Στη προσπάθεια μας να έβρουμε κάτι να απαντήσουμε στο "εσύ τι προτείνεις ; ΕΣΣΔ ; " το ερίξαμεν στο θκιάβασμα. Είδη εκάμαμεν πρηγούμενη ανάρτηση, το βιβλίο όμως του πικετυ νομίζω ότι είναι σταθμός. και όχι μόνο ως προς τη πρόταση
Καταρχή επιτέλους μιλούμε για πολιτική οικονομία.
Ούτε για εμπιστοσύνη, ούτε για ψυχολογία των αγορών, ούτε για σπρεντς, για σουαπς, για οίκους αξιολόγησης κλπ.... Ούτε για ηλίθια μαθηματικά μοντέλα που απαντούν σε ηλίθια ερωτήματα από οικονομολόγους κλεισμένους στα πανεπιστήμια και που κανένα δεν ενδιαφέρουν παρά τους ίδιους
Όπως λέει και ο ίδιος το ερώτημα των ανισοτήτων είχε αποκλειστεί από την ακαδημία - οσάν να είχε λυθεί !
Αλλά ταυτόχρονα και νούμερα... Είναι συγκλονηστικό, πως στα πλείστα βιβλία των θεωρητικών της αριστεράς - δεν έχει μέσα νούμερα! Πουθενά. Ούτε οι Μαρξ, Λένιν, ρόζα, γραμσι, μέχρι μπαντιου και ζίζεκ - ούλλοι μα ούλλοι, ενώ είναι έξοχοι χειριστές της διελεκτικής και του τρόπου να κερδίζεις ένα διάλογο - δεν ασχολούνται με τα νούμερα. Έτσι όσες φορές ερώτησα : καλά μετά την επανάσταση τι; Ποιός θα παράγει , τι θα παράγει, ποιός θα επωφελείται με πιο τρόπο, και πως αυτό θα αποφασίζεται - η απάντηση πάντα η ίδια :
Τούτα θα τα έβρουν οι οικονομολόγοι.
Μα ποιοί καλέ ;
Μόνον κοινωνιολόγους έχει η αριστερά.
Οικονομολόγους δεν....
Πως θα διαμορφώσει ποττέ πρόταση ;
γιατί όπως λέει η τελευταία πρόταση του βιβλίου "η άρνηση μας να μετράμε σπάνια λειτούργησε προς όφελων των φτωχών"
Τέλοσπάντων. Το ότι η αριστερά δεν ξέρει, είναι πρόβλημα.... Ας δούμε τες αρλούμπες αυτών "που ξέρουν"
Πολιτική οικονομία λοιπόν. Δηλαδή τί ;
1. Καταρχή φαίνεται να κάμνει μια
έντιμη παρουσίαση των δεδομένων. Γιατί ως γνωστόν η σύγχρονη οικονομική επιστήμη έχει πάρει διαζύγιο από τη θεωρεία και τη μεθοδολογία έρευνας (και κυρίως από την ηθική).
Μαζέφκουν δεδομένα, τα κόφκουν τα ράφκουν όπως τους συφέρει, χωρίς ιστορικό ή θεωρητικό υπόβαθρο, τα περνούν που ένα κομπιουτερ , που τους κάμνει ένα regression τζαι νομίζουν ότι ανακαλύψαν κάποια σχέση.... Ο πικετυ που την άλη φαίνεται έντιμός. Σε όλα τα σημεία του βιβλίου δηλώνει ξεκάθαρα όπου θεωρεί ότι τα δεδομένα του έχουν πρόβλημα.
2.
Ιστορικό βάθος. Ένα από τα βασικά προβλήματα, τη νεοφιλελευθερης (μη) σκέψης είναι ότι κινείται σε ρυθμούς χρηματιστηρίου , ψυχολογίας και πανικού και είναι
εξ επιλογής αυτοαποκλεισμένη από τις συναφείς κοινωνικές επιστήμες (κοινωνιολογία, πολιτικές επιστημές αλλά κυρίως την ιστορία). Δύο από τα μεγάλα νεοφιλελευθερα ευφυολογήματα καταστρέφονται απλά και μόνο από την προσθήκη ιστορικού βάθους στην έρευνα.
το πρώτο αφορά την
έρευνα του Κουζνετς, η οποία παρουσίασε δεδομένα 35 χρόνων ξεκινώντας πριν από τον 1ΠΠ μέχρι και λίο μετά το τέλος του Δεύτερου και έδειχνε τάχα ότι οι ανισότητες στην αμερική μειώνονταν. Ένα ακαδημαικό έγκλημα γιατί πουλήθηκε φυσικά από τους μαρκετιερς του συστήματος ότι η ελεύθερη αγορά μειώνει τις ανισότητες... και τις αφαίρεσε (βολικότατα), εξ αιτίας αυτής της γελοίας έρευνας και από την ακαδημαική έρευνα.
Ουδεν αναληθέστερο βεβαίως, αφού αν ο τύπος έκαμνε το κόπο να κάμει μια έρευνα έστω λίγο πιο πριν ή πιο μετά θα έκατάληγε ακριβώς σε αντίθετα αποτελέσματα.... ή αν οι απόγονοι του εκάμναν την ίδια έρευνα για τις επόμενες δεκαετίες που ακολούθησαν θα εβρίσκαν πάλε τα αντίθετα αποτελέσματα.
