Είναι ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία στη υπάρχουσα βιβλιογραφία (παρόλη τη τσιμπημενη τιμή του).
Είναι τόσο συμπικνωνμένες οι πληροφορίες του βιβλίου , που αν επροσπαθούσα να το παρασουσιάσω ανα κεφάλαιο (όπως εκάμαμεν για άλλα βιβλία πιο παλιά) θα έφκαινε τετραπλοσέντονο. όποταν ότι τζαι γράψουμε δεν παύει να είναι παρά αποσματικό.
όπως λέει και ο τίτλος, δεν προσπαθεί να τα εξηγήσει όλα, αλλά παρουσιάζει την ιστορία των τκ που το 1923 (βασικά που το 1978) ως το 1960.
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει μελετήσει σειρά αρχείων, εκ και βρεττανικών. Όντας γνώστης της τουρκικής, εμπόρεν να παρακολουθήσει εκτεταμένα τον τκ και τουρκικό τύπο της εποχής.
Το βιβλίο έχει χαρακτήρα μάλλον "ιστορικού". Δεν χρησιμοποιά κανένα " αναλυτικό μοντέλο" για να εξηγήσει τα ευρήματα του, τα οποία κάποιες φορές βοηθούν , κάποιες άλλες όμως, όταν είσαι πεποισμένος ότι το μοντέλο σου εν σωστό, συνήθως οδηγήσε στο να προσαρμόζεις τα δεδομένα ώστε να χωρούν στο μοντέλο. Παρόλαυτα είναι προσεκτικός στες ορολογίες που χρησιμοποιά (είναι ξεκάρος ασ πούμε στο να διαχωρίζει εκ και τκς από τις ελίτ τους).
Το βιβλίο καταρίπτει σειρά μύθων που βρίσκουμε στην εκ βιβλιογραφία στην οποία η παρουσιάση του κυπριακού συνήθως ασχολείται με την αμερική τη βρεττανία, τη τουρκία, τη χούντα, την εκοα ββιυ, τον μακάριο και το γρίβα..... Οι τκ απουσιάζουν ως υποκείμενο, αλλά πιο σημαντικό απουσιάζουν ως υποκείμενο το οποίο εμπορούσε δραματικά να επιρεάσει τες εξελίσεις. Παρουσιάζονται απλά ως υποχείρια της βρεττανίας στο γνωστό "διαίρει και βασίλευε" και αργότερα της τουρκίας η οποία είχει ως μακροχρόνιο στόχο την διχοτόμιση. Και αυτός ο μύθος καταρρίπτεται συντριπτικά.
Το συγκλονιστικό είναι ότι, αυτή η παράλειψη της εκ ελίτ, φαίνεται να ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που οδήγησεν στην αποτυχία στο να επιτευχθεί ο στόχος της ένωσης. Και όμως η εκ βιβλιογραφία εξακολουθούσε μέχρι σήμερα να αγνοεί τους τκς και τη δυνατότητα τους να επιρεάσουν τες εξελίξεις. Και όμως....
Η τύφλα μας δεν περιγράφεται...
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον η πορεία των τκ στη συγκεκριμένη περιόδο. Πολλύ συμπυκνωμένα :
Από κυριάρχη ομάδα εβρεθήκαν σε λίες δεκαετίες να υποσκελίζουνται οικονομικά και θεσμικά που τους εκς. Σε ούλλη τη πορεία όμως, (ακόμα και πριν αναπτύξουν οι ίδιοι εθνική συνείδηση) ήταν ξεκάθαροι ότι δεν θα αποδέχουνταν την ένωση - ούτε και την αυτοδιάθεση.
Ο στόχος τούτος δεν άλλαξε ποτέ, παρόλο που η στρατηγική τους για να το πετύχουν άλλαξεν αμέτρητες φορές.
Ακολουθήσαν μιαν δική τους ιδεολογική πορεία , η οποία (όπως τζαι σε εμάς) εχαρακτηρίζετουν που διάφορα μπαιράκκια με διεφθαρμένη εξουσία, αλλά (σε αντίθεση με εμάς) δεν επιρεαστήκαν καθόλου που αριστερές ιδέες, και οι κόντρες τους ακολουθήσαν τη πορεία της τουρκίας μεταξύ κεμαλικών και οθωμανικών.
Παρόλο που υπήρχαν οικονομικές συναλλαγές με τους εκς, η ελίτ τους (και κατά συνέπεια οι μάζες) ποτέ δεν μας εμπιστεφτήκαν. Για λόγους οικονομικούς αλλά και ιστορικούς, αναπτύξαν τεράστιες φοβίες σε σχέση με εμάς (συνδρομό σεβρών, σύνδρομο κρήτης κλπ), άλλωτε βάσιμες, άλλωτε ανυποστατες και άλλωτε κατασκευασμένες που την ελιτ τους. Βεβαίως , οι δηλώσεις των δικών μας πολιτικών αλλά και η αθρογραφία των εκ εφημερίδων δεν έκαμνε βεβαίως τίποτε άλλο από το να επιβεβαιώνει τους φόβους τους.
Μέχρις ότου καταφέρουν να αλλάξουν τη πολιτική της τουρκίας στο κυπριακό (και ναι έτσι έγινε και όχι αντίστροφα), για μεγάλο διάστημα, μη έχοντας άλλη επιλογή εγκωλπόνουνταν τους βρεττανούς (παρόλο που ήταν πεπεισμένοι ότι οι εγγλέζοι επαίρναν το μέρος μας). Η σχέση τους όμως δεν ήταν ποτέ αγαστή, αντίθετα την εχαρακτήριζε μια έντονη καχυποψία, ήταν ενίοτε συγκρουσιακή και σίγουρα συνεχώς μεταβαλλόμενη.
Ενώ είχαν ένα σταθερό στρατηγικό στόχο , αυτόν της αποτροπής της ένωσης, τους επήρεν δεκαετίες να καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα δικό τους στόχο - ο οποίος λόγω των συνθηκών εμταβαλλόταν επίσης ραγδαία (ένωση με την τουρκία, διχοτόμιση, δικοινοτισμός )
Σε αντίθεση με εμάς, με το σύνταγμα του 60 οι βασικοί τους στόχοι επιτευχθήκαν - αποτρέψαν την ένωση, και αποτρέψαν το ενδεχόμενο να είναι μειονότητα σε ένα ανεξάρτητο κράτος.
Όπως περιγράφεται πιο πάνω, η εξωτερική πολιτική της τουρκίας, σε σχέση με το κυπριακό, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί προσχεδιασμένη. Μέχρι το 50, δεν τους απασχολούσε ιδιαίτερα το κυπριακό. Η προτεραιότητα τους ήταν το ΝΑΤΟ. Αυτό που άλλαξε τη στάση τους ήταν
1. Οι τουρκοκύπριοι. Ακολουθώντας τες δικές μας τακτικές, εχρησιμοποιήσαν τις φοιτιτικές οργανώσεις και τον τύπο, επιρρεάζοντας σε τέτοιο βαθμό τη κοινή γνώμη που αναγκαστικά έγινε θέμα εξωτερικής πολιτικής. Όμως η τουρκία (όπως ακριβώς τζαι η ελλάδα) αφού έπρεπε να βάλει στη ζυγαριά πολλά παραπάνω θέματα από ότι η τκ ελιτ, ήταν συχνά πιο διαλλακτική που τους τκς. Η κατάρευση π.χ. του συμφώνου της βαγδάτης έφερνε τη τουρκία σε τέτοιο βαθμό απομόνωσης που δεν εμπόρεν να επιμένει σε μαξιμαλιστικούς στόχους - έτσι που υπό τις συνθήκες η ζυρίχη μια χαρά την εβόλεψε
2. Η δική μας εμμονή με τη διεθνοποίηση που δεν άφηνε τζαι πολλά περιθώρεια στη τουρκία παρά να εμπλακεί
3. Από ένα σημείο και μετά τους επαρακινήσαν και οι εγγλέζοι να αναμειχθούν
Όσον αφορά δε τη βρετανία, το βιβλίο καταρίπτει σειρά μύθων στους οποίους πιστέφκουμε.
Σε μεγάλο βαθμό θα έλεγα, δεν καταρίπτει την λεγόμενη ιμπεριαλιστική ανάλυση , αλλά κυρίως τον τρόπο που την κάμνουμε. Και ο τρόπος που γίνεται στη εκ βιβλιογραφία έχει συνήθως τα εξής μεθοδολογικά προβλήματα
1. Αποκλείει παντελώς τη δυνατότητα των τοπικών υποκειμένων να εππιρεάσουν τες εξελίξεις (κάποιες φορές με τρόπο καθοριστικό), θεωρώντας ότι είτε δεν μπορούν, είτε είναι απλά υποχείρια των μεγάλων δυνάμεν
2. Κρίνει εκ του αποτελέσματος , θεωρώντας ότι αφού κάτι έγινε αναγκαστικά επροσχεδιάστηκε. Αποκλείει τη πιθανότητα, να μην υπάρχει μακροχρόνιος σχεδιασμός, να έχουν τη δυνατότητα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να επανακαθορίζουν τα συμφέροντα τους, ή/και να τα προσαρμόζουν ανάλογα με τες συνθήκες. Αποκλείει δε εντελώς τη πιθανότητα μια πολιτική που εσχεδιάστηκε που μιαν ιμπεριαλιστική δύναμη να απότυχε.
