καλωσορισμα και στην Μ.

Ντροπή και αίσχος 9 μήνες μετά, αλλά ...


Τωρά σοβαρά, ποιός πελλός κάμνει τρίτο ;
Με τα σημερινά ωράρια εργασίας, τα ακτιβιτις που πρέπει να κάμνουν,  που υπάρχει χρόνος για ακόμα ένα μωρό ;

Δαμέ οι δύο μεγάλες κατα καιρούς ζητούν "σκυλάκι" , και τους εξηγώ επανελλημένως ότι ο παπάς με τες  γύναικες στο σπίτι, τα κοριτσία στες κυψέλες, και χόρους, δεν μπορεί να αναλάβει ακόμα μια ψυσσιή,....πόσον μάλλον μια  που δεν μπορεί να κατουρίσει μόνη της.

δαμέ με το έταιρον ήμιση βρεθούμαστεν μια φορά το χρόνο, που πάεις ξιπόλυτος στα αγκάθκια ;

Και με τέτοιες συνθήκες πάεις για τρίτο;

η αλήθκεια όχι....


.........αλλά και πάλι ναι.

Πάντα έβλεπα κάτι όμορφο στες (πιο ) μεγάλες οικογένείες.

Που την άλλη δεδομένου ότι υπάρχει ένα τέλος σε τούτα ούλλα , τι εν το επίτευγμα μα; σε τούτη τη ζωή (δεδομένου ότι δεν έχουμε και κανένα έμφυτο ταλέντο) .

Αφού όσον τζι αν ανελίσεσσαι στη δουλειά (αν είπαμε..) πάλε χαρτιά κάμνουμε.

το μονό που μπορώ να σκεφτώ , (και το γνωρίζω ότι είναι εφήμερο) είναι ότι υπάρχουν θκύο άνθρωπάκια που πραγματικά νομίζουν (ως της ώρας )  ότι είμαι ο καλύττερος μπαμπας του κόσμου.
Το ανώτερο νισσιάνι που έπιασα ποττέ μου.... (τζι ας μου το πιάσουν στην εφηβεία)


έτσι επήραμεν την απόφαση. απολύτως νηφάλια,  τζίηνη τη μια φορά το χρόνο που βρεθούμαστε.


και επεράσαμεν την πρώτη περιόδο που όλος ο περίγυρος σε βλέπει συγκαταβατικά τζαι ρωτά σε ,
μα εθέλετε το ;
"μα έσσιεις όρεξη πάλε πανιά, τζαι ουα ουα"

και μετά τη δεύτερη περιόδο που όλος ο προβλέψιμος περιγυρός σου κτυπά συγκαταβατικά τη πλάτη και γελώντας σου λέει
" Εν πείραζει το τέταρτο εν ναν γιος "
(είπαμεν καλές οι θεωρείες, αλλά τωρά τζαι να πάει διπλό προφυλακτικό)

η εγγυμοσύνη ήταν μάλλον πιο δύσκολη από τες προηγούμενες (δεδομένου ότι έχεις και θκύο μωρά, τζαι ένα σωρό δουλειές), αν και η γέννα πιο εύκολη.

και ναι , ακόμα και τη τρίτη φορά εσυγκινήθηκα !!

και από τότε λέω να γράψω και δεν τα καταφέρνω...

λιόν μια ζωή πλέον γεμάτη...

λιον ότι από ένα σημείο και μετά έπρεπε να περάσουμε το lock down (και οι πέντε στο σπίτι, εμείς να προσπαθούμε να δουλέψουμε, και να διδάξουμε τα μαθήματα της πρώτης δημοτικού, και ταίσμα τζίμησμα το βρέφος... καταπληκτική περιόδος με τα όλα της)

και μια 9μηνία συνεχώμενης αυπνίας το εξηγούν (εμπειρική συμβουλή για όσους το σκέφτουνται... το γεγονός ότι τα πρώτα 2 ετζιμούνταν ολονύκτια που τες 40 μέρες δεν εγγυάται ότι το τρίτο θα είναι έτσι)
φυσικά , είναι και πως θα τη δεις την αυπνία.
μπορείς να γκρινιάζεις για όλη της την  διαρκεία
ή όπως λέει και ένα φίλος - άμαν σκεφτώ για πόσους άλλους λόγους εξενυχτισα στη ζωή μου, εν θα το κάνω για τα μωρά μου ;



...................

ε και πως φκαίνει με τα τρία...;

και όμως φκαίνει...
κάπου κάτι κόφκεις (καλή ώρα το μπλογγιγκ)
κάπου μεγαλώνουν οι άλλες.
κάπου υπάρχει και μια αλφα εμπειρία...
είναι σημαντικό ότι η μέρα είναι 24 ώρες.... κάποτε εννα τζίημηθούν .....  γιατί μόνο με χρονοδιαγράμματα φκαίνει. (μια έννοια που δεν την έχουν κατανοήσει οι μαστόροι ακόμα...)

φυσικά κάποιες φόρες η κατάσταση είναι κώλος.... εντάκει μπορεί λίο παραπάνω :-)


.......

άλλα.....

 για όσο διαρκέσει...

υπάρχει τζίηνη η στιγμή της μέρας που μπαίνεις σπίτι που τη δουλειά και σε υποδέχουνται με αγκαλιές , φιλιά και χαμόγελα
ή την ώρα που τες τζίημιζεις
ή την ώρα που καταφέρνουν κάτι

που αξίζει να υποστείς τζαι πανιά, τζαι τες γκρίνιες, τζαι την αυπνία, τζαι τα μαλώμματα, τζαι το μουρμουρκό, τζαι τα θέλω θέλω, τζαι τα παπά πε μας μιαν ιστορία (άτε σταματώ πριν άλλαξω γνώμη...)

Καλως όρισες Κορίτσι μου