Αφορμή για τη παρούσα ανάρτηση στάθηκε το άρθρο του κου Κώστα Κωνσταντίνου στο πολίτη του Σαββάτου[1]. Το παίρνω αυτό σαν βάση γιατί γενικά θεωρώ τον αρθρογράφο σοβαρό, και γιατί παρουσιάζει μια διαφορετική άποψη για τη χαμας, από αυτή που παρουσιάζεται στα ελληνικά και κυπριακά ΜΜΕ αν και τη θεωρώ το ίδιο επιφανειακή
βεβαίως δεν θα ασχοληθώ με το δεύτερο μέρος του άρθρου (με τη ΕΟΚΑ Γου) αφού και ο ίδιος ο αρθρογράφος το θεωρεί τραβηγμένο, αφού γνωρίζω ότι η στήλη είναι σατιρική, αλλά και γιατί συμφωνώ με τον κο κωνσταντίνου ότι παραλληλισμοί είτε οι δικοί του είτε αυτοί που διάβασε, με το κυπριακό είναι εντελώς άσχετοι.
Το πρώτο μέρος του άρθρου ενώ παραδέχεται μεν ότι
«Είχαμε γράψει ακόμη πως σαφέστατα στο Ισραήλ είναι που θα πρέπει να αποδοθεί η ευθύνη ..... Η καταπίεση και η εξαθλίωση στην οποία υποχρέωσαν τους Παλαιστίνιους όλα αυτά τα χρόνια οι ισραηλινές Κυβερνήσεις, ειδικά στη Γάζα, αλλά και η κοροϊδία όσον αφορά τις προθέσεις του Ισραήλ για δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, έφεραν τα πράγματα εδώ που είναι σήμερα, αλλά.....»
(Αχ, αυτό το αλλά....)
Αλλά η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση. Και αφού είναι τρομοκρατική οργάνωση, άρα είναι φανατικοί και αφού είμαστε ενάντια στο φανατισμό εδώ, θα έπρεπε να είμαστε και ενάντια στο φανατισμό εκεί.
Σωστή η ροή των σκέψεων...... αλλά (να το πάλι το ‘αλλά’) ...... τελικά τι είναι αυτή η Χαμας;
Είναι αυτή η εικόνα της εξτρεμιστικής οργάνωσης που βρίσκουμε στα πλείστα ξένα ΜΜΕ αλλά και στο υπό συζήτηση άρθρο ;
Αν θέλει κανείς να στηρίξει αυτή την άποψη είναι αρκετά εύκολο.
Ρίχνουν κασάμ ;
Ναι
Άρα είναι τρομοκράτες
Σχεδιάζουν επιθέσεις αυτοκτονίας ;
Ναι
Άρα είναι τρομοκράτες
Μπορεί να βρει κανείς στη ρητορική της χαμας ή στα επίσημα έγγραφα της ακραίο ισλαμιστικό λόγο ;
Ναι
Άρα είναι φανταμενταλιστές/ισλαμιστές/τρομοκράτες.
Και άμα θέλετε να σας πω και ένα μυστικό πως να στηρίξετε αυτή τη θέση: γκουγκλιάρετε (ωραίο ρήμα) απλά τη φράση «the charter of hamas». Το αρχικό κείμενο βάση του οποίου ιδρύθηκε η χαμας το 1988[2] μεσούσης της πρώτης ιντιφάντας το οποίο, βρίθει ισλαμικού φανταμενταλισμού, κουβαλά μια απίστευτη απουσία της πολιτικής πραγματικότητας, έχει αποσπάσματα από το κοράνι, αναφέρεται ο αλλάχ αμέτρητες φορές, θέλει να αφανίσει το ισραήλ, να ιδρύσει ένα μεγάλο αραβικό κράτος, τα στερεότυπα καλός-κακός, αλήθεια-ψέμα δεν λείπουν, είναι εν ολίγοις ένα κείμενο μνημειώδους βλακείας και μαλακίας.
Θα μου πείτε τι άλλο χρειάζεσαι από το καταστατικό μιας οργάνωσης για να καταλάβεις τι καπνό φουμάρει ;
Σωστό.... αλλά.....