Η απόριψη των πιο πάνω, δεν κάμνουν βεβαίως τη πολιτική των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ούτε "καλή", ούτε "ηθική" ούτε "πολιτική αρχών". Αλλά αν εμείς θέλουμε να αντισταθούμε, είναι σημαντικό να καταλάβουμε τι ακριβώς κάμνουν.
Η βρετανική πολιτική σε σχέση με το κυπριακό τη περιόδο που περιγράφεται είναι σε μεγάλο βαθμό αλλοπρόσαλη.
Κατά αρχή το περίφημό "διαίρει και βασίλευε". Οι εγγλέζοι δεν εχρειάζετουν να μας διαιρέσουν. Μια χαρά διαιρεμένοι είμαστουν. Ήβραν έτοιμες διαιρεμένες δομές που τους οθωμανούς τες οποίες εσυνεχίσαν. Και όταν τελικά εχρησιμοποιήσαν τους τκς, υπήρχε μεταξύ τους εσωτερική διαφωνία, 'ασε που το αποτέλεσμα αυτής της στρατιγικής απέτυχε παντελώς.
Όταν το δικό μας αίτημα για ένωση εγίνετουν πιο "διεκδικητικό" με τη διεθνοποίηση και τον ένοπλο αγώνα, ο άγγλος πρέσβης στην άγκυρα εθεωρούσεν ότι ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσουν οι έλληνες να ζητούν ένωση, είναι να ανακατώσουν τους τκς και τη τουρκία και να μας απειλήσουν με τον κίνδυνο της διχοτόμισης. Οι αποικιακοί κυβερνήτες δε, εδιαφωνούσαν. Σε καμία περίπτωση δεν εθέλαν να έχουν να αντιμετωπίσουν 2 εθνικισμούς στη κύπρο, οι οποίοι θα εσυγκρούονταν και μεταξύ τους και με τους εγγλέζους (για να πειστεί ο χάρτιγκ έπρεπε πρώτα ο μακάριος να οδηγήσει τες συνομιλίες μαζί του σε κατάρευση). Μάλιστα, οι τοπικοί διοικητές κατα καιρούς εκφράσαν την άποψη (όπως αργότερα και ο αγγλικός τύπος αλλά και οι αμερικάνοι) ότι δεν έπρεπε να αππώνουν τους τούρκους γιατί στο τέλος της ημέρας ήταν ένα νησί με ελληνική πλειοψηφία!
Σε σχέση με τον αρχικό στόχο, η πολιτική αυτή απέτυχε. Γιατί, όντως οι εθνικισμοί στην κύπρο εγίναν ανεξελεγκτοι, ανακατώσαν σε τέτοιο βαθμό τη τουρκία (που της ήταν αδύνατο να υποχωρήσει στο θέμα της ένωσης) που το ζήτημα επροκαλούσε πλέον προβλήματα στη νοτιοαναλική πτέρυγα του ΝΑΤΟ (εξωργίζοντας για αυτό τους αμερικάνους).
βεβαίως τελικά οι εγγλέζοι δεν εχάσαν.
επανακαθορίσαν τα συμφέροντα τους (από το "κύπρος ως βάση" στο "βάσεις στη κύπρο") τζαι αφήκαν την ελλάδα με τη τουρκία να διαπραγματευτούν ένα δικοινοτικό κράτος.
Οπόταν πάλε κερτισμένοι εφκήκαν - απλά όχι με τον τρόπο που φανταζόμαστεν.
Επιγραμματίκα κάποιοι άλλοι μικροί μύθοι που καταρρίπτονται
Ο μύθος του "δημοψηφίσματος στο οποίο μάλιστα εψηφίσαν και τουρκοκύπριοι".
Αν αγαπάτε, ο κτωρής έκατσεν τζαι εθκιέβασεν ούλλα τα ονόματα που υπογράψαν, και ήβρεν μόνο 42 τκ ονόματα (τα οποία παραθέτει!)- τους οποίους κανένας δεν φένεται να ξέρει ποίοι είναι!
Το γεγονός ότι, ακόμα και πριν το δημοψήφισμα, οι τκ εκάμναν συχνές μαζικότατες διαδηλώσεις ενάντια στην ένωση (οι οποίες είναι κατεγραμένες και στον εκ τύπο), δεν ήταν φαίνεται σημαντικό για να αναφερτεί στην εκ βιβλιογραφία.... τζαι ζούσαμεν τόσα χρόνια με το παραμύθι....
Και κάποιοι εξ αριστερών μύθοι.
Είναι κάποια πράματα που βεβαίως απασχολούν μόνο τους αριστερούς γιατί έτσι τζι αλλιώς το ακελ δεν ήταν στο επίκεντρο των αποφάσεων τη συγκεκριμένη περίοδο και δεν μπορεί να του χρεωθεί η μεγάλη αποτυχία των τακτικών της εκ ελιτ.
Λοιπόν,
Το ακελ, δεν ασκούσε καμία επιρροή στους τκς... Καμία...
Οι τκ μέλη του ακελ, δεν ήταν παρά ελάχιστοι. Και οι δύο βασικοί λόγοι ήταν οι εξής
1. Οι τκ δεν επιρεαστήκαν καθόλου από τις αριστερές ιδέες της εποχής. Η ρητορική της ελίτ τους εκτός απο ανθελληνική και εθνικιστική ήταν βαθύτατα αντικουμμουνιστική. Έτσι που ένα που τα βασικά επιχειρήματα των τκ για να αποτρέψουν την ένωση ήταν το ότι, οι μισοί εκ είναι κουμμουνιστές και με την αυτοδιάθεση θα γίνει το νησί κουμμουνιστικό (κάτι που εξηγά εν μέρη και την εναρκτήρια δήλωση της εοκα για αποκλεισμό των κουμμουνιστών)
2. Το Ακελ και να ήθελε δεν μπορούσεν γιατί δεν ήταν διαθετιμένο να αποκυρήξει την ένωση - που ήταν ανάθεμα για τους τκς.
Δεν ήταν βεβαίως ίδια η θέση του ακελ με της δεξιάς. Όπως σωστά αναφέρει ο κτωρής η δεξιά χαρακτήριζε την παρουσία των τκ ως "ιστορική κακοτυχία" ενώ η αριστερά εδιακκύρητεν το σεβασμό στα δημοκρατικά δικαιώματα της μειονότητας..... Αλλά η ένωση, ένωση....έτσι που όπως αναφέρει ο κτωρής "Είναι άξιον απορίας πως η ανάλυση ενός κόμματος όπως το ακελ , που στήριζε την μαζικότητα του στη ρεαλιστική αποτιμηση της κυπριακής κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, αγνοούσε τόσο πεισματικά τις τκς πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες".
Αν οι τκ, δεν εκατανοούσαν το λόγο στήριξης της ένωσης τότε τζίηνοι εφταίαν.... ήταν αντιδραστικοί "αδιαπεδαγώγητοι" κλπ.
Δεν εκάνεν που "ιεραρχούσεν ως προτεραιτότητα τη μαζικοποίηση ανάμεσα στους εκ" , εφταίαν τους τκς γιατί δεν επίθουνταν!
Τα πράματα ήταν κάπως διαφορετικά στις συντεχνείες, όπου οι τκ είχαν μια πιο μαζική παρουσία στη ΠΕΟ.... αλλά πάλε.... η υπερβολή βλάφτει....
Οι τκ ήταν μέλη της ΠΕΟ γιατί οι συντεχνείας "εγγυόταν" καλύτερους όρους εργοδότησεις (που τζαιρός που οι συντεχνείες εκάμναν έτσι πράματα!) , αλλά και σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των τκ, γιατί η ΠΕΟ "εφάρμοζε πολιτική αποκλεισμού των τουρκικών συντεχνειών από πολλές επιχειρήσεις"
Όσο για τες μεγάλες κοινές απεργιακές κοιντοποιήσεις των μεταλλορύχων "κατέστησαν εφικτές μόνο μετά την υιοθέτηση μιας προσεκτικής ρητορικής στο ζήτημα της ένωσης" (σήμερα θα το ελέαμεν "επικοδομητική ασάφεια").
Όταν δε, οι τκ προχωρούν στη δημιουργία δικών τους συντεχνειών, λόγω της "άκαμπτης ενωτικής ρητορικής της ΠΕΟ" . ο μεγάλος ήρωας της αριστεράς Ντεβρις αλί Καβαζογλου στέλνει ανοικτή επιστολή στον συνδικαλιστή της ΠΕΟ Στέλιο ιακωβίδη (της οποίας μεγάλο μέρος παρατίθεται και ξεκινά κάπως έτσι)
"Δεν μπορούσα να σταματήσω να γελώ όταν διάβασα το γεμάτο ηλιθιότητες άρθρο σας ....Σας απαντώ τους λόγους που πρέπει να χωρίσουμε από εσάς"... Και του τα χώνει... Γιορτάζετε μόνο τις δικές εθνικές επαιτίους.... στέλνεται αιτήματα για ένωση χωρίς να μας ρωτήσετε.... ενω ισχυρίζεστε ότι είμαστε όλοι αδέλφια δεν υπάρχει στην επαρχιακή επιτροπή ούτε ένας τούρκος κλπ κλπ....