γιατί τώρα πια ξέρουμε ότι τη μεγάλη διόρθωση στην ανισότητα σε αμερική και κυρίως στην ευρώπη την έφεραν οι δύο παγκόσμιοι πολέμοι... Δυστηχώς.
έκτοτε οι ανισότητες ανεβαίνουν , με τη περιόδο της σοσιαλδημοκρατίας να τις συγκρατεί κάπως, ενώ μετά τη νεοφιλελευθερη στροφή καλπάζουν ανεξελεγκτα.... και αισίως σήμερα η ευρώπη έχει τα ίδια επίπεδα ανισότητας όσο το 1910... πίσω ολοταχώς δηλαδή
σε αυτό καταστρέφει ,
και το μεγάλο μύθο της ανάπτυξης.... Σε επίπεδο 100ετίας η ανάπτυξη που προσφέρει αυτό το σύστημα είναι γύρω στο 1%.... λίγο για τη νεοφιλελευθεριά βεβαίως , αλλά δεν είναι λίγο. Μπορεί να βελτιώσει σημαντικά το επίπεδο ζωής από μια γενιά στην επόμενη - νοουμένου πάντα ότι δεν τα τρων λίοι....
Και αυτό καταστρέφει ένα ακόμα μύθο της νεοφιλελευθερης (μη) σκέψης - να αποδυναμώσουμε τις συντεχνείες και θα έρτει ανάπτυξη. Να θυμίσουμε ότι ο νεοφιλελευθερος όλεθρος που έφερε το δίδημο ρήγκαν - θάτσερ στηρίκτηκε πάνω στο μπαμπούλα της χαμηλής ανάπτυξης και ότι η γερμανία και η ιαπωνία θα τους εξεπερνούσαν και ότι οι συντεχνείες και τα εργατικά δικαιώματα εκάμναν τους άγγλους μαλθακούς και άλλες λοιπές μαλακίες.
Σήμερα βεβαίως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι
ο νεοφιλελευθερος οδοστρωτήρας δεν έφερε πιο ψηλή ανάπτυξη (πως θα μπορούσεν άλλωστε) από τη περίοδο της σοσιαλδημοκρατίας. Αντίθετα το μόνο που επέτυχε (αυτό που έπιζητά δηλαδή ο κάθε νεολελες) ήταν η μεταφορά πλούτου από τους φτωχούς στους πλούσιους.
η γερμανία και η ιαπωνία είχαν τότε πιο ψηλούς ρυθμούς γιατί εξεκινούσαν από πιο πίσω, και τελικά προσγειώθηκαν και αυτές στα ίδια επίπεδα ανάπτυξης.... για τον ίδιο λόγο προσγειώνεται σήμερα και η κίνα....
στο ιστορικό βάθος δυαλύεται επίσης η
συνάρτηση παραγωγής των Cob Douglas η οποία είναι και πολύ δημοφιλές στα οικονομικά εγχειρίδια αφου ως γνωστόν "οι οικονομολόγοι αγαπούν τις απλές ιστορίες ακόμα και όταν είναι κατά προσέγγιση ακριβής". Αυτη η ιστορία λοιπόν βασίζεται πάνω σε μια πολύ ωραίο παραμύθι ("υπόθεση" την λένε στην ακαδημία) που ως συνήθως δεν αποδυκνύεται . δηλαδή από το γεγονός του "ότιδήποτε και αν συμβεί το μερίδιο κεφαλαίου είναι πάντα ίσο με ένα σταθερό συντελεστή
α που μπορεί να θεωρηθεί αμιγώς τεχνολογική παράμετρος..... η οποία είναι πολύ ωραία ιστορία αφού μεταξύ άλλων "η σταθερότητα διανομής κεφαλαίου εργασίας δίνει μια εικόνα σχετικής αρμονίας και καταλαγής για το κοινωνικό σύστημα.
Στην πραγματικότητα αυτή η σταθερότητα του μεριδίου του κεφαλαίου - αν υποτεθεί ότι επαληθεύται - καμία αρμόνία δεν διασφαλίζει: θαυμάσια μπορεί να συνδέεται με ακραία και αφόρητη ανισότητα στην ιδιοκτησία κεφαλαίου και στην κατανομή ισοδημάτων......Οι συντηρητικοί ή φιλελεύθεροι οικονομολόγοι θέλουν να δείξουν ότι η μεγένθυση είναι προς όφελος όλων: παραμένουν έτσι προσηλωμένοι στη θέση της πλήρους σταθερότητας στη διανομή κεφαλαίου / εισοδήματος, έστω κι αν κάποτε αμελούν τα δεδομένα ή τις περιοδους που δείχνουν άνοδο του μεριδιού του κεφαλαίου"
Ανισότητες
το βιβλίο σε παίρνει κεφάλαιο, κεφάλαιο πιάνοντας και εξηγώντας ένα ένα παράγοντα που οξύνει τις ανισότητες. Κάποιοι είναι μακροοικονομικοί όπως η μείωση της γενιτικότητας και η χαμηλή ανάπτυξη.
