Όπως διαβάζουμε στον Π της παρασκευής "η Επ. Διοίκησεως στην έκθεσή της δικαιώνει το παράπονο του Πανίκου Χρυσάνθου, αναγνωρίζοντας ότι ασκήθηκε λογοκρισία εις βάρος του. Επίμαχο σημείο για τη ΣΕΚίν κατά την περίοδο πραγματοποίησης της ταινίας ήταν μια σκηνή, κατά την οποία ένας αγωνιστής της ΕΟΚΑ δολοφονεί κάποιον υποδεικνυόμενο ως προδότη, μέσα σε μιαν εκκλησία. Η επ. Διοικήσεως, Ηλιάνα Νικολάου, γράφει σχετικά με την αρνητική δημοσιότητα, που είχε λάβει η ταινία εξαιτίας αυτής της σκηνής: «Είναι βέβαιο ότι η φόρτιση (που προκάλεσε η συγκεκριμένη σκηνή της ταινίας λόγω του θέματός της) μεταφέρθηκε σε όλο το εύρος των σχέσεων του σκηνοθέτη με τη ΣΕΚίν. Ένεκα δε της δημόσιας συζήτησης και της αρνητικής, εν πολλοίς, δημοσιότητας που αυτή προκάλεσε, κυρίως όμως λόγω της προσπάθειας της ΣΕΚίν να λάβει συγκεκριμένα μέτρα λογοκριτικού χαρακτήρα, παραβιάστηκε το δικαίωμα καλλιτεχνικής έκφρασης του κ. Χρυσάνθου»."
κατά το άρθρο , με τρεις διαφορετικούς τρόπους η ΣΕΚιν λογόκρινε το σκηνοθέτη !!!
και συνεχίζει : "Δηλαδή, καταλήγει σε ένα από τα συμπεράσματά της η Επ. Διοικήσεως, αντί η ΣΕΚίν να προστατεύσει τον κινηματογραφικό δημιουργό, ως όφειλε, θεώρησε ότι οι γνωστές αντιδράσεις που είχαν προκληθεί πριν την προβολή της ταινίας, ενίσχυαν τη λογοκριτική παρέμβασή της."
(Πως λέμε η δημοσιότητα αθωώνει τους αστυνομικούς ; ε, κάτι τέτοιο)
και τέλος:
"Αν ο Πανίκος Χρυσάνθου αποδεχόταν τη λογοκρισία, θα ακύρωνε τον εαυτό του ως καλλιτέχνη, τονίζεται στην έκθεση της Επιτρόπου, ενώ παράλληλα κρίνεται ως προσχηματική και ανεπαρκής η δικαιολογία της ΣΕΚίν ότι ο σκηνοθέτης του «Ακάμα» είχε παραβιάσει συμβατικές υποχρεώσεις του έναντί της, ως συμπαραγωγού της ταινίας... Η έκθεση της Επ. Διοικήσεως καταλήγει αναφέροντας ότι μια δημοκρατική κοινωνία κατά την αντιπαράθεση ενός δικαιώματος που εκπηγάζει απευθείας από το Σύνταγμα, όπως είναι αυτό της καλλιτεχνικής έκφρασης, με άλλες αξίες, οφείλει να στοχεύει στην επικράτηση του πρώτου"
Θυμάστε ένεν ;
Τότε που το Ακελ ήταν κυβέρνηση..... και μάλιστα δικός του υπουργός συμμετείχε στην επιτροπή. Αν τους πεις τωρά : "ότι σας κάμουν οι πρώην συνεργάτες σας εν χάκκι σας, εννά φταίεις" ;
Όσο για τους γνωστούς συνδέσμους και λοιπούς εθνικιστάς: Άμαν εν για τα ΕΔΑΔ και τα ΔΕΚ, σχίζετε το κώλο σας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη "δημοκρατία". Άμα εν για τίποτε άλλο, τα ΑΔ ποιός τα γαμεί γιατί "πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι ευαισθησίες σας"....