Σκέφτου, να εθκιεβάζετουν καμιά φορά τούτη η επιστολή σε ένα που τα μνημόσυνα των μισιαούλη και καβάζογλου.... Θα εμαθέναμεν κάτι παραπάνω.... Γιατί αν δεν το μάθεις πως θα το διορθώσεις ;
Το βιβλίο λέει τζι αλλά.... Που δεν χωρούν σε τούντο σεντόνι
Αξίζει, πραγματικά αξίζει...
Συνίσταται ανεπιφύλακτα
Θκιεβάστε το
Είναι τόσο συμπικνωνμένες οι πληροφορίες του βιβλίου , που αν επροσπαθούσα να το παρασουσιάσω ανα κεφάλαιο (όπως εκάμαμεν για άλλα βιβλία πιο παλιά) θα έφκαινε τετραπλοσέντονο. όποταν ότι τζαι γράψουμε δεν παύει να είναι παρά αποσματικό.
όπως λέει και ο τίτλος, δεν προσπαθεί να τα εξηγήσει όλα, αλλά παρουσιάζει την ιστορία των τκ που το 1923 (βασικά που το 1978) ως το 1960.
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει μελετήσει σειρά αρχείων, εκ και βρεττανικών. Όντας γνώστης της τουρκικής, εμπόρεν να παρακολουθήσει εκτεταμένα τον τκ και τουρκικό τύπο της εποχής.
Το βιβλίο έχει χαρακτήρα μάλλον "ιστορικού". Δεν χρησιμοποιά κανένα " αναλυτικό μοντέλο" για να εξηγήσει τα ευρήματα του, τα οποία κάποιες φορές βοηθούν , κάποιες άλλες όμως, όταν είσαι πεποισμένος ότι το μοντέλο σου εν σωστό, συνήθως οδηγήσε στο να προσαρμόζεις τα δεδομένα ώστε να χωρούν στο μοντέλο. Παρόλαυτα είναι προσεκτικός στες ορολογίες που χρησιμοποιά (είναι ξεκάρος ασ πούμε στο να διαχωρίζει εκ και τκς από τις ελίτ τους).
Το βιβλίο καταρίπτει σειρά μύθων που βρίσκουμε στην εκ βιβλιογραφία στην οποία η παρουσιάση του κυπριακού συνήθως ασχολείται με την αμερική τη βρεττανία, τη τουρκία, τη χούντα, την εκοα ββιυ, τον μακάριο και το γρίβα..... Οι τκ απουσιάζουν ως υποκείμενο, αλλά πιο σημαντικό απουσιάζουν ως υποκείμενο το οποίο εμπορούσε δραματικά να επιρεάσει τες εξελίσεις. Παρουσιάζονται απλά ως υποχείρια της βρεττανίας στο γνωστό "διαίρει και βασίλευε" και αργότερα της τουρκίας η οποία είχει ως μακροχρόνιο στόχο την διχοτόμιση. Και αυτός ο μύθος καταρρίπτεται συντριπτικά.
Το συγκλονιστικό είναι ότι, αυτή η παράλειψη της εκ ελίτ, φαίνεται να ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που οδήγησεν στην αποτυχία στο να επιτευχθεί ο στόχος της ένωσης. Και όμως η εκ βιβλιογραφία εξακολουθούσε μέχρι σήμερα να αγνοεί τους τκς και τη δυνατότητα τους να επιρεάσουν τες εξελίξεις. Και όμως....
Η τύφλα μας δεν περιγράφεται...
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον η πορεία των τκ στη συγκεκριμένη περιόδο. Πολλύ συμπυκνωμένα :
Από κυριάρχη ομάδα εβρεθήκαν σε λίες δεκαετίες να υποσκελίζουνται οικονομικά και θεσμικά που τους εκς. Σε ούλλη τη πορεία όμως, (ακόμα και πριν αναπτύξουν οι ίδιοι εθνική συνείδηση) ήταν ξεκάθαροι ότι δεν θα αποδέχουνταν την ένωση - ούτε και την αυτοδιάθεση.
Ο στόχος τούτος δεν άλλαξε ποτέ, παρόλο που η στρατηγική τους για να το πετύχουν άλλαξεν αμέτρητες φορές.
Ακολουθήσαν μιαν δική τους ιδεολογική πορεία , η οποία (όπως τζαι σε εμάς) εχαρακτηρίζετουν που διάφορα μπαιράκκια με διεφθαρμένη εξουσία, αλλά (σε αντίθεση με εμάς) δεν επιρεαστήκαν καθόλου που αριστερές ιδέες, και οι κόντρες τους ακολουθήσαν τη πορεία της τουρκίας μεταξύ κεμαλικών και οθωμανικών.
Παρόλο που υπήρχαν οικονομικές συναλλαγές με τους εκς, η ελίτ τους (και κατά συνέπεια οι μάζες) ποτέ δεν μας εμπιστεφτήκαν. Για λόγους οικονομικούς αλλά και ιστορικούς, αναπτύξαν τεράστιες φοβίες σε σχέση με εμάς (συνδρομό σεβρών, σύνδρομο κρήτης κλπ), άλλωτε βάσιμες, άλλωτε ανυποστατες και άλλωτε κατασκευασμένες που την ελιτ τους. Βεβαίως , οι δηλώσεις των δικών μας πολιτικών αλλά και η αθρογραφία των εκ εφημερίδων δεν έκαμνε βεβαίως τίποτε άλλο από το να επιβεβαιώνει τους φόβους τους.
Μέχρις ότου καταφέρουν να αλλάξουν τη πολιτική της τουρκίας στο κυπριακό (και ναι έτσι έγινε και όχι αντίστροφα), για μεγάλο διάστημα, μη έχοντας άλλη επιλογή εγκωλπόνουνταν τους βρεττανούς (παρόλο που ήταν πεπεισμένοι ότι οι εγγλέζοι επαίρναν το μέρος μας). Η σχέση τους όμως δεν ήταν ποτέ αγαστή, αντίθετα την εχαρακτήριζε μια έντονη καχυποψία, ήταν ενίοτε συγκρουσιακή και σίγουρα συνεχώς μεταβαλλόμενη.
Ενώ είχαν ένα σταθερό στρατηγικό στόχο , αυτόν της αποτροπής της ένωσης, τους επήρεν δεκαετίες να καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα δικό τους στόχο - ο οποίος λόγω των συνθηκών εμταβαλλόταν επίσης ραγδαία (ένωση με την τουρκία, διχοτόμιση, δικοινοτισμός )
Σε αντίθεση με εμάς, με το σύνταγμα του 60 οι βασικοί τους στόχοι επιτευχθήκαν - αποτρέψαν την ένωση, και αποτρέψαν το ενδεχόμενο να είναι μειονότητα σε ένα ανεξάρτητο κράτος.
Όπως περιγράφεται πιο πάνω, η εξωτερική πολιτική της τουρκίας, σε σχέση με το κυπριακό, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί προσχεδιασμένη. Μέχρι το 50, δεν τους απασχολούσε ιδιαίτερα το κυπριακό. Η προτεραιότητα τους ήταν το ΝΑΤΟ. Αυτό που άλλαξε τη στάση τους ήταν
1. Οι τουρκοκύπριοι. Ακολουθώντας τες δικές μας τακτικές, εχρησιμοποιήσαν τις φοιτιτικές οργανώσεις και τον τύπο, επιρρεάζοντας σε τέτοιο βαθμό τη κοινή γνώμη που αναγκαστικά έγινε θέμα εξωτερικής πολιτικής. Όμως η τουρκία (όπως ακριβώς τζαι η ελλάδα) αφού έπρεπε να βάλει στη ζυγαριά πολλά παραπάνω θέματα από ότι η τκ ελιτ, ήταν συχνά πιο διαλλακτική που τους τκς. Η κατάρευση π.χ. του συμφώνου της βαγδάτης έφερνε τη τουρκία σε τέτοιο βαθμό απομόνωσης που δεν εμπόρεν να επιμένει σε μαξιμαλιστικούς στόχους - έτσι που υπό τις συνθήκες η ζυρίχη μια χαρά την εβόλεψε
2. Η δική μας εμμονή με τη διεθνοποίηση που δεν άφηνε τζαι πολλά περιθώρεια στη τουρκία παρά να εμπλακεί
3. Από ένα σημείο και μετά τους επαρακινήσαν και οι εγγλέζοι να αναμειχθούν
Όσον αφορά δε τη βρετανία, το βιβλίο καταρίπτει σειρά μύθων στους οποίους πιστέφκουμε.