Άλλοι παράγοντες είναι καθαρά πολιτικής φύσεως και αφορούν
την ανιστότητα εισοδημάτων,
την ανισότητα πλούτου (επαναφέροντας έντονα το ζήτημα της κληρονομιάς) και
την ανισομερή κατανομή της παραγωγικότητας μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας....
Και αυτός είναι ο βασικότερος ίσως λόγος που ο πικετυ πρέπει να είναι στη βιβλιοθήκη του κάθε αριστερού. Όχι, δεν είναι κουμουνιστής και όχι δεν θαυμάζει τη ΕΣΣΔ. Αλλά εξηγεί αρκετά αναλυτικά που πρέπει να κοιτάξεις αν θέλεις να τες λύσεις... τζαι δεν μπορείς να κοιτάζεις μονόπαντα.
Τέλος, κεντρικό στοιχείο της έρευνα είναι η μεγάλη αντίφαση του καπιταλισμού ότι
r > g (μη φοάστε αριστεροί - είναι πολύ απλά μαθηματικά)
δηλαδή η απόδοση του κεφαλαίου r είναι πάντα μεγαλύτερη από το ποσοστό αύξηση της οικονομίας g
Εν τζαι πυρηνική φυσική
Τι σημαίνει ;
Ο Πικετύ έψαξε και ήβρε ότι : Αν η οικονομία έχει π.χ. ανάπτυξη 3% τα μάλια τζίηνων που κρατούν το κεφάλαιο θα αναπτυχθούν με ρυθμό 5%
Τζαι για να γινεί τούτο σημαίνει ότι κάποιων άλλων τα μάλια λιανίσκουν
Πιο επιστημονικά
"Κάτι το οποίο συνεπάγεται ότι οι περιουσίες που προέρχονται από το παρελθόν ανακεφαλαιοποιούνται ταχύτερα από το ρυθμό της αύξησης της παραγωγικότητας και των μισθών. Η ανισότητα αυτή εκφράζει μια θεμελιώση λογική αντίφαση. Ο επιχειρηματίας τείνει αναπόφευκτα να μετατρέπεται σε προσοδούχο και να κυριαρχεί όλο και περισσότερο πάνω σε εκείνους που δεν τους ανοίκει τίποτα άλλο από την εργασία τους. ΑΠό την ώρα που συγκροτείται το κεφάλαιο αναπαράγεται από μόνο του, ταχύτερα από όσο αυξάνεται η παραγωγή... Το παρελθόν καταβροχθίζει το μέλλον."
Είναι αδύνατο να το πάρουμε κεφάλαιο κεφάλαιο όπως εκάμαμεν για άλλα βιβλία γιατί ο όγκος των θεμάτων με τα οποία καταπιάνεται δεν μας παίρνει.
έτσι απλά παραθέτω κάποια σκόρπια
Οι ανισότητες είναι πολιτική επιλογή
- Δεν υπάρχει ιστορικός ντετερμινισμός όσον αφορά τις ανισότητες. η ιστορία της κατανομής του πλούτου
είναι πάντοτε μια ιστορία πολιτική και δεν συνοψίζεται σε καθαρά οικονομικούς μηχανισμούς. έτσι η μείωση των ανισοτήτων το 1950-60 είναι προοιόν δημόσιων πολιτικών όπως και η άνοδος τις δεκαετίες 70-80 και ένθεν.
Δεν μπορεί να το πει πιο ξεκάθαρα.... Εχεις ανισότητες ; είναι πολιτική επιλόγη.
Η σημασία των αντιλήψεων και της προπαγάνδας
"Η ιστορία των ανισότήτων εξαρτάται από τις αντιλήψεις που διαμορφώνουν οικονομικοί, πολιτικοί κοινωνικοί δρόντες φορείς για το τι είναι δίκαιο και τι όχι , από τους συχετισμούς δυνάμεων μεταξύ τους και από τις συλλογικές επιλογές που απορρέουν από τις αντιλήψεις τους αυτές. (σ.40) σωστός! ίσως δεν υπάρχει μεγαλύττερη ήττα που τούτο. το ότι εκαταφέραν να επικρατήσουν αυτές οι αντιλήψεις
"Στην πραγματικότητα, το πόσο ανεκτές μπορούν να γίνουν ανισότητες τόσο ακραίες δεν εξαρτάται μόνο από την αποτελεσματικότητα του καταπιεστικού μηχανισμού αλλά επίσης - και ίσως προπάντων - από την αποτελεσματικότητα του μηχανισμού νομιμοποίησης τους. Αν οι ανισότηες προσλαμβάνονται ως δικαιολογημένες, επείδη για παράδειγμα φαίνονται να προκύπτουν από το γεγονός ότι οι πλούσιοτεροι επέλεξαν να εργάζονται πιο πολύ - 'η πιο αποδοτικά από τους φτωχότερους , ή επείδη εμποδίζοντας τους να κερδίζουν περισσότερα θα ζημιώνονταν οι πιο φτωχοί
τότε
είναι απολύτως εφικτό, η συγκέντρωση εισοδημάτων να ξεπεράσει τα ιστορικά της μέγιστά"
τι άλλο να πει ο άνθρωπος, πραγματικά απορώ! δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι τζιχατιστές που τους οικονομολόγους
"οι μισθολογικές ανισότητες αυξήθηκαν πολύ στις ΗΠΑ και στο ΗΒ απλούστατα απειδή η αμερικάνικη και η βρετανική κοινωνία έγιναν πολύ πιο ανεκτικές επάναντι στις ακραίες αμοιβές από τια δεκαετιές του1970 και του 1980...