Αν μας έσερνε στα δικαστήρια ο Χρυσάνθου, τζαι τραβήσουν μας τζαι ένα πρόστιμο έτσι σέρτικο - ύστερα...... πλήρωνε μαλάκα λαέ. γιατί οι μεν έχουν ευαισθησίες και οι δε εθεωρούσαν καθήκον να στηρίζουν τη κυβέρνηση..... ε, καλο!
Θέμα Βου : Η δικοινοτική Πρωτομαγιά
Ενοχλητικό το άρθρο της κας Κατερίνας Στεφάνου στη σελ.2 του σημερινού Πολίτη. Ελάχιστοι Εκ στη στη δικοινοτική εκδήλωση. Ενώ οι άλλοι ....... "Ούτε κι αυτοί ήταν πλήθη, αλλά είχαν παλμό, είχαν χρώματα, είχαν φωνή για συνθήματα, είχαν ρυθμό για χειροκροτήματα, είχαν σημαίες για να δηλώνουν την ιδεολογική τους απόχρωση, είχαν τη διάθεση να είναι εκεί....Εμείς όχι μόνο λίγοι αλλά και απορημένοι σε κάποιο βαθμό, για το πόσοι λίγοι απομείναμε να συμμετέχουμε σε δικοινοτικές εκδηλώσεις όταν στα ονόματα των διοργανωτών δεν είναι "τα μεγάλα ονόματα"
Τελικά έχει δίκαιο ο Παράσχος στη Καθημερινή όταν λέει λίγο πού ότι η βάση της λύσης δεν είναι η ΔΔΟ, αλλά ο λαός.... και ο λαός απουσιάζει.
Ντροπή και στα μούτρα μου που πήρα την απεργία για αργία.
Θέμα τρίτο: Η Άννα Διαμαντοπούλου απαντά στο Λυσσαρίδη. Η Εδεκ ακούει ;
Λες και ήταν στημένο! Ο Λυσσαρίδης στη σημερινή του συνεντευξη στη Καθημερινή ισχυρίζεται:
" Το ΠΑΣΟΚ τοποθετήθηκε υπέρ του σχεδίου Αναν. Ρωτήστε τους σήμερα τι λένε. Δεν θέλω να πω εγώ παραπάνω. Αν η επαφή ήταν κάπως καλύτερη και είχαν ενημερωθεί για όλες τις πτυχές του σχεδίου αλλά και για τη κοινή γνώμη της Κύπρου (!!! από πότε οι πολιτικές αποφάσεις παίρνονται με γνώμονα τη κοινή γνώμη ; ), δεν θα έκαναν αυτό το σφάλμα. Το είπαν και στη Βουλή ότι δεν ευνοούν πλέον το σχέιδο Αναν"
Μα αν ήταν συνεννοημένοι εν θα έδινε η Διαμαντοπούλου έτσι απάντηση. Αν ήταν στημένο θα είχε και έλεος. Αν ήταν απάντηση σίγουρα θα την ονομάζαμε "πληρωμένη" . Η Άννα Διαμαντόπουλου στον Π:
"Η προηγούμενη περίοδος χαρακτηρίστηκε από την τόλμη της άρνησης. Η σημερινή περίοδος χαρακτηρίζεται από την τόλμη της θέσης. Σίγουρα η περίοδος Χριστόφια είναι πιο απαιτητική και δύσκολη, αλλά με στόχο. "
"Όσον αφορά την Κύπρο, ίσως δεν είμαι το κατάλληλο άτομο για να αξιολογήσω τις προσπάθειες ενθάρρυνσης της κοινής γνώμης και των προσδοκιών της στην κατεύθυνση της λύσης. Θεωρώ όμως ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας, από την πρώτη στιγμή της εκλογής του, δεν έχει σταματήσει να εξηγεί με θάρρος και με αίσθημα ευθύνης τι σημαίνει διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Δεν έχει σταματήσει να επισημαίνει τα λάθη και τις παραλείψεις του παρελθόντος και να εξηγεί τι είναι εκείνο που ζητάμε από την άλλη πλευρά με επιμονή, με καλή πίστη αλλά και χωρίς διάθεση υποχώρησης σε θέματα ζωτικής σημασίας. Νομίζω ότι το ίδιο κάνει και ο κ. Αναστασιάδης που είναι ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης"