Σε μεγάλο βαθμό θα έλεγα, δεν καταρίπτει την λεγόμενη ιμπεριαλιστική ανάλυση , αλλά κυρίως τον τρόπο που την κάμνουμε. Και ο τρόπος που γίνεται στη εκ βιβλιογραφία έχει συνήθως τα εξής μεθοδολογικά προβλήματα
1. Αποκλείει παντελώς τη δυνατότητα των τοπικών υποκειμένων να εππιρεάσουν τες εξελίξεις (κάποιες φορές με τρόπο καθοριστικό), θεωρώντας ότι είτε δεν μπορούν, είτε είναι απλά υποχείρια των μεγάλων δυνάμεν
2. Κρίνει εκ του αποτελέσματος , θεωρώντας ότι αφού κάτι έγινε αναγκαστικά επροσχεδιάστηκε. Αποκλείει τη πιθανότητα, να μην υπάρχει μακροχρόνιος σχεδιασμός, να έχουν τη δυνατότητα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να επανακαθορίζουν τα συμφέροντα τους, ή/και να τα προσαρμόζουν ανάλογα με τες συνθήκες. Αποκλείει δε εντελώς τη πιθανότητα μια πολιτική που εσχεδιάστηκε που μιαν ιμπεριαλιστική δύναμη να απότυχε.
Η απόριψη των πιο πάνω, δεν κάμνουν βεβαίως τη πολιτική των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ούτε "καλή", ούτε "ηθική" ούτε "πολιτική αρχών". Αλλά αν εμείς θέλουμε να αντισταθούμε, είναι σημαντικό να καταλάβουμε τι ακριβώς κάμνουν.
Η βρετανική πολιτική σε σχέση με το κυπριακό τη περιόδο που περιγράφεται είναι σε μεγάλο βαθμό αλλοπρόσαλη.
Κατά αρχή το περίφημό "διαίρει και βασίλευε". Οι εγγλέζοι δεν εχρειάζετουν να μας διαιρέσουν. Μια χαρά διαιρεμένοι είμαστουν. Ήβραν έτοιμες διαιρεμένες δομές που τους οθωμανούς τες οποίες εσυνεχίσαν. Και όταν τελικά εχρησιμοποιήσαν τους τκς, υπήρχε μεταξύ τους εσωτερική διαφωνία, 'ασε που το αποτέλεσμα αυτής της στρατιγικής απέτυχε παντελώς.
Όταν το δικό μας αίτημα για ένωση εγίνετουν πιο "διεκδικητικό" με τη διεθνοποίηση και τον ένοπλο αγώνα, ο άγγλος πρέσβης στην άγκυρα εθεωρούσεν ότι ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσουν οι έλληνες να ζητούν ένωση, είναι να ανακατώσουν τους τκς και τη τουρκία και να μας απειλήσουν με τον κίνδυνο της διχοτόμισης. Οι αποικιακοί κυβερνήτες δε, εδιαφωνούσαν. Σε καμία περίπτωση δεν εθέλαν να έχουν να αντιμετωπίσουν 2 εθνικισμούς στη κύπρο, οι οποίοι θα εσυγκρούονταν και μεταξύ τους και με τους εγγλέζους (για να πειστεί ο χάρτιγκ έπρεπε πρώτα ο μακάριος να οδηγήσει τες συνομιλίες μαζί του σε κατάρευση). Μάλιστα, οι τοπικοί διοικητές κατα καιρούς εκφράσαν την άποψη (όπως αργότερα και ο αγγλικός τύπος αλλά και οι αμερικάνοι) ότι δεν έπρεπε να αππώνουν τους τούρκους γιατί στο τέλος της ημέρας ήταν ένα νησί με ελληνική πλειοψηφία!
Σε σχέση με τον αρχικό στόχο, η πολιτική αυτή απέτυχε. Γιατί, όντως οι εθνικισμοί στην κύπρο εγίναν ανεξελεγκτοι, ανακατώσαν σε τέτοιο βαθμό τη τουρκία (που της ήταν αδύνατο να υποχωρήσει στο θέμα της ένωσης) που το ζήτημα επροκαλούσε πλέον προβλήματα στη νοτιοαναλική πτέρυγα του ΝΑΤΟ (εξωργίζοντας για αυτό τους αμερικάνους).
βεβαίως τελικά οι εγγλέζοι δεν εχάσαν.
επανακαθορίσαν τα συμφέροντα τους (από το "κύπρος ως βάση" στο "βάσεις στη κύπρο") τζαι αφήκαν την ελλάδα με τη τουρκία να διαπραγματευτούν ένα δικοινοτικό κράτος.
Οπόταν πάλε κερτισμένοι εφκήκαν - απλά όχι με τον τρόπο που φανταζόμαστεν.
Επιγραμματίκα κάποιοι άλλοι μικροί μύθοι που καταρρίπτονται
Ο μύθος του "δημοψηφίσματος στο οποίο μάλιστα εψηφίσαν και τουρκοκύπριοι".
Αν αγαπάτε, ο κτωρής έκατσεν τζαι εθκιέβασεν ούλλα τα ονόματα που υπογράψαν, και ήβρεν μόνο 42 τκ ονόματα (τα οποία παραθέτει!)- τους οποίους κανένας δεν φένεται να ξέρει ποίοι είναι!
Το γεγονός ότι, ακόμα και πριν το δημοψήφισμα, οι τκ εκάμναν συχνές μαζικότατες διαδηλώσεις ενάντια στην ένωση (οι οποίες είναι κατεγραμένες και στον εκ τύπο), δεν ήταν φαίνεται σημαντικό για να αναφερτεί στην εκ βιβλιογραφία.... τζαι ζούσαμεν τόσα χρόνια με το παραμύθι....
Και κάποιοι εξ αριστερών μύθοι.
Είναι κάποια πράματα που βεβαίως απασχολούν μόνο τους αριστερούς γιατί έτσι τζι αλλιώς το ακελ δεν ήταν στο επίκεντρο των αποφάσεων τη συγκεκριμένη περίοδο και δεν μπορεί να του χρεωθεί η μεγάλη αποτυχία των τακτικών της εκ ελιτ.
Λοιπόν,
Το ακελ, δεν ασκούσε καμία επιρροή στους τκς... Καμία...
Οι τκ μέλη του ακελ, δεν ήταν παρά ελάχιστοι. Και οι δύο βασικοί λόγοι ήταν οι εξής
1. Οι τκ δεν επιρεαστήκαν καθόλου από τις αριστερές ιδέες της εποχής. Η ρητορική της ελίτ τους εκτός απο ανθελληνική και εθνικιστική ήταν βαθύτατα αντικουμμουνιστική. Έτσι που ένα που τα βασικά επιχειρήματα των τκ για να αποτρέψουν την ένωση ήταν το ότι, οι μισοί εκ είναι κουμμουνιστές και με την αυτοδιάθεση θα γίνει το νησί κουμμουνιστικό (κάτι που εξηγά εν μέρη και την εναρκτήρια δήλωση της εοκα για αποκλεισμό των κουμμουνιστών)
2. Το Ακελ και να ήθελε δεν μπορούσεν γιατί δεν ήταν διαθετιμένο να αποκυρήξει την ένωση - που ήταν ανάθεμα για τους τκς.
Δεν ήταν βεβαίως ίδια η θέση του ακελ με της δεξιάς. Όπως σωστά αναφέρει ο κτωρής η δεξιά χαρακτήριζε την παρουσία των τκ ως "ιστορική κακοτυχία" ενώ η αριστερά εδιακκύρητεν το σεβασμό στα δημοκρατικά δικαιώματα της μειονότητας..... Αλλά η ένωση, ένωση....έτσι που όπως αναφέρει ο κτωρής "Είναι άξιον απορίας πως η ανάλυση ενός κόμματος όπως το ακελ , που στήριζε την μαζικότητα του στη ρεαλιστική αποτιμηση της κυπριακής κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, αγνοούσε τόσο πεισματικά τις τκς πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες".
Αν οι τκ, δεν εκατανοούσαν το λόγο στήριξης της ένωσης τότε τζίηνοι εφταίαν.... ήταν αντιδραστικοί "αδιαπεδαγώγητοι" κλπ.
Δεν εκάνεν που "ιεραρχούσεν ως προτεραιτότητα τη μαζικοποίηση ανάμεσα στους εκ" , εφταίαν τους τκς γιατί δεν επίθουνταν!
Τα πράματα ήταν κάπως διαφορετικά στις συντεχνείες, όπου οι τκ είχαν μια πιο μαζική παρουσία στη ΠΕΟ.... αλλά πάλε.... η υπερβολή βλάφτει....
Οι τκ ήταν μέλη της ΠΕΟ γιατί οι συντεχνείας "εγγυόταν" καλύτερους όρους εργοδότησεις (που τζαιρός που οι συντεχνείες εκάμναν έτσι πράματα!) , αλλά και σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των τκ, γιατί η ΠΕΟ "εφάρμοζε πολιτική αποκλεισμού των τουρκικών συντεχνειών από πολλές επιχειρήσεις"
Όσο για τες μεγάλες κοινές απεργιακές κοιντοποιήσεις των μεταλλορύχων "κατέστησαν εφικτές μόνο μετά την υιοθέτηση μιας προσεκτικής ρητορικής στο ζήτημα της ένωσης" (σήμερα θα το ελέαμεν "επικοδομητική ασάφεια").