Ακούτε συντεχνίες ;
Η μεγαλύττερη ήττα είναι ότι έχουμε χάσει το πόλεμο της προπαγάνδας
Οι ανισότητες δεν είναι ούτε στρέβλωση ούτε πρόβλημα
- η κύρια δύναμη απόκλίσης (το ότι το κεφάλαιο έχει σταθερά πιο ψηλή απόδοση από την ετήσια αύξηση του εισοδήματος και της παραγωγής)
δεν έχει σχέση με κάποια ατέλια της αγοράς, ακριβώς το αντίθετο ισχύει: όσο πιο τέλια είναι η αγορά κεφαλαίου , με την έννοια των οικονομολόγων, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να επαληθευθεί." Πιο εύγλωτα δεν μπορούσε να ειπωθεί - και όσοι εσπουδάσαν οικονομικά ξέρουν το. Το equilibrium, η τέλια αρμονία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης, η χαρά του κάθε νεολελέ , μπορεί να προκύψει άσχετα με το ποιός τα πιάνει. Το μοντέλο δεν το νοιάζει.
Η πρόοδος προς τον οικονομικό και τεχνολογικό ορθολογισμός δεν συνεπάγεται αναγκαστικά μια πρόοδο προς τον δημοκρατικό και αξιοκρατικό ορθολογισμό. Η κύρια αιτία είναι απλή: Η τεχνολογία όπως και η αγορά δεν γνωρίζει ούτε όριο ούτε ηθική
Και ένα καλό ερώτημα
- δεδομένου ότι 1) όσοι δεν κατέχουν παρά την εργασία τους και ζουν σε συνθήκες λιτότητας δύσκολα θα ανεχθούν ότι οι κάτοχοι του κεφαλαίου - που σύχνα το έχουν κληρονομήσει - μπορούν χωρίς να δουλεύουν να ιδιοποιούνται μεγάλο μέρος του παραγομένου πλούτου -κάτι το οποίο δεν είναι περιέργο ότι έχει οδηγήσει και στη βία αλλά και 2) ότι αν όλη η παραγωγή γινόταν μισθοί δεν θα υπήρχει κίνητρο για επένδυση τότε το ερώτημα είναι
"ποιό είναι το έυλογο επίπεδο διανομής μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας" (σ.62-3)
ποιό είναι οεο ;
Ο μύθος των ανοικτών αγορών
- όσον αφορά κάποίες συγκλίσεις που βλέπουμε όσον αφορά τη ανισότητα μεταξύ χωρών (κυρίως ασιατικές να φτάνουν την ευρώπη) από μια ιστορική οπτική η κινητικότητα κεφαλαίου (που στηρίζει η κλασική οικονμική θεώρεία) δεν φαίνεται να είναι ο μηχανισμός εκείνος που επέτρεψε τη σύγκλιση μεταξύ χωρών....Ως επι το πλείστον, όλες αυτές οι χώρες χρηματοδότησαν οι ίδιες τες επενδύσεις...
Για το ΧΡΕΟΣ
- κάτι ενδιαφέρον που λέει για την αγγλία (και ισχύει βεβαίως για όλο το κόσμο) αφορά κάτι που ξεχνούμε για το δημόσιο χρέος: "το υψηλό δημόσιο χρέος υπηρετούσε αρκετά καλά τα συμφέροντα των δανειστών.... Από τη σκοπιά εκείνων που διαθέτουν τους πόρους είναι οπωσδήποτε πολύ πιο συμφέρον να δανείζουν ένα ποσό στο κράτος (και στη συνέχεια να εσιπράττουν τόκους για δεκαετίες) παρά να το πληρώνουν με τη μορφή φόρων".... ή για την Ιταλια... "Η ιταλική εθνική περιουσία οπωσδήποτε αυξήθηκε άντονα (από το 1970 ως το 2010) αλλά λιγότερο έντονα από την ιδιωτική περιουσία, η εξαιρετική άνοδος της οποίας είναι εν μέρη τεχνιτή., καθώς το ένα ΄τεταρτο αντιστοιχεί στο αυξανόμενο χρέος της Ιταλίας προς ένα άλλο μέρος της χώρας. Αντί να πληρώνουν φόρους για να ισοσκελίσουν τους κρατικούς προυπολογισμούς οι Ιταλοί - ή τουλάχιστον όσοι είχαν τους πόρους - δάνειζαν χρήματα στη κυβέρνηση αγοράζοντας κρατικά ομόλογα ή δημόσια περιουσιακά στοιχεία, πράγμα που τους επέτρεπε να αυξάνουν την ιδιωτική τους περιουσία - χωρίς εντούτοις να αυξάνουν την εθνική περιουσία
Το χρέος δεν είναι απαραίτητα "σπατάλες" και "τσιεκκούθκια" αλλά η έλλειψη φορολογίας - αχρείοι ε, αχρείοι... οι πασh οικονομολόγοι το μόνο που ξέρουν για τους ισοσκελισμένουν προυπολογισμούς είναι οι μείωση μισθών και επιδομάτων - για αύξηση των φόρων ούτε λόγος.