Αλλά το ερώτημα παραμένει: τι είναι η Χαμας ; και κυρίως ποια είναι η σημερινή Χαμας ;
Γιατί απλά η Χαμας του 2005 και εντεύθεν δεν είναι η ίδια με τη Χαμας του 1988[3]. Η Χαμας έχει περίπλοκες οργανωτικές δομές, οι δραστηριότητες είναι ποικιλόμορφες, και εν ολίγοις έχει εξελιχθεί σε μια τελείως πραγματιστική οργάνωση – σε αντίθεση με το πορτρέτο που μας πουλάνε των ισλαμιστών φανταμενταλιστών. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι κατέβηκε σε εκλογές (κάτι που απέρριπτε όλα τα προηγούμενα χρόνια), το ότι αποφάσισε να ανταγωνιστεί στο δημοκρατικό πολιτικό πλαίσιο αντί να συνεχίσει τον «εξωκοινοβουλευτικό αγώνα» δείχνει από μόνο του την εξέλιξη τη χαμας.
Η χαμας έχει καταφέρει να έχει μια πολύ πιο συλλογική οργανωτική δομή τέτοια που ποτέ δεν είχε ούτε θα μπορέσει να έχει η φαταχ. Σε αντίθεση με τη κατά πολύ δικτατορική φιγούρα του αραφατ – μια μορφή πατερούλη, η χαμάς έχει δομές πολύ πιο δημοκρατικές (όσο βεβαίως το επιτρέπουν οι συνθήκες μέσα στις οποίες υπάρχει). Αυτό βεβαίως οδηγεί αρκετές φορές σε αντιφατικά μηνύματα το οποία έρχονται από διάφορα μέλη και παρακλάδια της οργάνωσης.
Ενώ οι ιδρυτές της χαμας ήταν πράγματι όλοι παπάδες, οι σημερινοί ηγέτες της είναι οι πλείστοι κάτοχοι διδακτορικών, από δυτικά πανεπιστήμια και είναι καιρός ως «δυτικοί αναλυτές» να κάνουμε λίγο το κόπο να ξεχωρίζουμε τη ρητορική από τις πράξεις.
Το 90% των δραστηριοτήτων αλλά και του προ υπολογισμού της Χαμας πάει στο κοινωνικό κράτος (χωρίς καν την ύπαρξη κράτους). Έχει καταφέρει να οργανώσει ομάδες που προσφέρουν βοήθεια είτε σε μορφή τροφίμων, φαρμάκων, εκπαίδευσης, ορφανοτροφείων κλπ. Κάτι που βεβαίως δεν κατάφερε η τάχα μου αριστερή (αυτό για τους αριστερούς) και νόμιμη (για τους αμερικάνους, ΕΕ και τον κο κωνσταντίνου) ΠΛΟ/Φαταχ. Η «νόμιμη» και «αριστερή» Φαταχ, από το καιρό της ίδρυσης της παλαιστινιακής αρχής υπήρξε ότι πιο διεφθαρμένο υπήρχε μέσα στο παλαιστινιακό λαό. Εκατομμύρια φράγκα τα οποία ήρθαν κυρίως από την ΕΕ για τη στήριξη της παλαιστινιακής αρχής τα έπαιρνε ο αράφατ και τα τσιράκια του.
Και αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που χαμας κέρδισε τις εκλογές το 2005.
Βεβαίως και έχει δίκαιο κος κωνσταντίνου (όπως και αρκετά σημερινά άρθρα στον Π) όταν λέει: ότι είναι η βαρβαρότητα του ισραήλ που θρέφει τη χαμας. Σωστό αυτό μέχρι ενός σημείου. Αυτή η αντίληψη ότι ακρότητες από τους μεν, θρέφει τους ακραίους στους δε, δεν είναι αβάσιμη. Και ισχύει βεβαίως και το αντίθετο. Η ισραηλινή αριστερά έχει εξατμιστεί μετά την δυναμική παρουσία της χαμας[4].
Αυτά τα μετριοπαθείς εξτρεμιστής σε τέτοιες χώρες δεν είναι πάντα σταθερά. Και η φαταχ τρομοκρατική ήταν... σήμερα είναι η νόμιμη. Και δεν θα έπρεπε να ξαφνιάζει κανένα αν το ισραήλ αποφάσιζε να συνομιλήσει με τη χαμας να βγει η φαταχ και να τους κατηγορεί ως μειοδότες. Και τα ίδια στους ισραηλινούς. Να θυμίσουμε ότι θα βρει κάποιος δεκάδες σελίδες στο διαδίκτυο οι οποίες αναφέρουν ότι στις αρχές «η μοσαντ ευνοούσε την ανάπτυξη της χαμας για να διασπάσει την ηγεμονία του απελευθερωτικού στρατού της Παλαιστίνης».