Όταν δε, οι τκ προχωρούν στη δημιουργία δικών τους συντεχνειών, λόγω της "άκαμπτης ενωτικής ρητορικής της ΠΕΟ" . ο μεγάλος ήρωας της αριστεράς Ντεβρις αλί Καβαζογλου στέλνει ανοικτή επιστολή στον συνδικαλιστή της ΠΕΟ Στέλιο ιακωβίδη (της οποίας μεγάλο μέρος παρατίθεται και ξεκινά κάπως έτσι)
"Δεν μπορούσα να σταματήσω να γελώ όταν διάβασα το γεμάτο ηλιθιότητες άρθρο σας ....Σας απαντώ τους λόγους που πρέπει να χωρίσουμε από εσάς"... Και του τα χώνει... Γιορτάζετε μόνο τις δικές εθνικές επαιτίους.... στέλνεται αιτήματα για ένωση χωρίς να μας ρωτήσετε.... ενω ισχυρίζεστε ότι είμαστε όλοι αδέλφια δεν υπάρχει στην επαρχιακή επιτροπή ούτε ένας τούρκος κλπ κλπ....
Σκέφτου, να εθκιεβάζετουν καμιά φορά τούτη η επιστολή σε ένα που τα μνημόσυνα των μισιαούλη και καβάζογλου.... Θα εμαθέναμεν κάτι παραπάνω.... Γιατί αν δεν το μάθεις πως θα το διορθώσεις ;
Το βιβλίο λέει τζι αλλά.... Που δεν χωρούν σε τούντο σεντόνι
Αξίζει, πραγματικά αξίζει...
Συνίσταται ανεπιφύλακτα
Θκιεβάστε το
21 σχόλια:
Το έχω που τα Χριστούγεννα - πάνω στο ράφι. Τωρα να δούμεν πότε, γιατί έχουμεν τζιαι τον Μακάριο τζιαι τον Βασιλείου!
Ευχαριστούμεν για το μεζεδάκιν!
Steliε Papalangi,
Όντως το βιβλίο λέει πολλά [το ‘χω μετροφυλλίσει σε κάποιο βιβλιοπωλείο] και αξίζει να διαβαστεί [παρακολουθώ και την στήλη του Κτωρή στον κυριακάτικο “Πολίτη” και γραφει κι εκεί ιδιαίτερα ενδιαφέροντα πράματα], όμως η τιμή του δεν είναι απλώς «τσιμπημενη» αλλά τσουχτερή [τα 45 ευρώ δεν είναι δα και λίγα!] κι αποθαρρυντική για να το αγοράσω... Αν το βρω σε καμιά βιβλιοθήκη καλώς... [«Τσιμπημενες» είναι και οι τιμές των βιβλίων του Βασιλείου και του Δρουσιώτη, κάπου 30 ευρά έκαστο. Πιο προσιτά από άποψη κόστους είναι τα βιβλία του Κακουλλή, αλλά τζιαι «τούτος» εν εβαρέθηκε να γράφει για τον Χριστόφια; Τα 4 τελευταία πολιτικά του βιβλία είχαν ως θέμα τον τέως Πρόεδρο! Κόλλημα πιον τζιαι «τούτος»...
Κάποιες παρατηρήσεις πάνω στα όσα γράφεις ως σχόλια για το βιβλίο θα κάμω σε νέα παρέμβαση ΜΟΥ... Για την ώρα θα ΣΟΥ εισηγούμουν [φιλικά πάντοτε] να ξαναδιαβάσεις το κείμενο ΣΟΥ και να κάμεις τις απαραίτητες διορθώσεις, [συντακτικές και ορθογραφικές] που παρατηρούνται κυρίως στην αρχή του κειμένου με αποτέλεσμα κάπου να χάνεται η συνέχεια της ανάγνωσης και το νόημα...
Και μια – δύο κουβέντες επί της ουσίας: Δεν ξέρω τι ακριβώς λέει ο Κτωρής [μια και δεν διάβασα το βιβλίο του] για τη σχέση των τουρκοκυπρίων μες την ΠΕΟ και αντιστρόφως, αλλά οι δικοί ΣΟΥ σχολιασμοί παντελώς παραγνωρίζουν τις επιθέσεις της ΤΜΤ εναντίον των τουρκοκυπρίων στελεχών της ΠΕΟ [μέχρι και δολοφονίες είχε τότε, από το 1958 και εντεύθεν]...
Επίσης δεν γίνεται από τη μια να λες ότι «οι τκ δεν επιρεαστήκαν καθόλου από τις αριστερές ιδέες της εποχής» κι από την άλλη να υποβάλλεις [σε αντίθεση με ό,τι λέει η «λεγόμενη ιμπεριαλιστική ανάλυση»] ότι υπάρχει «δυνατότητα από τα τοπικά υποκείμενα να εππιρεάσουν τες εξελίξεις»…
Τέλος το «γνωστό “διαίρει και βασίλευε”» δημιουργείτο ή αναπαραγόταν [από τους εγγλέζους] γιατί υπήρχε η υλική βάση. Δεν μπορούσε να πέσει από τον ουρανό... Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή, εκτός από τα τυχαία περιστατικά... [Αυτό τουλάχιστον διδάσκει ο μαρξισμός!]...
@ανευ
Απολογουμαι για τα συντακτικό λάθη. Αν ευρώ ώρα σήμερα να το ξαναδώ.
Τα αποσπάσματα που επαραθεσα σε σχέση με τη Πεο αφορούν τη περίοδο πολύ πριν το 58. Η επιστολή καβαζογλου ας πούμε είναι του 1944. Είναι στο κεφάλαιο "η ελληνοκυπριακη οπτική" και παρουσιάζει τον τροπο που η δική μας ελίτ (κυρίως) αλλά και το ακελ έβλεπαν τους τκς και καλύπτει τη περίοδο μέχρι το 51.
Αναφορές για το 58 γίνονται αργότερα στο κεφάλαιο "η αντεπίθεση" όπου παρουσιάζεται η δημιουργία και η δράση της ΤΜΤ .
Αναφέρεται οτι στη πρωτομαγιατικη πορεία συμμετείχε μικρός αριθμός τουρκοκυπριων. Σε κάποιους η ΤΜΤ επιτέθηκε και δολοφόνησε. Με σκοπό να τους "επαναφέρει στην εθνική γραμμή" - κάτι που παρά ήταν ακραίο αφού οι Τουρκοκύπριοι που ήταν μέλη της ΠΕΟ "στις πλείστες περιπτώσεις υιοθετούσαν τη γραμμή της διχοτόμησης. Οι εκφοβιστικες μέθοδοι της ΤΜΤ είχαν αποτέλεσμα και σε σύντομο χρονικό διάστημα οι τκ αποχώρησαν μαζικά που τη ΠΕΟ.
Τα τοπικά υποκείμενα μπορούν να επηρεάσουν τές εξελίξεις χωρίς να επηρεαστούν από άριστερες ιδέες. Υπάρχουν και οι εθνικιστικές ιδέες... Δεν λέμε άλλωστε οτι το κυπριακού είναι θύμα του εθνικισμού και του σωβινισμου ; Οταν λέμε επηρεασμος των εξελίξεων δεν σημαίνει απαραίτητα προς τη σωστή κατεύθυνση.
7,5 ΔΙΣ κρατικής κλοπής από όλους τους εργαζομένους από το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων αποδεδειγμένα
υπάρχει σε εξέλιξη μια πρωτοφανής προσπάθεια για άμεσο κοινωνικό έλεγχο από τους εργαζομένους της διαχείρισης του ταμείου και εσείς σφυρίζετε αδιάφορα
ειδικά εσύ ρε στέλιο παπαλάγκι που μάλιστα είπες ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου
ετην ευκαιρία δαμέ αλλά σιγά που σας κόφτει να κάμετε κάτι παραπάνω παρά παρλαπίππες αριστερές τάχα μες τα ιντερνετ
προφάσεις τζαι προσχήματα για να μεν κάμετε τίποτα παρά παρλαπίππες πολλά
Έκαμα έναν τζιαινούρκο συναθροιστή των μπλόγκ της Κύπρου τζιαι επρόσθεσα τζιαι το δικό σας στα μπλόγκρολ
thecyprusblogs.blogspot.com
Για το άρθρο σου τωρά: κινά μου την περιέργια να θκιαβάσω το βιβλίο του Κτωρή γιατί έχει πολλά πράματα που δεν εμπόρεσα ποττέ να καταλάβω ή να μάθω: πόσους τκ είχεν μές την επαρχιακήν επιτροπήν Λάρνακας ή Πάφου που είχεν πολλά τκ χωρκά, ή ακόμα της Λεμεσού τζιαι της Αμμοχώστου που είχεν πολλούς προλετάριους στην πόλην τζιαι οργανωμένους στες συντεχνίες; Τί ρόλον επαίζαν στην πολιτικήν του ΑΚΕΛ. Τί τους εσυνέδεεν πέραν που την αγάπην προς τον Σοσιαλισμόν τζιαι την Ρωσσία; Γιατί ένωσην το Ακέλ ακόμα τζιαι μετά το 63;
Ο Παππούς μου τζ΄ο τζύρης μου ήταν αριστεροί τζιαι όταν εξισπάσαν οι φασαρίες, ήταν καραουλιασμένοι μήνες ολόκληρους με τους σσιπέττους να κάμνουν αυτοάμυναν που τους αριστερούς τουρκοκύπριους γειτόνους τους των οποίων τα σπίθκια ήταν 10 μέτρα τζιείττε μέρου. Το ότι ήταν της ίδιας συντεχνίας δεν άλλαξεν τίποτε. Τζιαι η στετέ μου επέθανεν αριστερή μεν αλλά λαλώντας ότι ο Τούρκος έν έσιει εμπιστοσύνην (σαν Κυπραίος, μπορεί όντος τζιαι να μεν έσιει όπως η τεράστια πλειοψηφία των Κυπραίων).