΄
Από τα πιο σημαντικά
Η ανισότητα εισοδημάτων vs ανισότητα πλούτου
: Η εισοδηματική ανισότητα μπορεί σε όλες τις κοινωνίες να αναλυθεί σε τρεις συνιστώσες : την ανιστότητα εισοδημάτων της εργασίας , την ανισότητα της ιδιοκτησίας του κεφαλαίου , και τη σύνδεση ανάμεσα στις δύο αυτές διαστάσεις.
τι λεν τα νούμερα για αυτό ;
Σε όλες τις χώρες σε όλες τις εποχές του κόσμου η ανισότητα της ιδιοκτησίας κεφαλαίου είναι πιο ακραία και πιο έντονη από την ανισότητα των εισοδημάτων.
Δηλαδή:
το 10% των πιο ψηλά αμοιβομένων έχει ένα μερίδιο της τάξης του 25-30% των εισοδημάτων
το 50% των πιο χαμηλά αμοιβόμενων έχει ένα μερίδιο μεταξύ 25-33% των εισοδημάτων
άνισό αλλά όχι τόσο άσχημα όσον ο πλούτος γιατί
το μερίδιο της περιουσίας που ελέγχει το ανώτερο 10% φτάνει παντού και πάντοτε να είναι πάνω του 50% του πλούτου
ενώ το κατώτερο 50% δεν του ανήκει ποτέ τίποτε ή σχεδόν τίποτε , πάντα λιγότερο του 10% του πλούτου !!!
και παρόλο που διάφοροι χαζο-οικονομολόγοι ήβραν άλλο φκιολίν να δικαιολογήσουν τις ανισότητες βαφτίζοντας το "ως ανισότητα των γενεών" πιο κάτω η πληρωμένη απάντηση
"Σε αντίθεση με μια διαδεδομένη άποψη η πάλη των γενεών δεν έχει υποκαταστήσει την πάλη των τάξεων"
.
Πως μετρούμε τις ανισότητες;
Προσοχή συνιστάται επίσης σε διάφορους δείκτες ανισότητας όπως ο Gini ο οποίος προσπαθεί να συνοψίσει σε ένα δείκτη την πλήρη ανισότητα κατανομής..κάτι που δεν μπορεί να γίνει "εκτός κι αν απλουστεύσουμε τη πολυδιάσττη πραγματικότητα και αναμείξουμε πράγματα που δεν πρέπει"
το ίδιο ισχύει για τους δείκτες του ΟΟΣΑ και των επίσημων στατιστικών ιδρυμάτων των κρατών. "τίποτε δεν θα μάθουμε από τέτοιου είδους δημοσιεύσεις"... "οι οποίες επικεντρώνονται συνήθως σε δείκτες που ηθελημένα αγνοούν την κορυφή της κατανομής και δεν δίνουν καμία ένδειξη για τα εισοδήματα πέρα από το 90ο εκατοστημόριο....
Πως να το πω αλλιώς ; Τα νούμερα των νεοφιλελευθερων είναι χαλκευμένα. είναι φτιαγμένα για να υπηρετούν τα συμφέροντα τους. Αφού όπως λέει και ο Πικετύ "
ο τρόπος που προσπαθεί κανείς να μετρήσει τις ανισότητες δεν είναι ποτέ ουδέτερος"
απλά για λόγους προπαγάνδας και επίγνωση της ταξικής θέσης του κάθενος:
ΑΝ κάποιός σου πει ότι σύμφωνα με το Gini coefficient, η ανισότητα στη Κύπρο είναι 0.5 και βρίσκεσαι (ξέρω γω) στη 45 θέση, μπορείς να καταλάβεις κάτι μπορεί και όχι.
Αν σου πει, το 1% των πιο πλουσίων έχει τόσο ενώ το 50% των πιο φτωχών τόσο, τότε ασυναίσθητα, βάλεις τον εαυτό σου να σκεφτεί
- Καλά τούτο το 1% γιατί τόσο ;
- Τζαι καλά πόσον θέλει τούντο 1% για να χορτάσει
- Τζαι τι σκατά κοινωνία εν τούτη που το θεωρεί τούτο "σωστό" , "φυσιολογικό" , "δίκαιο" κλπ
- τζαι γω που ανοίκω ;
Ενώ πάρε ένα τζίνι 0.3 τζαι κάμε επανάσταση.
Ασ δούμε όμως και μια διαφορετική αιτιότητα.
που δεν αφορά μόνο του τι προκαλεί τις ανισότητες.
Αλλά του τι προκαλούν οι ανισότητες.... όπως ασ πούμε μια χρηματοπιστοτική κρίση..