για το αδελφό κόμμα .... ούτε λόγος
Εντελώς διαφορετική ανάλυση της ηγετικής φυσιογνωμίας του ΠΑΣΟΚ για το περίφημο κλειδί... και που να είναι τελικά
Η εκλογή Έρογλου θα επηρεάσει τις συνομιλίες, ή τελικά το Α και το Ω είναι η 'Αγκυρα;
"Δεν πιστεύω στην θεωρία ότι το Α και το Ω είναι η Τουρκία. Έχουμε αποδείξει ότι με στόχο στρατηγική και συμμαχίες η 'Αγκυρα υπόκειται σε κανόνες και ελέγχους, και γνωρίζει πολύ καλά, ότι η εξυπηρέτηση των δικών της εθνικών συμφερόντων έχει ως βασική προϋπόθεση την επίλυση του Κυπριακού. Εξάλλου είναι οι Τουρκοκύπριοι και όχι η 'Αγκυρα που καλούνται να συμμετέχουν σε ομόσπονδο κράτος. Οι Τουρκοκύπριοι κατέβηκαν στις κινητοποιήσεις και ανέτρεψαν τον Ντενκτάς και από το φόβο των Τουρκοκυπρίων ο Ντενκτάς άνοιξε τα οδοφράγματα μετά την απόφαση της ΕΕ για την ένταξη. Παίζουν, λοιπόν, ρόλο και οι Τουρκοκύπριοι στη λύση και σωστά ο Πρόεδρος Χριστόφιας αναφέρεται συνέχεια σε αυτούς. Δεν παραγνωρίζω αφελώς το ρόλο της Τουρκίας και της 'Αγκυρας στο Κυπριακό και στην εξεύρεση λύσης αλλά δεν συμφωνώ ότι το κλειδί για όλα βρίσκεται στη Τουρκία."
Αυτό δεν παρά μια μια παρανυχίδα ..... γιατί, αν το ψάξει κανείς.... ουδεμία σχέση έχει η ανάλυση των διεθνών σχέσεων της ΕΔΕΚ και ΠΑΣΟΚ (αλλά και όλου του ΕΣΚ).
και εν κατακλείδι:
"Μήπως τελικά η ΕΕ και ο διεθνής παράγοντας βολεύονται με το στάτους κβο;
Όλοι, και εγώ μαζί μ' αυτούς, θέτουν και μία άλλη ερώτηση: Μήπως βολεύονται ορισμένοι και στη δική μας ελληνοκυπριακή πλευρά με το στάτους κβο;"
Τελικά το επιχείρημα ότι "είναι ανάγκη να υπάρχει κύπριος "σοσιαλιστής" στο Ευρωκοινοβούλιο" καταντά γελοίο!
γιατί, τι σχέση έχει η ΕΔΕΚ με το ΕΣΚ ; (απόψεις περί διεθνών σχέσεων, παιδείας, κυπριακού... για να μην αναφερθούμε και στην απόλυτη συμφωνία τους με τον αρχιπαπά επί παντός επιστητού κλπ)
Και τι ακριβώς θα κερδίσουμε αν έχουμε ευρωπαίο σοσιαλιστή ; Με έτσι νου που κολιαντιρίζουν μάλλον ρεζίλι θα μας κάμει.
...........
Άσχετο:
Είμαι μετρίως μέτριος και πάντα μετρημένος
γι αυτό και είμ' ο πιο τρελός, απ' όλους σας κρυμμένος
μα περιπαίζει μας τούτος ο Πορτοκάλογλου ;
τι προσπαθεί να κάμει δηλαδή ;
να δικαιολογήσει τη μετριότητα ;
μα εντελώς άσχετο.
