αντίθετη άποψη υπάρχει και λέει ότι οι εβραίοι όντας σε όλη τους την ιστορία κυνηγημένοι, έχοντας περάσει το ολοκαυτωμα, έφτασαν σε αντίθετα συμπεράσματα από αυτά που εμείς νομίζουμε ότι είναι τα σωστά. έφτασαν στο συμπέρασμα ότι δεν θα αφήσουν κανένα πλεόν να τους πειράξει ή να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια τους. έχει μια βάση αυτό, αλλά όπως έγραψα, δεν νομίζω ότι μπορεί να εξηγήσει τη παρούσα κατάσταση. μάλλον τυχοδιωκτισμός παρά πραγματικός κίνδυνος είναι ο λόγος ύπαρξης της παρούσας κρίσης.
απλά μερικές φορές στη προσπάθεια μας να αναδείξουμε την ηλιθιότητα της αντισημιτικής μας νοοτροπίας αφενός, αλλά και να τα βάλουμε με κάθε λογής ακραίους - ξεκινώντας πρώτα από τους δικούς μας , παρασυρόμαστε και τσουβαλιάζουμε καταστάσεις.
Η χαμας, μόνο και μόνο το ότι χρησιμοποιεί επιθέσεις αυτοκτονίας θα μπορούσε κάποιος να τη χαρακτηρίσει εύκολα τρομοκρατική οργάνωση.
είναι ένα τεράστιο φιλοσοφικό ερώωτημα το κατα πόσο η επίθεση αυτοκτονίας είναι ένα νόμιμοποιημένο (γιατί νόμιμο σίγουρα δεν είναι - μόνο οι έξυπνες βόμβες είναι νόμιμες) μέσο άμυνας ή επίτευξης στόχων.
Αυτό το καταλαβαίνω σίγουρα, και είναι πράγματι κάτι που σηκώνει συζήτηση.
Αυτό που όμως δεν μου αρέσει είναι γενικώς το τσουβάλιασμα και η έλλειψη μελέτης.
Η χαμας δεν είναι αλ γκαιντα.
Και η χαμάς έχει μιαν εξέλιξη που αξίζει το κόπο να μελετηθεί.
Δεν είναι θέμα να γίνουμε προ-χαμας ή αντί-χαμας, αλλά να τη δούμε σαν οργάνωση στην ολότητα της. Και με τις επιθέσεις αυτοκτονίας και με τις δομές τις και με το έργο που παράγει ή δεν παράγει, και μετά ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του.
Συγχαρητήρια Στέλιο για αυτή την ανάρτηση, προσφέρεις παραγματικά πολύ καλή υπηρεσία στην "ψυχραιμία" και την αλήθεια.
Έβαλα το λινκ της ανάρητησης στο ιστολόγιό μου σε ξεχωριστό ποστ με τα σχόλια κλειστά για να γίνει εδώ η συζήτηση, ως οφείλει.
Και Καλή Χρονιά -κατά δύναμη- να έχεις.
Καλή ανάλυση. Θα ήταν ακόμα καλύτερη αν την συμμάζευες λίγο.
Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση είχε και στον Πολίτη της Κυριακής ο Χρήστος Ιακώβου, ο οποίος έχει μια αρκετά καλή γνώση της διεθνούς πολιτικής (αλλά όταν γράφει για το Κυπριακό τον πιάνουν τα κόμπλεξ του). Εδώ ο σύνδεσμος: http://www.politis.com.cy/cgibin/hweb?-A=844834&-V=archivearticles&-p
Αυτό που εγώ δεν μπορώ να καταλάβω είναι τι προσπαθεί να πετύχει το Ισραήλ. Η μόνη λογική εξήγηση που βρίσκω είναι οι επικείμενες εκλογές. Ο σκληρός Νετανιάχου φαινόταν σίγουρος νικητής, οπότε ο Μπαράκ και ο Ολμέρτ αποφάσισαν να το παίξουν κι αυτοί σκληροί. Βέβαια άμα καταφέρουν και ηρωοποιήσουν τη Χαμάς (όπως έκαμαν με τη Χεζπολλά), δεν ξέρω τι θα μπορούν να κάνουν αν κρατηθούν στην εξουσία.