"Κατά την άποψη μου δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η άνοφος των ανισοτήτων σύνεβαλέ ώστε να καταστεί ασθενέστερο το αμερικάνικο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για έναν απλό λόγο: η άνοδος των ανιστοτήτων είναι ως συνέπεια μιας οιονεί στασιμότητας της αγοραστική δύναμης των λαικών και μεσαίων τάξεων στι ΗΠΑ, όποτε η τάση αυξημένου δανεισμού στα νοικοκυριά με χαμηλά εισοδήματα ενισχύθηκε , πόσο μάλλον που την ίδια εποχή προσφέρονταν δάνεια όλο και πιο έυκολα χωρίς κανόνες από τις τράπεζες και απο αδίστακτους χρηματοοικονομικούς διαμεσολαβητές, οι οποίοι αναζητούσαν καλές αποδόσεις για την πελώρια χρηματοοικονομική αποταμιεύση με την οποία τροφοδοτούσαν το σύστημα οι εύπορες τάξεις"
Είδετε γιατί πρέπει να τους τα πιάνεις όσων βαστούν πολλά;
Γιατί εν κάνει που δεν θέλουν να τα μοιράζουνται - θέλουν να ξιπουλιάζουν σαν κάθουνται , δημιουργόντας φούσκες που άλλοι πλερώνουν.... ενώ αν τα μοιράζουνταν - θα είσσιες πιο λία subprimes αφού ο κόσμος θα είσσιεν αξιοπρεπή μισθό να ξοφλά το σπίτι του , τζαι οι αρκόντοι πιο λία να σύρνουν πας τα κουμάρκα που παράγουν φούσκες.
Οριακή Παραγωγικότητα
Τη παπαριά με την "οριακή παραγωγικότητα" ακούσετε την;
Γιατί εσύ δουλέφεις 8 ώρες τζαι πιάνεις 10 , τζαι ο άλλος με τες ίδιες ώρες 1000 ;
Γιατί τόση είναι η οριακή παραγωγικότητα του καθενός ;
Και πως ορίζεται τούτο ;
Από μιαν έλλογη ταυτολογία (αφού οικονομικά και μεθοδολογία δεν συναντιούνται ποτέ)
Για να τα πιάνει σημαίνει αξίζει τα.
Και όμως , δεν υπάρχει κανένα μετρήσιμό στοιχείο που να αποδυκνύει ότι ο ένας είναι 100 φορές πιο παραγωγικός που τον άλλο
Γιατί ;
Γιατί ο κριτής και των δύο , είναι αυτός με τα 1000
όπως λέει και ο Πικετύ
"Δεν είναι προσβλητικό να υποθέσουμε ότι όσοι είναι σε θέση να ορίζουν οι ίδιοι το μισθό τους έχουν τη φυσική τάση να είναι πιο αισιόδοξοι από το μέσο όρο στην αξιολόγιση της οριακής τους παραγωγικότητας. "
Εν κοντά στο νουν
αλλά και να πρόσφερε κάτι στη κοινωνία ;
"Τα δεδομένα αποδυκνύουν με τον πιο πειστικό τρόπο τη χρεοκοπία της "εταιρικής διακυβέρνησης", καθώς και το γεγονός ότι ο καθορισμός των πιο υψηλών αμοιβών ελάχιστη σχέση έχει με ένα ορθολογικό σκεπτικό παραγωγικότητας"
Και να ήταν πιο παραγωγικοί...
- Η άνοδος των υψηλών εισοδημάτων δεν φαίνεται να έδωσε ώθηση στη παραγωγικότητα. ...Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η εκτόξευση των αμοιβών πράγματι εξηγείται με το υπόδειγμα της διαπραγμάτευσης και δεν έχει μεγάλη σχέση η υποτιθέμενη βελτίωση της παραγωγικότητας των εν λόγω ιθυνόντων.
και φυσικά το brain drain
ακόμα ένας γελοιός μύθος που καταρρέει είναι η παπαριά ότι οι πολύ ψηλά αμειβόμενοι ανταμείβονται για το ταλέντο τους ή ότι οι ψηλές φορολογίες οδηγούν στο λεγόμενο brain drain... Λεκτικές κατασκευές με σαφές ταξικό υπόβαθρο και χωρίς ίχνος απόδείξης.... Η έρευνα λέει ότι δεν υπάρχει τίποτε που να αποδυκνύει ότι ένας CEO, που πιάνει 10-20 εκατομυρια το χρόνο είναι πιο παραγωγικός από ένα που πιάνει μισό εκατομμύριο (ενώ λογικά θα έπρεπε να ήταν 20-40 φορές πιο παραγωγικός). Δεν υποστηρίζονται από τα δεδομένα τα ηλίθια θεωρητικά κατασκευάσματα τους - πως να το κάμουμε ;
Η πλάνη της Γαλλικής Επανάστασης
"όπως φαίνεται , η ισότητα των δικαιωμάτων και των ευκαιριών δεν είναι αρκετή στο να οδηγήσει στην ισοτότητα των περιουσιών"
Δεν έχω κάτι να προσθέσω - είναι νομίζω ξεκάθαρο
Η μάλλον απλά να αναφέρουμε ότι το 98% των φοιτητών του χάρβαρντ έχουν γονείς εκατομμυριούχους
Κληρονομία (η κατάλυση της δημοκρατίας)
"Οι δημοκρατικές μας κοινωνίες στηρίζονται σε μια αξιοκρατική αντίληψη για τον κόσμο ή τουλάχιστον σε μια αξιοκρατική ελπίδα. Πιστέυουν δηλαδή σε μια κοινωνία όπου ο ανισόστητες βασίζονται στην αξία και στην εργασία παρά σε συγγένιες και προσόδους....