μα περιπαίζει μας τούτος ο Πορτοκάλογλου ;
τι προσπαθεί να κάμει δηλαδή ;
να δικαιολογήσει τη μετριότητα ;
μα εντελώς άσχετο.
10 σχόλια:
Η μετριότητα ως χαρακτηριστικό κάποιου ανθρώπου δεν δικαιολογειτε με τιποτε, οπως και να το κανουμε. Η μετριοτητα όμως ως χαρακτηριστικό κάποιων καταστάσεων, μπορει οχι απλά να δικαιολογηθεί αλλά ακόμα και να ανατραπεί εντελως. Με μια προϊπόθεση ομως: πρέπει να υπάρχει θέληση. Εαν δεν υπάρχει τοτε... απλα βαρ του ριγανη...!
Τελικά αυτή η Ηλιάνα Νικολάου πρέπει να είναι ένας που τους αξιολογότερους αθρώπους που έφκαλεν την συχρονη Κύπρος.
να σου πω εγω που ξερω λιο παραπανω για τις σχεσεις του ΠΑΣΟΚ με την ΕΔΕΚ. Δεν υπαρχει σχεση. Οταν παντως στις προηγουμενες ευρωεκλογες δεν εφκαλε η ΕΔΕΚ μπορω να σου πω οτι χαρηκαν (κι εγω ως μελος του ΠΑΣΟΚ) διοτι δεν θα τους εκουλιαντιριζαν μες την ευρωβουλη. Τωρα βεβαια ο Λυσσαριδης που αφορισε το ΠΑΣΟΚ για το αναν αν θυμαστε στο τελευταιο συνεδριο του ΠΑΣΟΚ εχαριεντιζετουν που τον επισκαλουσαμε και για το αναν ουτε λογος. Αλλα τι να πεις για ντεμεκ σοσιαλιστες
@ανώνυμος
και όμως το γνωστό άσμα, είναι την ανθρώπινη μετριοτητα που προσπαθεί να δίκαιολογήσει:
Δεν είμαι πάντα σίγουρος, δεν είμαι και χαμένος
Όχι δεν είμαι άγουρος, ούτε και γινωμένος
Δεν είμαι ο εξυπνότερος, δεν είμαι και βλαμμένος
Δεν είμαι ο πιο τίμιος, μα ούτε και πουλημένος.....
Δεν είμαι βουτυρόπαιδο, δεν είμαι αλανιάρης
και σου βάζει ένα ερώτημα: δεν είναι καλύτερα αλανιάρης παρά μέτριος ;
εκτός κι αν το μέτριο το εννοεί αριστοτελικά, αφού τότε η μετριοτητα αφορούσε το μέτρο. ενώ σήμερα στην νέα ελληνική , η μετριοτης κουβαλά κάτι αφόρητα αρνητικό. Το τώρα μέτριο δεν είναι ούτε αξιόλογο ούτε ανάξιο λόγου!
εσύ προφανώς αναφέρεσαι στη νέα έννοια της μετριότητας.
και θέτεις τη διαφορά μεταξύ ανθρώπων και καταστάσεων.
εδώ βεβαίως τίθεται το ερώτημα αν οι άνθρωποι δημιουργούν τις καταστάσεις ή οι καταστάσεις τους ανθρώπους.
γιατί αν πάρουμε το πρώτο τότε μόνο δύο μπορεί να συμβαίνουν. μια κατάσταση οδηγεί στη μετριοτητα είτε γιατί αποτελείται από μέτρια μέρη, είτε γιατί αποτελείται από μη-μέτρια μέρη τα οποία δεν μπορούν να δημιουργήσουν μια άξια λόγου κατάσταση (κάτι σαν μια μέτρια ομάδα με καλούς παίχτες) ,είτε και τα δύο μαζί, που τότε όντως.... place oregano .