@ πολίτηςπίττας
ευχαριστώ.
@ ίλαντρος
είναι αλήθεια ότι πολλές φορές γράφω περισσότερα από όσα πρέπει. ίσως και να φταίει και το γεγονός ότι ακόμα δεν απέβαλα το πανεπιστημιακό κουσούρι - να είμαι παντα με την έννοια αν θα με ρωτήσει κάποιος: καλά ρε φίλε τούτο που το ήβρες ; (πηγές, πηγές, πηγές)
ενδιαφέρον με το άρθρο του ιακώβου είναι να το αντιπαραβάλεις με το άρθρο του γουλιάμου στο Φιλελευθερο της κυριακής.
Το ενδιαφέρον στα άρθρα των δύο είναι ότι η σχέση αίτιου και αιτιατού είναι ακριβώς αντίθετη.
ενώ ο ιακώβου λέει:
"Σε ό,τι αφορά τη Χαμάς, επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό με αυτό του 1996 και 2001. Η οργάνωση επέλεξε στις παραμονές των ισραηλινών εκλογών να προκαλέσει κρίση, προκειμένου να καταστεί στρατηγικός παράγοντας στις εσωτερικές εξελίξεις. Η πρακτική του παρελθόντος έχει καταδείξει ότι η πρόκληση κρίσεων από τη Χαμάς σε προεκλογικές περιόδους οδήγησε σε απώλεια εκλογών από τους μετριοπαθείς Ισραηλινούς πολιτικούς."
ενώ ο γουλιάμός ισχυρίζεται ότι:
"Το Ισραήλ, μετά την εκλογή του Σαρόν στις αρχές του 2001, ακολούθησε πολιτική έντονων προκλήσεων με στόχο να αντιδράσουν οι Παλαιστίνιοι και έτσι να υπάρχει η δικαιολογία επιδρομών και επεμβάσεων. Ξεκίνησε, λοιπόν, μια συστηματική καταπίεση εις βάρος των Παλαιστίνιων με δολοφονίες ηγετικών στελεχών και πολιτών, ακόμη και παιδιών (όπως το περασμένο Σάββατο στη Γάζα)."
ενώ το άρθρο του φίλιπππου σαββίδη στο πολιτη της κυριακής ισχυρίζεται ότι
"ότι Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι είναι όμηροι των δικών τους φονταμενταλιστών."
υπάρχει ένα πρόβλημα σε αυτή τη διαδικασία του ποιός άρχισε πρώτος, και σε ποιόν συμφέρει περισσότερο οι ακραίοι των άλλων.
ενώ συμφωνώ με τα άρθρα των ιακώβου και σαβίδη ότι η χαμας το 1996 είχε συμφέρον από την εκλογή του νετανιάχου, δεν θεωρώ ότι αυτό το σχήμα μπορεί να εξηγήσει τη κρίση του 2008.
δεν υπάρχει κίνημα για την ειρήνη, στο ισραήλ όμοιο με αυτό που υπήρχε το 96. όλα τα κόμματα είναι λίγο πολύ τα ίδια. και από το πόλεμο αντί να κερδίζουν οι ακροδεξιοί κερδίζουν οι εργατικοί. γιατί να μπει καν στο κόπο η χαμας ;
επίσης η χαμας τότε ήταν μια οργάνωση χωρίς ευθήνες..... τώρα πλεόν "κυβερνά".... τι να κάνει τη κρίση ; να κερδίσει τις εκλογές ; αφού τις κέρδισε.