Αλλά.... δεν είναι μόνο αυτό.
Η χαμας κέρδισε τις εκλογές ΚΥΡΙΩΣ γιατί η φαταχ ήταν διεφθαρμένη και διερεμένη σε φατρίες. Το εκλογικό πρόγραμμα της χαμας του 2005 ΔΕΝ αναφερόταν καν στον αφανισμό του ισραήλ, από τις είκοσι σελίδες του δύο μόνο παράγραφοι αναφερόταν σε ισλαμιστικές παπαρολογίες, ενώ ο κύριος όγκος του αναφερόταν στα καθημερινά προβλήματα των παλαιστινίων. Το πρόγραμμα της χαμας ήταν κατά το 90% παρόμοιο με ένα πρόγραμμα δυτικού πολιτικού κόμματος. Και αν ασχολείται κάποιος έστω και λίγο με τα μουσουλμανικά κινήματα το ίδιο ισχύει και για το ΑΚΡ στη τουρκία αλλά και για τη μουσουλμανική αδελφότητα στην αίγυπτο. Στο πρόγραμμα τους αναφέρονται κυρίως στην οικονομία και ελάχιστα στο ισλαμ (οικονομία ρε γαμώ την αριστερή μου ανάλυση – οικονομία!!!)
(παρένθεση: στο google θα βρει κανείς δεκάδες ιστοσελίδες με το καταστατικό της χαμας. Σε ΚΑΝΕΝΑ δυτικό μέσο ενημέρωσης δεν υπάρχει μετάφραση του εκλογικού της προγράμματος....αλλά....μας βολεύει η παρουσίαση του εξτρεμιστή, έτσι δεν είναι;)
Έτσι κέρδισε η χαμας. Και είναι ακριβώς αυτή η μετατόπιση της προς το κέντρο σε καιρό «ειρήνης» που έπεισε και «κοσμικούς» παλαιστίνιους να τη ψηφίσουν. Δεν είναι η ίδια η υποστήριξη προς τη χαμας σήμερα καθώς πέφτουν οι ισραηλινές βόμβες, με την υποστήριξη που πήρε το 2005. Ενώ σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι η υποστήριξη θρέφεται από τις ισραηλινές βόμβες, τότε η υποστήριξη ήρθε και από «μετριοπαθείς» παλαιστίνιους γιατί απλούστατα είχαν αηδιάσει από τη διαφθορά της φαταχ.
Και όχι μόνο κέρδισε αλλά κατάφερε να διατηρήσει την υποστήριξη από το λαό σε καιρούς εξαιρετικά δύσκολους από όλες τις απόψεις . Εδώ το παραδέχονται και δεξαμενές σκέψης που παραδοσιακά είναι ενάντια στη χαμας
«By imposing sanctions and boycotting the government, the Quartet (
Όμως το σημαντικό για τους ευρωπαίους και τους αμερικάνους ήταν ότι οι παλαιστίνιοι σε μια διαδικασία την οποία οι ίδιοι παραδέχτηκαν ότι ήταν δημοκρατική, ψήφησαν τη χαμας. Δηλαδή με δυτικούς δημοκρατικούς όρους ψήφισαν..... λάθος. Γιατί δημοκρατία δεν είναι μόνο εκλογές. Δημοκρατία είναι να ψηφίσεις αυτόν που θέλουμε εμείς. Και για αυτό έπρεπε να πληρώσουν. Και έτσι οι πρώτοι σταμάτησαν να τους δίνουν φράγκα ενώ οι δέυτεροι ξεκίνησαν να χτίζουν τείχη και επιβάλλουν εμπάργκο. Η δικαιολογία βεβαίως εύκολη: η Χαμας δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα του ισραήλ να υπάρχει ως κράτος.
Και αυτό βεβαίως ήταν το πιο τραγικό λάθος που έκανε τόσο η δύση τόσο και το ισραήλ από όποια σκοπιά και αν το δεις:
- δεν γίνεται να λες δεν συνομιλώ με μια ομάδα η οποία όχι μόνο μπορεί να διαταράξει την όποια πιθανότητα ειρήνης, αλλά και που έχει τόσο μεγάλη υποστήριξη από το λαό. Καμία συμφωνία ειρήνης δεν έχει επιτευχθεί όταν οι «ακραίοι» δεν λαμβάνουν μέρος στις συνομιλίες. Καμία.