Δεν ξέρω πως είναι το βιβλίον του Κτωρή, αλλά νομίζω ότι καρικατουράρεις πολλά την "ιμπεριαλιστικήν" ανάλυσην (όπως πάντα). Όι που εν εν κουτσή (για παράδειγμαν τούτον που λαλείς με το ότι θεωρούν ότι για τα πάντα έχει δάκτυλον ή σχέδιον που πίσω εν όντος προβληματικόν σε μιαν διαλεκτικήν κοινωνικήν ανάλυσην διότι βάλλει στο ίδιον επίπεδον τες υποψίες με τα γεγονότα τζιαι την φαντασίωσην ή τον φόβον με την αντικειμενικήν αλήθκειαν), αλλά το ότι καρικατουράρεις τόσον πολλά διώντας μιαν τεράστιαν ευθύνην στο θεσμικόν ΑΚΕΛ, κάμνεις νομίζω τζιαι σύ την πεποίθησην σου - ή έστω μιαν υπόθεσην εργασίας - επίσης γεγονός. Αν εν όντος όπως τα λες, ότι δηλαδή οι τουρκοκύπριοι στην τεράστιαν τους πλειοψηφίαν αμόρφωτοι, τότε αντικειμενικά θα απουσιάζαν που την πολιτικήν του ΑΚΕΛ όπως ούλλοι οι ρότσοι οι απελέτζιτοι. Έχει χωρκά όπως το Παραλίμνιν, την Σωτήραν, τα Κούρταλη, ή την Βυζατζιάν που δεν επάτησεν το πόδιν του αριστερός. Τζιαι αν δεις τζιαι λλίον τες αντικειμενικές συνθήκες μέχρι το 60, το ΑΚΕΛ εμόρφωννεν τον κόσμον μες τους συλλόγους για να μπορεί να κάμνει ο προλετάριος πολιτικήν. Μες τα πουκάτω συρτάρκα του συλλόγου του χωρκού μου θα έχει ακόμα απομεινάρια τζιαι θα μπορεί κάποιος να έβρει κανέναν βιβλίον του Νικολάι Οστρόφσκι, του Καζαντζάκη ή του Λουντέμη. Το Κράτος τζιαι επανάσταση τζιαι το Αριστερισμός η παιδική αρρώσκια του κομμουνισμού, είσιεν τα μέχρι πρόσφατα που αθθυμούμαι, για να το θκιαβάζουν οι αθρώποι που εφκήκαν που το σχολείον που την τρίτην του δημοτικού. Το ΑΚΕΛ δεν υποτίμαν τους ρότσους τους απελέτζιτους, αλλά επροσπάθαν να τους μορφώσει για να καταλάβουν που πολιτικήν.
Το Ακέλ μπορεί να μεν είχεν τουρκοκύπριους μέσα στα όργανα του απλά για λόγους "αξιοκρατικούς", για τον ίδιον λόγον που θα ήταν λογικόν να μεν είχεν ποττέ Παραλιμνίτην μες την κεντρικήν επιτροπήν. Το ζήτημαν της γλώσσας ήταν σοβαρόν τζιαι αν δεν εγενιέτουν μια αυτόνομη κομμουνιστική συνείδηση που τουρκόφωνους, οι ελληνόφωνοι πρωτοπόροι κομμουνιστές θα είχαν τρομερόν οργανωτικόν πρόβλημαν. Θα μου πείς ούτε γενάιτζιες είχεν πολλές μες την κεντρική επιτροπήν...
Το θέμαν που έβαλεν ο Άνεφ με τόσες δολοφονίες στελεχών της ΠΕΟ τζιαι η απουσία τουτου του γεγονότος που την επιχειρηματολογίαν πάντως αντικρούει την καρικατούραν της υποβάθμισης των τκ που το ΑΚΕΛ. Αν ησκαλίσει ο ερευνητής άλλα αρχεία για να να δει πως ήταν η κατάσταση τότε, υπήρχεν για το ΑΚΕΛ ένας τζιαι μοναδικός στόχος, ο κομμουνισμός, τζιαι ούλλα αναλύουνταν κάτω που τούτον το πρίσμα. Οι συντεχνίες ήταν η λαϊκή οργάνωση μέσα που την οποίαν εστρατολογούνταν μέσα στο κόμμαν οι πιό συνειδητοποιημένοι κομμουνιστές. Έθελεν προσφοράν προς το κόμμαν τζιαι ιδεολογικήν κατάρτισην, πολλές φορές στες ανατολικές χώρες, για να πιάει κάποιος αξίωμαν. Τζιαι εμπιστοσύνην (ξέρεις πόσους αστυνομικούς έσυρεν έξω η απαγρύπνηση που επροσπαθούσαν να διεισδύσουν;) Τούτα λαλώ τα διότι δεν μπορείς να αναλύεις μιαν πραγματικότηταν θωρώντας μερικώς τα αντικειμενικά γεγονότα.
Οι αναλύσεις τύπου Κακουλλή δεν με πείθουν. Αλλά που ότι λαλείς τούτη η δουλειά δεν εν τούτου του στύλ.
Εν πάσει περιπτώσει, το να σκαλίζει κάποιος ντοκουμέντα μόνον καλόν κάμνει, τζιαι άμαν τα σκαλίζει χωρίς στόχον να τα κάμει εργαλείον μιας θεωρίας που έχει πίσω που την κελλέν του τζιαι δεν την ανακοινώννει (που μπορεί ναν τζιαι ψυχολογικόν κόλλημαν), εν όαση σε μιαν χώρα που λλίοι θκιαβάζουν τζιαι ακόμα λλιόττεροι ερευνούν.
Αν το έφκαλεν σε epub στείλε μου λίνκ (αστειέφκω;))
Steliε Papalangi,
Η μισή αλήθεια για ένα γεγονός, ή και ο ελλιπής κι αποσπασματικός τρόπος παρουσίασης ενός γεγονός, συχνά συνιστούν ένα επαίσχυντο ψέμα. Και λυπάμαι να πω ότι κι από μέρους ΣΟΥ παρασιώπηση του γεγονότος ότι η συγκεκριμένη «ανοικτή επιστολή» [του Καβάζογλου] «στον συνδικαλιστή της ΠΕΟ Στέλιο Ιακωβίδη», γράφτηκε το 1944(!), κινείται μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό το ατόπημα ΔΕΝ έγινε σκόπιμα από μέρους ΣΟΥ!
Άλλη βαρύτητα έχει μια επιστολή που γράφτηκε το 1944 [και όταν ο Καβάζογλου ήταν μόλις 20 χρόνων] κι άλλη αν γραφόταν το 1958 [την εποχή των δικοινοτικών συγκρούσεων] ή το 1964 [όταν ο Καβάζογλου ήταν πλέον μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ]... Δεν συμφωνείς;
Κάπου στο διαδικτυακό αρχείο ΜΟΥ έχω ένα κείμενο του Σώτου Κτωρή το οποίο δημοσιεύτηκε πριν περίπου δυο μήνες στον κυριακάτικο “Πολίτη” κι στο οποίο ο συγγραφέας εκφράζει συνοπτικά τις απόψεις του πάνω στο θέμα της «συνύπαρξη Ελληνοκύπριων και Τουρκοκυπρίων»...
Θα επιχειρήσω στην επόμενη ή την μεθεπόμενη ανάρτηση ΜΟΥ να το αναδημοσιεύσω αυτούσιο σε μια προσπάθεια μου για άμεση/απ’ ευθείας παρουσίαση των απόψεων/θέσεων του Κτωρή, συνοδευόμενο από κάποιους δικούς ΜΟΥ σχολιασμούς. Η προτιθέμενη ανάρτηση ΜΟΥ θα αποτελεί και μια συνέχεια της τρέχουσας ανάρτησης ΜΟΥ [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2014/06/572014-levent-sener-levent.html] που έχει ως περιεχόμενο δύο άρθρα του Σενέρ Λεβέντ για μια ελληνοκυπριακή εκδήλωση στην Ποταμιά...
Τζι’ επίσης Steliε Papalangi, όταν εγώ αναφέρθηκα σε «τοπικά υποκείμενα» εννοούσα τα αριστερά υποκείμενα. Πώς θα μπορούσαν τότε «να εππιρεάσουν τες εξελίξεις», αν ο ρόλος και ο λόγος τους δεν ήταν κυρίαρχος [και μέσα στις δύο κοινότητες] κι αν δεν είχαν διαμορφώσει αντιιμπεριαλιστική συνείδηση...
χαχαχα αριστεροί που ενδιαφέρονται για το καλό του κόσμου τζαι τους εργαζομένους!!