τώρα αυτό δικαιολογείται ;
μάλλον όχι ( αν και έχω την υποψία ότι αυτό που εννοείς είναι να την ερμηνεύσεις/ εξηγήσεις και όχι να τη δικαιολογήσεις)
αλλά για να ανατραπεί.... θα χρειαστεί όντως να την ερμηνεύσεις. θα πρέπει να είσαι σε θέση να βρεις τους λόγους που οδήγησαν στη μετριότητα, και να είσαι σε θέση να προτείνεις και τη λύση.
αν είναι δε το ανάποδο και οι καταστάσεις δημιουργούν τους ανθρώπους (και τη μετριότητα), τι μπορείς να κάνεις ;
@ Aceras
όντως η ηλιάνα όπως και η γιωρκάτζη είναι από τους πιο αξιό-λογους ανθρώπους της κύπρου. σε ένα πολύ ενδαφέρον θεσμικό ρόλο που από μόνο του αξίζει δική του ανάρτηση.
το πρόβλημα είναι ότι λέει, λέει και βγάζει πορίσματα, αλλά ντιπ. ότι και να πει, δεν αλάσει τίποτε
@ Aslan
δεν έχω γνώση "από μέσα" για τη σχέση των δύο, αλλά όντως από τις απόψεις τους ο ένας είναι στην ανατολή τζαι ο άλλος στη δύση. Δεν θα με εξάφνιαζε καθόλου αν τα πράματα είναι έτσι όπως τα ισχυρίζεσαι
Το πριν:
Το αν οι άνθρωποι δημιουργούν τις καταστάσεις ή οι καταστάσεις δημιουργούν τους ανθρώπους πιστέυω πως δεν μπορείς ούτε να το γενικέυσεις όυτε να το αυτοκαθορίσεις γιατί απλά ειναι δύο πράγματα αλληλένδετα (κάτι όπως η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα ενα πραμα και όπως λέει και ο τραγουδοποιός "there is no end to what am saying...")
Μπορεί όμως να γίνει ο εξής διαχωρισμός, χωρίς να είναι απόλυτος:
1. Στις περιπτώσεις τις οποίες κάποιος λαμβάνει μια δική του απόφαση για το πως θα ενεργήσει σε μια κατάσταση και άρα ενεργεί κατα βούληση, τότε είναι απόλυτα εμφανές ότι τις καταστάσεις τις καθορίζει ο άνθρωπος. π.χ. λέμεν τωρα, εαν κάποιος αποφασίσει ότι θα φύγει τότε αυτόματα ο ίδιος έχει ήδη καθορίσει το αποτέλεσμα μια κατάστασης! (Το πώς έφτασε όμως μέχρι εκεί η κατάσταση, είναι ένα άλλο θέμα…!)
2. Οι περιπτώσεις οι οποίες μια κατάσταση δεν είναι απλά ένα αποτέλεσμα μιας δικής του απόφασης, αλλα είναι αποτέλεσμα κάποιων συγκιριών ή απλά έτσι τα έχει φέρει η ζωή, που λέμεν, τότε είναι κάτι που δεν μπορείς να αλλάξεις. Τα δεδομένα υπάρχουν, δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορείς να τα αλλάξεις, άρα δεν σου αφήνουν κανένα περιθώριο να ενεργήσεις κατά βούληση και να αλλάξεις μια κατάσταση. Απλά το δέχεσε ότι έτσι είναι τα πράγματα.
Στην καθημερινότητα όμως, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα , γιατί σχεδόν τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαυρο. Γι’ αυτό και καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν μπορείς να καθορίσεις εαν οι καταστάσεις δημιουργούν τους ανθρώπους ή οι άνθρωποι τις καταστάσεις. Μια κατάσταση μπορεί να μην είναι ή το ένα ή το άλλο. Μπορεί να ειναι συνδιασμός του 1. και του 2. Και εξ’ άλλου, κάτι που ίσως φανεί άσχετο αλλά πιστεύω πως είναι απόλυτα σχετικό, όπως λέει και ο γνωστός κοκκινομάλλης Τρυποκάρυδος, «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΟΛΟΥ»!