- αφού είμαστε τόσο σίγουροι ότι είναι τυχοδιώκτες, γιατί δεν τους αφήνουμε απλά να κυβερνήσουν, έχοντας εμπιστοσύνη στο λαό ότι θα το καταλάβει και θα τους διώξει όπως έκανε και με τη φαταχ
- αφού το παίζουμε απόγονοι του δυτικού/ ορθολογικού τρόπου σκέψης θα έπρεπε να αντιληφθούμε τα εξής απλά: πρώτον ακόμα κι αν το λέει, έχει πιθανότητες να το κάνει ; μπορεί η χαμάς να αφανίσει το ισραήλ ; δευτερον, όταν βλέπεις ότι κερδίζει τις εκλογές χωρίς καν να αναφαίρεται στο θέμα, γιατί έρχεσαι εσύ και το ανακινείς και το αναδυκνύεις ως μείζον θέμα; Τρίτον, όπως σωστά προέβλεψε και ο αρθρογράφος της λε μοντ είδη από το 2005, γιατί να αναγνωρίσει το ισραήλ ; τι τους δίνουμε ως αντάλαγμα ; όταν η όλη δομή της ορθολογικής ευρώπης (αλλά και της κυπριακής κοινωνίας) στηρίζεται στο παζαριλίκκι (η πιο σωστά στις «διαπραγματευσεις») εμείς τι δώσαμε ως αντάλλαγμα; Πάμε στη λε μοντ:
«The first answer, which is rarely discussed, is that Hamas is convinced that recognition would be a pointless concession.
It has not forgotten that for decades the international community pressured the Palestine Liberation Organisation (PLO) and Fatah, both secular bodies, to make the same concession: they were given nothing in return, neither a Palestinian state nor a capital in East Jerusalem. Worse,
Με μια καθαρά ορθολική ανάλυση, θα πρέπει να είναι μαλάκες να να κάνουν μια τέτοια υποχώρηση.
Αυτά για τα περί «σκοταδιστικής εξτρεμιστικής οργάνωσης»
Πάμε στα υπόλοιπα που αναφέρει ο κύριος κωνσταντίνου:
Λέει:
«η Χαμάς ξεκίνησε αυτήν την ιστορία - μη υπολογίζοντας πως το Ισραήλ θα "τραβούσε" τόσο τα πράγματα.»
η απάντηση έρχεται κατευθείαν από τον κύριο Φολκ ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ για τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη ο οποίος λέει τρία πολύ απλά πράγματα και εμμέσως αμφισβητεί ότι η χαμάς ήταν αυτή που έσπασε την εκεχειρία:
- Οσο ήταν σε ισχύ η εκεχειρία, η ηγεσία της Χαμάς στη Γάζα προσφέρθηκε επανειλημμένα να επεκτείνει τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, προτείνοντας ακόμη και μια περίοδο δέκα ετών, και ζήτησε να γίνει δεκτή πολιτική λύση που θα βασιζόταν στην αποδοχή των συνόρων του Ισραήλ του 1967. Το Ισραήλ αγνόησε αυτές τις διπλωματικές πρωτοβουλίες και απέτυχε να εφαρμόσει από τη δική του πλευρά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, η οποία περιελάμβανε χαλάρωση του αποκλεισμού που επιτρέπει να μπαίνουν με το σταγονόμετρο στη Γάζα τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα.
- Η Χαμάς κατηγορείται για την κατάρρευση της εκεχειρίας εξαιτίας της υποτιθέμενης απροθυμίας της να ανανεωθεί αλλά και για τα κρούσματα επίθεσης με ρουκέτες, που φέρονται να αυξάνονται. Ομως η πραγματικότητα είναι πιο νεφελώδης. Δεν σημειώθηκε καμία σοβαρή εκτόξευση ρουκετών από τη Γάζα στη διάρκεια της κατάπαυσης του πυρός, μέχρι που το Ισραήλ εξαπέλυσε επίθεση εναντίον των κατά τους ισχυρισμούς του Παλαιστινίων μαχητών στη Γάζα, σκοτώνοντας δεκάδες άτομα. Επίσης, ήταν η Χαμάς που σε πληθώρα περιπτώσεων δημοσίως απηύθυνε έκκληση για επέκταση της εκεχειρίας, με τις εκκλήσεις αυτές να μη λαμβάνονται ποτέ σοβαρά υπόψη, πολύ περισσότερο να μη γίνεται καμία κίνηση σε αυτή την κατεύθυνση από την ισραηλινή γραφειοκρατία.