Τον Γουλιάμο δεν μπορώ να τον πάρω σοβαρά. Ο άνθρωπος πάσχει από οξεία αντι-αμερικανίτιδα. Ότι και να γίνει, πάντα θα φταίνε οι αμερικάνοι και οι εβραίοι. Δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις τίποτα διαφορετικό από αυτόν. Και ο Ιακώβου πάσχει από αντι-αμερικανίτιδα αλλά είναι πιο ήπιας μορφής. Επίσης ο άνθρωπος είναι πολιτικός επιστήμονας με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή, οπότε αξίζει τον κόπο να τον διαβάζει κανείς. Σε αντίθεση με τον Γουλιάμο ο οποίος είναι επικοινωνιολόγος και κατέχει το λέγειν, και νομίζει ότι αυτό τον νομιμοποιεί να μιλά ως ειδήμων επί παντός επιστητού. Αρτηριοσκληρωτικός αριστερός του χειρίστου είδους. Αντίθετα ο Σαββίδης έχει ένα σύγχρονο αριστερό λόγο που μου αρέσει.
Αυτά για τις "πηγές". Επί της ουσίας, αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι οι ακραίοι της κάθε πλευράς ευνοούνται από την ένταση και το πολεμικό κλίμα, και από την ενίσχυση των αντίστοιχων ακραίων της άλλης πλευράς. (Το ίδιο βέβαια ισχύει και στα δικά μας. Ο Τάσσος θα προτιμούσε να είχε απέναντι του τον Ντενκτάς, και αντιστρόφως.) Είναι για αυτό το λόγο που για την επίλυση συγκρούσεων πρέπει να εκμεταλλευόμαστε τις λιγοστές συγκυρίες όπου και στις δύο πλευρές έχουν την εξουσία οι μετριοπαθείς. Στο Μεσανατολικό είχαν την ευκαιρία το 2000 αλλά τελικά απέτυχαν. Οι μετριοπαθείς τέθηκαν στην μπάντα και αναδείχθηκαν ο Σαρόν και η Χαμάς. Ο Σαρόν πήγε να κάμει τη μεγάλη στροφή πριν τρία χρόνια αλλά ήρθε τον σταμάτησε το εγκεφαλικό, ενώ ο Ολμέρτ που τον διαδέχθηκε αποδείχθηκε λίγος.
Ένα σημείο που διαφωνώ μαζί σου είναι στο συμπέρασμα ότι στο Ισραήλ όλα τα κόμματα είναι τα ίδια. Εγώ θεωρώ ότι οι Εργατικοί και το Καντίμα είναι έτοιμοι για λύση και ότι υπάρχει στο Ισραήλ ένα εν δυνάμει πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ της ειρήνης. Για να ενεργοποιηθεί όμως αυτή η πλειοψηφία πρέπει να υπάρχει προοπτική λύσης. Όταν δεν υπάρχει τέτοια προοπτική, ο κόσμος καταφεύγει στην "ασφάλεια" των σκληρών.
Η ανάγκη εκμετάλλευσης των συγκυριών ισχύει και στα δικά μας. Το σχέδιο Ανάν δεν πέτυχε διότι οι συγκυρίες δεν λειτούργησαν υπέρ του. Το 2003 που είχαμε εμείς τον Κληρίδη είχαν οι άλλοι τον Ντενκτάς, ενώ όταν τον ξεφορτώθηκαν εμείς είχαμε τον Τάσσο. Για αυτό και η σημερινή συγκυρία είναι μοναδική, αλλά φαίνεται ότι ο Ταλάτ και ο Χριστόφιας δεν το αντιλαμβάνονται. Ή αν το αντιλαμβάνονται θέτουν άλλες προτεραιότητες πιο πάνω από την επίτευξη λύσης.
νομίζω οι Χριστόφιας-Ταλάτ αντιλαμβάνουνται την συγκυρία αλλά ταυτόχρονα τζιαι την απουσία ενός δυνατού φιλειρηνικού κινήματος που χρειάζεται για την αποτελεσματική εφαρμογή της λύσης. σωστή τζιαι ενδιαφέρουσα η κοινή δήλωση καταδίκης του Ισραήλ τζιαι οι αντιδράσεις ΔΗΚΟ-ΕΥΡΟΚΟ αλλά τζιαι η ουδέτερη τυπικά δυτική στάση του αρμόδιου ΔηκοΪκού υπουργού.