λόγια τζαι λοούθκια!!!!!
είσαστεν ποθκιάντραποι ρε ξεφτίλες
7,5 δις κλοπή που τους εργαζομένους
αλλά είσαστεν τόσο κομπλεξικοί που τα παίρνετε προσωπικά τα θέματα τζαι στα αρχίδια σας τα άλλα ούλλα
ουστ ξεφτίλες
Κοιτάτε να δείτε ΠΟΙΟΣ αποκαλεί τους άλλους «κομπλεξικούς που τα παίρνουν προσωπικά τα θέματα», ο τυπάκος ο OSR!!!
Ρεεε OSR, μα έχεις συναίσθηση τού τί λέεις και κάμνεις; Προφανώς ΟΧΙ!
Κι επειδή όπως ΣΟΥ ξανάπα και παλαιοτέρα, άμα λάχει να ούμεν βρίζω κι ΕΓΩ [και ειδικά τύπους εγωκεντρικούς σαν και του λόγου ΣΟΥ] κι επειδή τη δεύτερη εδώ υβριστική παρέμβαση ΣΟΥ, την έκαμες μετά ΚΑΙ από δικό ΜΟΥ σχόλιο, ΕΓΩ ρε OSR-άκο, αντί «ουστ» θα ΣΟΥ πως ένα μεγάλο ΑΕΙ ΣΣΙΧΤΙΡ! Κι αν δεν ξέρεις τί σημαίνει αυτό στα ελληνικά, είμαι στη διάθεση ΣΟΥ για να σ’ το μεταφράσω...
Επανέρχομαι [μετά το σύντομο σχόλιο ΜΟΥ που αφιέρωσα στον υβριστή OSR] για να πω και λίγα λόγια με αφορμή τα όσα γράφει ο Aceras:
1. Οι τουρκοκύπριοι μέλη της ΠΕΟ δεν ήταν μερικές δεκάδες, έστω εκατοντάδες, αλλά μερικές χιλιάδες. Κι όπως γράφει σε σχόλιο του και ο ίδιος ο Blogοδεσπότης Papalangi, «οι εκφοβιστικες μέθοδοι της ΤΜΤ είχαν αποτέλεσμα και σε σύντομο χρονικό διάστημα οι τκ αποχώρησαν μαζικά που τη ΠΕΟ»... [Για να αποχωρούν κάποιοι «μαζικά» σημαίνει ότι ΔΕΝ ήταν και λίγοι]... Να σημειώσουμε ότι η τελευταία κοινή πρωτομαγιάτικη εκδήλωση ελληνοκύπριων και τουρκοκυπρίων εργαζομένων ήταν το 1958. [Και ξανάγινε μόλις φέτος]... Εκείνη την χρονιά έγινε και απόπειρα δολοφονίας [από την ΤΜΤ] και του υπεύθυνου του τουρκοκυπριακού γραφείου της ΠΕΟ, ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά για να διαφύγει τελικά στην Αγγλία. Διερωτούμαι, λοιπόν, [κι απευθύνομαι ειδικά στον Stelio Papalangi], πώς θα μπορούσαν να λειτουργήσουν τα αριστερά «τοπικά υποκείμενα» για «να εππιρεάσουν [διαφορετικά] τες εξελίξεις»... [Το παλιό στέλεχος του ΑΚΕΛ και βετεράνος του Κόμματος Μιχάλης Πουμπουρής έχει μιλήσει για το πώς αριστεροί ελληνοκύπριοι διέσωσαν στην Αμμόχωστο ένα τουρκοκύπριο αριστερό που είχε τραυματιστεί σε απόπειρα δολοφονίας του από μέλη της ΤΜΤ]...
2. Η τουρκοκύπρια συγγραφέας και ακτιβίστρια Λεϊλά Κιράλπ στο αυτοβιογραφικό της αφήγημα “Το άσπρο βρεγμένο μαντίλι που μοιραστήκαμε”, αναφέρει ότι κατά τις αρχές της δεκαετία του ‘60 [που τότε ήταν ένα μικρό κοριτσάκι] στην αυλή του πατρικού της σπιτιού στο [“θρυλικό” εκ των υστέρων] Μαρί [που τότε ήταν ένα αμιγές τουρκοκυπριακό χωριό] έσκαβαν τις νύχτες και έκρυβαν όπλα. Ακολούθως λέει πως οι δυο αδελφοί της που κάπου εργάζονταν και ήταν και μέλη της ΠΕΟ, έφυγαν για σπουδές [κάπου κοντά στο 1970, νομίζω] στην τότε Σοβιετική Ένωση, προφανώς με υποτροφία μέσω του ΑΚΕΛ... Αυτό δείχνει πόσο περίπλοκη και καταπιεστική και εκφοβιστική [λόγω ΤΜΤ] ήταν η κατάσταση μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα... Είναι πολύ εύκολο εκ των υστέρων να μιλάς για τα αριστερά «τοπικά υποκείμενα» που θα μπορούσαν «να εππιρεάσουν [διαφορετικά] τες εξελίξεις»...
Επι της ουσιας της κρατικης κλοπης των 7.5 δις απο τους εργαζομενους εχεις να πεις κατι?
@ανευ
Μετά που τόσα χρόνια στα μπλογκς ελπίζα οτι η παράλληψη της ημερομηνίας δεν θα εθεωρειτω σκόπιμο επαισχυντο ψέμα. Επι της ουσίας όμως είναι σημαντικό αντί ασήμαντο το οτι γράφτηκε η επιστολή το 1944. Για αυτό όμως θα αναγκάστω να επιστρέψω αργότερα λόγω άλλων κυριακατικων υποχρεώσεων
που εννα έσιεις χρόνο εκτός που τα χρονογραφήματα πες τζαι κάτι για τα 7,5 ΔΙΣ που διαχρονικά ούλλες οι κυβερνήσεις μαζί τζαι του ακελ έκλεφκαν που τους εργαζομένους τζαι που το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων
κόφτει σε οξά όι;
μιλούν για ελάχιστο εισόδημα 480 ευρώ μίσιμου την στιγμή που μπορούμε εμείς οι εργαζόμενοι να διαχειριζόμαστε τα λεφτά που βάζουμε στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφασλίσεων κατ εφαρμογή του άρθρου 9 του συντάγματος
αυτοοργάνωση των ανθρώπων πρακτική και εφαρμοστέα
αν δεν εμπλακεί κάποιος που τάχα ενδιαφέρεται είναι πολύ απλά υποκριτής
απλά καθαρά και ξάστερα
και το λέω τούτον γιατί αν πχ σταματήσουμε να τον αναδεικνύουμε εμείς μέσω πχ της προσωπικής μου υπόθεσης που συνεχίζεται στο δικαστήριο 1 ιουλίου τότε απλά δεν θα υπάρχει
έχετε τεράστια ευθύνη για τούτον
7,5 ΔΙΣ ρε εκλέψαν μας τα
εννα κάμετε κάτι;
Έ Στελλιο μα αν έγραψεν ο Καβάζογλου τζιείνην την επιστολήν το 44, όταν το Ακέλ ήταν πας τα αρχικά του οργανωτικά στάδια τζιαι το 64 ήταν μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΑΚΕΛ, μια άλλη ανάλυση μπορεί να δώκει εντελώς διαφορετικήν ερμηνίαν που τζιείνην που διάς εσύ.
Φυσικά η χοντρή πολιτική αντίθεση της στήριξης της ένωσης που το ακέλ παραμένει ακέραια τζιαι δεν χρειάζεται λεπτομέρειες για να την αναδείξεις. Εγώ δεν ήβρα κανέναν να μου την εξηγήσει, ούτε μέσα, ούτε έξω που το ΑΚΕΛ, άμαν φτάσουμεν σε τούτον το θέμαν μασούν τα λόγια τους, ππέφτει τζιαι λλίον αυτοκριτική, αλλά δεν καταλάβω τι μου λαλούσιν. Ίσως ο Άνεφ πον πιο κοντά να μας εξηγήσει τίποτε.
Έτσι πολλά χοντρά, μπορεί να κάμει κάποιος την υπόθεσην ότι αφού οι εκ είχαν το πάνω σιέριν μέσα στο ΑΚΕΛ τζιαι οι τκ ήταν μικρή δύναμη, όταν είχαν να επιλέξουν μεταξύ της ένωσης η οποία εγίνην popular μέσα στες ελληνοκυπριακές μάζες, τζιαι την ανεξαρτησίαν, επουλήσαν τους τκ παρά να χάσουν επιρροήν μες τους εκ. Άλλωστε τότε, τα εθνικά έν τζιαι είχαν τζιαι πολλήν (υποτίθεται) σημασίαν διότι πάνω απ΄όλα ήταν οι ταξικές αντιθέσεις που έπρεπεν να λυθούν τζιαι το σοσιαλιστικόν κράτος μιαν ημέραν "θα ήταν υπεράνω εθνικοτήτων". Ήταν τζιαι αλήθκια σε κάποιον βαθμόν, πρόεδρος της εσσδ ήταν ένας Γεωργιανός τζιαι μετά ένας Ουκρανός, τζιαι με εθνικές πλειοψηφίες ελοαρκάζουνταν με εθνικές μειοψηφίες. Εν δύσκολον τζιαι επικίνδυνον πάντως να φκάλλουμεν τα γεγονότα που το context, όταν προχωρούμεν με συμπεράσματα, όσα ντοκουμέντα τζιαι να συνάξουμεν.