- Πέρα απ' αυτό, η απόδοση των ρουκετών στη Χαμάς δεν είναι επίσης απολύτως πειστική. Πολλές ανεξάρτητες οργανώσεις μαχητών δρουν στη Γάζα, και κάποιες, όπως η Ταξιαρχία των Μαρτύρων του αλ-Ακσά, είναι εναντίον της Χαμάς και μπορεί με τη ρίψη ρουκετών να επιχειρούν να προκαλέσουν ή να νομιμοποιήσουν ουσιαστικά αντίποινα από το Ισραήλ. Είναι έτσι κι αλλιώς επιβεβαιωμένο ότι όταν η μετριοπαθής Φατάχ είχε τον έλεγχο της κυβερνητικής δομής της Γάζας, δεν ήταν σε θέση να ελέγξει τις επιθέσεις ρουκετών παρά τις προσπάθειές της[7].
Και στο κάτω κάτω τι σημαίνει «ξεκινώ» ; ακόμα και αν αποσταλμένος του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ένας αρχιψέυτης - πότε είναι η αρχή ενός προβλήματος ; ας πούμε ότι πράγματι τα πιο πάνω δεν στέκουν και όντως η χαμας (και όχι το ισραήλ ή κάποια ομάδα εκτός ελέγχου της χαμας) ξεκίνησε να ρίχνει ρουκέτες. Η βία του 18μηνου αποκλεισμού και του εμπάργκο που πάει ; όταν ο ΟΗΕ μιλούσε για ανθρωπιστική κρίση πριν καν αρχίσουν η εχθροπραξίες αυτό δεν είναι βια ; αυτό δεν είναι παραβίαση της εκεχειρίας ;
Μετά λέει ο κος κωνσταντίνου:
Αυτό όμως, δεν σημαίνει πως θα πρέπει η Χαμάς και ο εξτρεμισμός της να εξισώνονται με τη νόμιμη ηγεσία των Παλαιστινίων, ούτε και πως θα πρέπει να επιτραπεί στη Χαμάς, στόχος της οποίας είναι η αποτροπή της επίτευξης μιας ειρηνευτικής συμφωνίας (!!!) στη Μέση Ανατολή (στο πλαίσιο της ουτοπίας της για καταστροφή του Ισραήλ - ένα δικαίωμα που ΔΕΝ έχει κανείς) να σαμποτάρει τις όποιες προσπάθειες για ειρήνη και να ρίχνει ρουκέτες όποτε της καπνίσει, περιφέροντας ύστερα τα νεκρά παιδάκια στα διεθνή τηλεοπτικά συνεργεία για να κερδίσει τις συμπάθειες της διεθνούς κοινής γνώμης, να ξεσηκώσει το Ισλάμ παγκοσμίως και να απεκδυθεί των δικών της ευθυνών.
Και συνεχίζει: Την ώρα, λοιπόν, που οι μετριοπαθείς Παλαιστίνιοι της Δυτικής Όχθης επιμένουν να συζητούν για την ειρήνη (!!!)
Για το πως καθορίζει το "νόμιμο" και το "παράνομο" δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Βεβαίως δεν ήταν "νόμιμη" η κατάληψη της γάζας. Και βεβαίως η χαμας μπήκε σε μια μάχη εξουσίας με τη φαταχ (ω γλυκειά εξουσία!!), αλλά το αποτέλεσμα των εκλογών παραμένει εκεί, όπως και η μη αποδοχή του κάτι που κάνει έυκολα περιπλέκει τις ορολογίες του «νόμιμου» και του «δημοκρατικού».
Το πιο αξιοσημείωτο είναι όμως ότι ο κύριος κωνσταντίνου βλέπει σαμποταζ από τη χαμας στις «όποιες προσπάθειες για ειρήνη» !!!! πότε έγιναν αυτές οι προσπάθειες και δεν τις πήρε κανείς χαπάρι ; πραγματικά είναι άξιο απορία πως η χαμας σαμποτάρει κάτι που δεν υπήρξε ποτέ. Κάτι που κι ίδιος παραδέχεται αφού αναγνωρίζει ότι το ισραήλ δεν αποδέχεται τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους!