Υπάρχει όμως και το άλλο θέμα, το πως καταλήγει κάποιος να πάρει μια απόφαση και γιατί. Αρα το πως ενεργεί κάποιος άνθρωπος σε κάποιες καταστάσεις. Το πως ενεργεί εξαρτάται από το χαρακτήρα-βιώματα-εμπειρίες κάποιου ατόμου, τα οποία μπορεί να προκαθορίσουν το αποτέλεσμα μιας κατάστασης. Πως διαμορφώνετε τώρα ο χαρακτήρας;Πέραν των βιολογικών χαρακτηριστικών, σίγουρα διαμορφώνετε μέσω των καταστάσεων - βιωμάτων-εμειριών. Μερικοί απο τους λόγους που θα μπορούσε να διαμορφωθεί o χαρακτήρας κάποιου είναι οι εξής:
α. "you are at the right place at the right time"
β. οι ανθρώποι που βρίσκεις στο διάβα σου και πόση επηρροή έχουν πάνω σου
γ. τα διάφορα ερεθίσματα που είτε μπορεί από μόνα τους να βρεθούν στο δρόμο σου είτε ο ίδιος τα αναζητήσεις γιατι πολύ απλά "βράζει το αίμα σου" και επίσης το πόσο τα αφήνεις εσύ να σε επηρεάσουν.
δ. οι διάφορες αναποδιές που μπορεί να βρεθούν στο δρόμο σου.
Κοιτάζοντας το τελευταίο σου ερώτημα και αν το δούμε μόνο απο τη μία πλευρά, ότι είναι όντως οι καταστάσεις που δημιουργούν τους ανθρώπους, τότε απλά πιστεύω ότι δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πολλά, αφού οι καταστάσεις-βιώματα-εμπειρίες, όποιες και να είναι αυτές, έχουν ήδη καθορίσει κάποιον άνθρωπο και άρα έχουν ήδη καθορίσει της όποιες αποφάσεις μπορεί να πάρει. Δεν θέλω καν να θέσω την απορία "what happens next then?" γιατί πολύ απλά πιστεύω ότι είτε δέχεσε κάποιες καταστάσεις-βιώματα-εμπειρίες που άρα έχουν διαμορφώσει και το χαρακτήρα κάποιου, είτε δεν τα δεχεσε και πολύ απλά παεις σπίτι σου!
Και ναι, ίσως να έχεις δίκαιο, αυτό που εννοώ είναι όχι να δικαιολογήσω τη μετριότητα αλλά να την ερμηνεύσω/εξηγήσω. Χωρίς να είναι απαραίτητο να χρειάζετε να δώσω λύση όμως! Τι νοημα έχει να την εξηγήσεις ή να την ερμηνεύσεις όταν το αποτέλεσμα έχει ήδη προκαθοριστεί;
Το μετά:
Πελλάρες! All that matters is : “La la la la la la la life is beautiful, la la la la la la la life is wonderful”
Μελένιο,
Είσαι μέλος του ΠΑΣΟΚ;
ΝΑΙ Και μαλιστα απο τους πρωτεργατες για να μην μπει το ΔΗΚΟ το κομμα των Πιθηκων στο PES(αν ξερεις τι ειναι αυτο βεβαια)
Sτέλιο θα έθελα να σου εισηγηθώ αντίς να κάμνεις τέσσερις πέντε αναρτήσεις σε μιαν κάθε πεντέξι μήνες, να γίνεται με το πρόγραμμαν σου να κάμνεις μιαν όποτε σου έρτει, κάθε εφτομάδαν, κάθε δεκαπέντε, κάθε μήναν... Η συζήτηση εν πιό ενδιαφέρουσα πάνω σε ένα θέμα παρά για ολόκληρον το φάσμα της πολιτικής επικαιρότητας
Δημοσίευση σχολίου