ένα σύντομο σχόλιο για τον φίλο τον osr.
είχα σκοπό να γράψε κάτι για το ζήτημα που αναφερεσαι και τη προσπάθεια που γίνεται αλλά ακόμα δεν ήβρα το χρόνο...
έχω κάποιες απορείες/ επιφυλάξεισ παρόλο που γενικά τη θεωρώ καλή προσπάθεια...
όσον τζαι να είμαστεν του καναπέ, με το να μας βρίζεις εν τζαι βοηθά στο να πιάσεις συμπαράσταση.... ελπίζω να καταφέρω να επανέλθω σύντομα...
@άνευ
τωρα που ήβραμεν ώρα :
Η επιστολή καβάζογλου μπορεί να έχει τις πιο κάτω αναγνώσεις
1. εγράφτηκε το 1944 που ο καβάζογλου δεν ήταν παρά 20 χρονων
2. Μπορεί, το περιεχόμενο της να έχει ψήγματα αλήθειας ... ή κάτι παραπάνω που ψήγματα... Επί της ουσίας δεν είδα διάψευση του περιεχομένου.
3. Μπορεί ναν σημαντικό το ότι εγράφτηκε το 1944. Γιατί εκτός από τους εκφοβισμούς της ΤΜΤ το 58, μπορεί να υπήρχαν και άλλες ημερομηνίες ορόσημα....Αντιγράφω από τις σελίδες 226-227 του βιβλίου :
"Το κόμμα θα παραδεκτεί από το 1954 πως η αποσκίρτηση των τουρκοκυπριων από την ΠΕΟ και η δημιουργία χωριστών συνδικαλιστικών οργανώσεων προέκυψε όταν "λίγοι τούρκοι εργάτες" θα εγκαταλήψουν το κόμμα "κατά την περίοδο του εθνικού μας αγώνα (1945)". Τις ίδιες απόψεις διατυπώνει και ο παλαίμαχος συνδικαλιστής της ΠΕΟ Παντελής Βαρνάβα ο οποίος αναφέρει πως οι κοινές συνδικαλιστικές προσπάθειες ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων "πλήγηκαν σε μεγάλο βαθμό την περίοδο 1945-ιαρτίδης αναγνωρίζει πως η άνοδος "του κινήματος της εθνικής αποκατάστασης και της ένωσης" θα αυξήσει "τις κακυποψίες ανάμεσα στους τουρκοκύπριους" ο ζιαρτίδης επισημαίνει πως η διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος υπήρξε αναπόφευκτη από τη στιγμή που υοθετίθηκε από το ακε΄η πολιτική της ένωσης. Ανάλογες απόψεις διατύπωβε και έλληνας πρόξενος στη κύπρος, ο οποίος απέδιδε τις αποσχισιτκές τάσεις στο συνδικαλιστικό κίνημα..."επί το ελληνικότερον στροφής του κυπριακού ανορθωτικού κομμματος του εργαζομένου λαού οι τουρκοι αναγκάζονται να εγκαταλείψωσιν τας εργατικάς οργανώσεις του....
Σημαντικό το 1958.... αλλά μπορεί να υπάρχουν και άλλες σημαντικές ημερομηνίες...
Πάντως, είναι ενδιαφέρον να μάθουμε πως ο καβάζογλου από αυτές τις θέσεις , παρέμεινε στέλεχος του ακελ μέχρι τη δολοφονία του....
@ασερας
Νομίζω εξηγώ πιο πάνω γιατί η επιστολή καβάζογλου μόνο εκτός περιεχομένου δεν είναι...
Που τζιαμέ τζαι τζει συμφωνούμεν.
ήταν ορθολογική η απόφαση του ακελ. Αν αποκύρρειττεν την ένωση, είναι αμβίφολο πόσους τκς θα έπειθεν ενώ είναι μάλλον σίγουρο ότι θα έχανε ελληνοκύπριους. Επήρεν μιαν απόφαση με συγκεκριμένες συνέπειες....
Αλλά να το επαναλάβω... Οι συνέπειες αφορούν το χώρο της αριστεράς...Για την υπό εξέταση περίοδο το ακελ δεν μπορεί να χρεώθει καμιά σοβαρή ευθύνη. Άλλοι εκάμναν κουμάντο...
Steliε Papalangi,
Γράφεις [απευθυνόμενο στον Aceras]:
«Για την υπό εξέταση περίοδο το ακελ δεν μπορεί να χρεώθει καμιά σοβαρή ευθύνη. Άλλοι εκάμναν κουμάντο...» ---
Τότε ρε παρέα [κι ανεξαρτήτως της ορθότητας ή όχι της θέσης του ΑΚΕΛ υπέρ της Ένωσης] γιατί αναλώνεις μια την άλλη τόσο χρόνο και κόπο για να μας πείσεις ότι τα αριστερά «τοπικά υποκείμενα» θα μπορούσαν «να εππιρεάσουν [διαφορετικά] τες εξελίξεις»;
Και μια και έκαμες και αναφορά στον Ζιαρτίδη, μπορεί κάποιος από τους ένθερμους οπαδούς του να ΜΑΣ πει ποια ήταν η θέση του όταν διαγράφονταν από το ΑΚΕΛ οι Πλουτής Σέρβας και Αδάμος Αδάμαντος;
@άνευ
Το είπα από την αρχή του κειμένου ότι το ακελ δεν φέρει ευθύνες... Απλά κάποια πράματα μας ενδιαφέρουν ως αριστεροί.
Που τζιαμέ τζαι τζαι ίσως να μην ήμουν ξεκάθαρος για το τι εννοούσα με τα "τοπικά υποκείμενα τα οποία επιρρεάσαν τες εξελίξεις"
Αυτό που είπα για τα τοπικά υποκείμενα είναι ότι, φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι οι τουρκοκύπριοι (ως τοπικό υποκείμενο) επηρεάσεν καταλυτικά τις εξελίξεις. Σε αντίθεση με την επικρατούσα αντίληψη ότι άλλοι τους εβάλαν, ήταν υποχείρια της τουρκίας ή της βρτανίας κλπ... Αυτή η παράλειψη από τη δική μας ελιτ, ήταν καταλυτική ως προς τον επιδιωκόμενο στόχο - αυτό της ένωσης.
Καταλυτικά εππιρεάσεν και τις εξελίξεις βεβαίως και η δική μας ελίτ.
Ως τζιαμέ. Αυτά ξέρουμε.
Τωρά αν η αριστερά ακολουθούσεν ένα διαφορετικό δρόμο θα εμπορούσεν να εππιρεάσει τες εξελίξεις, δεν μπορεί κανένας να το ξέρει με σιγουριά. Μπορούμεν να το συζητούμεν για ώρες αλλά σίγουρος δεν μπορεί να είναι κανένας.
Σε καμία περίπτωση δεν ήταν αυτός είτε ο σκοπός μου, είτε του υπό παρουσιάση βιβλίου. Νομίζω ότι το εξανάπα - το υπό εξέταση υποκείμενο είναι οι τουρκοκύπριοι. (ακόμα και οι αναφορές για το ακελ έχουν να κάμουν ακριβώς για τη σχέση της με τους τκς)
Steliε Papalangi,
Όπως έγραψα και σ’ ένα πρόσφατο σχόλιο στο Blog ΜΟΥ [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2014/06/582014.html?showComment=1402945288606#c6773442498295738710] κι όπως νομίζω ότι λίγο πολύ υποβάλλει και η μαρξιστική ανάλυση των γεγονότων, «οι τουρκοκύπριοι [όπως και οι ελληνοκύπριοι] δεν αποτελούν ομοιογενή [ταξικά, ιδεολογικά και πολιτικά] εθνοτική ομάδα πληθυσμού και ούτε όλοι οι τουρκοκύπριοι έχουν τα ίδια συμφέροντα, προσεγγίσεις και βλέψεις»...Γι’ αυτό και καλό θα είναι να δούμε και τις εσωτερικές της διαφοροποιήσεις [αριστεροί – δεξιοί, τουρκοκυπριακή ελίτ, απλός κόσμος – εργάτες, αγρότες] και πόσο αυτές θα μπορούσαν να παίξουν καθοριστικό ή έστω σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων. Οι τουρκοκύπριοι μπορεί να συνιστούσαν μια πιο μονολιθική και συντηρητική εθνοτική ομάδα [σε σχέση με τους ελληνοκυπρίους], αλλά αυτό ήταν αποτέλεσμα κάποιων συγκεκριμένων παραγόντων [θρησκεία, περιορισμένες δυνατότητες για μόρφωση, πιο κλειστή κοινωνία, τάσεις για αμυντικές στάσεις λόγω του ότι ήταν/είναι μειονότητα]... Γι’ αυτό και πιο εύκολα ακολουθούσαν την κυρίαρχη οικονομική ελίτ...
Δημοσίευση σχολίου