Όσο για τους υπόλοιπους στόχους και σκοπούς της χαμας (άγνωστο πως έφτασε σε τέτοια συμπεράματα) θα πρότεινα στο κο κωνσταντίνου το παρακάτω: Chrystie Flournoy Swiney με τίτλο: Ideological & Behavioral Metamorphoses: A New Charter for a New Hamas[8].
Ίσως αντιληφθεί ότι η χαμας είναι πολύ πιο πραγματιστική και λιγότερο εξτρεμιστική από όσο νομίζει.
Και τώρα σοβαρά, η χαμας περίμενε να κερδίσει τη συμπάθεια της διεθνούς κοινής γνώμης ; Μα σοβαρομιλούμε ; πότε κατάφεραν να τη κερδίσουν; Και γω σου λέω άντε και την κέρδισαν - τι θα τους αποφέρει αυτό ; κοτζαμ συμπάθεια κέρδισε το αντιπολεμικό κίνημα κατά του πολέμου στο ιρακ, τι απόφερε ;
Και να ξεσηκώσει το ισλαμ παγκοσμίως ;
Γιατί πότε ξεσηκώθηκε το ισλάμ παγκοσμίως ; σαράντα χρόνια που υπάρχει το μεσανατολικό πότε ξεσηκώθηκε το ισλαμ παγκοσμίως ; μερικές χιλιάδες εξώ από τις πρεσβείες της αμερικής και κάψιμο δύο σημαιών τι καλό θα φέρει στη χαμας ; τι δηλαδή; περίμεναν συντονισμένη επίθεση από αίγυπτο, συρία, λίβανο και ιορδανία με τη στήριξη της σαουδικής αραβίας ; σοβαρά τώρα τους έχετε για τόσο ηλίθιους ; εδώ με τη φαταχ δεν μπορούν να τα βρουν και θα ενώσουν τον ισλαμικό κόσμο ; ένα σωρό κράτη που βλέπει το ένα το άλλο με ατελίωτη καχυποψία περίμενε η χαμας να τους ενώσει ; Μα έχουμε τρελαθεί τελίως; Πιστώστε τους τζαι τζίηνους τους αθρώπους με πέντε δράμια νου.
Και κάτι ακόμα που αφορά τη «παγκοσμιοποίηση του ισλάμ». Η μετεξέλιξη της χαμας στην οποία αναφέρθηκα και στην οποία κανείς δεν δίνει σημασία
«In contrast to the geographically expansive image of Hamas presented in its founding Charter, the Hamas of today is an exclusively Palestinian movement, with exclusively Palestinian concerns, driven by exclusively Palestinian-centric goals. Gone are the dreams of reestablishing the Islamic umma, a single, unified Islamic state spanning the Muslim world, and enthroning a single Islamic khalif, or ruler. According to Hamas leader Musa Abu Marzuq “[a]lleviating the debilitative conditions of occupation, and not an Islamic state, is at the heart of our mandate (with reform and change as its lifeblood).”77 Today, Hamas’s goals have not only significantly narrowed, but are increasingly realistic, concrete and mundane[9]»
Λέει όμως ο κύριος κωνσταντίνου:
Και όλα αυτά πού; Στη Γάζα. Από την οποία οι Ισραηλινοί αποχώρησαν (ως όφειλαν - δεν έκαναν χάρη σε κανέναν, έτσι;) προ πολλού. Αποσύροντας και τον τελευταίο έποικο.
Σωστά τα λέει. Αλλά.... τα άλλα για τη γάζα που πήγαν ; να μας το πει ο απεσταλμένος του ΟΗΕ:
«Το Ισραήλ απέτυχε να εφαρμόσει από τη δική του πλευρά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, η οποία περιελάμβανε χαλάρωση του αποκλεισμού που επιτρέπει να μπαίνουν με το σταγονόμετρο στη Γάζα τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα.