ενώ στη Γαλλία τη δεκαετία 2010-2020 "το 1/6 του πλυθησμού θα λάβει μια κληρονομία μεγαλύτερη από όσα βγάζει ο μισός πλυθησμός από τη δουλειά του σε όλη του τη ζωή."
το κεφαλαίο για τη κληρονομιά είναι συγκλονηστικό. Η επιρροή της πάνω στις ανισότητες σοκάρουν, σε κοινωνίες οι οποίες για κάποιο χαζό λόγο θεωρούν ότι αυτό το ζήτημα το είχαν ξεπεράσει.
Αλλά και προτάσεις
- Η φορολογία δεν είναι τεχνικό ζήτημα. Πρόκειται για κατεξοχήν πολιτικό και φιλοσοφικό , ίσως το κορυφαίο... Στη καρδία κάθε μεγάλης πολιτικής ανατροπής βρίσκουμε μια φορολογική επανάσταση.... Η συγκεκριμένη μορφή που παίρνουν οι φόροι βρίσκεται σε όλες τις κοινωνίες στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Το θέμα είναι συμφωνηθεί ποιός πρέπει να πληρώνει τι και στο όνομα ποιών αρχών....
(και το ότι απουσιάζει από όλες σχεδόν τις εκλογικές αναμετρήσεις τοπικές και διεθνείς σε κάμνει να θέλεις να βάλεις τα κλάματα. Ο μόνος που άκουσα να μιλά ξανά για φορολογία εν ο κόρμπυ και προχθές )
- Η
προοδευτική φορολογία αποτελεί πάντοτε μια φιλελεθερη μέθοδο για τη μείωση των ανισοτήτων με την έννοια ότι ο θεσμός αυτός σέβεται τον ελευθερο ανταγωνισμό και την ατομική ιδιοκτησία, ενόσω τροποποιεί τα ιδιωτικό κίνητρα με τρόπο κάποτε ριζοσπαστικό αλλά πάντα προβλέψιμο και συνεχή, βάσει κανόνων που ορίζονται εκ των προτέρων και συζητούνται δημοκρατικά, στο πλαίσιο ενός κράτους δικαίου....εκφράζει κατά κάποιον τρόπο έναν ιδανικό συμβιβασμό ανάμεσα στην κοινωνική δικαιοσύνη και την ατομική ελευθερία
- ο
προοδευτικός φόρος στο κεφάλιο είναι ένα θεσμός σαφώς πιο κατάλληλος για το ζήτημα των ανισοτήτων (από τον πληθωρισμό που κάποιοι εισηγούνται) , τόσο για λόγους δημοκρατικής διαφάνεις όσο και πραγματικής αποτελεσματικότητας
- Ο κύριος ρόλος ενός φόρου στο κεφάλαιο δεν είναι η χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους αλλά η ρύθμιση του καπιταλισμού (σκεφτείται το λίον... έχει βάση)
.........
Καλά θα έκαναν να ενδιαφερτούν για τον προοδευτικό φόρο στο κεφάλαιο ακόμα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές των αυτορυθμιζόμενων αγορών.
Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι τόσο οι υπερμετρες ανιστότητες στις περιουσίες δεν έχουν μεγάλη σχέση με το επιχειρηματικό πνεύμα και καμία χρησιμότητα για τη μεγένθυση.
............
Δυστηχώς όμως, οι πόλεμοι ήσαν εκείνοι που οδήγησαν στην ανάδυση της προοδευτικής φορολογίας και όχι η φυσιολογική κειτουργία της καθολικής ψηφοφορίας!!!
Οι οικονομολόγοι , οι οποίοι καταλαμβάνουν σήμερα μια αξιοζήλευτη θέση στην αμερικάνική εισοδηματική ιεραρχία και έχουν συχνά την εξοργηστική τάση να υπερασπίζονται το ιδιωτικό τους συμφέρον, κρυπτόμενοι πίσω από μιαν αμφίβολή υπεράσπίση του γενικου συμφέροντως (και εδώ υποκλεινόμαστε! Οι μόνοι με την ηθική το homo economicus είναι οι ίδιοι οι οικονολόγοι. Να τπούμε απλά.... Στηρίζουν αυτές τες απόψεις γιατι εξυπηρετεί τη πούγγα τους)
- όλα μας οδηγούν στη σκέψη ότι ένας
συντελεστής του 80% που θα εφαρμοζόταν στα εισοδήματα πέραν των 500.000 δολαρίων ή του 1.000.000 όχι μόνο δεν θα έβλαπτε την αμερικάνική μεγένθυση αλλά αντίθετα θα επέτρεπε την καλύτερη κατανομή της καθώ και τον αισθητό περιορισμό συμπεριφορών που είναι οικονιμικά περιττές.