@ίλαντρος
επί της ουσίας νομίζω ότι μερικές φορές το σχήμα το δικό μας παρασύρει μας να αναλύουμε τους άλλους μέσω του δικού μας προβλήματος.
η τελική λύση η οποία επιδιώκεται στα δύο προβλήματα είναι τόσο διαφορετική που αλλάσει όλο το σχήμα.
η τελική λύση του παλαιστινιακού είναι η διχοτόμιση / ή αν θέλουμε να τη πουμε διαφορετικά η δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους.
στη δική μας περίπτωση ο στόχος είναι η επανένωση....ας πούμε....
έτσι τόσο οι "μετριοπαθείς" όσο και οι "ακραίοι" παλαιστίνιοι το ίδιο πράμα θέλουν - παλαιστινιακό κράτος. εδώκαν τους το ποττέ, τζαι απορρίψαν το για ποιο λόγο;
για να το παίξουν "πατριώτες" και να κερδίσουν τις εκλογές της "παλαιστινιακής αρχής" ;
που είναι η τεράστια διαφορά των ακραίων και των μετριοπαθών ;
και δεν νομίζω να αποδέχεται ούτε η μια ούτε η άλλη μια λύση καντονίων.
στους ισραηλινούς είναι διαφορετικά τα πράματα γιατί όσον αφορά το στόχο ακραίοι και μη έχουν σοβαρότατες διαφωνίες.
σε εμάς τωρά οι μετριοπαθείς θέλουν τάχα μου ΔΔΟ, οι ακραίοι θέλουν ενιαίο κράτος ή διχοτόμιση.
επίσης, για το παλαιστινιακό σε περίπτωση που τα καταφέρουν τζαι μοιράσουν τα θα ενί πολλά πιο εύκολο να λειτουργήσει.
ενώ σε εμάς, ακόμα τζαι αν η "συγκυρία" βολέψει τους "μετριοπαθείς" τζαι λύσουν το - εννά είμαστε μια ζωή με τον φόβο άμπα τζαι πιλιάρουντα πάλε οι ακραίοι ποτζί τζαι ποδά.
έτσι καμιά φορά όταν λέμε σε όλες τις διενέξεις ότι πρέπει να συμφωνήσουν οι μετριοπαθείς είναι λίγο επικίνδυνο. και οι ακραίοι πρέπει να είναι μέρος της συμφωνίας αν πρόκειται να έχει μια πιθανότητα επιτυχίας.
τωρά για τα υπόλοιπα:
ο σαρόν κέρδισε το 2000, η χαμάς πολύ αργότερα. τζαι όπως είπα τζαι πιο πάνω πίνει πολλύ νερό αν πραγματι στη παρούσα κρίση ευθύνεται η χαμας.
όσο για τη προοπτική λύσης στο μεσανατολικό.
τι πα να πει να ενεργοποιηθεί η προοπτική λύσης για να υπάρξει το ρευμα υπερ της ειρήνης ;
το θέμα είναι αν τούτο το ρεύμα αποδέχεται τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.
αν ειρήνη σημαίνει: σταματούμε να πολεμούμε, μείνετε εσείς με τη παλαιστινιακή αρχή (ειρινικά ειρινικά), τζαι θωρούμεν ως πάρατζη.... ε, τούτο σε λία χρόνια θα μας φέρει στα ίδια.
αφού εν τούτο το πρόβλημα.
εν τζαι αρκετό να φωνάξουν κάντε έρωτα όχι πόλεμο.
το θέμα είναι οι εβραίοι να πάρουν την απόφαση να δώκουν γη για ειρήνη.
ακόμα τζαι τα πιο δεξιά και φιλοεβραικά μέσα (economist, international crisis group κλπ) αν τα παρακολουθείς, λαλούν τους το αλλά δεν νοούν να το καταλάβουν.
