Οι Φουρνοι....

 Σε μιαν αδιάφορη και άοσμη προεκλογική....

και έτσι για να μεν αραχνιάσει τέλια το μπλογκ....

πάμε με λαιτ θεματολογία..

Στη παλία μου γειτονιά λοιπόν, είχαμεν ένα φούρνο.

ήταν ακριβώς στην άλλη άκρα της γειτονιάς... Ούτε τον θυμούμαι τον άνθρωπο...

το μόνο που θυμούμαι είναι ότι τα πρωινά, η μισή γειτονιά εμοσκοκύριζε φρέσκο ψωμί.

Δεν μας θυμούμαι να αγοράζουμε ψωμί που τον άνθρωπο τούτο... Νομιζω εν χοντρικά που επούλαν.

Στο μεταξύ εμείς εμεγαλώσαμε με την εξέλιξη των Φούρνων.

Που σιγά-σιγά εφήεν από τα κουλούρκα ,  εφέραν μαύρο ψωμί και φρατζόλες και σλαις...

σιγά σιγά εξελίσσουνταν και επουλούσαν και αλμυρά

μετά γλυκά και σιγά σιγά είχαν τζαι γάλα τζαι βουτηρο ... μικρά σουπερμάρκετ

και σιγά σιγά οι παραπάνω εκλείσαν τους οι αλυσίδες.

αφού πλέον

είναι και καφετέριες 

είναι και ψησταρίες

και προσφέρουν πλέον , ψωμί σικάλεως, προψυμένιο, μπαγκέτες , αργής ωρίμανσης, με κριθάρι , με άνθρακα, με βρώμη , και ποιός ξέρει τι άλλο...

που να αντέξει ο φούρνος της γειτονιάς...

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ

πάντα άμαν σκέφτουμε τους φούρνους μου έρκεται η εικόνα μιας γιαγια - πωλήτριας στην αλυσίδα- φούρνος της γειτονίας μας.

  Εργαζόμενη που παραμένει άνθρωπος και χωρίς να το ξέρει έχει επίγνωση της ταξικότητας του πράγματος.

είναι ακριβώς το αντίθετο που κάτι μιτσιούς που στα πρώτα 2-3 χρόνια της εργοδότησης τους έχουν μια πίστη στην εταιρεία που δουλέφκουν... νομίζουν ότι εν στην καλυττερη εταίρεία και οι πιο επαγγελματίες.... (και μετά που κάμποσα χρόνια μισθολογικής στασιμότητας ξυπνούν...)

η γιαγιά λοιπόν δεν είναι έτσι.

Κάθε φορά που θα παω στο ταμείο (ακόμα και πριν τη κρίση την τωρασινή) , έβαλλα πα στο παγκο ένα γάλα ένα ψωμί και ένα βουτηρο , εχτύπαν τα και εσχολίαζε

- Άδε άδε.... πιάνεις 3 πράματα και θέλεις 10 ευρώ ! Που να ζήσει μια οικογένια !

δεν το λέεις και την πρώτη στρατηγική μάρκετιγκ... αλλά την αγαπώ :-)

Προχτές είχα μπροστά μου μιαν έφηβη

- τι κάμνεις ; που εν η μαμα σου ;

- εν δουλειά . είμαι με την γιαγιά

- Ε, καλό οι γιαγιάδες... εγώ εν μόνη μου που εμεγάλωσα 4 μωρά.... αλλά μάνα μου που μπορεί να φκει ένα σπίτι σήμερα με ένα μισθό ;

τι ωραία που ένι!

Αν την ακούαν οι μαρκετίστες θα εσσιείζαν  τα πτυχία τους 

ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ

το καλοκαίρι λοιπόν που επερπάτουν στη παλιά γειτονία είδα τη ταπέλα που έλάλε

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΌΣ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟΥ

εν τζαι ξέρω αν ο άνθρωπος εγέρασεν ή δεν εμπορεν να ανταγωνίστει σε τούτο το νέο περιβάλλον

την ώρα που βλέπεις τούτον τον κύκλο να κλείνει  όμως -  πιάνει σε μια στιγμιαία,  αχρειάστη νοσταλγία.

τζαι δεν το γράφω τούτο με παράπονο.

μπορεί να ένι και η φυσιολογική πορεία των πραγμάτων.

Στο κάτω κάτω , ξαναλέω δεν τον ξέρω τον άνθρωπο.

Η ανάμνηση που τον φούρνο του για μένα ήταν η μυρωθκιά μες τη γειτονιά.

και τότε εσκέφτηκα ότι,

όσες φορές τζι αν επηα σε τούτους τους φούρνους - αλυσίδες

που μπορεί κατά τα άλλα να κάμνουν και ωραίο ψωμί δεν λέω....

όσες φορές , λοιπόν , ήμουν παρόν να φέρνουν , βραστό ψωμί (που η πωλητρία λαλεί σου - εν βραστό να μεν το κοψουμε ; ) 

δεν μυρίζει !!

μες το φούρνο της κουζίνας να το κάμεις μυρίζει ούλλο το σπίτι... έτσι εμυριζε και στο χωρκό άμαν τα καμνε η γιαγιά μες τη αυλή , έτσι εμύριζε και η παλιά μας γειτονιά

τόσο πολλά εμυριζε που ώστι να το φέρεις σπίτι , το μίσον έτρωες το.

γίνεται να μπαίνεις μες το φούρνο τζαι να μεν μυρίζει τίποτε ; 

........

Σκέφτου πόσον άοσμη εν τούτη η προεκλογική , για να ασχολούμαστε με έτσι μαλακίες