Θέλετε πρόταση γελοίοι ;
Πάρτε την
Ω... σας φαίνεται ακραίο ;
- Ο φορολογικός συντελεστής για τα ψηλότερα βρετανικά εισοδήματα έφτασε το 98% κατά τη δεκαετία του 1940 (είδες πράματα που κάμναν οι δεξιοί σε περιόδους κρίσης!)
- για το κοινωνικό κράτος τα λέει τόσο ωραία - θα σας αφήσω να το διεβάσεται μόνοι σας
Και πρόταση για το δημόσιο χρέος
το δημόσιο χρέος ευνοεί αντίστροφες ανακατανομές από τους πιο φτωχούς προς εκείνους που έχουν τους πόρους να δανείζουν το κράτος....Αυτό που αληθεύει και μάλιστα ντροπιαστικά είναι η εξαιρετικά κακή κατανομή του εθνικού κεφαλαίου: ο ιδιωτικός πλούτος στηρίζεται στη δημόσια φτώχεια με συνέπεια να δαπανούμε πολύ περισσότερα σε τόκους από ότι στη ανώτερη εκπαίδευση μας.... ιδού γιατί πρέπει να μείωσουμε το ταχύτερο το χρέος αυτό...
Αλλά πως οεο ;
Πάρτην πρόταση:
Ιδανικά μέσω ενός
έκτακτου και προοδευτικού φόρου στο ιδιωτικό κεφάλαιο
Ζητείται επιγόντως αριστερά με πρόταση....ΑΝ την εύρει κάποιος ας μας ειδοποιήσει
Και προς του νεολελέδες... Μην ξανακούσω τη χαζομάρα "τι θέλεις δηλαδή , Σοβιετική ¨Ενωση ; "
Προτάσεις υπάρχουν .... αν και υπάρχει το πρόβλημα ότι ίσως επιρρεάσουν τη πούγγα σας
Και ως Υστερογραφο
Για τη Κύπρο και το κουρεμα (που ίσως η αριστερά θα έπρεπε να επανεξετάσει ως χρήσιμο εργαλείο)
Αφού το σκέφτονταν για μήνες , τα μέρη της Τροικας είχαν την
ολέθρια ιδέα να προτείνουν ένα έκτακτο φόρο σε όλες τις καταθέσεις με τους ακόλουθους συντελεστές 6.75% μέχρις τις 100,00 και 9.9% πέρα από το ποσό αυτό. Η ιδέα θα μπορούσε να ήταν ενδιαφέρουσα, στο μέτρο που προσιδιάζει σε ένα προοδευτικό φόρο στο κεφάλαιο, διέφερε όμως σε δύο σημαντικές αποχρώσεις. πρώτον η ελαφρά προοδευτικότητα ήταν σαφώς απατηλή.Κατόπιν η φολορογικη βάση δεν τέθηκε ποτέ με ακρίβεια... Με άλλα λόγια αν είχε εφαρμοστεί αυτός ο φόρος θα ήταν ασφαλώς βάανυσα αντιπροοδευτικός λαμβάνοντας υπόψιν τη σύνθεση των μεγαλύτερων χαρτοφυλακίων...Στην περίπτωση της Κύπρου δεν είναι αναγκαστικά σκανδαλώσης ότι ζητήθηκε συμβολή από τους καταθέτες. Το βαθιά σκανδαλώσης είναι ότι δεν επιδιώχθηκε καν να αποκτηθούν τα μέσα προκειμένου να εφαρμοστεί μια δίκαιη, διαφανής και προοδευτική κατανομή βαρών...
Η επίσημη εκδοχή ότι ο flat tax στις καταθέσεις υιοθετίθηκε ύστερα από εισήγηση του κύπριου προέδρου ο οποίος ήθελε να φορολογήσει βαριά τους μικρούς καταθέτες ώστε να μη φύγουν από τη χώρα οι μεγαλύτεροι.
Εν μέροι αυτό δείχνει το δράμα των μικρών χωρών στην παγκοσμοιποίηση, καθώς για να επιβιώσουν και να βρουν μια θέση στον ήλιο αναγκάζονται κάποτε να παραδίνονται στον πιο άγριο φορολογικό ανταγωνισμό προκειμένου να προσελκύσουν τα πιο κακόφημα κεφάλαια. ...θεωρώ σημαντικό να αντιληφθούμε ότι η φυσιολογική πορεία του φορολογικού ανταγωνισμού οδηγεί στην υπερίσχυσει των φόρων κατανάλωσης, δηλαδή σε ένα σύστημα που δεν επιτρέπει καμιά προοδευτικότητα κσι στην πράξη ευνοεί όσους έχουν τους πόρους να αποταμιεύουν ή να μεταγκαθίστανται ή ακόμα καλύτερα και τα δύο
έτσι που όταν η ευρωπαική αριστερά μιλά για ενιαίο ευρωπαικό φόρο - το ακελ σφυρίζει αδιάφορα για να σώζει ένα μοντέλο που κανένας μέχρι σήμερα δεν μας έχει απόδείξει ότι ευνοεί καθόλου τους εργάτες...