Γρηγόρη, εσένα σε ικανοποιεί ότι το μόνο πράμα που ήβραν να συμφωνήσουν είναι να καταδικάσουν το Ισραήλ; Δηλαδή άμα φκουν να καταδικάσουν τζιαι τη "νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση" εσύ εννά τραππιάς πας το κρεβάτι που τη χαρά σου.
Στέλιο, διαφωνώ σε πολλά σημεία και δεν ξέρω από που να αρχίσω διότι έμπλεξες πολλά πράματα. Ουσιαστικά ισχυρίζεσαι ότι δεν υπάρχουν ακραίοι και μετριοπαθείς Παλαιστίνιοι, αφού όλοι θέλουν δικό τους κράτος. Διαφωνούμε. Υπάρχουν και πολλά άλλα ζητήματα, κυρίως το θέμα της επιστροφής των προσφύγων. Επίσης, δεν είπα ότι για την παρούσα κρίση ευθύνεται η Χαμάς.
Η λύση του Παλαιστινιακού είναι δεδομένη: ανεξάρτητο κράτος αποτελούμενο από τη Λωρίδα της Γάζας και την Δυτική Όχθη περίπου στα σύνορα που ίσχυαν μέχρι το 1967. Οι Ισραηλίτες θα αναγκαστούν να δεχτούν διαμοιρασμό των Ιεροσολύμων και οι Παλαιστίνιοι ότι δεν θα επιστρέψουν οι πρόσφυγες του 1948. Παίζουν και μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα στο εδαφικό αλλά είναι λεπτομέρειες. Αυτή η λύση μπορεί να γίνει αποδεκτή από την πλειοψηφία και στις δύο πλευρές. Αυτό που μένει είναι να κάτσουν στο τραπέζι και να υπογράψουν.
Το επιχείρημά σου γιατί η Κύπρος είναι διαφορετική δεν το κατάλαβα. Αυτό που είπα είναι ότι οι ευνοϊκές συγκυρίες για επίλυση διενέξεων παρουσιάζονται μια κάθε τόσο. Αν δεν αξιοποιηθεί μια ευκαιρία, συχνά πρέπει να περιμένεις πολύ καιρό μέχρι να ξανάρθει η επόμενη. Αυτό ισχύει για όλες τις διενέξεις. Η Κύπρος ήταν απλώς ένα παράδειγμα.
ίλαντρε έννεν θέμαν χαράς τζιαι τραππηήματος πάνω στα κρεβάθκια. εν θέμαν ανάλυσης των πολιτικών δυναμικών τζιαι πολιτικής πράξης.
το ότι είσιεν διαδήλωση 2000 ατόμων που οργανώσεις βόρεια τζιαι νότια της πράσινης γραμμής μεταξύ των οποίων τζιαι το ΑΚΕΛ το Σάββατο εν ήταν άσχετο με την κοινή δήλωση καταδίκης του Ισραήλ τη Δευτέρα. βέβαια άλλα είπεν ο Μάρκος, κάτι που δείχνει τες 2 τάσεις μέσα στην κυβέρνηση για το θέμα.
τζιαι μεν υποτιμάς ίλαντρε την σημασία της κοινής δήλώσης καταδίκης του Ισραήλ - εν η πρώτη κωδικοποιημένη συμφωνία τζιαι τοποθέτηση σε σημαντικό θέμα εξωτερικής πολιτικής - η Γάζα εν δίπλα. τζιαι εσυμφωνήσαν σήμερα τζιαι στες σχέσεις ομοσπονδιακής κυβέρνησης τζιαι συνιστωσών πολιτειών.
Και ηταν μια πολυ καλη κινηση
@ ίλαντρος
μπορείς να μου πεις ποία είναι κατά τη γνώμη σου η διαφορά μεταξύ των ακραίων και των μετριοπαθών παλαιστίνιών ;
ποία η διαφορά μεταξύ φαταχ και χαμας ;
Δημοσίευση σχολίου