Το Ισραήλ αρνείτο επίσης τις άδειες εξόδου σε φοιτητές με υποτροφίες από το εξωτερικό και σε δημοσιογράφους της Γάζας, όπως και σε εκπροσώπους αναγνωρισμένων ΜΚΟ»[10]
Αυτό το λέτε εσείς αποχώρηση ;
Τα πάντα δηλαδή μετριούνται με στρατιωτικούς όρους ; τα ισραηλινά στρατεύματα αποχωρησαν από τη γάζα + οι χαμας ρίνει ρουκέττες (μείον οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του ισραήλ που αφαιρούμε) = καλά να τους κάμουν;
Και η βία του αποκλεισμού την οποία (όπως λέτε και σεις) δεν έπρεπε να πράξουν «ως όφειλαν - δεν έκαναν χάρη σε κανέναν, έτσι;» που πάει ;
Δεν είναι θέμα αν είναι φιλοισραηλινο το κείμενο. Τέτοια κολλήματα δεν έχω. Ούτε συμωνώ με τους αριστερόστροφους, οι οποίοι πιστεύω ότι είναι καιρός να αποκαθηλώσουν τον αράφατ και την PLO. Απλά είναι εξαιρετικά επιφανιακό τόσον όσον αφορά τη χαμας αλλά και το ισραήλ.
Γιατί και το ισραήλ έχει και αυτό τους δικούς τους εξτρεμιστές, οι οποίοι υπήρξαν ουκ ολίγες φορές μέλος της ισραηλινής κυβέρνησης ως κόμμα(τα) και κανείς δεν διαμαρτηρήθηκε (να σας θυμίσω με αντιλήψεις του τύπου: οι νίκες του 67 και του 73 ήταν θέλημα θεού και γι αυτό δεν πρέπει να τα δώσουμε πίσω....)
Πέραν τούτου έχουμε και μια τάση να βλέπουμε το ισραήλ ως «κράτος» ανώ από κει τη φατρία «χαμας». Που αν κάνουμε το κόπο να δούμε τις φατρίες του ισραήλ (πολιτικα κομμάτα,στρατός, ευρωπαίοι εβραίοι, ρώσσοεβραίοι, εβραίοι από τη ΜΑ, συντεχνίες, θρησκευτικοί φανταμενταλιστές, κοσμικοί κλπ) θα φτάσουμε και από κει στα ίδια συμεράσματα.
Γιατί όταν τους βλέπεις σαν "ισραήλ", τότε έυκολα συμπεραίνουμε ότι αφού τους βομβαρδίζουν και κινδυνέυει η ασφάλεια τους, τότε δικαιολογούνται να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.
Αλλά....αν τους δούμε όμως και αυτούς ως φατρίες θα δούμε ότι οι στόχοι τους δεν είναι η ασφάλεια, δεν είναι καν .... εθνικιστικοί – αλλά ξεκάθαρα τυχοδιωκτικοί. Τα μεν κόμματα σε μια κούρσα λαικισμού υποστηρίζουν όλοι την εισβολή - αφού οι εκλογές είναι σε ένα μήνα, ενώ ο στρατός προσπαθεί να ξεπλύνει την αποτυχία του πολέμου στο λίβανο. Που αν κάποιος μπορούσε να δικαιολογήσει τις ομώτητες του 67-73, αφού θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος το ισραήλ ότι ήταν πραγματικά σε κίνδυνο, τώρα ο πόλεμος διεξάγετει καθαρά όχι από το ισραήλ αλλά από τυχοδιωκτικές ισραηλινές φατρίες. Και το χειρότερο το ξέρουν:
Ο πόλεμος στη Γάζα παράγει το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που προσδοκούμε», λέει ο Ουόλτζερ. Παραδέχεται μάλιστα ότι: «δεν καταλαβαίνω τη στρατηγική του Ισραήλ» και «δεν θα την καταλάβω ούτε εάν εισβάλει στη Γάζα. Τι θα γινόταν αν σκοτώνονταν χίλιοι Παλαιστίνιοι και η Χαμάς συνέχιζε να εκτοξεύει ρουκέτες;».[11]
Ο στόχος δεν είναι καν η χαμας. Δεν πιστευω καν στην «εξυπνάδα των σιωνίστων οι οποίοι πάντα δουλέυουν με πρόγραμμα για να επιβληθούν στο κόσμο» και λοιπές αντισιωνιστικές παπαριές. Είναι σκέτος τυχοδιωκτισμός ένας χυδαίος τυχοδιωκτισμός πολιτικών ομάδων, τον οποίο βλέπουμε να επαναλαμβάνεται σε όλο το κόσμο.
